Þjóðviljinn - 03.05.1962, Blaðsíða 11

— Þar sem fjármagns var helzt
að vænta. Reyndar voru þarna
líka fulltrúar listasafnanna, —
bótt fjárveitingar þeirra væru
ekki svo rausnarlegar að þau
hefðu mikla möguleika. Fáein-
ar Jeikkonur prýddu hópinn.
Þetta var í sannleika sagt mis-
lit hjörð.
Ég hafði ekkert samvizkubit.
Ég bæði vildi og varð að sjá
hverjir voru þarna. Það sem
erfiðleikunum olli var það að ég
vissi ekki að hverjum ég átti
að leita. En ég rölti til og frá
um salarkynnin og meðan ég
talaði við fáeina kunningja,
renndi ég augunum til og frá.
Ég veit ekki á hverjum ég
átti von. Preben kannski; en
hann var ekki þarna. Það var
víst tii of mikils mælzt að Snák-
urinn væri þarna, — P. M.
Horge, Ráð og upplýsingar. Enda
Var hann ekki þarna heldur.
Og samt sem áður, — ég var
alveg sannfærður um að þessi
daufa slóð sem lá að uppboð-
inu hjá Halvorsen konsúl, væri
ekki aðeins ímyndun mín,
Ég settist í sætið sem mér
var vísað á. Ég lenti bak við
minkapels og persíankápu.
Þá kom ég auga á hann.
Hann sat þrem sætaröðum
fyrir framan mig, hinn bústni
og rjóði vinur Snáksins frá í
gær, — hann sem hringdi þrisv-
ar og var svo vel þekktur að
ekkj þurfti að skoða hann fyrst.
Hann sat þarna í lýtalausum
dökkum fötum, — og auðvitað
þekkti hann mig ekkí aftur.
Hann hafði gert þá skyssu í gær
að líta ekki á mig. En ég hafði
séð hann.
Ég var á leið út úr þokunni.
Það var ekki fyrr en uppboð-
inu var lokið að ég mundi að
ég hafð; gleymt að bjóða í litlu
Bo.nnardmyndina sem móðir
mín hafði beðið mig um. Ég
hafði séð hana án þess að taka
eftir henni; ég hafði ekki einu
sinnj hugmynd um hver hafði
keypt hanai Ég hafði haft um
annað að hugsa.
Málverkin voru sýnd eitt af
öðru
tzm
Töluverð síldveiði
lyjabáta
Vestmannacy.jum 2/5 — Bátar
hafa fengið töluverða síld hér
við Eyjar að undanförnu. Hring-
ver kom hingað í gær með 1400
tunnur og f dag aftur með 1500
tunnur. Nokkrir bátar aðrir hafa
fengið eitthvað.
Síldin sem veiðist er vel
vinnfluhæf en hraðfrystihúsin
geta ekki tekið við henni vegna
manneklu og fer hún því öU í
bræðslu.
Menningar og friðarsamtök ís-
Ienzkra kvenna fresta boðuðum
fundi(, sem átti að vera í kvöld.
Herðubreið er í Reykjavík.
Þau voru vissu’.ega dýrgripir.
Halvorsen gamli konsúil hafði
v.ssulega haft auga, eins og stóð
í greininni í Kvöldblaðinu. Fyr-
ir fjölmörgum árum, þegar ves-
lings málararnir voru enn hædd-
ir og smáðir, hafði hann keypt
myndirnar þeirra. Og nú feng-
um við að siá þessar myndir
á hráslagalegu, gráu nóvember-
kvöldj í Osló, — og sól og birta
Frakklands ljómaði fyrir augum
okkar.
Ég tók ekki eftir verðlaginu.
Ég tók ýfirleitt ekki eftir nokkr-
um sköpuðum hlut nema bak-
inu á feitlögnum og vel búnum
vini Snáksins. Það var víst bara
betri maður minn sem hafði dá-
litla rænu á að taka eftir þess-
um fallegu málverkum.
Vinur Snáksins hlaut að hafa
ástæðu til að vera þarna. En
hann sat kyrr og þegjandi.
,,Og hérna, — herrar mínir og
frúr, — komum við að einu af
hinum frægu málverkum Monets
af kirkjunni í Rouen“,
Málverkinu var lyft upp.
„Hérna“, sagði uppboðshald-
arinn, „í myndunum af kirkj-
unni í Rouen kemur ást Monets
á ljósinu einna skýrast fram.
