Þjóðviljinn - 03.02.1963, Blaðsíða 4

4 SlÐA
ÞJQÐVILJINN
Sunnudagur 3. febrúar 1963

með keppni fyrir augum árin
1934 til 1939. en eftir það sló
ég slöku við, enda hafði ég ekki
nógan tíma til að sinna því
sem skyldi.
Gísli Alberts hljóp á undan
og við mættum honum víð
Pólana!
keppni þar búinn. Hitt var það
að ferðin sjálf var ævintýri
út af fyrir sig. Þar sá ég af-
burða íþróttamenn sem ég hafði
aldrei kost á að sjá í annan
tíma.
fþróttum fleygir fram, en
breiddin ekki nóg
Þessi gamla „stemnings“-mynd frá Melavellinum sýnir algengan viðburð i frjálsíþróttalifinu hér
fyrir ca. 25 árum. Sveinn Ingvarsson geysist í m arkið á undan Baldri Möller, en þeir voru snjöli-
ustu sprctthlauparar okkar á þessum árum. Þegar við iítum á áhorfendaskarann á myndinni, sjá-
um við að frjálsar íþróttir í dag mega muna fífil sinn fegri varðandi aðsókn að mótun*.
Prentmyndagerðarmaðurinn Sveinn tngvarssun að störfum i
Myndamótum h.f. á 7. hæð í Morgunblaðshúsinu. (Ljm. Þjv. A.K.)
Á árunum fyrir og
rétt eftir 1930 var Garð-
ar G. Gíslason hinn ó-
sigrandi á stuttum
vegalendum, og met-
hafi. Það þótti því
nokkrum tíðindum sæta
að tiltölulega lítið
þekktur maður, rólegur
í öllu fasi og fram-
göngu tók að sigra
þennan ,,kóng“ hlaupar-
anna. Hann hafði aldrei
sézt á drengjamótum,
og var kominn nokkuð
yfir þann aldur þegar
hann vogaði sér fyrst á
hlaupabrautina. Þessi
maður var Sveinn Ing-
varsson.
Sveinn er nú fyrir löngu
hættur allri íþróttakeppni. og
hefur dregið sig til baka frá
öllu slíku. Hann lærði prent-
myndagerð og vinnur við þá
iðn hjá Myndamót h.f. í Aðal-
stræti.
Ég náði í hann fyrir stuttu
og bað hann að segja svolítið
frá aðdragandanum að því að
hann varð íþróttamaður, og
annað sem hann vildi nefna frá
keppnisferli sínum.
Sveinn sagðist ekki vera
fæddur í Reykjavík, en komið
í þennan heim hjá „vondu
fólki“ eða nánar til tekið að
Bláfeldi í Staðarsveit. Til bæj-
arins kvaðst hann hafa komið
1925 þá 11 ára gamall, og gekk
þá fljótlega í KR. Aldrei átti
hann þó heima í vesturbænum
á keppnisárum sínum. og má
það merkilegt heita!
Og Sveinn heldur áfram: Ég
hafði alltaf áhuga fyrir íþrótt-
um, og byrjaði snemma að gutla
í hástökki og einnig leikfimi,
bæði í skólanum og eins hjá
Júlíusi Magnússyni sem kenndi
hjá KR, en það var enginn ár-
angur, blessaður vertu.
