Þjóðviljinn - 22.04.1959, Blaðsíða 4

4) — ÞJÓÐVTLJINN — Miðvikudagur 22. apríl 1959
Þykir ekki öllum
mikið til koma
S.l. miðvikudag var hér í
kvikmyndaþættinum greint
frá síðustu veitingu banda-
risku Óskarsverðlaunanna. I
dag verður til gamans birt
umsögn eins þekktasta kvik-
myndagagnrýnanda á Norð-
urlöndum um verðiaunaveit-
ingu þessa. „Robin Hocd“
skrifaði fyrra mánudag á
þessa leið í blað sitt Stock-
holms-Tidningen, aðalmál-
gagn sænskra sósíaldemó-
krata (í lauslegri þýðingu):
® Skellihló er hann sá
fréttirnar um Óskars-
verðlaunin
„Ég skellihló, er ég las
hverjar kvikmyndir hlutu
Óekars-verðlaunin fyrir
þetta ár. „Gigi“, „bezta
mynd ársins“? Susan Hay-
ward, hún sem vildi fá að
lifa, bezta leikkonan? Og
negrinn Poitier sleginn út af
David Niven í „Aðskildum
borðurn"?
Hláturinn varð enn inni-
legri, er augum var rennt
yfir stigatöfluna í kvik-
myndaritinu franska Chai-
ers du Cinéma, en aprílhefti
tímaritsins kom út um mjög
svipað leyti og Óskars-verð-
laununum var úthlutað með
brauki og bramli.
Á lista Frakkanna er enn
efst á blaði kvikmynd Ing-
mars Bergmans „Undur lífs-
ins“ (Nára livet) með 29
stjömur. Mjög neðarlega á
listanum rekst maður á „Að-
skilin borð“ (Separate Tabl-
es) — ekki ein einasta
stjarna, heldur 8 strik! En
strik þýðir: „Maður ætti
ekki að ómaka sig á að sjá
kvikmyndina“.
Og hvað um „Gigi“ sem
hvað mest .lof hefur verið
borið á í Hollywood ? Chai-
ers du Cinéma gefur mynd-
inni alls 6 stjörnur og 4
strik, en það gæti jafngilt
umsögninni „stendur alveg á
sama um hana“.
Einhver kann að segja, að
gagnrýnendumir í Chaiers
séu allt of strangir í dóm-
um sínum. „Gigi“ hafi i
sumum atriðum verið at-
hyglisverð og „Aðskilin
borð“ góð kvikmynd á ýms-
an hátt og leikur Davids
Nivens lofsverður (þó að
Óskars-verðlaunin hafi hann
ekki átt skilið!). En Eng-
ler.díngamir eru líka strang-
ir í dómum sínum.
I hverju hefti -enska tíma-
ritsins Sight and Sound er
birtur listi yfir 30 kvik-
myndir, sem kvikmyndahús-
in hafa þá stundina til sýn-
ingar. Þær myndir sem „at-
hygli lesenda vorra em
verðar“ fá 1—3 stjöraur.
í síðasta hefti tímaritsins
er í framangreindri skrá að-
eins ein þriggja stiömu
mynd, hin rúmlega tvítuga
mynd Renoirs „Le Grar.d
Illusion", sem nú er sýnd
víða í Evrópu.
„Gig’“ fær aðeins eina
stjörnu og „Aðskilin borð“
alls enga.
Það er vissulega hægt að
mótmæla þessum yfirdrifna
strangleika, en dómar Chai-
ers du Cinema og Sight and
Sound staðfesta þá skoðun
vor Svía á veit’ngu Óskars-
Atriði úr bandarísku kvikmyndinni „South Pacific."
Rossano Brazzi í hintverki Emiles de Becques, auð-
ugs f^ansks piantekrueiganda, og Mtzi Gaynor í
hlutverki bandarísku hjúkrunarkonunnar, sem ekki
getur gleymt honum.
verðlaunanna í Hollywood".
Þetta segir Robin Hood
hinn sænski og reyndar ým-
islegt fleira sem ekki verður
rakið hér að sinni. Umsögn
hans er b'rt til þeas að gefa
lesendum þáttárins nokkra
hugmynd um það álit sem
bandaríska kvilanýndaaka-
demían og Óskars-verðlauna-
veiting hennar nýturs þegar
auglýsingaskrum? og éróðri
hinna stóru kvikmyndafé-
laga í Hollywood slepnir.
