Þjóðviljinn - 19.01.1963, Blaðsíða 10

10 SÍÐA
GWEN BRISTOW:
r
I
HAMINGJU
LEIT
ÞJOÐVILJINN
fyrir að fjölskylda Selkirks hafi
nuddað í lögreglunni að draga
einhvem fyrir lög og dóm fyr-
ir morðið, og svo hafi Reese
ráðið þessa náunga fil að hafa
upp á mér, svo að ég gæti tekið
út hegninguna í hans stað.
— Og þér haldið að þér yrð-
uð dæmd? spurði Oliver.
Florinda yPPti öxlum. — Reese
getur mútað vitnum og ógnað
lögreglunni, herra Hale, það
kann ég ekki,
Oliver kinkaði kolli hugsi.
Hann spurði: — Voruð þér þama
kvöldið sem atburðurinn gerð-
ist?
— Já, það var ég.
Hún sagðj ekki meira. Oliver
hugsaði sig um. Florinda hafði
verið fastmælt. En Garnet sá að
hún kreppti finguma um stól-
bakið eins og hún þyrfti stuðn-
'ing og augun voru á verði.
;Gamet sá af svip Olivers að
íhann var ekki ánægður enn. Hún
spurði kvíðin:
— Oliver. trúirðu henni ekki?
— Jú, sagði Oliver. — Víst
trúi ég henni. En hann horfði
rannsakandi á Florindu. — Þér
hafið ekki sagt okkur mikið,
sagði hann.
— Ekki það? spurði hún ró-
'leg.
— Ónei, sagði Oliver. — Þér
sögðuð að það hefðu verið að
minnsta kosti fimmtíu sjónar-
vottar að þessu í spilavítinu. Það
hlýtur að vera einhver ástæða
til þess að Reese skuli halda
að hann geti fengið yður og ein-
’mitt yður dæmda fyrir morðið.
Fiorinda lokaði augunum sem
snöggvast og andaði ótt og títt.
Það var eins og henni væri illt
og reyndi að harka af sér.
Gamet gekk til Florindu. tók
utanum hana og tók sér stöðu
eins og verndari.
— Oliver Hale, sagði hún.
— Þú átt að láta hana í friði.
Florinda sneri til höfðinu. Það
var svo mikil viðkvæmni í
bláu augunum, að Gamet fann
að hennar eigin augu urðu tár-
vot.
— Þökk fyrir, vina mín, sagði
Florinda lágt.
Hún gekk aftur að stólnum
sem hún hafði áður setið í, sett-
ist og lét höndiná hvíla á stól-
bakinu Gamet stóð við hliðina
á henni og hélt um hönd henn-
ar meðan hún svaraði Oliver.
— Herra Hale. sagði hún
biðjandi. — Setjum nú svo að
pg talaði til morguns? Hvað
væri unnið við Það? Yðar vegna
getur þetta allt saman verið
uppspunl 'frá rótum til að vekja
meðiumkun Florinda gat varizt
árásum. en ekki blíðu. Garnet
hafði hugboð um að Florinda
hefði ekki kynnzt mjög mikilli
blíðu á ævinni. Florinda sagði:
— Og auk þess get ég ekki tal-
að um það.
Hún lagði ennið fram á hand-
legginn. Það brakaði í silki-
kjólnum þegar hún hreyfði sig
og ljósið dansaði í skartgrip-
unum — það var eins og búning-
ur hennar gerði gys að henni
þegar hún sagði:
— Neyðið mig ekki til að
segja meira. Hún gaf frá sér
lága stunu — Herra Hale, hef-
ur það aldrei komið fyrir yður,
að þér gætuð ekki talað um
eitthvað? Eitthvað sem bér
reynduð að afmá úr huga yðar
og gleyma. vegna þess að þér
mynduð missa vitið ef þér
gleymduð því ekki?
Oliver bandaði til hendinni
eins og þetta kæmi óþægilega
við hann. Hann svaraði ekki.
Hann gat það ekki. því að slikt
hafði aldrei komið fyrir hann.
