Þjóðviljinn - 19.01.1963, Blaðsíða 9
Þ.TÓBVILJINN
SlöA 9
u
Laugardagiir 15. janúar 1953
Lifili skrítni bakarinn
í>au fóru nú í síðastaleik úti
á graenu engi, svq fóru þau
í ’feluleik Sum földu sig á
bak vi'ð steina. og önnur í
grænum lautum. Sum hlupu
heim eftir aurum fil að kaupa
brauð fyrir af litla. skrítna
bakaranum. og önnur fóru að
1;ína blóm Þegar klukkutími
var fið.inn kaþaði litli skritni
bakarinn:
— Brauðin eru bökuð
brennheitar kökur.
Allt sem þið viljið ég óðara
læt,
en góðmennskan ein fær
gert þau sæt.
Nú heyrðist dynjandi fóta-
tak ótt og títt um allar göt-
ur. og börnin dreif að eins og
snjóflygsur í skæðadrífu. Þau
hlupu úr öllum áttum heim
til litla skrítna bakarans, sem
var nú búinn að raða brauð-
unum út um stóra, hvíta
bo.rðið.
— Þetta er mitt, sagði
stærsti drengurinn, henti
tveggja krónu peningi á borð-
ið. þreif stæ.tsta brayðið og
dró sig út úr tiþþess að get.a
notið þess einn
Þá kom annar æpandi:
— Gef mér brauð. þetta er
mitt, gef mér það fljótt. Sérðu
ekki peninginn minn?, Láttu
mig ekki bíða,
Litli bakarinn sagði ekki
orð. og hvorki varð honum að
brosa eða ygla sig, og ekki
Ur sögum
Vellygna - Bjarna
Bjami ..... ríður inn í
Reykjavík og er þar um nótt-
ina. Um morguninn er hann
snemma á fótum og járnar þá
jörpu með sexboruðum skafla-
skeifum Þegar hanp er bú-
inn að þvi og stiginn á bak,
kemur fram stúlka með kaffi
handa Bjarna. en þá var kom-
inn í hann ferðahugur, svo
að hann sinnti ekki stúlkunni
og slær i klárinn, en jafn-
framt gat súikan sett bollann
á hestlendina. Það er frá
Jörp að segja. að um leið
og Bjarni sló í hana, tók hún
svo snöggt viðbragð, að skeif-
urnar undan báðum afturfót-
unum stóðu fastar i næsta
húsþili en hún hélt sprett-
inum upp að Kalmannstungu.
Þar fer Bjarni af baki og sér
kaffiboilann á lendinni. .Törp
var svo góðgeng, að ekk' hafði
einn ein.asti dropi farið úr
bollanum, og svo: var kaffið
ennþá heitt. að ekki var auð-
ið að drekka það heitara.
Eftir litla viðdvöl heldur
Bjami á stað frá Kalmanns-
tungu og ríður norður Tví-
dægru Þegar hann er kom-
inp skammt á leið, kemur
húðarhrakveður. Bjarna þótti
leitt að riða í regni, svo hann
slær. i Jörp, þegar fyrstu regn-
dropamir komu á hann. Sú
jarpa brá snöggt við og þaut
af stað eins og örskot, og svo
var hún fljót, að aldrei náði
regnið lengra en á lendina
á henni. og reið Bjami þó
undan veðri. Þá sungu engl-
arnir í loftinu: „Ó! góð er
sú jarpa“ „Betri er hann
Jarpur undan henni“. svaraði
Bjami. „Herðið þið á skúrinni.
Ég skal herða á merinni“. En
englamir hafa víst ekki látið
að orðum hans. því svo reið
Biarni norður í Miðfjörð, að
aldrei ná.ði skúrin honum.
TTr Þjóðsögum
Ólafs Davíðssonar.
Tii Ó$kdstynciariiinar
! 0
flýtti hann sér, þó að rekið
væri á eftir honum. Hann
fékk óþolinmóða drengnum
brauðið. sem hann bað um
og gætti vandlega að honum
þegar hann var að draga sig
út úr til þess að borða það
einn. Nú komu margir í
þvögu. hrintu og spörkuðu og
ýttu og teygðu fram hendurn-
ar með aurunum. Þegar þeim
voru rétt brauðin. hrifsuðu
þeir þau o.g hentust burt, án
þess að þakka fyrir sig. En
litlu þörnin horfðu á brauðin,
með löngunarfullu augnaráði,
en komu-st hvergi nærri. Litli,
skritni bakarinn hélt áfram að
afhenda og raða fallegu brauð-
unum á hvíta borðið.
