Þjóðviljinn - 17.05.1962, Blaðsíða 6

Rœða Sigurjóns Péturssonar iðnnema é kosningofundi G-listans
Þess mú sjá glögg merki á
viðbrögöum flokka og blaða, að
kosningar eru íramundan.
Alþýðublaðið er farið að
kalla samstarfsflokk sinn og
húsbónda íhald, og Alþýðu-
ílokkurinn er farinn að kinka
kolli til vinstri, þegar hann
þorir fyrir húsbóndanum.
!
Nú þykjast allir flokk-
ar vera verkalýðs-
flokkar
Sjálfstæðisflokkurinn hefur
)ýst þvi yfir að hann sé stærsti
verkalýðsflokkurinn, og sé í
rauninni ákaflega róttækur. Og
Framsóknarflokkurinn fer
hamförum í baráttunni fyrir
hagsmunum alþýðunnar og for-
dæmir hverskyns stöðnun og
kyrrstöðu.
Það segir okkur mikið, að
um kosningar skuli allir flokk-
ar vera verkalýðsflokkar. Það
segir okkur — að jafnvel íhald
og kratar vita að hinar vinn-
andi stéttir eru ráðandi í þjóð-
félaginu ef þær beita sér og
standa saman.
En ef það era einhverjir sem
trúa verkalýðsglamri iþessara
ílokka, ættu heir hinir sömu að
kynna sér lítillega fortíð
þeirra.
Ihaldið þekkja allir, það get-
ur aldrei til lengdar íalið sína
réttu mynd.
Sjálfstæðri tilveru Alþýðu-
flokksins er nú loks endanlega
lokið. Hann er kominn á kaf
í vasa íhaldsins og hefur eng-
ar sjálfstæðar skoðanir lengur.
Það hefði einhverntíma þótt
tíðindum sæta, að flckkur
kenndur við alþýðuna skuli
vera aðaltalsmaður kauplækk-
unar og gengisfellingar. En það
er verðið sem Alþýðuflokkur-
inn greiðir íhaldinu fyrir ráð-
herrastólana.
Hvort Framsóknarflokkurinn
er vinstri eða hægri flokkur
veit enginn og ekki einu sinni
hann sjálfur.
Hann snýst, eins og snælda
og snýr þeirri hlið að fólki,
sem hentar bezt í hvert sinn.
Sá flokkur/ sem einn er allt-
af, án nokku.rrar undantekn-
ingar, málsvari alþýðunnar, er
Alþýðubandalagið.
Stjórnað í þágu
íhaldsgæðinganna
.Þctta er rétt að hafa í huga
þégár flókkarhir fara að láta
giamra í kosningaloforðum.
Sjálfstæðisflokkurinn hefur
nú um áratugi ráðið málefnum
Reykvíkinga. Hannhefur jafnan
Játið tillögur andstæðinganna
sem vind um eyru þjóta og
r^ynt að komast af með að
gera sem allra minnst milli
kcsninga. En þegar tekur að
nálgast þær, fer hann að sam-
þykkja allskyns tillögur og á-
ætlanir um framkvæmdir á
næstu kjörtímabilum. En þegar
lólk að loknu kjörtímabili vill
sjá eitthvað sem gert hefur
verið, þá vandast málið. Þá fer
fJokkurinn að þakka sér þetta
og hitt, sem honum dettur í
hug. Þannig var um tíma elcki
annað hægt að skilja á Mogg-
anum en að það væri Sjálf-
stæðisflokknum að þakka hvað
Esjan er falleg.
Sá meirihluti sem ráðið hef-
ur Reykjavík hefur ekki stjórn-
að með hagsmuni fólksins fyrir
augum.
En hafi eitthvað verið hægt
að gera fyrir útvalda gæðinga
hefur sjaldan staðið á. Það hef-
ur aldrei verið neitt vandamál
fyrir flokksgæðinga íhaldsins
að fá góðar lóðir.
Minna hefur aftur á móti
verið hugsað fyrir að byggja
íbúðir fyrir almenning.
Öngþveiti í
Iiúsnæðismálum
Það er leið flestra að kvæn-
ast og stofna heimili. Aldrei
síðan fyrir stríð hefur það ver-
ið meiri erfiðleikum bundið að
stofna heimili en einmitt nú.
Kaupið er lágt og kaupmáttur-
inn er lítill.
Húsaleiga er há og það er
erfitt að fá leigt.
Um nýbyggingu þýðir ekkert
að hugsa, fyrir því sér láns-
fjárskorturinn. Að kaupa gamla
íbúð er einnig útilokað af sömu
ástæðu þ.e.a.s. lánsfé fæst ekki.
