Þjóðviljinn - 25.09.1962, Blaðsíða 6

plÓÐVILJINN
Otgefandi Sameiningarfiokkur alþýðu — Sósialistaflokkurinn. —
Ritstjórar: Magnús Kjartansson, Magnús Torfi Ólafsson, Sigurð-
ur Guðmundsson (áb.) — Fréttaritstjórar: Ivar H. Jónsson, Jón
Bjarnason. — Ritstjóm, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja:
Skólavörðustíg 19. — Sími 17-500 (5 línur). Áskriftarverð kr.
55.00 á mánuði. . , . , ,r • i <•.
m
; YCÍ ff U'- »•') aKni'. rr 'l'- -}
verndar samtök sín
,JrT1résmiðir/ Fellið kommana“, æpti Alþýðublaðið á
sunnudaginn með einu sínu feitasta letri. Og Morg-
unblaðið söng undir, áhuginn á velfarnaði trésmiða
var nú snögglega ólíkt meiri en í sumar, þegar Tré-
smiðafélagið gerði náðstafanir til að leiðrétta kjara-
samninga sína. Þá virtist hvorki Morgunblaðið né Al-
þýðublaðið eða iþeir stjórnm'álaflokkar sem að baki
þeim blöðum standa, hafa neinn skilning á málum tré-
smiðanna og málflutningi. Enda mun það ekki af á-
(huga fyrir velfarnaði trésmiða eða verkalýðshreyíing-
arinnar almennt að Morgunblaðið og Alþýðublaðið hefðu
svo brennandi áhuga á því, hverja trésmiðir veldu
sem fulltrúa á Alþýðusambandsþing. Það sem vakir
fyrir Morgunblaðsmönnum og krötum er hitt að laum-
ast til valda í Alþýðusambandinu til þess að geta inn-
limað heildarsamtök verkalýðsins í „viðreisnar“-kerfi
sitt og gert þau óvirk í baráttunni fyrir bætt^rn kjör-
um og auknum réttindum alþýðunnar.
jRann skilning virðast ekki einungis meirihluti tré-
* smiðanna hafa lagt í bliíðutóna Morgunblaðsins og
Alþýðuflokks ins, svo útsendarar stjórnarflokkanna
biðu einn eftirminnilegasta ósigur sinn í félaginu í full-
trúakosningunum um helgina, heldur fóru kosningar
á sömu leið í Borgarnesi og Vestmannaeyjum, og í
félagi eins og Verkalýðsfélagi Vestmannaeyja treysti
stjórnarliðið sér ekki til að bjóða fram, og hefði það ein-
hvern tíma þótt saga til næsta bæjar. Enda er ekki
að furða þó margendurteknar árósir stjórnarflokkanna,
Sjiálfstæðisflokksins og Alþýðuflokksins, á samninga
verkalýðsfélaganna og lífskjörin hafi sín áhrif, þegar
þessir sömu flokkar koma til fólksins i verkalýðsfélög-
unum og heimta að það afhendi útsendurum ríkis-
stjórnarinnar Alþýðusambandið.
Gerðardómsflokkunum
þarf að refsa
/■'» erðardómsflokkarnir, Sjálfstæðisflokkurinn og Al-
v þýðuflokkurinn fá að finna til þess hvern hug sjó-
menn og vandamenn þeirra bera til ríkisstjórnarinnar
vegna þess tiltækis að setja bráðabirgðalög um að
stela bæri af sjómönnum verulegum hluta af samnings-
bundnu kaupi þeirra og afhenda það útgerðarmönnum.
iMorgunblaðið reyndi á sunnudaginn að klóra í ibákk-
ann með þeirri kenningu að Emil gerðardómsráðherra
og samráðherrar hans úr Sjálfstæðisflokknum hafi
„bjargað“ síldveiðunum í sumar og sjómannakaupinu
með iþessum óþokkalegu aðgerðum í garð síldveiðisjó-
manna! Ekkert er fjær lagi. Ósvífin árás útgerðarbrask-
aranna til að skerða samningsbundin kjör sjómanna
var runnin út í sandinn þegar ríkisstjórnin með Emil
gerðardóm^málúrá^herra, í fararb^oþj^, settj hílic al-
irærpd^i. gprðgrdó^lög til þgss ia&, ifejargæ 'ái síðustu
:sfundu l útgerðmbröskururium. Mótíhælin áem‘ dunið
hafa yfir Emil og ríkisstjórnina af Síldveiðiflotanum
segja nokkuð um hug sjómanna til svp gerræðisfullrar
beitingar ríkisstjórnarvalds til árása á, samningsbund-
inn rétt sjómanna og ráns af hluta af .kaupi. þeirra. Og
svo gæti farið að þessir sömu flokkarj Sjálfstæðisflokk-
urinn og Alþýðuflokkurinn, eigi eftir að reka sig á að
sjómenn muna enn þessa árás og aðrar svipaðar þeg-
ar Morgunblaðið og Aiþýðublaðið fara að mælást til
þess að einmitt stjómarflokkarnir megi útnefna full-
trúa sjómanna á Alþýðusambandsþing.