Garnet fór að velta þív fyrir
sér. hvort Oliver hefði nokkum
tíma orðið að reyna eitthvað
hræðilegt Jæja. hún hafðj það
ekki heldur. þegar hún hugsaði
sig betur um. en henni fannst
hún eiga svo auðvelt með að
skilja
Án þess að lyfta höfðinu
sagði Florinda:
— Ég bið ykkur aðeins að
hjálpa mér burt héðan Ég get
borgað fyrir mig. Það er sama
hvert ég fer. Ég get farið til
Evrópu. til Suður-Ameriku. ég
get farið til einhvers smábæjar
upp með ánni og farið að sauma
fyrir fólk, ég skal aldrei fram-
ar valda neinum vandræðum.
En sendið mig ekki aftur til
New York!
Oliver reis á fætur. — Ham-
ingjan góða. Florinda, hrópaði
hann. — Ég bið þig að fyrir-
gefa.
Hann lagði höndina á öxl
henni.
— Það liggur í augum uppi.
bætti hann við. — að þér eigið
ekki skilið að lenda í ríkis-
fangelsinu i New York. Að öðru
leyti kemur mér þetta ekkert
við.
Florinda leit upp. — Þökk fyr-
ir. sagði hún mjúkum rómi.
— Kærar þakkir. Og fyrirgefið
að ég skyldi tapa mér sem
isnöggvast. það skal ekki koma
fyrir aftur.
Oliver brosti líka. — Burt
með ajla viðkvæmni. Hann leit
á Garnet Andlit hans var aft-
ur orðið glaðlegt. — Og þar
sem gistihúsið er umsetið eins
og virki. sagði hann. — og það
er maður í herbergi Florindu,
svo að ekkj er hægt að ná í
dótið hennar — tja, þá er víst
bezt að fara að velta fyrir sér
hvemig við eigum að koma
Florindu burt úr borginni.
8
Þau ræddu þetta vandamál.
Florinda vissi ekki hvers konar
menn héldu vörð við dymar, en
hún sagði að Reese hefði áreið-
anlega gætt þess að ráða að-
eins menn sem þekktu hana í
sjón. Hún hefði verið á leiksvið-
inu alla sina ævi og þúsundir
af fólki vissu. hvernig hún leit
út.
Oliver var sammála þvi. — Ég
held það verði engum vandkvæð-
um bundið að koma yður út i
skip, bætti hann við. — ef okk-
ur tekst aðeins að koma yður
framhjá vörðunum við dyrnar
og inn i lokaðan vagn. En það
verður erfitt að koma yður út
af gistihúsinu.
Florinda studdi hökunni á
höndina. — Eru engin ráð til
að gera mig óþekkjanlega?
Garnet skellti upp úr. Hún
ætlaði ekki að gera það, en
henni varð það á.
— Óþekkjanlega? endurtók
hún. — Þig?
— Já. vina mín, ég skil hvað
þú átt við En annar kjóll myndi
bæta úr skák.
Oliver hristi höfuðið. — Auð-
vitað getum við útvegað yður
óbrotnari kjól. En hann horfði
á silfurgljáandi hárið og glæsi-
legt vaxtarlagið. — En það er
ekki nóg
— Fari það grábölvað. sagði
Florinda.
Enginn sagði neitt. Þá tók
Gamet andköf. hún hafði feng-
ið hugmynd
— Nú veit ég það! hrópaði
hún. — Ég veit það. Plorinda,
viltu gera nákvæmlega það sem
ég segi þér?
— Já auðvitað. elskan. sagði
Florinda. — Hvað er það?
— Jæja, hlustaðu nú á. Ef
þú getur haft taumhald á tung-
unni og ekki talað um fjandann
og helvíti og brennivínsflösk-
ur —
— Góða bezta, ég skal tala
eins og engill. og hvað meira?
— Það eru til konur sem
geta gengið um með blæju fyr-
ir andlitinu og í fötum sem
dylja vöxtinn og allir hörfa und-
an í virðingu.
— Hvers konar kvenfólk, í
'hammgju bænum? spurði Oliver.
— Ekkjur, sagði Gamet.
