Þjóðviljinn - 18.05.1962, Síða 15

I
Ég heiti Roy Herre. Allra
myndarlegasta nafn, finnst ykk-
ur ekki? Og sú var tíðin að
það átti vel v.'ð. Þá var ég
reglulegur herramaður, hafði
nýlega fengið eftirsótta stöðu í
Betonit H/F, gekk með egg-
hvasst brot í buxunum og var
ekki síður efnilegur en Stor-
mann, starfsbróðir minn. Það
er raunalegt að þurfa að v'ður-
kenna það, þar sem ég stend
nú kengboginn yfir uppþvottin-
um, vopnaður hentugri plast-
svuntu, en herranafnið er ekki
lengur jafn vel viðeigandi.
Ég var t.'lneyddur .að skrópa
af skrifstofunni í dag líka. Það
er í þriðja sinn á hálfum mán-
uði. En föstudagshúshjálpin er
með þursabit og hér var allt
á öðrum endanum. Auk þess
liggur Trilla i rúm;nu. Konan
mín ympraði eitthvað á því að
hún gæti sko.tizt heim millj
klukkan tíu og tólf. En klukk-
an e.'tt þarf hún að fara á mik-
ilvægan fund. En það er bara
ekki nóg að ,,skjótast heim“ og
hrista >afþurrkunarklút smá-
stund. Hér þarf beinlínis að
moka út. Og ég þarf ekki að
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
13,25 Við vinnuna: — Tónleikar.
15.00 Síðdegisútvarp.
17.00 Fréttir. — Endurtekið tón-
listarefni.
18.30 Ýmis þjóðlög.
20.00 Daglegt mál (Bjarni Einars-
son cand. mag.).
20.05 Efst á baugi.
20.35 Frægir söngvarar; Irmgard
Seefried syngur.
21.00 Ljóðaþáttur: Sveinn Skorri
Höskuldsson magister les
kvæði eftir Hannes Haf-
stein.
21.10 Tónleikar: Tvær flautusón-
ötur eftir Bach (Jean-
Pierre Rampel leikur á
ílautu, Robert Veyron-La-
croix á sernbal og Jean
Huchot á selló).
21.30 Htvarpssagan: Þeir, c-l'tir
Thor Vilhjálmsson; II.
(Þorsteinn ö. Stephensen).
22.10 Upplestur: Allt að veði,
smásaga eftir Dcnald
Hough (Steindór Hjörleifs-
son leikari).
22.35 Á síðkvöldi: Létt-klassísk
tónlist. a) Lög úr óperett-
unni Káta ekkjan eftir Le-
hár (Anneliese Rothenberg-
er og Herbert Ernst Groh
syngja með kór og hljóm-
sveit; Wilhelm Stephan
stjórnar). b) Kvöld í Vín:
Fílharmoníuhljómsveit Vín-
arborgar leikur óperettu-
iorleikina Leðurblakan eft-
ir Strauss, Morgunn, mið-
degi og kvöld eftir Suppé
og valsinn Gull og silfur
op. 75 eftir Lehár.
23.15 Dagskrárlok.
R O Y H E R R E
fara á neinn mik.lvæ^an fund.
Það er langt síðan íorstjórinn
bað mig um að mæta á s’-íkum
fundum. Mjög langt síðan.
Ég held það standi einhverju
sambandi við skyrturnar. Skyrt-
ur Stormanns eru alltaf mjalla-
hvítar. Mínar eru gráar. Þær
verða ekki hvítar hjá mér
hvern.'g sem nudda og
nudda. Og farið nú ekki að
tala um þetta undraefni sem
gerir þvottinn mjallahvítan sam-
kvæmt augiýsingunum. Ég nota
óhemju af þvottaefni! Og és er
búinn að reyna allt, bókstaflega
allt — nema vítissóda, sem Bitta
hefur bannað vegna te'pnanna.
Samt sem áður eru þær gráar.
Það er að segia skyrturnar.
Mér þætti gaman að vita hvaða
þvottaefni Stormann notar —
Auk þess er ég með hné i
buxunum. Það er ömurlegt til
þess að vita, en ég h.ef ekki
ennþá lært að pressa buxur.