-?.b
Einn af forystumönnum brezka Verkamanmflokksins,
Richard Crossman, skrifar um viðsjárnar í Berlín
r

6Í
Richard Crossman
• Fyrir rúmum mán-
uði var 18 ára múrari,
Peter Fechter að nafni,
skotinn þegar hann
reyndi að komast frá
Austur-Berlín yfir múr-
inn sem skilur borgar-
hlutana. Hátt í klukku-
tíma lá hann milli
sveita vesturþýzkra lög-
regluþjóna og austur-
þýzkra landamæra-
varða, sem munduðu
byssur hvorir gegn öðrum en skiptu sér ekki af
hinum særða manni fyrr en eftir' klukkutíma.
Þá var hann loks fluttur 1 sjúkrahús í Austur-
Berlín en dó á skurðarborðinu.
• Fjarveru ábyrgra foringja austurþýzku varð-
anna og bandarískrar varðsveitar vestan marka-
línunnar þegar atburðurinn gerðisf er kennt um
að Peter Fechter var látið blæða út. Hinir ó-
breyttu liðsmenn þorðu ekkert að aðhafast.
• Þessi óhugnanlegi atburður hleypti af stað
uppþotum í Vestur-Berlín, og munaði mjóu að
allt færi í bál í borginni. Meðal stjórnmálamanna
sem látið hafa frá sér heyra um Berlínar- og
Þýzkalandsmálin af þessu tilefni er Richard Cross-
man, einn af forustumönnum brezka Verkamanna-
flokksins. Hann stjómað áróðri Vesturveldanna til
Þýzkalands í heimsstyrjöldinni og héfur síðan
fylgzt vandlega með þróuninni þar í landi. Cross-
man á sæti í miðstjórn Verkamannaflokksins og
hefur verið eitt af ráðherraefnum flokksins.
I grein í New Statesman
seeir Crossman, að engu sé
líkara en Vestur-Berlín sé
byggð vélmennum sem Ul-
bricht stjómi með hugskeyt-
um og láti grafa sína eigin
gröf. „í tæp þrjú ár hefur
Krústjoff staðið af sér kröfur
A.-Þjóðverja um að hann und-
irriti sérfriðarsamning og geri
gangskör að því að bola Vest-
urveldunum burt úr Berlín —
að þvJ er virðist með þeim
rökum að þetta væri háskaleg
stefna sem aðeins væri hugs-
anlegt að grépa til ef Vestur-
veldin hefðu í frammi óþol-
ögranir. Ulbr'cht hefur
■ - "lar;
ast að liðsinna unga stroku-
manninum, sem lá í klukkutíma
milli gaddavírsgirðinganna
meðan líf hans fjaraði út. Það
er ií rauninni ástæða til að
óska þessum ungu Berlínarbú-
um til hamingju með skarp-
skyggnina, sem gert hefur
þeim ljóst að þessi harmleik-
ur er ekki kommúnistum ein-
um að kenna. Willy Branht, dr.
Adenauer, ríkisstjórnir Frakk-
iands, Bandaríkjanna og Bret-
lands og meira að segja for-
usta Verkamannaflokksins —
allir þessir aðilar bera sinn
skerf af ábyrgðini á atvikun-
um.se^p til;þess J.e|ddu að þessi !
•' andi _ _ _ _ f _ ..........
, varla getað __ ímyndað ser. á , .piltur vgrj.^kptýjn bana. Eg
11 nréátú .rr'Wjáfsyn!|ssíun&um ,|'7sín-ý, ^ekk úij skugga um .það sjálfur
um, áð Véstúr-Berlínarbúar
myndu styðja mál hans með
því að sýna á jafn ofsafenginn
hátt að þeir séu staðráðnir í að
hindra að nokkur friðsamleg
sambúð geti tekizt eins ' lengi
og nærvera vestrænna her-
sveita gerir þeim það fært.
