Þjóðviljinn - 01.05.1962, Side 7

að frameffir kvöldi. svo kom
iA KASTIÐ
HAMBOEG — Meira en þús-
und manns l’.afa nú gengið í
félagsskap þann sem stofnaður
var að tílhlutan Iæknisins II.
Frenkei í Frankfurt. til að gæta
hagsmuna þess fólks sem orðið
hefur fyrir heilsutjóni af völd-
um svefnlyfsins contergan.
Bláðið Hamburger Morgen-
post skýrir frá þessu og bætir
við að auk þessara skráðu fé-
Iaga hafi um 4.000 konur og
karlar gefið sig frarmvið félagr
ið ,og kvartað yfir tjóni af völd-
um lyfsins.
Lyfið hefur reynzt valda
taugaveiklunum, en auk þess
hafa mörg börn fæðst vansköp-
samtölum að dæma fékk eng-
inn neitt að gagni og það var
ekki fyrr en um hálf sex að
Hrólfur sá ástæðu til að ræsa
mannskapinn. Var endabaujan
nú látin fara og hringsólað um
torfuna lengi vel, en þegar til
kom var hún ekki sá bógur að
það borgaði sig að kasta.
Klukkan sex var þó kastað, en
torfan var stygg og náðust ekki
úr henni nema um 100 tunnur.
Eljótlegt var að háfa það inn-
fyrir og aftur var látið fara
rétt um átta leytið. Meðan ver-
ið var að draga fór ég afturí
í.'kaffi og eftir nokkra stur.d
kom þar einn hásetanna og til-
kynnti að slitnað hefðu 12
hanafætu.r og væri ekkert í
nema tvær dauðar súlu.r. Þá
varð kokkinum að orði: „Hafiði
reynt blástursaðferðina?"
Það var semsagt útlit fyrir
að stóra kastið, sem ég hafði
vonazt eftir að siá, ætlaði að
láta bíða eftir sér.
Stóra kasfiS
Ég sá ekki betúr en sumir
hraksnármenn væru farnir að
gjóa til mín ei.nu og einu horn-
auga og heldur fiölgaði beim,
þegar Víðir II. tilkvnnti Fann-
eyju að hann væri. að fara af
stað í land með 1800 tunnur,
sem hann hafðí fengið í einu
kasti.
Ég varð nú ákafleaa dau.fur
í dálkinn og hristi höfuðið í
kapp við Hrólf og tók undir
þáð með honum að betta væri
nú meira vesenið. Reyndi að
vera sem samúðarfyl.lstur í tali
og milda þannig huai manna í
þeirri von að ég yrði ekki fíní-
séraðu.r. heldur í bæsta lagi
fluttu.r í land eins og hver ann-
ar ódráttu.r, sem menn tel.ia
virðingu sinni ósamboðið að
fíníséra.
Meðan mepnirnir voru að
géra við nótina hringsólaði
Hrólfiir með. skioið um stóra
torfu. siálfur hringsólaði hann
um brúna og varð tíðlitið aft-
urá, og það var ekki fyrr en
um kl. 11 að hægt var að kasta
á torfuna sem var hin spakasta,
hafði beðið allan tímann, og
þegar svo mikið hafði verið
dregið inn að árangurinn var
ljós hýrnaði ; heldur betur yfir
mönnum, þýi í þessu kasti lágu
hvorki meira né minna en 1500
tunnur. Þetta var semsagt stóra
kastið og hættan á fíníséringu
rrkin út í veður og vind, sem
nú var heldur að aukast og
blotna.
Nokkurn tíma tók að háfa
þetta kasij og þegar því var
lokið og lestin nærri full varð
Hrólfi að orði.: „-Tæia. þá er að
fá 6—700 tunnur í við'oót í ein-
um grænr.m. svo er ég farinn
heim að sofa.“
Klu.kkan þrjú var enn kastað
og aftur slitnuðu hanafætur, 4
í þetta skipti, og náðust ekki
nema 100 tunnur úr kastinu og
kl. hálf fimm var lagt af stað
inn með 1700 tunnur, sem er
hreint ækki svo lítill afli og
reyndist með því. bezta sem
fékkst um nóttina.
MiklS erfiSi
Nú gátu hásetarnir loks far-
Ið í koju, búnir að vinna í
19—20 tíma samfellt, en ekki
varð svefninn samt nema 4
klst. Stýrimaður og 1. vélst.jóri
fengu þó enn minni svefn.
Verði mikil veiði, stutt á mið-
in og góðar gæftir, er því hætt
við að lítið verði u.m hvíld,
nema upp komi löndunarerfið-
leikar.
Þó stundum séu nefndar há-
ar tölur begar talað er um hlut
síldveiðisiómanna og menn
býsnist mikið yfir. er bað víst
að mennirnir vinna fyrir því
sem beir bera úr bvtum og oft
er bað ekki í réttu hlutfalli við
erfiðið. Svo 'er á bað að líta að
bó að vel gangi í svioinn aetur
komið laneur kafli óveðra og
aflalevsis og bá er hætt við að
mesti kúfurinn fari af háu töl-
unum. G.O.
uð vegna þess að mæður þeirra
neyttu lyfsins þegar þær gengu
með þau. Er verið að safna
skýrslum um slíkar fæðingar.