— Kona sem er nýorðin ekkja
er með svarta blæju sem nær
niður að hnjám.
— Það er alveg rétt hjá þér,
sagði Oliver með aðdáun.
— Þú ert snillingur, sagði Flor-
inda. — Getum við náð í svona
búning?
— Já, já. Þannig búning er
atltaf hægt að fá keyptan í
hvaða stórborg sem er. Konur
eru alltaf að verða ekkjur, sum-
ar mjög óvænt. Það em sérstak-
ar verzlanir. sem selja sorgar-
búninga. Það þekki ég.
Florinda var himinlifandi. Eft-
ir nokkrar umræður. fór Oliver
að gera áætlun. Oliver var far-
inn að skemmta sér vel.
— Ég get farið niður í af-
greiðsluna og sagt að frænka
mín sé nýkomin hingað frá
plantekru suður með ánni. Hún
ætli að fara með skipinu til —
já, þangað sem bátur fer í
kvöld, ég þarf að kynna mér
það fyrst. Er ekki nokkurn veg-
in sama hvert þér farið?
— Alveg sama. Ég fer þang-
að sem ég kemst.
— Hún elsku frænka min
varð fyrir mikilli sorg, hélt Oli-
ver áfram, — því að maðurinn
hennar var jarðsettur í vik-
unni sem leið
— Hún fylgdi manninum sín-
um suður á bóginn, bætti Garnet
við — í von um að hann
hresstist í hlýja loftsláginu. Nú
er hún á leið heim.
— Ágætt, það skýrir hvers
vegna hún fer í ferðalag strax
eftir lát mannsins. Hún ætlar að
leita huggunar hjá fjölskyldu
sinni Meðan hún biður eftir
skipinu, annast konan mín hana.
Hún má ekki við neinu ónæði.
— Og gerir enginn neina at-
hugasemd við það að þessi
syrgjandi frænka yðar sást
aldrei koma inn í húsið? spurði
Florinda.
— Ef einhver spyr. þá segist
ég hafa komið með hana inn um
hliðardyr. vegna þess að hún
vilji sem minnst láta á sér bera.
Annars held ég ekki að Maury
angri okkur frekar með neinum
spurningum. Hann tók hattinn
sinn. — Nú fer ég og athuga
skipaferðir
— Ég kaupi fötin, sagði Gam-
et. — Ég held ég hafi séð sýn-
ingarglugga með sorgarbúning-
um i Royal stræti.
01iver sagðist koma aftur eft-
ir nokkrar minútur og bað
Gamet ,að bíða. Hún fór að
skrifa lista yfir bn^ -''vn Flor-
inda þurfi á að hr Sorgar-
búning, snyrtivörur. svarta bóm-
ullarsokka; Florinda var með
svarta skó. og þeir urðu að
duga. en hún var í silkisokkum
og Gamet varð að útskýra fyr-
ir henni að syrgjandi ekkjur
skrýddu ekki fótleggi sína með
silkisokkum — Og svo ferða-
töskur. bætti hún við. — Oliver
getur útvegað þœr. Að hverju
ertu að hlæja?
— Að þér, sagði Florinda.
— Að mér. að öllu saman.
Hún lagði hendurnar undir
hnakkann og teygði sig. Garnet
horfði með aðdáun á fallegan
vangasvip hennar. Florinda
sagði:
— Garnet, það eru fáeinar
indælar manneskjur í Skrúð-
garðinum, og ég býst ekki við
að sjá þær framar. Mig lang-
ar til að kveðja þær. Ef ég
skrifa bréf, ætlarðu þá að
geyma það fyrir mig og leggja
það í póstkassann. þegar ég er
farin?
— Það skal ég gera með
gleði.
— Þakka þér fyrir. Florinda
beit á vörina. — Ég er að velta
því fyrir mér,. hvemig þeir fara
að í kvöld. Ég hef aldrei fyrr
svikið vinnuveitendur mína,
mér finnst ég vera mesta úr-
hrak.
— En það er ekki þín sök!
— Það er það á vissan hátt.
Ég hefði ekki átt að koma mér
í þessi vandræði.