Þegar illa liggur á mér, grunar
m'g, að ég muni aldrei geta lært
það. Og ég get líka fullyrt að
ég hef gert mitt bezta í sam-
bandi við buxurnar, — ég er bú-
inn að reyna rennblautt stykki.
rakt stykki, brennheitt strok-
járn og gufustrokjárn. — það
er ekkert það til sem ég hef
ekki reynt. Og marga nóttina
hef ég legið útréttur með bux-
urnar í pressu undir dýnunni.
Og daginn eftir var eins og ég
hefði sofið í buxunum, ekk: of-
aná þeim. Auðvitað er til nokk-
uð sem heitir Hraðpressa. En
það er svo langt að fara þang-
að. Það er ekki auðvelt að
koma því v;ð milli sendiferð-
anna og konan mín er yfirleitt
með bílinn. Mikil ósköp, það
er hennar bíll. — Buxurnar
hans Stormanns eru alltaf eins
og þær komi beint úr efnalaug.
Mér þætti gaman að vita hvern-
ig hann fer að —
Það kemur fy-rir að mig vant-
ar tölu. Eða tvær. Það hefur
komið fyrir að fleiri hefur vant-
að. Það getur verið dálítið ó-
þægilegt. Skömminni skást er
það, þegár þær vantar á skyrt-
una, en það er óþægilegt engu
að síður, Auðvitað sauma ég
þær í eins fljótt og ég get. En
þær tolla svo illa á mér tölurn-
ar, og maður man ekki alltaf
eftir því að hafa með sér nál o.g
enda á skrifstofuna. — En ekk-
ert er eins áberandi og tala sem
vantar. Og engu er eins erfitt
að leyna. Það er ekki hægt að
sitia með höndina á bringunni
heila ráðstefnu til enda. þegar
maður er ekki Napóleon. Og
alltaf störðu lió« og kuldaleg
augu forstjórans á eyðurnar
mínar. Það er ekki auðvelt að
tala skýrt og skilmerkilega þeg-
ar slík augu hvíla á manni.
alira sízt þegar maður veit að
eitthvað vantar eða maður er
logandi hræddur um, að eitthvað
losni eða spretti í sundur.
— Er konan yðar á ferðalagi?
var forstjórinn vanur að segja,
þegar hann var lengi búinn að
mæla m;g út með þessum frosk-
augum sínum. Hún er kannski
lasin?
Ég fullvissaði hann um að
konan min værj heima og við
beztu heilsu. Þá varð samtalið
venjulega ekki lengra. Reynd-
ar er langt síðan forstjórinn
hafði eitthvað við mig að segia.
Það íer allt um hendur Stor-
manns nú orðið.
Gallinn á mér er sá, að ég er
alltof áberandi. Ég er yfir 1,90
á hæð og þrek.nn eftir því. Það
er svo mikið af mér. eins og
Bitta segir alitaf. Ef Stormann,
sem er lítill og grannur, vant-
aði tölu. þá tæki víst enginn
eft.’r því. Ekki svo að skilja
að það hafi nokkurntíma
komið fyrir. En eí það kæmi
f.vrir að blettur kæmi á jakk-
boðunginn hans eða tala losnaöi
þá heíð. hann mun betri mögu-
leika til að leyna þvi en ég með
allan minn brjóstkassa. Ég er
með hrokkið hár og i’lviðráð-
anlegt. Og jafnvel þótt ég hefði
tíma til að fara til hárskerans
myndi það ekki gagna mikið.
Við hl ðina á litla, gljákembda
kollinum á Stormann, er hárið
á mér alltaf eins og makkinn á
Schweitzer eða Sókratesi eða
emhverju ljóninu á þingi. Ég
er auðvitað ekki að gera neinn
samanburð að öðru leyti. Ég
ætlaði aðeins að gera öllum
skiljanlegt að hnén í buxunum
mínum sjást á allt annan hátt
en egghvöss brotin hans Stor-
manns.
Það var óheppilegt með rauða
silkibandið. Ég viðurkenni fús-
lega að slíkt er óskemmtilegt,
að minnsta kosti i verzlunar-
ferðum. Það var í síðasta sinn
sem ég fór með forstjóranum
til Stokkhólms. Við satluðum.
með næturlestinni og ég átti í
miklu stríð: með að komast af
stað. Bitta hefði vissulega átt
að hjálpa mér. En hún hafði
átt erfiðan dag á skrifstofunni
og eins og hún sagði: enginn
hjálpar henni að láta niður,
þegar hún fer í verzlunarferð r.