Tilviljun áð ég fór að hlaupa
Það mun hafa verið á alls-
herjarmótinu 1935 að ég keppti
í fyrsta sinni. Ég hafði að vísu
hlaupið einu sinni áður, en hét
því þá að reyna ekki aftur. og
er sú saga á þessa leið: Það
var dag einn sumarið 1934 að
Garðar Gíslason taldi sig mjög
vel upplagðan til að setja met,
og þá var ekki svo strangt með
metin nema tímaverðir urðu
að vera við. og ræsir. Þegar á
völlinn kom um kvöldið var
Garðar kominn og Baldur Möll-
-r sem ætlaði að hlaupa líka,
en það þótti skemmtilegra að
þriðji maðurinn væri einnig
með og var komið til mín og
ég beðinn að hlaupa með. Ég
hafði aldrei komið í viðbragðs-
holur áður og var auk þess á
leikfimisskóm. Mér leizt ekki á
þetta, og féllst þó á að vera
með. Þegar ég var kominn í
viðbragðsstöðu fannst mér ég
vera lítill karl við hlið bess-
ara ágætu hlaupara, en ekki
dugði að gefast upp. Skotið ríð-
ur af og ég af stað, og sé þá
ekki nema Garðar, sem náði
góðu viðbragði, og hyggst nú
að elta hann og komast sem
næst honum, en þá heyri ég
allt í einu þessi feikna hljóð
frá Baldri, þar sem hann hróp-
ar að þetta megi ég ekki! Ég
hafði aldrei hlaupið á brautum
áður og hugði að allt væri í
lagi að komast sem næst Garð-
ari, en varaðist þá ekki að auð-
vitað var ég kominn inn á
braut Baldurs!
Garðar varð langfyrstur og
setti met 11,0 að mig minnir,
ég var langt á eftir, og ég held
að Baldur hafi hætt, eftir þessa
herfilegu truflun, sem von var.
Á eftir kom forseti ISf Ben. G.
Wáge til mín alvarlegur á svip,
og sagði að þetta mætti aldrei
gera. Mér varð svo um allt
þetta að ég ákvað að fara aldrei
í spretthlaup á braut aftur!
Árið eftir var mikil tvísýna
í allsherjarmótinu. Garðar
hafði hlaupið 100 m og varð í 2.
sæti, var ekki búinn að jafna
sig eftir gulu sem hann fékk.
Ég var skráður í hástökk og
grindahlaup, en var heldur lé-
legur. En þá kemur Guðmund-
ur Ölafsson þáverandi formað-
ur KR, til mín og biður mig
að hlaupa í skarðið fyrir Garð-
ar, því nú liggi mikið við.
Ég var ákaflega tregur til að
gera þetta, minnugur fyrrii
heitinga um að hlaupa ekki
framar, og hafði ekki álit á
mér sem spretthlaupara. Guð-
mundur nauðar á mér, þar til
ég lét undan og sagðist skyldí
reyna. f úrslitunum á 200 m
voru þeir Baldur Möller, Á,
Stefán Guðmundsson KR og
svo ég. Það ætlaði ekki að
ganga vel að komast löglega af
stað. Ræsir var danskur mað-
ur Albert Larsen, og komst
hann í hin mestu vandræöi.
Stefán var ansi órólegur og
þaut upp hvað eftir annað —
„þjófstartaði". Þar kom að Lar-
sen leiddist þófið og vildi víkja
Stefáni úr keppninni, en í þá
daga var þetta ekki svo strangt,
því Kristján Gestsson bað hon-
um griða, og þar kom að við
fórum loks löglega af stað! Úr-
slitin urðu þau að ég varð
fyrstur. Næstur kom Baldur, og
þá Stefán. Tíminn var að mig
minnir 24,8 sek. Þetta dugði,
KR vann mótið og munaði einu
stigi!
M vaknaði hjá mér trú á
það að ef til vill gæti ég hlaup-
ið. Ég tók þá til að æfa hlaup, I
og það vildi svo til að ég vann
öll hlaupin sem ég tók þátt í
það sumar. Annars á ég Bene- I
dikt Jakobssyni að þakka þann I
Áínverjar taka nú stór-
stígum framförum í frjáls-
íþróttum, sem og öðrum
íþróttagreinum, og kemur
það glöggt í ljós í afreka-
skrá þeirra fyrir síðasta ár.
Á frjálsíþróttasviðinu eiga
Kínverjar nú fremstu menn í
Asíu í hástökki, spretthlaupum
og grindahlaupum. Eitt mesta
afrek Kínverja í frjálsum í-
þróttum á síðasta ári var ann-
ars skipulagning mörg hundruð
móta um allt landið fyrir kepp-
endur undir 17 ára aldri.
Góður hástökkvari....
