Þjóðviljinn - 01.05.1962, Blaðsíða 7

iað frameftír kvöldi, svo koni
KASTIÐ
samtölum að dæma fékk eng-
inn neitt að gagni og það var
ekki fyrr en um faálf sex að
Hrólfur sá ástæðu til að ræsa
mannskapinn. Var endabaujan
nú látin fara og hringsólað um
torfuna lengi vel, en þegar til
kom var hún ekki sá bógur að
það borgaði sig- að kasta.
Klukkan sex var þó kastað, en
torfan var stygg og náðust ekki
úr henni nema um 100 tunnur.
Eljótlegt var að háfa það inn-
fyrir og aftur var látið fara
r-étt um átta leytið. Meðan ver-
ið var að draga fór ég afturí
í. kaffi og eftir nokkra stund
kom þar einn hásetanna og til-
kynnti að slitnað 'hefðu 12
hanafætur og væri ekkert í
nema tvær dauðar súlur. Þá
varð kokkinum að orði: „Hafiði
reynt blástursaðferðina?"
Það var semsagt útlit fyrir
að stóra kastið, sem ég hafði
vonazt eftir að sjá, ætlaði að
láta bíða eftir sér.
Sfóra kasfiS
Ég sá ekki betur en sumir
hraksoármenn væru farnir að
g.ióa tilmín einu og einu horn-
auga <~g heldur fiölgaði beim,
þegar Víðir II. tilkynnti Fann-
ey.iu að hann væri að fara af
stað í land með 1800 tunnur,
sem hann 'jhafðí' fengið í einu
kasti.
Éa varð nú ákafleea daufur
í dáikinn o.s hristi höfuðið í
kaoo við Hrólf og tók undir
þáð með honum að betta væri
nú meira vesenið. Reyndi að
vera sem samúðarfyllstur í tali
og milda þannig huei manna í
þ'etrri. von að ég yrði ekki fíní-
séraður. hetdur í bæsta lagi
fluttur í land eins og hver ann-
ar ódráttur, sem menn telia
virðinau~ sinni ósamboðið að
fíniséra.
Meðan mennirnir voru að
géra við nótina hringsólaði
Hrólfur með. skipi.ð um stóra
torfu. siálfur hrines^arM hann
um brúna og varð tíðlitið aft-
urá, og það var ekki fyrr en
um kl. 11 að hægt var að kasta
á torfuna sem var hin spakasta,
hafði beðið allan. tímann, og
þegar svo mikið hafði verið
dregið inn að árangurinn var
ljós hýrnaði íheldur betur yfir
mönnum, byí í þessu kasti lágu
hvorki meira né minna en 1500
tunnur. Þetta var semsagt stóra
kastið og hættan á fíníséringu
rckin út í veður og vind, sem
nú var heldur að aukast og
blotna.
Nokkurn tíma tók að háfa
þetta kasi] og þegar því var
lokið og lestin nærri full varð
Hrólfi að orði: ...Tæia. þá er að
fá 6—700 tunnur í viðbót í ein-
um grænr.m. svo er ég farinn
heim að sofa."
Klukkan brjúvar enn kastað
og aftur slitnuðu hanafætur, 4
í þetta skipti, og náðust ekki
nema 100 tunnur úr kastinu og
kl. hálf fimm var lagt af stað.
inn með 1700 tunnur, sem er
hreint íekki svo lítill afli og
reyndist með því. bezta sem
fékkst um nóttina.
MikiS erfiSi
Nú gátu hásetarnir loks far-
?ð í koju, búnir að vinna í
19—20 tíma samfellt, en ekki
varð svefninn samt neraa '4
klst. Stýrimaður og 1. vélst.ióri
fengu þó enn minni svefn.
Verði mikil veiði, stutt á mið-
in og góðar gæftir, er því hætt
við að lítið verði um hvíld,
nema upp komi löndunarerfið-
leikar.
Þó stundum séu nefndar há-
ar tölur begar talað er um hlut
síldveiðisi^manna og menn
bvsnist mikið yfir, er bað víst
að menni.rnir vinna fyrir því
sem heir bera úr býtum og oft
er bað ekki í réttu' hlutfalli við
' erfiðið. Svo'er á bað að líta að
bó að vel ganei í svioinn getur
komið laneur kafli óveðra oe
aflalevsis oa bá er hætt við að
mesti kúfurinn fari af háu töl-
unum. . G.O.
bætur'fyrir cpntergan
i.
HAMBORG — Meira en þús-
und manns Itafa nú gengið í
félagsskap þann sem stofnaður
var að tílhlutan læknisins H.
Frenkel í Frankf urt- til að gæta
hagsmuna þess fólks sem orðið
hefur fyrir heilsutjóni af völd-
um svefnlyfsins contergan.
Blaðið Hamburger Morgen-
post skýrir frá þessu og bætir
við að auk þessara skráðu fé-
Iaga hafi um 4.000 konur og •
karlar gefið sig fram=yið félagr-
ið og kvartað y£ir tjóai af völd-
um lyfsins.
Lyfið hefur reynzt valda
taugaveiklunum, en auk þess
hafa mörg börn fæðst vansköp-
uð vegna iþess að mæður þeirra
neyttu lyfsins þegar þær gengu
með iþau. Er verið að safna
skýrslum um slíkar fæðingar.
