Þjóðviljinn - 23.05.1962, Blaðsíða 15

í sirkus, sem gat sagt hvað
klukkan var. En auðvitað vissi
hann ekki neitt um morgun og
síðdegi eða sumartíma og þess
háttar. Hann gat bara klórað
með hófinum svo og svo oft,
þegar hann var spurður. Það er
alveg eins með Bittu. Sé hún
beðin að útbúa hádegisverð, bá
svarar hún með eggjaköku Sé
hún beðin um kvöldverð, bá
svarar hún með tve.'mur eggja-
kökum. Hún kann ekki að sjóða
kartöflur. Ekki einu sinni kaffi
getur hún búið til svo að vel sé
ó gamaldags kaffikönnu. — En
nú er hægt að fá kaff'duft sem
hrært er út í vatn eins og lyf
og tilbúna tepoka og súpupakka.
En kartöfluduft er ennþá ekki
til. Það er of erfitt til lengdar
að kaupa soðnar kartöflur dags
daglega. Og þá var það sem
ég þurfti að taka við.
Það getur ver.'ð að ég hafi
verið of óþolinmóður, að ég hafi
ýtt henni frá og ekki gefið henni
tækifæri. Það er hugsanlegt.
Greind manneskja,' cand. oecon.
meira að segja. ætti að geta lært
eitt og annað, að minnsta
kosti að sjóða kartöflur. — En
ég var sjálfur svo miklu fljót-
ari, að ég nú ekki tali Um hvað
maturnn var miklu betri. Eft-
ir stuttan tíma hætti Bitta að
sýsla í eidhúsinu og var fegin
að iosna. Eftir enn styttri tíma
hætti hún að vera bakklát. Hún
tók það sem sjálfsagðan hlut
að ég byggi til mátinn handa
okkur báðum, já, gaf meira að
1.3.00 Á frívaktinni.
15.00 Síðdegisútvarp.
18.30 Óperettulög.
20.00 Af vetlvangi dómsmál-
anna (Hákon Guðmunds-
son hæstaréttarritari).
20.20 Tcnleikar: pankti Páls
svíta eftir Gu.slav Holst ■
(Smióníu.hljómsveit Lund-
úna leikur: George Wel-
dcn stjórnar).
20.35 Lestur fornrita: Eyrbyggia
sága; (Helgi Hjörvar rith.).
20.55 íslenzkir organleikarar
kynna verk eftir Johann
Sebastian Bach: Ragnar
Björnsson leikur tríósónötu
í Es-dúr og konsert í G-dúr
(einn Vivildi-konsertinn);
dr. Páll ísólfsscn flylur
fomálsorð).
21.25 Úr ýmsum áttum (Ævar
R. Kvaran iei.kari).
21.50 Söngmálabáttur þjóðkirkj-
urnar (Dr. Róbert A. Ottós-
son söngmólastjóri).
22.10 Garðyrk.iuþáttur: Jón H.
Björnsson skrúðgarða-
arkjtekt talar um skrúð-
garða.
22 30 Harmoniku.báttur: Dregin
saman úrvals.lög úr eldri
þáttum (Högni Jónsson og
Henry J. Eyland).
23.30 Dagskrárlok.
R O Y H E R R E :
sey'e í f'-v-i v,v.ri Vor. ieika. Séu þeir ekki fy-rir þendi,
ið rekin frá 'nnttu'-um' Það gekk Þá stoða engar matre.ðs'ubækur,
svo lansrt að hún fór jafnvel að sbr. tilfellið Bittu En é? komst
mgi^
ina s V.-Berlín }
set.ia út
matin": þessi sósa I að raun um að matreiðs’a
er ekki eins góð og hún er vön
að vera, hefurðu kannsv; sett
í hana negul? Sagði Bitta. sem
lifir í beirri trú að negu’nayl-
ar séu gevmdir i verkfærakass-
anum. . . .
Hvernig ó« lærði að bfia t’l
mat? Fievgið hvo’nj í vatn off
hann syndir. Þanni" var það
með mig. Við vorum var'a kom-
in he.'m úr brúðkaup^ferðinni,
þegar .Bitta varð að fliúgo til
Amsterdam og þarna stóð éa
uppi með fiórtán rjúpur. — Það
var ten°'dnmamma sem hafði
sent okkur þær oa það var ekki
gott að vita hvað hefur búið
undir bví. Hún hefði bezt átt
að þekkja dóttur sína og vita
um algera vangetu hennar til
að sinna um eina rjúpu, hvað
þá heldur fjórtán. En kannski
hefur riúpnasendingin verið
hugsuð sem eins konar sjokk-
lækning. Mér hefur líka flog-
>ð í hug að þessi skyndilega við-
skiptaferð Bittu gæti staðið í
e nhverju sambandi við rjúpurn-
ar. En hvað sem bví leið, þá
stóð ég þarna með eldhúsborð-
ið fullt af fuglum og fjaðra-
skrúði og þag sem hefði ef
til vill getað komið fyrir Bittu
— þótt ég drag: það stórlega í
efa — það kom í staðinn fyrir
sjálfan mig; ég kastaði mér út í
eldraunina og stóðst hana.
