Þjóðviljinn - 31.10.1962, Blaðsíða 10

10 SÍÐA
ÞJÓnVTT.TINN
Míðvikudagur 31, oWöber 1962
Skáldsaga eftir RICHARD CONDON
Hann kyssti hana blíðlega.
„Elsku vina mín“, hvíslaði hann.
„Ef ég gæti bara sýnt þér, hve
vænt mér þykir um þig.“
„Ég finn það, vinur minn“.
„En það sem verður að gera,
það verður að gera. Ég er feg-
inn því, að þú skulir skilja að
mér þykir leitt að hafa flækt
þér í þetta“. Hann þrýsti hönd
hennar fast. „Þau ætluðu að
gifta sig í dag“, sagði hann hás-
um rómi.
Hún bakkaði bílnum og þau
tóku stefnuna á gistihúsið. Hann
gleymdi Munoz.
Klukkutíma o.g tuttugu mín-
tum seinna opnaði hann dyrnar
að herbergi Jeans Marie og
sagði honum frá því að Munoz
hefði hringt. Snögg breyting
varð á málaranum. Þegar
Bourne kom inn hafði hann set-
ið sljór og órakaður í þvældum
baðslopp. Þær upplýsingar að
þeir væru að fara til Munoz
höfðu svipuð áhrif og sjokk-
lækning.
„Við verðum að drepa Utla
kvikindið", sagði hann næstum
glaðlega. „Hvar er hann? Flýttu
þér. Við skulum fara og drepa
litla kvikindið“.
Bourne dró hann inn i bað-
herbergið. færði hann úr bað-
sloppnum og skrúfaði frá köldu
Og heitu vatni á víxl. Jean Marie
virtist ekki einu sinni taka eft-
ir þvi. „Hvemig vogar hann sér
að hringja til þín?“ spurði hann.
„Hvers konar óþverraskap er
hann með á prjónunum núna?“
Þegar þau fóru af gistihúsinu
nokkrum mínútum síðar. voru
þeir sæmilega hreinir báðir
tveir, 'en býsna skeggjaðir. Tólf
mínútum eftir að Bourne hafði
svarað í símann, voru þeir
komnir að íbúð Munoz. Boume
dró Jean Marie útúr bílnum og
inn í lyftuna. „Vertu rólegur“,
sagði hann við málarann. „Láttu
mig sjá um þetta“
„Hvað hefurðu hugsað þér að
gera?“
„Fyrst verður hann að und- j
irrita játningu um að hann hafi |
myrt Cayetano og svo fer ég
með hann til hertogafrúarinnar“.
Jean Marie spratt á fætur og
hrópaði: „Cayetano? Nautaban-
ann? Drap hann Cayetano?“
Fyrir honum hafði öll skelf-
ingin byrjað og endað á þeirri
stundu sem hann sleppti ramm-
anum í Goya-salnum og hljóp
á dyr. „Hvað kemur það morð
okkur við? Stendur það í sam-
bandi við Goya? Jim! Ég fæ
aldrei að sjá konuna mína fram-
ar. Ó Lalu, Lalu!“ volaði hann.
Bourne ýtti Jean Marie út úr
lyftunni og fálmaði eftir bjöllu-
hnappnum. Pablo opnaði án þess
að bíða eftir hringingunni.
Bourne þekkti hvorki hann né
Jósefínu. „Dr. Munoz á von á
okkur“. sagði hann stuttur í
spuna.
Pablo visaði þeim að breiðu
dyrunum. Hann opnaði lítið eitt
og sleppti Bourne og Jean
Marie innfyrir. Síðan læsti hann
dyrunum utanfrá. Með hægð
gekk hann til baka og að úti-
dyrunum.
Þeir störðu á samanfallinn
líkamann. Jean Marie gekk að
blóðugum skörungnum og tók
hann upp
„Guð minn góður“, tautaði
hann. „Er það nú uppákoma.
Við verðum að forða okkur héð-
an“
.J’lýttu þér“, sagði Bourne og
gekk til dyra. Honum til undr-
unar voru þær lokaðar. „Hún
hlýtur að hafa hrokkið í bak-
lás“, sagði Jean Marie. „Og
ekki á sem hentugustum tíma“.
„Við erum læstir inni. Ég skil
ekki hvers vegna, en við erum
innilokaðir" sagði Boume ringl-
aður.