Að sjálfsögðu, segir Crossman,
álasa ég 'ekki ungiingunum
sem grýttu bíla Rússa og æptu
að ibandarisku hermönnunum
fyrir að láta undir höfuð leggj-
fyrir hálfum mánuði, þegar ég
var staddur í Austur-Berlín,
að yfirborgarstjórinn f austur-
hlutanum, Herr Ebert, hefur
nú um árs skeið lagt fram
hverja tillöguna af annarri um
ráðstafanir til að draga úr við-
sjám við múrinn og hefja út-
gáfu skírteina sem veiti Vest-
ur-Berknarbúum heimild til
að heimsækja ættingja sína
austan múrsins.
Öllum þessum tillögum
■ kommúnista : um friðsamlega
sambúð hefur verið hafnað
með þeim rökum að þær hefðu
í för með sér viðurkepningu
yfirvaldanna í Vestur-Berlín á
múrnum, þar að auki væri það
e'tt-að Herr Brandt fé'list á
að taka upp „samninga við
Herr Ebért véiting þeirrar við-
urkenningar í verki sem er
æðsta markmið vesturþýzkrar
stjórnarstefnu að hindra'. „Ríf-
ið múrinn fyrst, og svo getum
v.ð talað saman“ hefur verið
vígorð hans. Og ’hann hefur
’ talið sig nógu öflugan til að
taka upp þessa stefnu kalda-
i stríðsvígstöðu, vegna þesS að
hann nýtur ekki aðeins stuðn-
ings stjórniarinnar 'í Bonh,
heldur einnig , ríkisstjóína
Bandaríkjanna, • Frakk'lands og
Bretlands.
Það sem ég á bágast með
að skilja í þessu sambandi er
framkoma Verkamannaflokks-
ins, segir Richard Crossrríán.
Rekur hann síðán ályktún
flokksstjórnarinnar ’ sem sam-
þykkt var á síðasta flokks-
þingi af miklum einhúg. Þar
var Berlínarmúrinn fördæmd-
ur en síðan krafizt að öllum
ögrunum yrði hætt og samn-
ingar teknir upp. Bent var á
líklegan samkomulagsgrund-
völl á þá leið, að Sovétrikin<S>-
og Þýzka alþýðuríkið ábyrg-
ist frelsi Vestur-Berlínar og ó-
hindraðan aðgang Vesturveld-
. anna að borginni. í staðinn
beri Vesturveldunum að við-
urkenna núverandi austur-
landiamæri Þýzkalands, veita
stjórninni 'J Austur-Þýzkalandi
viðurkenningu í verki og
leggja fram tillögur um tak-
mörkun vopnabúnaðar í Mið-
Evrópu, þar á meðal að þar
verði engin kjarnorkuvopn.
Auðvitað var þessi ályktun
í öllum atriðum andstæð af-
stöð-u dr. Adenauers, segir
Crossman. En allt, sem síðan
hefur gerzt hefur sannfært
hann betur *og betur úm að
þarna hafi verið bent á einu
leiðina til málamiðlunar og
friðar í Þýzkalandi, sem sé við-
urkenningu af Vesturvéldanna
hálfu á tilveru tveggja þýzkra
ríkja og viðurkenningu Aust-
urveldanna á frelsi Vestur-
Berlínar Crossman ávítar
flokksbræður sína fyrir að
gera ekkert til að fylgja sjálfir
fram þeirri stefnu sem þpir
i, hafa markáð! i Ís. héiÁtSókþtitnrtil.
Þýzkalands hafi flokksforing-'
inn Gaitske/. og sendinéfnd
þingflokksins haft einhliða
samband við Vestur-Þýzkaland
og Vestur-Berlín. „Árið sem
liðið er, síðan Verkamartna-
flokkurinn skuldbatt sig til að
berjast fyrir lausn sem byggð-
ist á viðurkenningu á ■ tveim
ríkjum ií Þýzkálandi, - héfur
hann á áberandi hátt svikizt
. um að broyta eftir sínum eig-
in boðorðum.“
Enginn vafi er á að ein á-
ataeðan til þessarar frartikomu
'it&Béasm •RFíhSi
Æiingafyrirsagnir í blöðum nazista í ágúst 1939 (til vinstri) og vesturþýzkum biöðum í ágúst 1962.