Hann málaði hana i drunga-
veðri, í rigningu, í sól og í
þoku, — á kvöldin og um sólar-
lag. Eins og þið sjálfsagt vitið,
herar mínir og frúr, skipti
Clemenceau kirkjumyndum hans
í fjóra flokka, — hinar gráu,
hínar hvítu, hinar bláu og hin-
ar regnbogalitu. Eins og þið sjá-
ið er þetta ein hinna gráu“.
Persónulega er ég ekki svo
heillaður af þessum málverkum
af gömlu kirkjunni. í mínum
augum verður þetta mestmegn-
is stór kirkjuveggur, fullflatur
fyrir minn smekk. En ég er eng-
inn listfræðingur. — En þá tók
ég eftir hálsinum á hinum feit-
lagna vini Snáksins. Hann hafði
skipt um lit. Áður hafði hann
verið ljósbleikur, en nú var
hann rauðbleikari og með rauð
um dílum.
Byrjað var að bjóða 100.000,
— og boðin hækkuðu jafnt og
þétt upp í 200.000, — þá hættu
þau.
„Býður nokkur betur?“ sagði
uppboðshaldarinn.
Það varð þögn andartak.
,,205.000,“ sagði v.'nur Snáks-
ins allt í einu. Rödd hans var
þægileg, skýr og sterk.
Boðin þokuðust enn upp á við.
Listasafn ríkisins var dottið aft-
urúr fyrir löngu, baráttan stóð
milli útgerðarmanns úr Sand-
firði og hins bústna vinar Snáks-
ins.
/Vinur Snáksins hreppti mynd-
ina. Fyrir 240.000 kr.. Ég var
að springa. Ég sat í miðri gesta-
þrautinni og bútarnir dönsuðu
kringum mig. En þeir voru
þarna. . . .
Vinur Snáksins gaf einum af
uppboðsstarfsmönnunum merki
Svo dró hann upp ávísanahefti
og borgaði myndina. Hann ætl
aði sjálfur að taka hana með
sér.
Uppboðshaldarinn hélt áfram.
Andrúmsloftið var þrungið eft-
jrvæntingu, eða kannski var það
bara ímyndun min, því að ég
var með hjartslátt. Vinur Snáks-
ins sat grafkyrr. Hann virtist
hvorki hafa áhuga á Sisley né
Morisot.
„Og nú, herrar mínir og frúr,
komum við að einu stórkostleg-
asta málverki safnsins. — Degas,
— og eins og þ.'ð sjáið er þetta
ein af hinum frægu dansmeyja-
samstillingum hans“.
Málverkinu var lvft uPP.
Ég gleymdi vini Snáksins rétt
sem snöggvast.
Séðar frá hlið stóðu fjórar
dansmeyjar á sviðinu. Sviðsljós-
ið féll á 'þær og grisjupilsin
fjögur voru gesnsæ og þó mött.
— eins og rykið á sviðinu hefði
þyrlazt upp eftir síðustu dans-
sporin. Dansmeyiarnar fjórar
stóðu þreytulega í iljarnar, þær
höfðu misst léttleikann sem þær
báru í dansinum.
Ég var heillaður. Það hafði
ég líka verið í fyrsta sinn sem
ég sá þessa mvnd, — og heiliað-
ur af Degas ævinlega síðan.
í fyrsta sinn sem ég sá hana?
Þetta var eina mvndin sem
ég mundi greinilega eftir frá því
að ég var fjórtán ára og fékk að
sjá málverkasafn Halvorsen
gamla konsúls.
Hvers vegna mundi ég svona
vel eftir þessari mynd?
Fyrst og fremst vegna þess að
hún féll einstaklega vel í minn
smekk á málverkum. En einnig
vegna þess, að Halvorsen gamli
konsúll hafðj sagt dálítið um
þessa mynd.
Og allt í einu, tuttugu árum
seinna, — mundi ég hvað hann
hafði sagt.
En Snákuriann mundi það
líka.
Að vísu var það óhugsandi,
því að Snákurinn hafði siður
en svo verið nærstaddur þegar
fo.reldrar mínir 02 Halvorsen
konsúll sátu og drukku sherry,
meðan við Kristján röltum um
og horfðum á málverk. En engu
að síður, — þótt Snákurinn
myndi það ekki beinlinis, þá
vissi hann hvað Halvorsen kon-
úll hafði sagt.