Hún var svo hrygg á svipinn,
að Gamet reyndi að beina at-
hygli hennar að einhverju öðru.
— Sittu nú ekki þama í sorg
Qg sút meðan við erum í burtu,
sagði hún. — Þú getur skrifað
bréfið þitt — hér er pénni, og
i borðskúffunni er pappír og
ERLEND
Framhald af 7. síðu.
þröngva Bretlandi inn í EBE
að frönsku stjóminni nauðugri,
getur de Gaulle hótað að
sprengja bandalagið. Þar að
auki eiga ríkisstjórnirnar sem
em hliðhollar aðild Breta alls
ekki hægt um vik að greiða
þeim götuna inn í bandalagið
með breytingum á landbúnað-
arskilmálunum, sem deilt er um
í Brussel þessa dagana. Minnstu
munaði að EBE bæri uppá sker
í togstreitunni um stefnuna í
landbúnaðarmálum um síðustu
áramót. Samkomulagið sem
loks var gert er flókin mála-
miðlun, þar sem tekið er ál-
lit til margvíslegra hagsmuna
fjölda stórra og smárra hópa
í aðildarríkjunum. Eigi nú að
fara að breyta þessu kerfi veru-
lega, eða veita Bretum undan-
þágur frá því til langs tíma,
má búast við að afleiðingin
verði ringulreið.
Macmillan og Edward Heath,
helzti samningamaður hans
í Brussel, hafa þegar sýnt að
þeir eru reiðubúnir til að fóma
hagsmunum samveldislandanna
og hinna aðildarríkjanna að frí-
verzlunarsamtökunum til að
komast inní EBE, en allt öðru
máli gegnir um þau atriði sem
snerta beint brezka bændur og
brezka neytendur. Krafa EBE,
sem Frakkar hafa mótað ímeg-
inatriðum, er i stórum dráttum
að landbúnaðarframleiðsla að-
ildarríkja njóti forréttinda um-
fram landbúnaðarvörur frá
ríkjum utan bandalagsins. Ó-
dýrar landbúnaðarafurðir frá
framandi ríkjum má ekki flytja
til bandalagsríkjanna nema af
þeim sé greitt jöfnunargjald,
sem gerir þær jafndýrar og
samskonar framleiðslu banda-
lagsþjóðanna. Jöfnunargjaldið
skal renna í sameiginlegan sjóð,
sem varið skal til að greiða
bætur á landbúnaðarafurðir
fluttar út til landa utan EBE
sem selja verður undir fram-
leiðslukostnaði. Frakkar myndu
græða mest á þessu fyrirkomu-
lagi, vegna þess að þeir eru
helztu útflytjendur landbúnað-
arafurða í EBE en búa jafn-
framt við háan framleiðslu-
kostnað. Bretar, sem flytja inn
meira af lándbúnaðarafurðum
en öll ríki EBE til samans, yrðu
einkum að borga brúsann. Mat-
vælaverð myndi hækka stór-
lega í Bretlandi, þar sem Bret-
ar gætu ekki lengur keyptland-
búnaðarafurðir þar sem þær
fást ódýrastar. Geta má nærri
hvaða pólitískar afleiðingar
það hefði ef slík verðhækkun
skylli á strax eftir inngöngu
í EBE. Stjórn Macmillans reyn-
ir því með öllum ráðum að fá
frestað gildistöku landbúnaðar-
samnings EBE gagnvart Bret-
landi, svo brezkur almenning-
ur kynnist ekki afleiðingum e*-
ildar fy.rr en smátt og smátt
þegar frá líður.
Um þessi atriði þjarka nú
samningamennirnir í Bruss-
el og reyna að láta líta svo út
Laugardagur 19. janúar 1Ú63
TÍÐINDÍ
sem ekkert hafi breytzt við um-
mæli de Gaulle á mánudaginn,
en það er ekki annað en láta-
læti. De Gaulle setur það skál-
yrði fyrir tilveru EBE að hann
fái að móta úr því nýtt megin-
landsstórveldi eftir sínu höfði.