Þá voru pólskir landamæraverðir sakaðir um morð á þýzkum flóttamönnum, nú beinist hatrið að
austurþýzkum landamæravörðum fyrir sömu sakir. Þá varð afleiðingin heimsstyrjöldin síöari. Æs-
ingarnar nú geta einnig haft skelfilegar afleiðingar, ef bandamenn Vestur-Þjóðverja taka ekki
í taumana, segir Richard Crossman.
er löngunin til að forðast rifr-
ildi við sósía'ldemókrataflökk
Vestur-Þýzkalands, segir Cröss-
man, en finnst slíkt léttvægt
þegar um friðinn í heimin.um
er áð tefla. Hann segir: Vera
má að ríkisstjórnir þurfi að
sýna till'itssemi af þessu tagi,
ien ég fæ ekki séð hvers vegna
Verkamannaflokkurinn’ í
stjómarandstöðu þarf að vera
hræddur við að láta uppi skoð-
un sína. Ef segja skal sann-
leikann umbúðalaust er hann
sá, að háskinn sem nú vofir
yfir Vestur-Berlín er næstum
eingöngu að kenna þeim aum-
ingjaskap Bandaríkjanna og
Bretlands að láta Vestur-
Þýzkalandi og Vestur-Berlfn
haldast uppi framferði sem
hlýtur að enda með ósköpum,
ef það er þolað lengur. Fyrir
þrem misserum, áður en sál-
ræn hemaðaratl'aga af hálfu
Vestur-Þjóðverja breytti
straumi flóttafólks frá Austur-
Þýzkalandi á æðisgengið flóð,
•benti ýmislegt til þess að Rúss-
ar væru fúsir til að fallast
á málamiðlunarsamkomulag
svipað því sem sett er fram
í ályktun Verkamannaflokks-
ins. En í stað þess að kanna
hvað fyrir þeim vekti, létu
Vesturveldin undan þrýstingi
Bonnstjórnarinnar og neituðu
að semja. Viðbragð kommún-
ista við þessu afsvari Vestur-
veldanna kom 13. ágúst í
fyrra. Nú er múrinn orðinn
forsenda fyrir friðsamlegri
sambúð þýzku ríkjanna, segir
•Crossman, og bætir við: Enda
þótt þessar staðreyndir séu ó-
mótmælanlegar, neita menn í
Vestur-Berlín að sætta sig við
þær. Nú, alveg eins og áður
er múrinn var reistur, heyja
þeír kalt stríð gegn Þýzka al-
þýðuríkinu undir vernd her-
sveita okkar. Stjórnmálamenn-
irnir æsa tilfinningar fylgis-
manna sinna og sefa þá svo
aftur þegar orð þeirra virðast
ætla að hafa einhverjar athafn-
ir í för með sér. Það eina sem
jafnast á við grimmdina í' á-
róðursherferð þeirra er hrað-
inn á undan'haldinu í hvert
skipti sem Rússar taka þá a|
orðinu. Að hindra víðurkenn-j
ingu á Þýzka alþýðuríkinu, aðj
girða fyrir friðsamlega sambúð'
við það og grafa undan stjórn
þess með öllum ráðum öðrum
en beinum hernaðaraðgerðum
— þetta var stefna þeirra áður
en múrinn var reistur. Því
miður hafa þeir, ekkert Jært. a£
þeim ósigri sem þeir bökuðu
sér sjálfir. Stefnan er sú sama
þann dag í dag.
Til þess að gera sér ljóst
hve ábyrgðarlaus þessi stefna
er, þarf ekki annað en gera
sér r í hugarlund hverjar af-
leiðingar hún getur haft, segir
Crossman. Hugsazt gæti, að
unnt reynist á þennan hátt að
æsa til uppreisnar í Austur-
Þýzkalandi. En hvernig myndi
fara? Nákvæmlega eins og
1953. Aftur fengi Ulbricht að
bæla mótspyrnuna niður án
þess að Vesturveldin skiptu
sér af því.
Annað sem skeð getur er að
hættuástandið sem nú ríkir
líði hjá, Vesturveldin haldi á-
fram að neita Þýzka alþýðu-
ríkinu um viðurkenningu og
VestUr-Berlínarbúar haidi á-
fram að heyja æðisgengið kalt
stríð. Fari svo getum við nú
gengið að þwí vísu, að Rússar
semji sérfrið við Þýzka alþýðu-
ríkið. Þá stæðum við aftur
frammi fyrir gerðum hlut, og
afleiðingar hans yrðu frelsi
Vestur-Beriínar langtum
háskalegri en smíði múrsins.