En jafnvel þó það fengist
væri það lítil lausn, þar sem
vextir eru það háir að efna-
litlu fólki er nær ókieift að
standa undir þeim.
Þeir sem hyggjast stofna
heimili verða því að bíða þar
til einhver, sem þeir þekkja,
flytur úr leiguhúsnæði og get-
ur útvegað þeim það um leið.
Alltaf er að verða algengara cg
algengara að sjá þar sem aug-
lýstar eru íbúðir til ‘leigu, að
krafizt er fyrirframgreiðslu og
fólk er látið gera tilboð í í-
búðii’nar.
Ég held að engum dyljist
hvert þetta stefnir, þegar það
er haft í huga að ekki er byggt
nærri því nóg fyrir árlega
fólksfjölgun í bænum og ekkert
til endurnýjunar gömlum hús-
um.
Við skulum hafa þétta í
huga á kjördag, því þannig er
áslandið eftir áratuga stjórn
íhaldsins á Rcykjavík.
Sátt er að vísu að' Bláa bók-
in leysir þessi vandamál fyrir
allar kosningar og eflaust gerir
hún það fyrir þessar kosning-
ar Mka. 'Sennilega fýlgjá lausn-
inni teikningar af húsunum og
ýtarlegar iýsingar á að þetta
og hitt verði byggt á næstu
kjörtímabilum. En það býr
enginn í loftköstulum og skýja-
borgurrr þó þær séu vel teikn-
aðar.
Úrræði Alþýðubanda-
lagsins
Húsnæðisvandamálið er ekki
fremur en annað óleysanlegt.
Oft og mörgum sinnum hafa
bæjarfulltrúar Alþýðubanda-
lagsins lagt fram tillögur er
miða að útrýmingu húsnæðis-
leysis. En jafn oft heíur íhald-
ið fellt þær.
Tillögur Alþýðubandalagsins
miða að því að byggja góðar
cg ódýrar íbúðir, og selja þær
með þeim kjörum að láglauna-
mönnum verði gert kleift að
eignast þær. Og leigja þær á
vægu verði því fólki, sem ekki
getur keypt.
Þær miða að útrýmingu húsa-
brasksins og húsaleiguokursins.
Þær m.'ða að því, að nver fjöl-
skylda eignist sitt eigið heimili
en þurfi ekki að hrekjast úr
einu leiguhúsnæðinu í annað.
Fólkið sem býr í leiguhús-
næði getur ekki kosið íhaldið
án þess að skaða sjúlft sig um
leið.
Ihaldið á marga minnisvarða
um stórhug sinn í húsnæðis-
málum.
Pólarnir. Bjarnaborg og
Höfðaborg eru ólygin vitni um
reisnina og eru þó ótaldir
brrggarnir, sem ættu það skilið
að verða teknir upp í skjaldar-
merki íhaldsins, svo mjög eru
þeir því til skammar.
En vanrækslan er ekki. á
einu sviði, heldur öllum.
Þeir ungu Reykvíkingar, sem
nú ganga í. fyrsta sinn upp að
kjörborðinu ættu ekki að vera
í vafa um hvað þeir kjósa.
Sennilega hefur hvergi í
heiminum setið jafn lengi að
völdu.m jafn duglaus meirihluti
og sá sem yfir Reykjavík hef-
ur drottnað.
Þörfum æskunnar
ekki sinnt
I þessum kosningum verður
kosið um það meðal annars
hvernig verði búið að uppvax-
Sigurjón Pétursson
andi kynslóð á komandi árum.
Unglingum er athafna- og fé-
lagsþörf í blóð borin. Það er
því skylda fcrráðamanna bæj-
arfélagsins að sjá um að ung-
lingar geti fullnægt þeim þörf-
um á heilbrígðan hátt.
Þeim, og þeim einum, er það
því að kenna hve rótlausir
unglingar eru. Að þeir hópast
saman á sjoppum, stunda ó-
knytti og leiðast út í allskyns
óreglu. Það er enginn ung-
lingur slæmur í eðli sínu, en
umhverfið getur gert alla menn
að skepnum.
Lengi er bæjarstjórnarmeiri-
hlutinn búinn að þrjózkast við
að sinna félags- og tómstunda-
þörf æskunnar.
Og loks þegar eitthvað er
gert er hann kjörorði sínu
trúr: Of lítið, of seint.
Þegar ekki var hægt lengur
að standa gegn kröfum um að-
stöðu fyrir æskufólk til tóm-
stundaiðkana, var gripið til
þess ráðs að búa til nýja stofn-
unj Æskulýðsráð.
Það er óþarfi að gera lítið
úr starfsemi ráðsins, því allur
sá fjöldi unglinga, sem leitar
á náðir þess ber þörfinni ljós-
an vott. Gallinn við Æskulýðs-
ráð er sá að það starfar á
röngu.m vettvangi og á röng-
um forsendum.