Félagið hefur þegar höfðað
mál gegn framleiðenda lyfsins,
Chemi Griinenthal, og verður
það rekið fyrir rétti í Aachen,
en kröfur um skaðabætur hafa
borizt frá mörgum stöðum í
Vestur-Þýzkalandi. Kona ein í
Frankfurt krefst þannig hálfr-
ar milljónar þýzkra marka í
skaðabætur og búast má við
því að samtals muni skaðabóta-
kröfurnar nema tugum ef ekki
hundruðum milljóna króna.
Þetta er nótin, það er verið að
kasta og hún rennur aftur af
skipinu. Árangurinn af þessu
kasti er á forsíðunni.
Hrólfur Gunnarsson skipstjóri
burstaklipptur eftir nýjustu
tízku, enda hefur hann eng-
an tíma tii að greiða sér.
Kokkurinn er vafalaust einn af
vinsælustu mönnunum um borð
í Bjarnareynni. Hann kann líka
að afla sér vinsældanna, vekð-
launaði mannskapinn með eggj-
um og baconi eftir stóra kast-
ið. Geriði svo vei, hér er Gísli
Oddsteinsson matsveinn.
E L í A S M A R :
1. maí 1962
. . . . að sérhver einn
fái að lifa, brosa fram sem barn
á björtu vori, hryggjast, fagna, unna
og heillast; láta hljóma strengi þá
er vekja tár á auga, unað hjarta.
Ég veit þeir hóta, spretta fingrum fram
með fólskulátum, væddir eiturtungum.
En hvort sem okkur er sama eður ei
upp rísa skal það svar sem gagnvart þessu
er eina svarið, rangt, en þó svo rétt:
Hverju sem líður lífi í ótta og ugg
ásamt þeirn vísa dauða, sem vor bíður,
er eitt sem varir, eitt — þótt allt um þrotni
ástin á því að mega vera til.
MINNINGAROKÐ
Sigurður Jónssoo
kaupmaður
Sigurður Jónsson fyrrverandi
kaupmaður, Blönduhlíð 7, hér
í bæ, andaðist síðastliðinn
páskadag eftir langvarandi
vanheilsu.
Hann fæddist að Fagradal í
Mýrdal foinn 24. júli 1898, son-
ur hjónanna Jóns Sverrissonar
og kcnu hans Sólveigar Magn-
úsdóttur, en með þeim fluttist
hann skömmu síðar austur í
Álftaver og ólst upp að Holti
þar í sveit.
Þau voru ekki öll breið bökin,
sem á árunum upp úr alda-
mótunum urðu að taka á sig
sína b.yrði og þá að sjálfsögðu
. helzt þar sem efni voru smá.
Átti þetta ekki sízt við um bá,
sem elztir voru í stórum barna-
hópi, en.da var Sigurður ekki
gamall þegar hann í fyrsta
sinrj ásamt öðrum vermönnum
hélt af stað fótgangandi austan
úr Á'ftaveri til Reykjavíkur
með föggur sínar á baikinu á
leið í verið. En hér var að
brjóta sér braut út í lífið góður
drengur, sem ekki vék sér und-
pn neinum vanda í þeirri við-
leitni að létta undir í erfiðri
lífsbaráttu foreidra sinna.
Kötlugosið 1918 olii bærsdum
í Álftaveri þungum búsifium,
enda fluttu foreldrar Sigurðar
skömmu síðar með al.it sitt
skvldulið ti.1 Vestmannaeyia.
Eins og alia franisækna u.nga
menn langaði Sigurð ti.l að afla
sér, menntunar. Tókst honum
að komast einn vetur . í
Menn.taskólann á Akureyri. En
siálfsagt hefur einhverium í
bá tíð. er ekki skiidu fram-
löngu.n æskunnar, bótt h.ér
biartsýnin mei.ri en fvrirhyagi-
an bví ekki var farareyririnn
meiri. en bað að fótaanaandi
vatð h.ann að fara á he'mietð-
inni frá- Blönduósi ti.l Reykja-
víkn.r.
Hér var bó ekki. gefizt udd,
bví nokkrum árum eftir betta
hefur Sigurður lokið námi í
Samvinnuskólanum og er sezt-
ur að í VestmannaeyjUin, þar
sem hann fæst við verzlunar-
og skrifstcfustörf og á auk
þess hlut í útgerð.
Árið 1931 kvæntist Sigurður
eftirlifandi konu sinni Sigríði
Guðmundsdóttur og eignuðust
þau eina dóttur, Guðrúnu
Theodóru. Til Reykjavíkur
fluttist svo þessi litla fjölskylda
árið 1937, en þar stofnsetti Sig-
urður vefnaðarvöruverzlunina
,.Gróttu“, er hann rak þar til
nú fyrir nokkrum árum að
hann réðst til starfa hjá verk-
smiðjunni Föt h.f.
Fáa hef ég þekkt á ■lífsleið-
inni sem gæddir voru þvílíkum
hæfileikum ti.1 að segja frá sem
Sigurður Jónsson, enda . var
hann óvanalega fundvís á hið
frásagnarverða úr daglegu lífi
manna og hafði einstætt lag á
að gera því li.strænan búning.,
Hann vr.r því kærkaminn gest-;-
ur hvar sem hann fór meðal
sinna mörgu vina og kunn-
ingia.
ffitti ég að svara því hvað
mdr virtisi hélzt hafa einkennt
Sigurð Jónsson þá held ég að
mér yrði fyrst fyrir að nefna
þessa óþrotlegu elju hans í
Framhaid á 10. síðu.
Þriðjudagur 1. maí 1962 — ÞJÓÐVILJINN — (7j