Það endaði á því að smástelp-
urnar komu mér til hjálpar. Þær
voru ósköp litlar þá og litu á
þetta allt saman sem skemmti-
legan le;k, rótuðu í snyrtidóti
og nærfatnaði, meðan ég press-
aði buxur í syeita míns andlitis
og þvoð;. skyrtur undir drep. Og
svo, þegar ég var rétt að rjúka
útúr dyrunum, slitnaði teygjan
í nærbuxunum. Ég reyndi að n.á
henni, en hún hvarf bara, skauzt
eins og ormur inn í teygju-
ganginn og var þar kyrr. Og
það þurfi að finna nýja teygju.
Dýrmætar mínútur fóru í súginn
meðan ég rótaði í saumakassa
Bittu. Engin teygja. En band? —
Band, öskraði ég. Komið með
band handa mér! — Og bá kom,
Thea þjótandi með hárband.ð
sitt. Það var revndar hárauður
taftborði. En ég var í sárri
nauð og sá það eitt að þarna
var band, sem gat haldið bux-
unum uppi, dró það í ganginn
með pípuhreinsara. þaut út um
dyrnar eins og fellibylur og náði
lestinni með naumindum.
— Þarna munað; mjóu. sagði
forstjórinn stuttur í spuna. Við
vorum -saman í klefa á fyrsta
farrými. Hann heimtáði
að hátta fyrst og. liggjá í neðri
koju, og ég varð að hátta með
stingandi froskaugun hvíland; á
mér. Og þá kom taftslaufan i
ijós.
— Drottinn minn, hrópaði
forstjórinn. Þér eruð eins og
páskaegg! ,
Þegar ég fór að leita að nátt-
Aðvörun
um stöðvun atvínnurekstrar vegna vanskila á söluskatti.
Samkvæmt kröfu tollstjórans í Reykjavík og heimild í lög-
um nr. 10, 22. mnrz „ 1960. veiðwr atvinnurekstúr þeirra
fyrirtækja hér í umdæminu, sem enn skulda söluskatt T.
ársfjóröung 1962, svo og söluskatti og útflutningssjóðs-
gjaldi eldri ára, stöðvaður, þar til þau hafa gert full skil.
á hinum vangreidriu gjöldum ásamt áföllnum dráttarvöxt-
um og kostnaði. Þeir, 'sem vilja komast hjá stöðvun, verða
að gera full ski’. nú þegar til tollstjóraskrifstofunnar, Arn-
arhvoli.
Lögreglustjórinn í Revkjavík, 15 maí 1962.
SIGURJÓN SIGUUÐSSON.
æðrablómin
Lítið inn og sjáiö landsins fjölbreyttasta úrval af potta-
blómum. — Verð og gæöi við allra hæfi.
Hittumst um helgina í gróðurhúsi
PAUL MICHELSEN HVERAGERÐI.
AUSTIN A60
Austin A60 fimm manna bifreið með
kraftmikilli benzín eða diselvél
Styrkleiki og öryggi umfram allt
Hægri- eða vinstrihandarstýri.
Sýnishorn væntanlegt um mánaðamótin.
GARE'AR GÍSLASON H F.
bifreiðaverzlun.
Tilboð
óskast í V'erkamáhri'áskýliö við Tryggvagötu til niðurrifs
eða brottflutnings
Húsið verður til sýnis föstudaginn 18. og laugardaginn 19.
maí n.k. frá kl. 2—6 báða dagana.
Söluskilmála má vitja í skrifstofu vora, Tjarnargötu 12,
III. hæð.
INNKAUPASTOENUN REVKJAVÍKURBORGAR.
Tilkvnning
frá skipulagsncfnd iólksflul^ninga mcð bifreiðum.
Ákvéðið hefur verið, að frá og með 15. maí 1962, þar til
öðruvísi verður ákveðið. verði ekki veitt réttindi til hóp-
ferðaaksturs með bifreiðum, sem ekki hafa áður verið
í hópferðaakstri.
Reykjavík, 15. maí 1962.