Þjóðviljinn - 24.01.1963, Blaðsíða 10

JQ SÍÐA
ÞJÓÐVILJINN
Fimmtudagur 24. janúar 1963
GWEN BRISTOW:
I
HAMINGJU
LEIT
ekki spurt og nú vissi Florinda
að hún myndi ekki gera það.
Hún hafði verið að þakka henni
íyrir það með þessu tali sínu.
— Jæja þá, hélf Florinda á-
fram. — Nú er bezt að breyta
sér í grátandi ekkju. Hún fór úr
si'lkisokkunum og klæddi sig í
siðsamlegu bómullarsokkana
Ljósbleiku silkisokkaböndin
stungU' mjög í stúf við þá. Að
því búnu tók hún úr sér hár-
nálarnar. Hárið féll niður fyrir
mitti eins og silfurglitrandi foss.
— Mikið er hárið á þér dá-
samlegt, sagði Gamet.
Florinda var mjög hreinskil-
in í sambandi við útlitið. — Já,
finnst þér það ekki fallegt? sagði
•hún. — Þegar ég var lítil var
ég alltaf með það slegið og hafði
í því bláa slaufu. Áhorfendur
voru stórhrifnir. Þeir sögðu að
ég væri eins og lítill engill.
Hvar er nýi hárburstinn minn?
— Hann er hér.
Garnet kom með burstann að
snyrtiborðinu. Hún hafði ekki
sett upp sitt eigið hár. síðan
hún losað það til að klippa úr
þvi hárlokkana og þegar Flor-
inda sá spegilmynd þeirra
beggja. hrópaði hún upp yfir sig
af hrifningu
— Gamet. littu á okkur! För-
um við ekki vel saman?
Gamet brosti að þessum and-
stæðum — hennar eigin svar-
bláa hári og rjóðu kinnunum
við hliðina á hvitu postulínsand-
litinu á Florindu — Við erum
bara snotrar, er ekki svo?
— Snotrar? Fari það grábölv-
að, við erum stórkostlegar. Að
hugsa sér ef við gætum sett upp
systraatriði Það myndi a'llt fara
á annan endann. Ég gæti klætt
okkur — ó, Gamet! Hún stundi
i hrifningu. — Þú ættir að vera
klædd í hvítt og gyllt til að und-
irstrika litarhátt þinn, og ég í
svart og silfrað til að undir-
strika minn Hugsaðu þér bara.
Geturðu ekki sungið?
Garnet hló og hristi höfuðið.
— Nei. ég get að vísu sungið
ófalskt en ég hef svo litla rödd
að hún nær ekki hálfa ieið um
herbergið hérna Og auk þess er
ég engin leikkona
— Nei betta var líka bara
hugmynd.
Florlnda stundi aftur og lét
hugmyndina lönd og leið Hún
setti upp hárið og greiddi það
slétt aftur Garnet kom með
slétta millipilsið. Florinda fliss-
aði þegar hún renndi því yfir
höfuðið.
— Garnet, þessi pilsherfa er
hólkvið um mittið. Ef ég á að
segja eins og mér finnst. bá
held ég að það sé saumað á ó-
létta konu. Ég verð ,að draga
það saman og hnýta böndin að
framan, annars missi ég það nið-
ur , um mig. Hjálpaðu mér að
komast í kjólinn Hvar er hann
opnaður?
— Hann er opinn að framan.
kjánaprik, sérðu það ekki?
Réttu upp handleggina og ég
s-kal hjálpa þér í hann.
Florinda gerði það og hélt
áfram að hlæja. Þunn. rauð húð-
in yfir örunum logaði þegar hún
teygði á handleggnum. Gamet
vildi helzt ekki horfa á það.
— Fari það kolað. sagði Flor-
inda, meðan hún hélt kjólnum
að sér í mittið með annarri hendi
og byrjaði að hneppa honum að
sér með hinni. — Jafnvel siða-
vandaðasta kona þarf þó ekki
að láta eins og hún sé í laginu
eins og vatnsmelóna. Æ, Garnet,
hann er alveg jafnbola. Ég kem
honum varla að mér um brjóst-
in.
Gamet horfði skelfd á svart
efnið herðast að brjóstunum. —
Þetta er ósiðlegt, sagði hún.
Florinda horfði spotzk á sjálfa
sig. — Æjá, vina mín. svona
gerði skaparinn mig nú einu
sirírii úr gárði og þefta er í
fyrsta sinn sem ég hef haft
ástæðu til að harma Það Það
er helvítis hörmung að sjá mig,
er það ekki?
— Þegar þú átt að leika sið-
sama ekkju. þá máttu ekki blóta.
— Ég skal ekki gera það,
elskan. svei mér þá. Ég skal vera
svo stillt að þú þekkir mig ekki
aftur.