Þeir heyrðu mannamál fyr-
ir utan dyrnar, frammi í gang-
inum. Lögreglustöðin var stein-
snar frá húsinu. nú fjölmenntu
verðir laganna á staðinn og
engan veginn hljóðalaust. Bourne
heyrði lyklinum snúið í skránni
og lásinn opnast. Lögreglan þaut
inn. leit á vegsummerki æfðum
augum og sló á stundinni
Bourne og Jean Marie í rot með
kylfunum. Klukkan var fimm
mínútur yfir tólf
Þegar Eva var viss um að
Boume væri sofnaður um morg-
uninn. læddist hún út á tánum
til að fara í laugardagsheim-
sókn sína til læknisins. Hún
kom til baka klukkan fimm mín-
útur í hálfeitt. Bourne var horf-
inn. Hann spurði eftir honum í
afgreiðslunni og fékk að vita að
Boume hefði yfirgefið gistihús-
ið í flýti ásamt senor Calbert.
Hún lét fallast niður á rúm-
stokkinn og hún vissi ekki sitt
rjúkandi ráð. Hún hafði ekki
séð Jean Marie síðan þriðju-
daginn fyrir fjqrum dögum, en
Boume hafði sagt henni að hon-
um færi síversnandi. Eitthvað
hlaut að hafa gerzt sem hafði
blásið lífi í Jean Marie á ný,
sennilega eitthvað sem stóð í
sambandi við peninga, Hún hafði
aldrei kynnzt blóðþyrstu hlið-
inni á Jean Marie
Hún fann á sér að hin skyndi-
lega brottför mannanna tveggja
hlaut að standa í sambandi við
dr Munoz. Ef hertogafrúin hefði
hringt. hefði Boume ekki tekið
Jean Marie með sér. Enginn
annar en dr. Munoz hefði getað
fengið þá báða burt af gisti-
húsinu.
Klukkan þrju var hún orðin
svo áhyggjufull að hún hringdi
næstum í númerið hjá dr. Mun-
oz. en henni tókst þó að halda
sér í skefjum. Hún lét senda sér
mat upp á svalirnar og í hvert
sinn sem bíll stanzaði fyrir neð-
an tók hún viðbragð os gægð-
ist niður
Klukkan háií £imm nringdi
síminn. Eva hljóp til og svar-
aði. Það var hertogafrúin.
„Eva? Þetta er Blanca“
„Blanca! Vina mín, hvar hef-
urðu verið? Við erum búin að
vera svo hrædd! Við vorum við
jarðarförina. Við leituðum alls
staðar að þér. ó, Blanca".
„Mig langar ti1 ta'a við
þig“
„Jim hefur verið aö reyna að
ná í þig síðustu fjóra dagana".
„Get ég komið til þín?“
„Komdu bara. Eða a ég
kannski að koma ti] þín? Ó,
Blanca! Ég get ekki annað en
grátið. Ég veit að það hjálpar
þér ekki neitt. Og það hjálpar
ekki Cayetano heldur. Hvað eig-
um við að gera. Blanca?
„Ég verð komin til þín eftir
klukkutíma. Gráttu ekki. Þú
mátt ekki gráta lengur yfir
Cayetano “
Cárcel de Carabancheies var
stærsta fangelsi Spánar og hýsti
einkum bráðabirgðagesti. í skrif.
stofu forstjórans var haldinn sér-
stakur fundur með starfsmönn-
um lögreglunnar ásamt forstjóra
Prados, ritaranum í utanríkis-
ráðuneytinu, lögreglustjóranum í
Madrid. deildarstjóra dómsmála-
ráðuneytisins og ennfremur — í
fyrsta skipti í sögunni — for-
sætisráðherranum sjálfum og
forstjóra öryggismála. Það var
því ekki að undra Þótt lögreglu-
fulltrúarnir skvlfu á beinun-
um.
Ráðherrann talaði. Ai svip og
rödd mátti marka að hann var í
uppnámi. Hann lagði áherzlu á
það. að málverkið sem þekkt
var undir nafninu Dos de Mayo
eftir Francisco Goya og nýlega
hefði verið „saknaðV úr Prado,
yrði undir öllum kringumstæð-
um að finnast.
Hann talaði viðstöðulaust,
enda hafði hann skrifað niður
punkta. Fyrst undirstrikaði hann
nauðsyn þess að fá málverkið
aftur án þess að rekja nánari I
ástæður til þess — allir við-'
staddir voru Spánverjar. Hann
skýrði frá ýmsu í sambandi við
bemsku Victorianos Munoz, fjöl-
skyldu hans Qg baráttu. sem
flestir voru búnir að gleyma fyr-
ir löngu. Hann vakti athygli á
þvi að sami Munoz hefði pant-
að sérstaka litmjmd af málverk-
inu, aðeins tveimur vikum áður
en það hvarf. Hann skýrði frá
því að Munoz hefði útvegað
leyfi til þess að málarinn Char-
les Smadja mætti mála stæling-
ar i Goya salnum, þótt síðar
kæmi í ljós að það hefði i raun-
inni verið hinn þekkti franski
málari. Jean Marie Calbert sem
notaði það leyfi. Maður sem bjó
á sama gistihúsi og Calbert,
skýrði frá því, að hann hefði í
mannauðri íbúð á efstu hæð
fundið rissmyndir í fullri stærð
af hinu horfna málverki ásamt
sýningarvél fyrir litmyndir.