Loksins fór ösin að minnka.
Þá kom fallegur stilltur dreng-
ur að borðinu. Hann rétti
alla aurana sína að bak-
aranum og keypti svo
mörg brauð að hann gat gef-
ið ölíum litlu bömunum, sem
ekkert höfðu fengið Og svo
fór á endanum. að ahir fen§u
eitthvað. Allra minnsta stúlk_.
an leiddi litla. halta dreng-
inn, Þau voru himjnglöð og
brosandi að borða pinuiitla
brauðið sitt. sem þau voru
búin að skipta á milli sín. En
svo undarlega brá nú við, að
allir þeir. sem brutu þessi
litlu brauð sundur, fundu. að
þau voru miklu stærri. en
beim hafði sýnzt í fyrstunni.
En nú fór alira stærsti dreng-
urinn að yggla sig og gretta.
— Þetta brauð er gallsúrt,
sagði hann og beit á jaxlinn
fokvondur.
— En er það ekki brauðið
þitt? spurði bakarinn. Varst
það ekki þú, sem vildir boirð-’
það einn og gefa engum m°*
þér? Þú skalt ekki kvarta yfm'
brauðinu. sem þú hefur valið
og veitt þér sjálfur.
Þeir sem höfðu hrifsað
brauðin og hlaupið burt, án
þess að baklra, komu nú aU-
ir til baka og kvörtuðu.
— Við komum hingið til
þess að fá góð brauð. sögðu
þeir. — En svo fáum við súr
brauð, klessubrauð. Þessi
strákur þarna hefur gott
brauð, því fáum við ekki gott
brauð eins og hann?
Litli, skrítni bakarinn brosti
kynlega.
— Þið völduð í flýti og
bráðlæti, og eins og sá, sem
er eigingjarn og engum vill
gefa með sér. Ég gat ekki
valið fyrir ykkur. það urðuð
þið að gera sjálf og ég get
ekki skipt við ykkur. En ég
kem hingað aftur, og þá skul-
uð þið reyna að velja betur.
Þessi böm gengu burt. böa-
ul og niðurlút Þau höfðu
fengið nóg að hugsa um. En
Htlu börnin og góði drengurinn
sátu og borðuðu brauðin sín
glöð og kát. Hvert smábrauð
var brotið í marga bita, því
öll vildu þau gefa öðrum með
sér Og þeim þótti brauðið
svo gott að þau höfðu aldrei
bragðað neitt þvílíkt
Nr. 1
Nr. 2
Hún móðir mín
Flestir krakkar, sem eitt-
hvað fást við að teikna hafa
einhverntima reynt að gera
góða mynd af henni mömmu
sinni.
En þið getið ímyndað ykk-
ur að þær eru ólíkar, bæði
mömmumar og myndirnar í
hinum ýmsu löndum heimsins.
Þessar myndir, sem við birt-
um héma núna, eru teknar af
handahófi úr stóru safni af
myndum. sem börn frá mörg-
um iöndum hafa teiknað af
mæðrum sínum.
Nú væri gaman ef þið vild-
uð senda okkur myndir, sem
þið hafið teiknað af mömm-
um ykkar, og verða þær beztu
valdar úr og birtar í Óska-
stundinni.
Mynd nr. 1 er frá Mexico,
teiknuð af 6 ára telpu.
Mynd nr. 2 er frá Japan,
11 ára telpa teiknaði.
Mynd nr. 3. er frá ítaliu,
teiknuð af 10 ára dreng.
Mynd nr. 4 er frá Indones-
íu, hún er eftir 9 ára dreng.
Nr. 3
Nr. 4
Skrít/ur
Flakkari nokkur kom á
bóndabæ, og bauð bóndi hon-
um vinnu gegn góðri borgun og
þrem máltíðum á dag.
„Hvað á ég að gera?“ spurði
flakkarinn.