Æskulýðsráð á að vera ráð-
gefandi stofnun, sem styrkti þá
félagsstarfsemi sem til er og
brýtur upp á nýjungum innan
þeirra ramma eða gengst fyrir
stofnun nýrra æskulýðsfélaga.
Ráðið á að starfa í náinni sam-
vinnu við íþróttafélögin og
skólana. Það á í samvinnu við
nemendasambönd skólanna að
koma á skemmti- cg tóm-
stundakvöldum í skólunum.
Við höfum ekkí efnf á því
að láta skólahúsin standa auð
megirihluta sólarhringsins á
sama tíma og unglingarnir eru
athvarfslausir á götunum,.
Það er stundum látið liggja
að því í ræðu og riti, að skort-
ur á húsnæði hái mest æsku-
lýðsstarfsemi á vegum hins op-
inbera. En það er ekki rétt, það
er til nóg húsnæði. — Skólam-
ir — þá á að nota þangað til
búið er að byggja þá Æsku-:
lýðshöll sem verið hefur óska-
draumur reykvískrar æsku umi
árabil.
Það er ekki húsnæðið, það effl
viljann sem vantar.
Eina íþróttahúsið hrip-
lekur hermannabraggi
Það er stundum verið að
rembast við að heiðra og hylla
íþróttafólk okkar þegar það
hefur verið okkur til sérstaks
sóma erlendis. En þess er þá'
jafnan gætt að minnast sem
minnst á aðstöðu þess héffl
heima til æfinga og keppni.
Eina íþróttahúsið í bænumi
sem fþróttamót eru háð í effl
hriplekur hermannabraggi síð-'
an á stríðsárunum. íþrótta-i
höllin er í Bláu bókinni.
Það á ekki að hrekja æsktf
bæjarins á götuna fyriffl
skammsýni ráðamanna.
Væri það vilji forráðamannal
bæjarins', að í þessu landi og
þessum bæ yxi upp kynslóð,
sem væri fær um að haldá
uppi sjálfstæðu og frjálsu ís-
landi, þegar hún vex úr grasi,
þá myndu þeir sýna henni þá
alúð sem hún á skilið og veitá
henni þá aðstöðu sem hún þarí
til að ná þeim þroska og djörf-
ung sem sjálfstæðu fólki effl
nauðsynleg.
En það bendir allt til þess að
það sé ekki ætlun valdhafannæ
Þó að nú sé fyrst og fremsfc
kosið um bæjarmálin, þá effl
rétt að gera sér grein fyrir því
að ef íhaldið tapar ekki stór-
lega fylgi nú við þessar kosn-
ingar, þá mun það líta á úr-
slitin sem stuðning við allaffl
sínar fyrirætlanir. Það mun
því líta á hvert atkvæði sem
það fær sem fylgi við inngöngu
í Efnahagsbandalag Evrópu.
Það er því rétt að hafa í hugá
á kjördag hvað það bandalag
er.
Það er bandalag fornra stór-
velda — til að ná nýjum áhrif-
um.
Þar sameinast, loks í nýjtt
stórveldi ítalski fasisminn,
þýzki nazisminn og brezka í-
haldið
Studdir af Bandaríkjunum og
NATO .neyða þeir hverja þjóð-
ina af annarri til að afsala séffl
S.jálfstæði og ganga, í þetta
nýja stórveldi. Þeir hafa nú
þegar sigað rökkum sínum héffl
á landi og þá má alla þekkjá
á geitinu.
Það ætti ekki að vera erfiti)
valið á kjördag.
Annars vegar stendur vi.lja-
laust íhaldið með húsnæðis-
leysi og húsaleiguokur.
Hinsvegar bandalag alþýð-
unnar með framsýnar og stór-
huga tillögu.r, sem myndu út-
rýma húsnæðisleysi á fáum ár-
um.
Það er kosið um hvort æská
bæjarins á að vera Umhirðu-
laus á götunni eða hvort at-
hafna- og félagsbörf hennaffl
verður sinnt og ónotað húsnaeði'
sem til en verði tekið til henn-
ar þarfa, meðan fullnaðarlausn-
in, bvgging ÆskUIýðöhallar, ér
ókomin.
Það er ykkar góðir funda,r-
menn að síá um mcð atkvæðl
ykkar á kiördag að það vfflrði
æskan sem erfir þetta land en
ekki a.uðhrinfrar Evróou.
Signr Alhýðubandalagsins effl
sigur æskunnar.
g) — ÞJbÐVILJINN ‘— Fimrntudagunnh 17. iriáí f9«6'2