Þriðji möguleikinn er, að á-
rekstrar við múrinn dragi okk-
ur svo nærri styrjöld að við
neyðumst til að semja við Ul-
bricht. Ofmetnaður Vestur-
Þjóðverja gæti orðið til að
' knýja fram samninga sem þeir
vilja fyrir hvern mun hindra.
Kaldrifjaðir menn kynnu að
segja að þetta væri það bezta
sem komið gæti fyrir. En þurf-
um við endilega að láta múg
móðursjúkra Vestur-Berlínar-
búa ýta okkur fram á fremstu
brún styrjaldar, til þess að
við getum tilneyddir tekið upp
samninga, sem við hefðum átt
að hefja af sjálfsdáðum fyrir
þremur árum? Eg álít að Mac-
millan forsætisráðherra og
Kennedy forseti hafi báðir gert
sér lióst fyrir löngu, að rétt
stefna. al..þeinrar.hálfu .væri að
sætta sig við tiiveru tveggja
þýzkpa ríkja og ganga frá
samningum, sem á henni
byggjast — jafnvel þótt það
kostaði að hafa að engu mót-
mæli frá Bonn og Vestur-Bar-
lín. En því aðems geta þeir
tekið upp samninga að Þjóð-
rerjum forspurðum, að al-
menningur geri sér ljóst hv lík
liætta er á að til styrjaldar
dragi.
I þessu efni hvílir sérstök á-
byrgð á brezka Verkamanna-
flokknum. Talsmenn okkar
ættu að heyja á opnberum
vettvangi baráttu fyrir þeirri
stefnu sem forsætisráðherrann
og forsetinn neyðast enn til að
afneita opinberlega. í stað þess
að klappa Willy Brandt Iiof í
lófa þegar hann ræðst með
orðum á múrinn, ættum við
■að skycsa honum hreinsk lnis-
lega frá því að hann er orðinn
ein af forsendum friðsamlegr-
ar sam'búðar i Bsrlín og setja
fram rökin fyrir v'ð ’rkenn-
ingu á Þýzka alþýðuríkinu —
sem hann veit að væri rétt þó
hann þori ekki að játa það.
Eini möguleikinn til að varð-
veita frelsi Vestur-Berlínarbúa"
er að draga þá nauðuga vilj-
uga frá barmi grafarinnar sem
þeir eru að grafa sjálfum sér,
og knýja þá til að taka upp
friðsamlega sambúð við komm-
únistana handan við múr.'nn
— sem máske hefði aldrei ver-
ið reistur nema sakir blindrar
fávizku leiðtoga þeirra og ves-
almennsku bandamanna þeirra
að láta þeim haldast slikt
uppi.
HÆTTURNAR AF TAKMARKA-
LAUSUM INNFLUTNINCI ERL.
AUÐMAGNS OG VERKAFÓLKS
• Hætturnar sem íslandi
stafa af Efnahagsbanda-
lagi Evrópu og makki ís-
lenzkra stjórnarvalda
varðandi innlimun ís-
lands í það bandalag,
eru ekki sízt vegna
þeirra ákvæða í lögum
Efnahagsbandalagsins
sem kveða á um tak-
markalausan flutning
vinnuafls og fjármagns
milli, aðildaxrík janna.
Samkvæmt c-lið Rómarsamn-
ingsins skulu niður felldar tálm-
anir á frjálsum hreyfingum á
vinnuafli, þjónustu og fjár-
magni milli aðildarríkjanna.
Þetta þýðir, að erlendir
verkamenn eiga að fá fullt
jafnrétti við íslenzka verka-
menn til starfa hér á landi.
Enn fremur að erlendir auð-
menn eiga að fá jafnrétti við
innlenda til atvinnurekstrar hér
á Islandi.
Hér er um að ræða eitt yeiga-
JrHésta atriði'ð i Róm'ársamningn-
-,!oU j'tp.ri abriBlmlsvú .Enfid úfÚ/'gétt^itPsSH^lduAþ^f;
• Um þetta efni sérsták- ’að'gjörsámlega er útilokað' fyr-
ir okkur íislendinga að gerast
•aðilar að Efnahagsbandalaginu.