Hið eina sem ég get í raun-
inni ásakað Bittu fyr.r er að
hún sleppti of snöggt af mér
hendinni. Hún he.fði ekki átt að
fara til Amsterdam. hún hefði átt
að láta þetta gerast smátt og
smátt, Þarna var ég, nýkvænt-
ur og elskaður e.’ginmaður, stóri
og sterki mannsinn hennar (við
vorum enn á því stigi), kúr-
andi i notalega ástarhreiðrinu
okkar; og í næstu andrá var
ég kóminn út á götu með inn-
kaupatösku og net og mjóikur-
flöskur. Auðvitað hefði ég get-
að sent þær í frystihús — rjúp-
urnar. á ég við, eða gefið ein-
hverjum þær eða gieymt þeim
i sporvagninum. En mér hefði
]>ótt það hálfauvirðilegt, auk
þess sem riúpur hafa alltaf ver-
ið eftirlætismatur minn. í stuttu
máli sagt; é« tók áskoruninni.
í Ég hreinsaði og hamfletti og
j brúnaði og steikli fjórtán riúp-
j ur og viss: innst inni að fram-
I kvæmdastiórinn minn hefði
aldrei ráðið við þetta.
Þegar malreiðslubókin er tek-
in til hiálpar, bá er í rauninni
ekki sérlega erfitt að búa tii
mat. svo. framarlega sem maður
hefur ákveðna meðfædda hæfi-
opin fvrir mér og eftir bað réð
ég ekki við m g
En auðvitað var betta a!K ann-
að meðan við vorum ekki nema
tvö og matreiðs’.an var ckki
annað en nýtt áhueamál sem
hægt var að eefa sér tíma til
að iðka. B.tta var vön að blanda
drykk (það getur hún nefni-
lega), meðan ég mal’aði og svo
létum við fara vel um okkur
og nutum árangursins af hug-
myndríkri eidamennsku minni.
Þetta er a’lt öðru vísi begar
maður kemur þjótand; heim af
skrifstofunni og þarf að útbúa
mat handa fimm manns og það
verður að gerast á mettíma. því
að ein þarf að fara á skátafund,
önnur í leikfimi og sú briðja í
danstíma. Þeim þggur svo mik-
ið á, að þær bókstaflega hoppa
á borðstofustólunum. Og Lotta
þolir ekkert með tómat op Thea
vill ekki hrísarjón og Trilla
borðar hvorki súpu né spaghetti
né hrísgrjón og enain þeirra vill
reyktan fisk og allar hafa þær
ofnæmi fyrir grænmeti og graut
vilja bær ekk: sjá. Hið eina. sem
þær eru sammála um að sé æt:-
legt, éru kjötbollur og pönnu-
kökur, en það er matseðill sem
kemur illa heim við vinnu utan
heimilis, þar sem brasið verður
að byria strax eft.'r hádegi ef
hæfilegt magn af kjötbollum
og pönnukökum á að vera til-
taks við miðdegismatinn. Mat-
vendni telpnanna og stöðugt
tímahrak gerir það að verkum
að matáræði okkar er einskorð
að við frystan fisk, so.ðinn eða
steiktann og reyktar pylsur, með
eða án búðings úr pakka, mest-
megnis án. — Fvrir mann með
matreiðsluhæf.'Ieika verður þetta
óþolandi ti] lengdar. Það er rétt
eins og tónlistarmaður Þyrfti að
einskorða sig við Ugla sat á
kv'sti og Ekkiuvalsinn. Eina
manneskjan á heimilinu sem er
laus við matvendni og alæta, er
frúin í húsinu. Að undanskild-
um athugasemdum, svo sem
„Jæja, er fiskur í dag“, er ekk-
ert sem bendir til, að hún hafi
hugmynd .um hvað það er sem
hún lætur upp í sig. Hún hugs-
ar um hálsbindi og fylgiskjöl og
tyggur alveg vélrænt. Þetta er
auðvitað ágætt. en ekki sérleaa
uppörfandi fyrir þann sem býr
til mat'nn.
Berlín — Réttarhöldum er ha!d-
ið áfram í má.li fjöld.émoröingj-
ans F 'berts. Hann var SS-for-
’.ngi A vfi'datímum Hitlers, og er
e-ij..v .,m að beiú á-..,. ívO á
n'oi. . m IICjO gyð.r.ga • „.ovét-
•dina
Vcst-
ks var
ý.m.
'vr er
i.mutni
hefur
.ennán
1 '.v.i. ,-n. Eúir •'rtfURsstyt
várú .i' bert' bu .uastjór.
t'.r-Ber íþar t ’. I-a’nn- 1
,. .ndtC'k':nn- íyt >- brern u>
Einn þeirra sem ckr.cr
i u.m ’að vera meðsr k'.'.r
W’.’helm . Griffenbergcr
borið þi’ngar sakir á
íyrrverand.’ yfirmáhn slhh.