— Ef við getum ekki látið
kjólinn fara betur. sagði Garn-
et. — Þá verðurðu að svtipa
sjalinu þétt að þér þegar þú
ferð út úr klefanum þínum. Það
er giffingarhringur í litla kass-
anum héma.
Florinda setti hringinn á ör-
óttan fingurinn Hún tók upp
hattinn og mátaði hann og velt-
ist um af hlátri þegar hún vafði
um sig blæjunni.
— Ó, Gamet. hjálpaðu mér,
sárbændi hún
Garnet hjálpaði henni að lag-
færa föllin á blæjunni. Florinda
engdist af hlátri. Blæjan huldi
hana næstum niður að hnjám.
Gamet setti á hana sjalið og
hagræddi blæjunni utan á því
— Og svo það sem eftir er,
sagði Florinda. — Svartir hanzk-
ar. svartbryddaður vasaklútur,
svart veski. Nú er ég tilbúin. Hún
sneri sér aftur að speglinum og
tók andann á lofti. — Garnet,
þú ert stórkostleg. Líttu bara
á mig!
Gamet gerði það Og hún fann
til sársauka, fékk næstum kökk
á hálsinn.
Florinda var horfin. Það var
ekki annað eftir af henni en
svart ský. Hún var hulin frá
hvirfli til ilja. Bakvið þungu,
svörtu' blæjuna var andlit, en
það var hulið, óljóst, aðeins
hugboð um andlit. Florinda
horfði gegnum blæjuna, hló að
þessum svarta óskapnaði í spegl-
inum sem var hún sjálf
Garnet uppgötvaði allt í einu,
að dagurinn var næstum á enda
runninn. Eftir andartak kæmi
Oliver og Florinda faeri með
honum niður að höfn. Þetta var
undarlegt. hugsaði hún með sér.
Um þetta leyti í gær hafði hún
ekki haft hugmynd um að til
væri manneskja eins og Florinda.
En í dag þekkti hún hana svona
vel. Hún vissi að Florinda hafði
háð harða baráttu við lífið og
unnið sigur vegna hugrekkis
síns. Og nú var Florinda að
leggja upp í ferðalag. án þess
að hafa hugmynd um hvað henn-
ar kynni að bíða, og hún hló
eins og henni þætti það mjög
skemmtilegt
Gamet hafði ofj heyrt hlátur
á ævinni. Nú velti hún fyrir sér
hve oft sá hlátur hefði stafað
af kaeti og hve oft af einskæru
geislandi hugrekki.
Florinda cneri sér frá speglin-
um og sagði-
— Heyrðu. það er bezt að ég
æfi mig í að bera bessi föt.
Líttu á mig. Garnet. Er rétf að
ganga svona?
Florinda var svo vön leikkona,
að hún vissi að hún þurfti að
æfa hlutverk sitt Hún gekk um
herbergið. lyfti pilsunum hóflega
þegar hún kom að ímynduðum
sfiga. Hún lyfti blæjunni hvað
eftir annað og léf hana falla
aftur!
— Þú gerir þetta ljómandi
vel. sagði Garnet að lokum.
— Já. nú er ég víst komin á
lagið. Verst er að sjá í gegn-
um þessa svörtu þoku. En ef ég
bara kemst burt, þá skiptir engu
máli þótt ég hrasi einu sinni
eða tvisvar
Gamet leit í kringum sig.
Tómu öskjumar á gólfinu skiptu
ekki máli lengur. — Er nokkuð
fleira sem við þurfum að gera?
spurði hún
— Já. þá man ég það — bréf-
ið sem ég skrifaði liggur í borð-
skúffunni. Það er skrifað utaná
það til einnar stúlkunnar í leik-
flokknum. Þakka þér fyrir að
þú skulir ætta að koma því til
skila
— Ég skal póstleggja það eft-
ir fjóra daga, sagði Gamet. —
Þá ertu komin langt burtu héð-
an.
— Já langt burtu Florinda
þagði við. Hún tók blæjuna aft-
ur frá andlitinu ■— Garnet,
sagði hún. — Áður en ég fer
— larígar mig bara til að segja
þér. að ég m>>n aldrei gleyma þér
meðan ég lifi.
Garnet fann að hún fékk aft-
ur kökk í hálsinn. — Ég gleymi
þér aldrei heldur, Florinda. sagði
hún lágróma.
— Þú ert svo góð, sagði Flor-
inda — Ég — jæja. ef ég væri
ein af þeim sem felldi tár. þá
hefði ég grátið núna.
Gamet tók fyrir augun. — Ég
græt svolítið Fyrirgefðu. En ég
— ég vil ekki að þú farir burt
á þennan hátt! — Hún tók fram
vasaklútinn og þerraði augun
— Ég veit ekki einu sinni hvert
þú ferð. sagð hún niðurdregin.