Við Islendingar erum með
fámennustu iþjóðum veraldar,
en land okkar er auðugt af lítt
nýttum orkulindum og öðrum
náttúrugæðum. Hafið í kringúm
landið er með fengsælustu haf-
svæðum í víðri veröld, enda
hefur ágengni erlendra fiski-
skipa, bæði fyrr og síðar, ver-
ið eftir því.
Yrðum við aðildar að Efna-
lega fjallar einn kaflinn í
fræðsluriti Alþýðusam-
bandsins um Efnahags-
bandalagsmálið, sem ný-
lega kom út og fæst í
bókabúðum. Höfundur
ritsins er Haukur Helga-
son hagfræðingur. Fer
þessi kafli úr ritinu hér
á eftir:
' - • ... ' "
hagábandalaginu myndi erlent
fjármagn streyma í stórum stíl
til landsins, til þess að hag-
nýta þessar orkulindir ' ökkar
— fö'ssaafu og jarðhita — svo
og landgrunnið íslenzka. Er-
lendir aðilar myndu festa kaup
á íslenzkum fyrirtækjum, stofna
ný fyrirtæki, banka, vátrygg-
ingarfélög, reisa verksmiðjur,
og flytja ágóðann af þessum
fyrirtækjum út úr landinu, í
skjóli hins frjálsa tilflutnings
á fjármagni milli aðildarrikj-
anna.
,Áð heirriílá erlendu fjármögni'
m laÍdS'J'
ins brýtur algjörlega í bág 'við
baráttu þjóðarinnar um- aldir
gegn því að aðrir en við sjálf-
ir ættum þetta land og haf-
svæðið kringum jþað. Þegar
konungar ÍDana og Engi’.endinga
sömdu um það árið 1489, að
brezkum skyldi heimilt að sigla
til íslands til fiskveiða og verzl-
unar, felldi lögrétta á Þingvöll-
um niður ákvæðið um fisk-
veiðaheimildina. Þá þekkja
allir átökin fyrir nokkrum ára-
tugum um eignarrétt íslendinga
—
á foissaaflinu og enn betur bar-
áttu okkar á undanförnum ár-
um fyrir rétti Islendinga einna
til landgrunnsins.
1 kjölfar hins erlenda fjár-
magns myndu erlendir verka-
menn koma hingað til starfa,
áreiðanlega í tugþúsunda tali.
Allir sjá, hvílík hætta steðj-
ar að íslenzku þjóðinni með
slíkri þróun mála. Tökum t.d.
væntanlegan hlut hins íslenzka
verksilýðs.
Kaupmáttur launa í hinum
ýrnsu löndum bandalaganna
liégyja éi* ákafléga<;rtriáíáfh. Með
diiBíti ttl úæntHSÍegrár IþátÉiölHi'
, Danmerkur íruEfnáhagsbanda-
laginu hefur danska félags-
málaráðuneytið látið rannsaka
kaupmátt launanna í nokkrum
löndum og komizt að eftirfar-
andi niðurstöðu:
Haukur Helgason.
Af þessu sést, að kaupmáttur
launanna í Danmörku er um
það foil fjórðungi hærri en
•kaupmátturinn í Vestur-Þýzka-
landi, sem iþó er ifoæst af sex-
veldunum. os kaupmáttur laun.
anna á Ítalíu er aðeins rúm-
lega þriðjungur af því, sem
3 J harth er í - Danrnörku.. ■
gúlRhíitþ'^!‘á8 me|
tn rtákvJemfai;uhvfir láártjtíáefileguj.
‘hlutur íslenzks verkalýðs er,
sakir þess, að samsvarandi út-
reikningar eru ekki fyrir hendi.
Þó er hægt að áætla með mikl-
um rökum, að okkar h'.utur
Danmörk 100 yrði einhvers staðar á milli 75 og 80, og er þá aðallega mið-
Noregur 94
England 93 að við þá staðreynd, að fyrir
Vestur-Þýzkaland 82 um iþað bil þremur árum var
Be’.gía kaupmáttur launanna hér á
Hollánd 67 landi hinn sami eða mjög svip-
Frakkland aður og i Noregi. En á þess- Framhald á 10. síðu.
ítalía 39

gj — ÞJÓÐVILJINN — Þriðjudagur 25. september 1962
Þriðjudagur 25. september 1962 — ÞJÓÐVILJINN
(7j