Griifenbtrger b.sfur játað
glæpi sína fyrir réti’nm, og
lýst nákvætnléga tvetmur i>"}da-
morða-aðgerði’OT, er 'hann sljórn-
aði sjálfur að skv-an F berts.
Gyðingar úr þorþinu WHejka
voru fluttir á átta vörubílum að
opnv.m fjöldagröíum. Síðan
hrintu SS-mennirnir þeim <fan
í gröíina og skulu á eftir jteim.
„Það var engin vissa ‘ íyrir því
að allir hcföu dáið af þessum
skotum", sagði Griffenberger.
„Það er mjög sennilegt, að marg-
ir þeirra sem skotið var á
hafi ekki látið lífið fyrr en bú-
ið var að moka ofan í gröfina",
bætti hann við.
Griffenberger reyndi ekki að
draga úr glæpum sínum, eins og
Fil-bert hafði gert, heldur sagði
hann: „Ég reyni ekki að koma
mér undan ábyrgðinni. Engin
hegning getur losað mig við þá
sálarkvöl og ábyrgðarþunga sem
ég ber“. Hann sagðist ennfrem->
ur álíta að rétt væri, að ua
11000 gyöingar hefðu _ verið
drepnir samkvæmt fyrirskipun-'
um Filberts. Filbert hefði skipað
að allir íbúar gyðingahverfisins
í Witebsb) 3000 að tölu, skyldui
drepnir, og hefði það verið gert.
Meoan Griffenberger var yfir-
heýrður, og hann gaf hinap
hroðalegu játningar sínar, ríkti
mikil skelfing og hryllingur í
réttarsalnu.m í Moabit í Vestur-
Berlín. Fjöldi áheyrenda hnigu
niður og grétu hástöfum, þegac
hrnn lýsti í smáatriðum morð-
um á þúsundum af varnarlausi*
fólki og viðbrögðum þess.
- -I
E.'ns og kunnugt er hélt
Norðmaðurinn Biörn Larsen
fyrirlestra á vegum Bridge-
sambands ísiands, sem fjöliuðu
meðal annars um keppnisform.
Sennilega mun ko.ma hans
marka þáttaskil á bví sviði
hcrlendis, þar eð mörg keppn-
isform okkar eru iöngu úrelt.
En Larsen er einnig afburða
bridgespi’.ari og hefur margoft
spilað í iandsiiði Norðmanna.-
Er þess skemmst að minnast,
að hann sp.’laði á Evrópu-
meistaramótinu í Torquay og
stóð sig með miklum ágætum.
Hér gafst honum lítill tímt
til spilamennsku, en þó náði
hann að spila nokkrar rúbert-
ur. Eftirfarandi spil er úr
einni þeirra og var staðan
þannig að báðir áttu 60 í búS
á seinna game.
S: K-8
H: A-K-D-G-3
T: D-10-7
L: G-8-4
Larsen
S: A-7-5-2
H: 7-4
T: A-K-8-5-2
L: 7-5
S: D-G-9-4
H: 10-9-5
T: 8
- L: A-D-l0-9-6
Ég viðurkenni fúslega að ég
er dauðleiður á öllu sem heitir
eldamennska. Það er iangt síð-
Suður:
1 grand
2 hjörtu
Vestur:
pass
pass
S: 10-6-3
H: 8-6-2
T: G-9-4-3
L: K-3-2
Norðui';
pass
pass
Austur:
2 tíglar
pass
lézt í Landsspítaíanum aðfaranótt 19. maí
Jarðarför fer fram frá Fossvogskirkju, laugardaginn 26.
maí og hefst klukkan 10.30 árdegis.
Athöfninni vei/ður útvarpað.
Börn og tengdabörn.
Vegna stöðunnar opnað.i
Larsen á einu grandi, írekar
en einu hjarta og einnig' _til
þess að gera andstæðingunum
erfiðara að finna. spaðasamn-
ing, ef þeir skyldu eiga hann.
Þetta tókst honum einnig, því
eins og' þið-sjáið eiga a-v þrjá
spaða í spilunum.
Útspilið var tígull, drep'ð
með kóng og Larsen íét drottn-
inguna í. En austur var eng-
inn viðvaningur; hann tók ás-
inn og spilað: briðja tígli, sem
vestur trompaði. Vestur tók vel
eftir því, að austur hafði spil-
að tíguláttu og hann hlýddi því
kallinu og spilaði spaðadrottn-
ingu út. Austur varð að drepa
með ásnum tii þess að spila
fjórða tígli og eyðileggja gos-
ann í borði. Larsen stakk frá
með ásnum og tók trompin í
botn. Þegar hann tók síðasta
trompið átti vestur eftir G-9
í spaða og A-D-10 í laufi. Kasti
hann spaða, tekur Larsen
spaðakóng og spilar laufi, en
kasti hann laufi spilar hann.
laufi oS fser tvo, slagi á það.
Miðvikudagnr 23. maí 1962 — ÞJÓÐVILJINN — Q5