Hæst af öllu ber afrek há-
iís
árangur sem ég náði. Hann var
kennari minn næstum allan
þann tíma sem ég keppti og
æfði þá innanhúss og úti, t. d.
gönguferðir. Ég æfði af kappi
stökkvarans Ni Chin-chin. Hann
stökk yfir 2,17 m á árinu, en
bað er þriðji bezti árangur í
hástökki sem nokkru sinni hef-
ur náðst í heiminum. 11 há-
stökkvarar aðrir I Kína stukku
2 m eða hærra á árinu.
.... og knálegar stúlkur
1 hástökki kvenna hefur fyrr-
verandi heimsmeistari. Cheng
Feng-jung, að meste hætt
keppni. Hún hefur þess stað
snúið sér að fimmtarþraut
kvenna og náði þar 4468 st.ig-
um. Stökk hún þá m.a. 1,71 m.
hástökki. Arftaki hennar er
annars Jang Mai-ju sem stokk
1,72 m. á síðasta ári, og Wu,
Fu-san — 1,71 m.
Ég hafði gaman af að vera
með, æfa og keppa, og satt að
segja . var ekki margt sérstakt
sem á dagana dreif. Þó er mér
minnisstæð hlaupaæfingin suð-
ur f Hafnarfjörð hjá Nilson hin-
um sænska sem æfði undir Ol-
ympíuförina 1936. Það var ekki
nóg að við hlypum til Hafnar-
fjarðar, þegar þangað kom var
naldið niður á bryggju, og þar
gerðar allerfiðar æfingar. Að
því loknu lét hann okkur
hlaupa alla leið til Reykjavík-
ur. Mig minnir að ekki hafi
allir komizt til bæjarins af
eigin rammleik. Nilson sem var
orðin roskinn maður lét engan
bilbug á sér finna og virtist
óþreyttur þegar inneftir komu
Gísla Albertssyni hinum kunna
langhlaupara varð ekki mikið
fyrir þessu, og þegar hann var
kominn langt áleiðis, „stakk
hann okkur af“ og hljóp á und-
an og niður í bamaskóla og á
móti okkur aftur, og mætti
hann okkur við Pólana!
Kærði sitt eigið hlaup!
Annað atvik sem kom fyrir
í keppni er mér nokkuð minn-
isstætt. Það var keppni í 200
m hlaupi, og höfðu brautir ver-
ið merktar, ræsir á sínum stað
og dómarar. Þegar í mark kom
sýndu klukkumar að tími minn
var 22,8 eða betra en met mitt
sem var 23,1. Þetta var sem
sagt met. Mér þótti þetta ótrú-
legt og hreyfði andmælum. Ég
hafði ekki trú á, að ég gæti
hlaupið á svona góðum tíma,
en það var bara brosað að mér.
Ég var ekki ánægður með þetta,
og fékk einhvem í lið með mér
til að mæla vegalengdina, kom
þá í ljós að við höfðum hlaupið
úr skökkum holum, eða þeim
sem notaðar voru við 1000 m
boðhlaup, og kom þá í ljós að
þær vorú aðeins nær markinu
eða vegalengdin var tæpir 200
m. Urðum við því að endur-
taka hlaupið. Þótti ýmsum það
skrítið að ég skyldi kæra þetta
þar sem ég hefði unnið og dóm-
arar höfðu ekkert við það að
athuga. En ég vil bæta því hér
við að það er einmitt þetta að
þekkja sjálfan sig, sem gerir
íþróttimar eftirsóknarverðar, og
að njóta sigurs aðeins ef hann
er unninn með réttu.
Ég vll líka skjóta hér inn, að
cg hafði ekki áhuga fyrir Ol-
ympíuförinni vegna þess að ég
taldi mig ekki nógu vel undir
Meðal þeirra meta sem sett
voru 1962 er met í kúluvarpi
karla — 17,09 in. Methafinn
heitir Ho Jung-shin. Þá setti
Hu Tsu-jung met í ■danear-
arstökki — 4,12 m.