Ég hafði ekki tíma til að
hugsa. Ég hafði ekki tíma til
að raða bútunum í gestaþraut-
ina. Ég varð bara að fylgjast
með, — ég gat hugsað á eftir.
En Snákurinn vissi hvað Halvor-
sen konsúll hafði sagt um þessa
mynd, — því að hann hafði sent
þennan holduga vin sinn til að
bjóða í hana.
Boðin byrjuðu á 250.000 krón-
um. Þau komu frá Sandfjarðar-
útgerðarmanninum, listaverka-
sala, óþekktum kvenmanni og
vini Snáksins.
En vinur Snáksins hreppti
myndina. Hann fékk hana fyrir
750.000 krónur.
„Að hugsa sér í hvað fólkið
eyðib peningunuih", hvíslaði
minkapelsinn fyrir framan mig
að persíankápunni.
Og aftur var ég staddur í 5.
enskudejld. Ég sat við skólaborð-
ið og hlustaði á Ásu, — hana
litlu ungfrú Marple mina.
,,Mér þætti gaman að vita
til hvers á að nota peningana",
sagði hún.
Ása litla, nú veit ég til hvers
átti að nota peningana. Það átti
að nota þá til að kaupa tvær
myndir úr málverkasafni Hal-
vorsens konsúls af frönskum
impressíonistum.
Snákurinn var miklu hættu-
legri en ég hafði haldið. Því
að hann hafði' furðulegt minni
En verst af öllu var, að hann
hlaut að vera næstum djöfullega
þefvís. Og þegar þefvísin og
minnið sameinaðist, varð hann
lífshættulegur.
Innileg þökk fyrir auðsýnda hluttekningu við andlát
og jarðarför móður okkar, tengdamóður og ömpiu ■ , u >
ÞORBJARGAR KRISTJÁNSDÓTTÚR frá Reykjum
Börn, tengdabörn og barnabörn
Ellefta landsþing
Slysavanarfélags íslands hefst með guðsþjónustu föstu-
daginn 4. maí kl. 14 í Neskirkju. Biskup íslands, Sigur-
björn Eínarsson, prédikar.
Að lokinni guðsþjónustu fer íram þingsetning í Slysa-
varnarhúsinu kl. 15,30.
STJÓRNIN
Bláa handið
Skrifstofa o.g ráðleggingastöð A. A - samtakanna verða
hér eftir opnar alla virka daga frá kl. 13—15 og
20'—21 nema laugardaga, en þá írá kl. 16—18.
A. A.-samtökin.
Tilkynning
fír. 3/1962.
Verðlagsnefnd hefur ákveðið eftirfarandi hámarksverS
a brauðum í smásölu með söluskatti;
Franskbrauð, 500 gr................... kr. 5,41
Heilhveitibrauð, 500 gr................. — 5,4C
Kringlur, pr. kg........................ — 16,01
Vínarbrauð, pr. stk ..................... — 1,45
Tvíbökur pr. kg.......................... — 24.00
Rúgbrauð, óseydd, 1500 gr. ...................... —■ 8,31
Normalbrauð, 1250 gr...................... — 8,31
Séu nefnd brauð sundurskorin eða bökuð með annarrt
þyngd en að ofan greinir, skulu þau verðlögð í hlut~
falli við ofangreint verð.
Heimilt er þó að selja sérbökuð 250 gr. franskbrauð á
kr. 2,75, ef 500 gr. brauð eru einnig á boðstólum.
Á þeim stöðum sem brauðgerðir eru ekki starfandi mú
bæta sannanlegum flutningskostnaði við hámarksverðið.
Utan Reykjavíkur og Hafnarfjarðar má verðið á rúg-
brauðum og normalbrauðum vera kr. 0,20 hærra en að
framan greinir.
Reykjavík,2. maí 1962.
VERÐLAGSSTJÓRINN.
F ramhaldsaðalfundur
félags kjólameistara verður haldinn fimmtudaginn 3. maí
að Laufásvegi 8 og hefst kl. 8.30.
Áríðandi að félagsmenn mæti.
Öfélagsbundnir kjólameistarar hvattir til þess að gerast
meðlimir.
S T J Ó R N IN.
Starfsstúlkur
óskast strax
*
í eldhús nýrrar veitingastofu f miðbænum.
Upplýsingar í sima 30490. ” W IP
Fimmtudagur 3. tnai 1962 — ÞJÓÐVILJINN —