Charles Spencer Chaplin
varð sjötugur 16. þ.m. eins
og skýrt hefur verið frá hér
í fréttum blaðsin- Þessi
mikli meistari kvikmynd-
anna vinnur nú að því að
slkrifa endurminningar sínar
og hann hefur úkveðið að
snerta ekki á kvikrríyndagerð
fyrr en hann heínr tokið þvi
verki. Er því talið víst að
Chaplin mum ekkert við
kvikmyndagerð fást á þessu
ári að minnsta kosti.
BÍLSTJÓRINN heitir Ólafur,
ættaður austan af Héraði,
minnir mig, harðduglegur
maður og samvizkusamur, af-
bragðs vinnufélagi. Hvaða bíl-
stjóri?, spyrjið þið kannski.
Auðvitað bílstjórinn á R-
5545.shevrolettinum, sem kart-
öflurnar eru fluttar á í verzl-
anir bæjarins og nágrennis.
Þessi bíll er auðþekktur frá
öðrum bílum, enda má heita
að hver stálpaður krakki í
bænum þekki hann, og krakk-
arnir kalla þennan bíl kart-
öflubílinn eða grænmetisbíl-
inn (reyndar segja nú aUir
krakkar karpöllur í stað
kartöflur, en það er annar
handleggur). Grænmetis-
verzlun er dálítið langt orð og
þessvegna er nafnið stundum
stytt í Græmmó. Ólafur bíl-
stjóri sagði mér, að einu sinni
í sumarfríinu sínu hefði hann
verið að fara með strætó niður
í bæ, og í vagninum hejlsaði
honum strákpatti með þessum
orðum: Halló, Óli Græmmó.
Svona eru Ólafur og fyrirtæk-
ið þekkt, jafnvel strákpattar,
sem sjá hann uppábúinn í
strætó, kannast við hann og
vita hvar hann vinnur. Ólafi
bílstjóra er mjög annt um bíl-
inn, og áreiðan'ega gæti hann
ekki farið betur með hann,
þótt hann ætti hann sjálfur.
Eg er hér. um bil viss um, að
ef einhverjir prakkarar risp-
uðu lakkið á húddinu pínulí-
ið einhverja nóttina, þá mundi
Ólafur taka eftir því um leið
og hann settist inn í bílinn að
morgni, að bíllinn væri eitt-
hvað öðruvísi en þegar hann
skyldj við hann um kvöldið.
Svona feikjlega næmur er Ól-
afur fyrir öUu sem viðkemur
bílnum.
Á MDÐVIKUDÖGUM förum
við í Hafnarfjörð. Þar eru
eitthvað tíu matvöruverzlanir,
tvö s’úkrahús og tveir mat-
sölustaðir, sem við þurfum
að flytja kartöflur í auk
þess er ein verzlun í Silfur-
túnshverfinu sem við förum
í um leið. Nú býst ég við að
ýmsir hugsi sem svo, að það
sé nú ekkj langrar stundar
verk að fleygja nokkrum
kartöflupokum inn í tíu
vörugeymslur; e(n við þurf-
um að gera meira en skiia
karftöflunum við burfum að
taka peningana fyrir þær, og
það tekur oft talsverðan tíma.
Fyrst tekur það kaupmanninn
sundum góða stund að finna
ávísanaheftið, og þegar það
er fundið, vantar kannski
pénnan til að skrifa með. En
Ólafur er shollanum þrárri
og fer ógjaman fyrr en hann
er búinn að troða andvirði
kartaflnanna í tösku sína.
Þannig hef ég komið í Hafn-
arfjörð einu sinni í viku í 3—
4 ár og ætti því að vera orð-
inn nokkuð kunnugur þar. Eg
mundi líka finna allar mat-
vöruverzlanimar á auga-
bragði, en hins vegar veit ég
ekki um nafn á nema örfáum
götum þar og mundi því í
rauninni ahs ekki rata ura
bæinn.
rii J
liggui leiðin