Félagið hefur þegar höfðað
mál gegn framleiðenda lyfsins,
Chemi Griinenthal, og verður
það rekið fyrir rétti í Aachen,
en kröfur um skaðabætur hafa
borizt frá mörgum stöðum í
Vestur-Þýzkalandi. Kona ein í
Frankfurt krefst þannig hálfr-
ar milljónar þýzkra macka i
skaðabætur og búast má við
því að samtals muni skaðabóta-
kröfurnar nema tugum ef ekki
hundruðum milljóna króna.
Hrólfur Gunnarsson skipstjóri
burstaklipptur eftir nýjustu
tízku, enda hefur hann eng-
an tíma tii að greiða sér.
Kokkurinn er vafalaust einn af
vinsælustu mönnunum um borð
í Bjarnareynni. Hann kann líka
að afla sér vinsældanna, vel'ð-
launaði mannskapinn með eggj-
um og baconi eftir stóra kast-
ið. Geriði svo vel, hér er Gísli
Oddsteinsson matsveinn.
Þetta er nótin, það er verið að
kasta og hún rennur aftur af
skipinu. Árangurinn af þessu
kasti er á forsiðunni.
E L í A S M A R :
1. maí
. . . . að sérhver einn
fái að lifa, brosa fram sem barn
á björtu vori, hryggjast, fagna, unna
og heillast; láta hljóma strengi þá
er vekja tár á auga, unað hjarta.
Ég veit þeir hóta, spretta fingrum fram
með fólskulátum, væddir eiturtungum.
En hvort sem okkur er sama eður ei
upp rísa skal það svar sem gagnvart þessu
er eina svarið, rangt, en þó svo rétt:
Hverju sem líður lífi í ótta og ugg
ásamt þeim vísa dauða, sem vor bíður,
er eitt sem varir, eitt — þótt allt um þrotni
ástin á því að mega vera til.
M I N N I N G A R O R Ð
kaupmaiur
Sigurður Jónsson fyrrverandi
kaupmaður, Blönduhlíð 7, hér
í bæ, andaðist síðastliðinn
páskadag eftir langvarandi
vanheilsu.
Hann fæddist að Fagradal í
Mýrdal hinn 24. júlí 1898, son-
ur hjónanna Jóns Sverrissonar
og kcnu hans Sölveigar Magn-
úsdóttur, en með þeim fluttist
hann skömmu síðar austur í
Alftaver og ólst upp að Holti
þar í sveit..
¦Þau voru ekki öll breið bökin,
sem á árunum upp úr alda-
mótunum u.rðu að taka á sig
sína byrði og þá að sjálfsögðu
. helzt þar sem efni voru smá.
Átti hetta ekki síz.t við um bá,
sem elztir voru í stórum bama-
hópi, enda var Sigurður ekki
gamall þeaar hann í fyrsta
simy ásamt öðrum vermönnum
hélt af stað fótgangandi austan
úr Áiftaveri til Reykiavíkur
með föggur sínar á bakinu á
leið í verið. En hér var að
brióta sér braut út í lífið góður
drengur. sem ekki vék sér und-
pn neinum vanda í þeirri við-
leitni að létta undir í erfiðri
lífsbaráttu foreldra' sinna.
Kötlugosið 1918 olli bændum
í Álftaveri þunaum búsifium,
enda fluttu foreldrar Sigurðar
skömmu síðar með allt sitt
skvldulið til. Vestmannaeyia.
Eins og alla framsækna un.ea
menn langaði Sigurð til að afla
sér menntunar. Tókst honum
að komast einn vetu.r í
Menntaskólann á Akureyri. En
siálfsagt hefur einhverium í
bi tíð, er ekki skiJdu frarn-
löneun æskunnar. bótt hér
biartsýnin meiri en fvrirhyagi-
an bví ekki var farare.yririnn
meiri en bað að fótaaníandi
varð Hfinn að fara á hpimip'ð-
, inni frá Blönduósi ti.l Revk.ía-
: víkiir;
Hér var bó ekki. gefizt uod,
bví nokkrum árum eftir betta
hefur Sigurður lokið námi í
Samvinnuskólanum og er sezt-
ur að í VestmannaeyjUin, þar
sem hann fæst við verzlunar-
og skrifstcfustörf og á - auk
þess hlut í útgerð.
Árið 1931 kvæntist Sigurður
eftirlifandi konu sinni Sigríði
Guðmundsdóttur og eignuðust
þau eina dóttur, Guðrúnu
Theodóru. Til Reykjavíkur
fluttist svo þessi litla fjölskylda
árið 1937, enþar stofnsetti Sig-
urður vefnaðarvöruverzlunina
,.Gróttu", er' hann rak þar tii
nú fyrir . nokkrum árum að
hann réðst til starfa hjá verk-
smiðiunni Föt h.f.
Fáa hef ég þekkt á lífsleið-
inni sem gæddir voru þvílíkum
hæfileikum til að segja frá sem
Sigurður Jónsson, enda . var
hann óvanalega fundvís á hið
frásagnarverða úr daglegu lífi
manna og hafði einstætt lag á
að gera því li.strænan buning.;.:
Han.n var því kærkominn gest-j>
ur hvar sem hann fór meðal
sinna mörgu vina og kunn-
ingia.
Ætti ég að svara því hvað
t-At- virtist hélzt hafa einkennt
Sigurð Jónsson þá held ég að
mér yrði fyrst fyrir að nefna
þessa óþrotlegu elju hans í
Framhaíd á 10. síðu.
'Þriðjudagur 1. mai 1962 — ÞJÓÐVILJINN — (7|