Þjóðviljinn - 19.02.1963, Blaðsíða 10

10 SIÐA
ÞJOÐVILJINN
Þriðjudagur 19. febrúar 1963
Gamet varð hugarléttara. Hún
var reglulega fegin að komast
að því að hún hafði í rauninni
misskilið John.
Meðan senora Silva fram-
reiddi kvöldmatinn. ræddi Oliver
um þær geysilegu þirgðir sem
hann þyrfti að útvega fyrir
ferðina til Califomíu — Ég er
hræddur um að þú sjáir mig
ekki oft, sagði hann. — en ég
vona að þú skiijir það.
— Auðvi'tað. Það gerir ekk-
ert til.
Oliver þrosti ástúðlega til
hennar. Senora Silva skildi ekki
ensku og þau töluðu óþvingað
við mathorðið. — Gamet. sagði
hann. — Þykir þér eins vænt
um mig og mér um þig?
Hún kinkaði kolli — Eg elska
Þig út af lífinu.
Senora Silva tók diskana burt
og kom inn með geitarostinn
sem yfirleitti var síðasti réttur.
01iver þagði drykklanga stund,
en þegar hann þyrjaði á ostjn-
um. sagði hann hugsi: — Þú
veizt að ég er ekki nógu góður
handa þér, Gamet? Því það er
ég ekki.
— Það hef ég enga hugmynd
um. Ég hef skemmt mér betur
síðan ég giftist þér. en á allri
ævinni fyrir þann tíma. Og þá
man ég það: getum við ekki
farið í Fonda í kvöld?
Hún sagði honum í stuttiu
máli, að Bartlett hefði beðið
Florindu að giftast sér Hún
vissi ekki hvað myndi gerast á
Fonda, en hana langaði til að
fara þangað. Oliver var skemmt,
en hann sagði:
— Húii verður að gæt.a þess
að segja ekki eins og er. Bart-
leti) myndi þykja það óskemmti-
legt.
Garnet mátti ekki vera að því
að segja honum hvað hún hefði
sagt við Florindu um að Barttett
væri í rauninni andstyggilegur
flagari. Þau voru búin að borða
og hún settj upp hatt og sial
og bau fóru út..
Á Fonda var ys og þys. sæg-
ur af fólki og mikill tóbaksreyk-
ur. Florinda var þar ásamt Bart-
lett og tylft af öðrum Banda-
ríkjamönnum. Hún rabbaði við
þá af miklu fjöri. Hún virtist
ekki hafa hugann við neitt
annað en það sem hún var að.
gera þessa stundina, sem sé að
útfeýta drykkjum. Þegar Oliver
og Gamet komu inn. veifaði hún
glaðlega til þeirra. Karlmennim-
ir hneigðu sig yfirmáta kurteis-
lega fyrir Garnet. Oliver fann
borð og þjónninn kom með
flösku af víni.
Hópurinn kringum Florindu
var ekki langt undan. Penrose
sat á borðinu og söng vísubrot.
Hann spilaði ágætlega. þótt hann
væri vel hreifur Florinda lét
dæluna ganga.
— Nei. herra Van Ðorn, þetta
verðið þér að drekka sjálfur.
Mér finnst vín ekki gott. Hald-
ið áfram að spila, herra Pen-
rose. Auðvitað man ég eftir
þessu lagi, ég lærði það í vöggu.
„Þú heldur kannski. vinur,
að vangi minn sé rjóður
af eintómri ást til þín — “
— Svona er þetta. Þetta kunna
allir, þetta er þúsund ára gam-
alt. En haldið áfram með hann.
Nú verð ég að athuga. hvemig
það gengur hjá herra Bartletft.
Hann vantar drykk. Já, herra
Bartlett, hér kemur hann.
Splunkuný flaska. bara handa
yður.
Bartlett réri sér af ánægju.
Hún fyllti kolluna hans og hló
glaðlega að einhverju sem hann
sagði við hana
Garnet svipaðist um Hún sá
að Texas sat einn með krús og
flösku fyrir framan sig. Hann
drakk rólega og stillilega eins
og hann væri að vinna ákveðið
verk. John Ives kom gangandi
gegnum mannfjöldann. Hann hélt
á krús en hann hafði stíungið
fingri í hankann og krukkan var
tóm. John sýndist líka alveg
algáður. Hann stanzaði hjá borð-
inu og heilsaði henni. Gamet
tók kveðju hans og John sagði:
— Má ég ónáða andartak?
Hann tók blað uppúr vasa sín-
um o,g rétti Oliver það — Hér
er listi yfir tilboðin sem við
höfum fengið i múldýrin.
— Rösklega gert, sagði Oli-
ver. þegar hann leit. yfir blaðið.