— Það veit ég ekki heldur,
Garnet. En hvar sem ég hafna.
þá þakka ég þér þegar ég kem
á leiðarenda.
Gamet bældi niður grátinn.
— Ég ætlaði ekki að græta
þig, vinkona, sagði Florinda blið.
lega — Ég vildi bara að þú
vissir þetta.
— Ég er hætt að gráta, sagði
Gamet. Hún vöðiaði blauta vasa-
klútnum saman milli fingranna.
—• Sé ég þig nokkurn tíma aft-
ur. Florinda?
— Ég veit það ekki, vina
mín.
— Þú getur heimsótt mig þeg-
ar þú kemur til New York. Pabbi
minn heitir Horaee Cameron,
hann á heima við Union Square
Og Oliver kemur til. baka næsta
ár. Þú getur fundið okkur í íbúa-
skránni.
— Ég býst ekki við að ég
komi til New York framar,
Garnet.
Gamet hnyklaði brýmar og
hugsaði sig um. — Ég gæti hitt
þig í St. Louis, sagði hún bjart-
isýn — Við förum gegnum St.
Louis á leiðinni til Independence.
— Það er óvíst að ég verði
i St. Louis þegar þið komið
þangað, svaraði Florinda. — Ég
fer kannski í land í einhverjum
af smærri bæjunum neðar við
áría. Og enda Þótt ég fari til St.
Louis, þá stanza ég ekki þar.
Eins og allt er í pottinn búið,
er ég ekki örugg um mig i hafn-
arborg.
— Nei. það er sjálfsagt rétt
hjá þér. Það ferðast alltof marg-
ir um St. Louis um þetta leyti
árs
Það varð löng þögn. Florinda
stóð og fitlaði við svörtu budd-
una. — Hvemig svo sem allt
veltist, sagði hún. — þá mun ég
aldrei g!eyma þér. Ef þú verð-
ur einhvem tíma einmana. þá
hugsaðu til mín og þá veiztu að
ég er líka að hugsa um þig. Því
að ég mun hugsa um þig hvem
einasta dag sem ég á eftir ólif-
aðan.
Það var barið að dyrum. Gam-
et opnaði. í hálfa gátt og úti
stóð Oliver.
— Er hún ferðbúin?
— Já, hún er alveg til. Komdu
bara inn.
Oliver skellti uppúr þegar
hann leit hina svartklæddu veru.
Hann tók um axlirnar á Flor-
indu og sneri henni í hring og
hló að pokalega kjólnum sem
leyndi öllum línum vaxtarlags-
ins. Hann sagði að hann hefði
fengið pilt til að bera farangur-
inn og hann þyrfti bara að láta
hann vita.
Þegar hann var farinn, gekk
Gamet yfir gólfið. — Vertu sæl,
Florinda, sagði hún.
Florinda dró blæjuna frá.
— Vertu sæl, vina mín. Hún lagði
hendurnar á axlir Florindu og
kyssti hana. — Þú ert elskuleg-
asta manneskja sem ég hef nokk-
urn tima hitt.
Úti fyrir heyrðist fótatak. Þeg-
ar Oliver kom inn með piltinn,
stóð hún hjá farangrinum beygð
og hnípin, eins og hún væri að
bu-gast af sorg.
Pilturinn tók farangurinn.
Vegna hans ky
et léttlega og sagði: — Ég verð
ekki lengi elskan mín. Hann
bauð Florindu arminn með vin-
semd og virðingu.
Gamet stóð í dyrunum og
horfði á eftir þeim fram gang-
inn. Þau léku hlutverk sín vel.
Florinda dró fæturna og Oliver
strauk huggandi handlegg henn-
ar sem hvíldi á armi hans. Gam-
et horfði á eftir þeim unz þau
hurfu fyrir hornið, framhjá
skápnum, sem Florinöa hafði
Cá
<
O
Cá
Z)
O
e*
O
n

Hún snýr strax við og opnar forhengið. Grosso heils-
ar henni hátt og vinsamlega. „Ó, signorina, komið þér
inn. Herrarnir voru að ganga út“. Herramir standa upp
og Grosso fylgir þeim til dyra.
Söngkonan lítur snarlega í kringum sig. Á borðinu
stendur þungur öskubakki með uglu á. Hún þrífur sjal
af öxl sér í flýti o& hendir því yfir hann.
Tónlistarmaðurfrá ísrael
Framhald af 7. síðu.
ar vilja gera meira, en þær
hafa of þröngan fjárhag. Svo
er annað: hljómsveitimar eru í
stærstu borgunum — en bænd- •
ur vilja heyra tónlist — en þeir
búa dreift, í smáum þorpum.