Fyrir honum vakir ekki ein-
ungis að styrkja samkeppnis-
aðstöðu franskra bænda eða
fransks iðnaðar, hann hefur
aldrei dregið dul á draum sinn
um að koma upp á meginlandi
V estur-Evrópu nýju stórveldi
undir franskri forustu. Þessa
stefnu setti hann enn einu sinni
fram á mánudaginn eindregnar
en nokkru sinni fyrr. Þótt hann
dræpi á efnahagsmál, lýsti hann
yfir að stjórnmálasjónarmiðið
réði mestu um andstöðu sína
gegn aðild Breta að EBE. Fái
Bretar og hin sjöveldin inn-
göngu, sagði hann, mun banda-
lagið smátt og smátt breytast
í Norður-Atlanzhafssamfélag
undir bandarískum áhrifum.
Það vill franska stjómin ekKÍ,
hennar stefna er að mynda
vesturevrópskt stórveldi sem
staðið getur óháð bæði Banda-
ríkjunum og Sovétríkjunum cg
komið fram sem jafningi þeirra
á alþjóðavettvangi. Þessari
stefnuyfirlýsingu fylgdi de
Gaulle eftir með því að hafna
boði Kennedys Bandaríkjafor-
seta um Polariseldflaugar í kaf-
bátaflota sem yrði undir sam-
eiginlegri yfirstjóm Bandaríkj-
anna, Bretlands og Frakklands.
Slíkt samrýmist ekki ákvörðun-
inni um að gera Frakkland að
sjálfstæðu kjamorkuveldi, sagði
hann.
Bandamenn de Gaulle í EBE
og Atlanzhafsbandalaginu
reyna að hugga sig við að hon-
um sé ekki full alvara, fyrir
honum vaki aðeins að kreista
sem mestar tilslakanir útúr
Bretum og Bandaríkjamönnum.
Reynslan bendir til að sú skýr-
ing á framkomu hans reynist
óskhyggja. Strax á stríðsárun-
um, þegar de Gaulle átti allt
sitt undir engilsaxnesku ríkjun-
um, bauð hann Churchill og
Roosevelt hvað eftir annað
byrginn, þegar honum fannst
þeir skerða hlut sinn og bar
með Frakklands. Nú er herlausi
hershöfðinginn, sem þá var, bú-
inn að ná alræðisvaldi í Frakk-
landi, og Frakkland er hom-
steinn í EBE. Hrynji Efnahags-
bandalagið er allri aðstöðu
Vesturveldanna í heiminum
teflt í voða. Draumur de Gaulle
um að nota EBE til að gera
Frakkland að kjamorkustór-
veldi jafnfætis Bandaríkjunum
og Sovétríkjunum ber keim af
stórmennskubrjálæði, en banda-
menn hans þora ekki enn fyrir
sitt litla líf að vekja hann af
draumnum. Þröun heimsmál-
anna næstu árin veltur aðveru-
legu leyti á því hvom kostinn
þeir telja áhættuminni, að taka
rögg á sig og ýta óþyrmílega
við honum eða bíða þess að
draumurinn fylgi hinum aldur-
hnigna draumamanni í gröfina.
M.T.Ó.
Lögreglumenn þjóta inn. Allt í salnum bendir til mik-
illa slagsmála. Stólurn og borðum hefur verið varpað
um koll, glerbrot og flöskubrot liggja um allt . . .
þetta er verk barþjónsins. Grosso segir frá því sem
|erzt hafi með örvæntingarsvip: þessi sjómaður hafi
sýnt yfirgang, Don Ricaedo hafi reynt að stilla hann . .
en þá hafi sjómaðurinn tekið flösku og barið hann
niður með henni. Tómas kemur smám saman til sjáifs
sín aftur. Honum er hræðilega illt í höfðinu, og hann
getur fyrst alls ekki skilið hvað gerzt hafssi
Pökkunarstúlkur
og flakarar
óskast strax.
H?aðfrvstihúsið FROST h.f.
Haf»arfirði sími 50165
óskast strax hálfan eða allan daainn
Þurfa að hafa hiól
Þjóðvitjmn