★ ★ ★
Sjen Shia-shua jafnaði tvis-
var kínverska metið í 100 m.
hlaupi — 10,3 sek. Grindahlaup-
arinn Chou Lien-li hljóp 110 m.
á 14,0 sek., en met hans er
13,8 sek.
I langstökki stukku 6 meno
yfir 7,15 m. Spretthlauparinn
Sjen Shia-shua stökk 7,45. m.
Frjálsíþróttakennsla fer frarn
í nær ollum skólum Kína
Kínverjar þokast fram á
við í frjálsum íþróttum
Því miður fylgist ég ekki
nærri nógu mikið með frjálsum
íþróttum, og er ástæðan sú, að
tómstundimar eru ekki nógu
margar.
Strákunum hefur farið mikið
fram, en mér finnst breiddin
ekki nóg, ef miðað er við að-
stöðuna fyrr og nú, og að mik-
il fólksfjölgun hefur átt sér
stað.
Unga fólkið dreifist að vísu
á sumrin og hefur þvi ekki
möguleika að halda sér í þjálf-
un.
Unga fólkið hefur gott af þvi
að iðka iþróttir, ef það er gert
í hófi. Það á ekki að byrja á
því að hugsa um árangurinn,
heldur á því að þroska sjálfan
sig, finna ánægjuna af því að
vera með, og finna að um per-
sónulegar framfarir er að ræða.
Þegar ég spurði stráka sem ég
þekkti hvort þeir vildu ekki
koma og æfa, voru svörin æfin-
lega: „Það þýðir ekkert fyrir
mig, ég get ekkert“. Þetta er
hættulegur hugsunarhátur sem
spillir fyrir íþróttunum, og
þeim þroska sem þær geta haft
á einstaklinginn. Ef ungi mað-
urinn kemst lengra í dag en í
gær er hann á réttri leið þó
hann geti ekki sigrað alla hina.
Iþróttimar eiga að vera til
þess að þroska menn án tillits
til þess hvort maður getur orð-
ið afreksmaður eða ekki.
Alltof margir hætta ef þeir
eru ekki fremstir eða framar-
lega strax og þeir byrja að
æfa og keppa. Vegna þessa
hugsunarháttar missa íþróttim-
ar marga afreksmenn. Margir
gefast upp við að tapa, það er
eins og það vanti í þá að herða
upp hugann og gera betur næst.
íþróttimar eiga líka að hjálpa
mönnum að temja skap sitt.
Annars held ég að áður hafi
þetta verið meira leikur en
hörð og alvarleg keppni.
Ég vil svo að lokum segja,
að sá sem nennir að leggja hart
að sér við iðkun íþrótta, ætti
líka að geta staðið sig vel við
nám og í starfi.
★ ★ ★
Svona neðanmáls má geta
þess að ef til vill hefur há-
stökk staðið Sveini nær en
spretthlaupin. Þegar hann var
í barnaskóla, þótti það gott að
geta stokkið yfir hestinn í 10.
gati, hann fór yfir þó lagt væri
gúmmístígvél upp á hestinn.
Hann kom einnig eitt sinn að
þar sem Ingvar Ólafsson þá-
verandi methafi í hástökki án
atrennu var að æfingu. Sveinn
reyndi við þetta og viti menn
hann fór nokkrum sentimetr-
um hærra en metið var!
Frímann.
I i
I Skjaldargiímsn j
!
í fyrrakvöld J
Skjaldarglíma Ármanns. ^
sú 51. í röðinni var háð D
£ að Hálogalandi i fyrra- J
■ kvöld. Þátttaka var með ■
• minnsta móti. Aðeins 5 k
þátttakendur komu til R
£ keppni, en 7 höfðu verið k
^ ’kráðir.
k Hinn gamalkunni glímu- k
^ maður Hilmar Bjamason ^
ÍUMFR) vann Ármanns- k
■kjöldinn að þessu sinni. *
k Næstur að vinningum var k|
® Sveinn Guðmundsson (Ár- ®
■nanni) og þriðji Gunnar k
ingvarsson (Ármanni).
i
á

1