Herhljómsveitin hefur hér
miklu hlutverki að gegna, hún
er auðveldari í „tilfærslu" —
enda heldur hún oft tónleika
í kibbutzim og öðrum sveita-
byggðum. Hún hélt meira að
segja tónleika niður í Elat við
Akabaflóa strax árið 1949, þeg-
ar bærinn var stofnaður. Æsku-
lýðshljómsveitin hefur líka
leikið í sveitum.
Hljómleikarnir hér
— Völduð þér sjálfur verk-
efni þeirra hljómleika sem nú
verða haldnir hér?
— Ég sendi lista með tillög-
um. En ég vissi áður um verk-
efni íslenzku hljómsveitarinnar
á þessum vetri — einmitt þess
vegna valdi ég fjórðu sinfón-
íu Tsjækofskís; ég vissi að eng-
in önnur sinfónía hans var ð
dagskrá. Finlandia er eina verk-
ið sem valið var hér; ég hafði
hugsað mér að taka forleikinn
að „Vald örlaganna“ eftir Verdi,
sem á afmæli í ár, en nótur
reyndust ekki til, og þá var
ákveðið að taka skandínavískt
verk. Kizje liðþjálfa eftir
Prokoféf hef ég stjómað áður
— ég hef miklar mætur á þess-
ari gamansömu músíksögu um
þann dularfulla franska liðs-
foringja í Rússaher sem var
reyndar ekki annað en mál-
fræðilegur misskilningur í upp-
hafi — en komst þó til ágætra
metorða.
Ég vil segja að flest verkin
sem leikin verða séu mjög erf-
ið: verk Ben-Haims vegna þess
hve þar er um óvenjulega mús-
ík að ræða; fjórða sinfónían er
líklega sú erfiðasta sem Tsjæk-
kovskí samdi, Prokoféfverkið
er mjög virtúosískt, — Finland-
ia er vissulega miklu auðveld-
ust. Við höfum orðið að vinna
mikið. En ég er viss um að
þetta fer allt vel........
Það var staðið upp, og hljóm-
sveitarstjórinn kvaddur Hann
horfði yfir borgina og sagði;
Það var ísraelskt veður hér
í dag. Sól..........
Ami Bergmann.
Tíu dugar
Framhald af 9. síðu.
hann hefði skipað í sjálfri bylt-
ingunni.
Sannleikurinn var sá, að ým-
is mikilvægustu atriðin höfðu
verið felld burtu. Aldrei mun
verða hægt að bæta þau til
fulls. 900 metrar af filmunni
voru á sínum tima faldir, og
enginn vissi lengi vel hvar
þeir voru niður komnir. Árum
saman hefur þeirra verið leit-
að og mestur hluti þeirra hef-
ur nú fundizt, þótt fjölmörg
atriði vanti enn.
Að frumkvæði þeirra sem
þátt tóku í byltingunni 7. nóv-
ember 1917 er nú hafizt handa
um endursamningu kvikmynd-
arinnar. Filmræmumar gðmtu
eru endurbættar með nýjustu
vísindalegum aðferðum. En
nauðsynlegt er að leika aftur
ýmis atriði myndarinnar, sam-
kvæmt hinu upprunalega hand-
riti, svo að hún verði að einni
heild. Þessi nýja útgáfa verður
ekki þögul. Hljómlist verður
leikin inn í hana, auk þess
sem þulur talar. — Þá mun
að lokum kvikmyndin „Tíu
dagar sem skóku heiminn“.
verða sýnd um víða veröld i
sínum nýja — og upprunalega
— búningi. — (Ur LF).

WrWFÞOH ÚUPMUNDSSON
V&fict/ufeCta. /7^Íkq tSúru. 239^0
Ungllngur óskast
Vilium ráða unglina strax 15—17 ára.
Þart að haía „skellinöðru" til umráða.
Þióðviljlnn
Samkvæmt ákvörðun
bæjarstjórnar Hafnarfjarðar
Samanber heimild í 47. grein laga nr. 69, 1962, skulu
gjalddagar fyrirfram greiddra útsvara í Hafnarfirði 1963,
verða svo sem hér segir:
Með fimm jöfnum greiðslum er falla í gjalddaga 1.
febrúar, 1. marz, 1. apríl, 1. maí og 1. júní, ber hverjum
gjaldanda að greiða upp í útsvar yfirstandandi árs fjár-
hæð jafnháa helmingi þess útsvars, sem honum bar að
greiða næstliðið ár.
BÆJARGJALDKERI.
TILBOÐ ÓSKAST
í PAPPÍRSPOKA
til umbúða á sementi. Útboðslýsingu má
sækja í skrifstofu Sementsverksmiðju rík-
isins, Hafnarhvoli, Reykjavík.
SEMENTSVERKSMIÐIA RlKISINS.
>