„Taka upp kartöflur.“
Þá geispaði flakkarinn,
teygði letilega úr sér og sagði:
„Ætli það sé ekki heppi-
legra að láta þann mann gera
það, sem setti þær niður.
Hann veit bezt. hvar þær
eru.“
■KWV
Stúdentar
stáía stfttu
í Brussel
1 Brussel er frægur gos-
brunnur: stytta af dreng sem
pissar út í loftið. Fyrir fá-
einum dögum var styttu þess-
ari stolið að næturþeli og
hauslaus eftirmynd skilin eft-
ir. Ætlaði þá allt um koll að
keyra í borginni því að stytt-
an er gömul og fræg og virk-
ar auk þess mjög lokkandi á
ferðamenn.
Þjófamir voru nokkrir stúd-
entar í Antwerpen og skiluðu
þeir styttunni til lögreglunn-
ar eftir tvo daga. Munu þeir
hafa stolið styttunni til að
stríða hinum frönskumælandi
íbúum í Brussel en eins og
kunnugt er hafa miklar dylgj-
ur verið milli Flæmingja og
Vallóna að undanfömu.
Styttan heitir Manneken-
Piss og segir sagan að hún j
sé af ungum dreng sem villt-
ist og fannst aftur í þeim
stellingum sem myndin sinir.
I safni einu í nágrenni við
sig á drengurinn fjöldan allan
af einkennisbúningum og öðr-
um klæðum sem honum hefur
verið gefin. Meðal þeirra sem
fært hafa honum góðar gjaf-
ir eru Iæðvík fimmtándi og
Napóleon Bonaparte.
Ræða Stefáns
Framhald af 5. síðu
ið er staðráðið í því að láta
kné fylgja kviði gegn verka-
lýðshreyfingunni. Höfum við þá
ástæðu til annars en svara
með öllum okkar mætti, vilja
og lægni, þegar um líf og
frelsi samtakanna er að tefla?
Við þá, sem skortir þrótt, við
þá sem efast um til hve mik-
ils sé að vinna skulum við
segja, að eftir 15—20 ár verði
þeir menn aumkvaðir meira
en fólk nokkurra annarra tíma,
sem þrátt fyrir góðæri og ofsa-
legan gróða eignastéttarinnar,
sívaxandi tækni og aukna
möguleika til farsældar á flest-
um sviðum létu drepa sig úr
þrældómi íyrir smánarkaup og
slæva og ónýta tæki sín til Bar-
áttunnar.
Einstakir atburðir sögunnar
geta fært okkur þrótt en kröfur
okkar eru til nútíðar og fram-
tíðar. Við eigum að segja eigna-
stéttinni hvað við eigum inni
í bættum lífskjörum, styttum
vinnutíma, vegna tæknifram-
fara síðustu áratuga í öllum
greinum verklegra fram-
kvæmda. Við eigum að endur-
skapa mat vinnandi fólks á
sjálfu sér og vinnu sinni. Gefa
því sjálfsvirðingu, sem ekki un-
ir því að láta ræna sig í björtu.
heldur heimtar sinn réttláta
hluta lífsverðmætanna. Við vit-
um að slíku sjálfsmati slíkri
sjálfsvirðingu, slíkum kröfum
til lífsins verður ekki fullnægt
undir núverandi þjóMélagshátt-
um, en þá fyrst, þegar fólk er
sannfært um það, er það reiðu-
búið til þess að fara leiðir sósí-
alismans.
Fólkið flykkist
burt á vertíð
DJÚPAVOGI 16/1 — Atvinna
hefur verið afskaplega lítil hér
á Djúpavogi síðan í haust, er
sláturtíð lauk. Annar hinna
tveggja stóru báta þorpsins,
Sunnutindur (140 tonn), hóf
Jnuveiðar upp úr áramótum.
Hann er á útilegu. hefur land-
að tvisvar, 25 tonnum í hvort
skipti. Má segja, að vinnan við
þann afla sé sú eina, sem hér
hefur verið að hafa. Hinn bátur-
inn. Mánatindur er á sildveið-
um. Fjöldi fólks hefur farið
héðan eftir áramótin í atvinnu-
leit, aðallega í vertíðarvinnu.
Þegar Heklan var hér á suður-
leið síðast fóru með henni 20
til 30 manns. Heita má að fé’ags-
líf liggi hér niðri. Á B.
t