Þetta hótel hafði í þrjú ár ver-
ið rekið af James Boume, sem
var tíður gestur á Prado, þar
á meðal í Goyasalnum sama
dag og myndin hafði horfið
Hið bandaríska FBI hafði þekkt
fingraför Boumes sem fingra-
för Roberts Evans Cryder sem
fórst i bílslysi í London sem
kapteinn 1 bandaríska hernum.
Vegabréfaeftirlitið í Bandaríkj-
unum fullyrti að vegabréfið út-
gefið á nafn James Bourne væri
falsað Báðir fangarnir höfðu
verið í sambandi við Victoriano
Munoz. AUir þrír höfðu verið
gestir hjá hertogafrúnni af Dos
Cortes, sem átti málverkin þrjú
sem fundu^.í íbúð hins myrta.
Þegar hér var komið kinkaði
ráðherrann kolli til Calvan lög-
regluforingja. sem kinkaði kolli
til Augustins Termio, sem tók
fram vasabókina, opnaði hana,
ræskti sig og fór að lesa upp.
Hann hafði aldrei fyrr verið í
svona fínum félagsskap og var
logandi hræddur.
„Spuming: Þekkið þér þessi j
málverk, hertogafrú? Svar: Þettaj
eru málverk sem héngu — sem i
ættu eiginlega að hanga núna
— á Dos Cortes. Spuming: Tók
hertogafrúin ekki eftir því að
þau voru horfin? Svar: Eftirlík-
ingar komu í staðinn. Nákvæpiar
stælingar hanga í dág á Dos
Cortes. Þetta er ekki líkt dr.
Munoz. Ég skil það ekki. Spurn-
ing; Getur hertogafrúin ekki út-
skýrt það nánar? Svar: Jú, sjá-
ið þér til, dr Munoz hefur allt-
af haft mikinn áhuga á spænskri
málaralist. en hann hefur hvað
eftir annað lýst yfir, að eina
málverkið sem hann vildi sjálf
Eftir langa oá ei'-iu<. dongu náði. Þórður undir kvöl
niður að ströndinni þar sem Brunfisch lá. Félagar hans
fögnuðu honum vel enda voru þeir orðnir áhyggjufullir
út af fjarveru hans. Þeir höfðu líka orðið varir við
að eitthvað mikið gekk á um borð í Fidelitas. Þórður
sagði þeim í stuttu máli hvað íyrir þá Ross hafði
borið. Bara að Ross og stúlkurnar væru komnar á
öruggan stað, endvarpaði hann. Ef þau lenda í hönd-
um þessara manna, er aldrei að vita, hvað fyrir getur
komið. I sama bili birtist Bank skipstjóri á land-
göngubrúnni.
Sendisveinn óskast
Viljum ráða nú þegar röskan ungling til sendiferða.
Æskilegt að viðkomandi hafi reiðhjól með hjálparvél
til umráöa, þó ekki skilyrði.
Nánari upplýsingar í skrifstofu okkar.
slAturfélag suðurlands
Skúlagötu 20.
LOKAÐ
Skrifstofan verður lokuð eftir hádegi miðvikudaginn 31.
þ.m. vegna- jarðarfarar. s
UNGLINGA
vantar til' blaðburðar í eftirtalin hverfi=
Langholt
Meðalholt
Njálsgata
Bringbraut.
Kleppsveg
Langahlíð
Teigar
Bergþórugata
Kársnes I og II
Talið strax við afgreiðsluna — sími 17500.
t
Hjartanlega þakka ég þeim öllum, sem mj
ust mín af hlýjum hug á sjötugsafmæli mínu.
Freysteinn Gunnarsson.
TOLLSTJÓRASKRIFSTOFAN
Arnarhvoli.
V.
(LtL tnuitium cl
hina nýju skilmála íyrir heimilistryggingu,
sem eru fullkomnari en áður var.
Iðgjöldin eru þau sömu.
'^Æ.a.Lm'distíifggLtig Sjóvá
tryggir öryggi heimilisins
GINGARFÉLAG ÍSLANDS HF.
INGÓLFSSTRÆTI 5 - SlMI 11700
UMBOÐSMENN UM LAND ALLT.
I

I
I