— Fáðu þér sæti.
Hann færði sig nær Garnet
og John settist hinum megin
við hann. Eftir andartak vO;ru
þeir komnir í ákafar samræður.
01iver var hérna aðeins til að
þóknast Garnet. Honum þótti
Florinda skemmtileg, en hann
hafði engan sérstakan áhuga á
framtíð hennar Hann spurði
John hve mikið mesquitinn í
eyðimörkinni hefði vaxið. Hæð-
in' stóð í einhverju sambandi við
vatnsmagnið. en Garnet botnaði
ekkj mikið i samtalinu, og hún
fór að horfa í áttina að borðinu,
þar sem Fiorinda var önnum
kafin við að sinna aðdáend-
um sínum. Penrose var að reyna
að rifja upp annað lag. Florinda
leiðbeindi honum. en hún bætti
við hlæjandi:
— Heyrið mig, herra Penrose,
það mætti ætla að þér hefðuð
komið hingað með Kolumbusi,
fyrst þér syngið allar þessar
eldgömiu vísur. Þér hafið verið
alliiof lengi í burtu. Ég skal
syngja nokkrar nýjar. En fyrst
verð ég að fá vatnssopa. Ég er
alveg skrælþurr í kverkunum.
— Florinda kann alla söngva,
gortaði Bartlett í vímu sinni.
— Hún kann meira að segja
textana lílta. F.ínn kvenmaður,
Florinda.
— Komið hingað. herra Bart-
lett, ég skal lagfæra flibbann.
Þér eruð eins og flækingur. Ég
vil ekki að allur bærinn tali
um hvað ég þjóni yður illa.
Bartlett kom og lét hana laga
sig til. Hann hafði ánægju af
sliku. Silky Van Dom kom nær,
hann starði á hana forvitnum
augum.
— Hvar var það nú sem ég sá
yður? Svona töfrandi kona, —
hvernig er hægt að gleyma
henni?
Florinda virti hann fyrir sér
og sagði stríðnislega:
— Þér munið það ekki ennþá?
spurði hún.
— Ekki ennþá. en það kem-
ur. Svona bjart andlit, svona
gullið hár.
-— Það er ekki gullið. Það er
eins og hör, næstum hvítt
— En það er dásamleg! Eg
skal rifja það upp. Ég hlýt bráð-
um að muna það.
— Ég skal segja yður það ein-
hvern dagjnn.
— Þér vitið hvar það var?
spurði hann.
— Auðvitað. En þér hafið sært
tilfinningar mínar með því að
muna það ekki og ég ætla að
kvelja yður dálitla stund enn.
Nei, ekki taka þessa flösku,
herra Vao Dom. Herra Penrose
á hana Ég gæti hennar meðan
hann sækir vatnslögg handa mér.
Þessa eigið þér.
Oliver sneri sér frá John og
sagði við Garnet: — Ætlar Flor-
inda að koma upp um sig. eða
hvað?
— Ég veit það ekki. Það hefur
ýmislegt gerzt, sem ég hef ekki
komizt yfir að segja þér. Herra
Van Dorn heldUT að hann hafi
séð hana í New Yo,rk.
— Hún ætti að fara varlega.:
Garnet horfði óróleg á Flor-
indu. Florinda virtist hlusta
með óskiptri athygli á það sem
Bartlett var að hvísla að henni.
f sömu svifum reis Texas upp
til hálfs í skoti sínu og hróp-
aði: — Ég hef aldrei komið til
New York. Ég er frá Texas. Lýð-
veldinu Texas. Hann set.tist aft-
ur og studdi hendi undir höku.
Oliver hló og hristi höfuðið,
og John leit á hann og sagði síð-
an við Garnet: — Þér þurfið
ekki að vera hræddar við Texas,
frú Hale. Hann er alveg mein-
laus.
Penrose gekk framhjá borðinu
þeirra. Hann hafðí stungið git-
amum undir handlegginn og hélt
á vatnskrukku með báðum hönd-
um. Hann dokaði við hjá Gamet.
— Ég skal segja yður frú Hale.
Þér skuluð engar áhyggjur hafa
af Texas. sagði hann. — Það er
allt i lagi með Texas.
— Auðvitað. sagði Garnet dá-
lítið ringluð. — Ég er viss um
að það er allt í lagi með hann.
Breiðleitt andlitið á Penrose
var mjög alvarlegt.
— Jú, sjáið þér til, frú. Tex-
as getur ekki dmkkið eins og
aðrir menn. Hann bragðar ekki
dropa vikum saman. en þegar
hann gerir það er eins og elð-
ingu slái niður En hann er ekki
öðrum til ama þegar hann
drekkur. Hann situr bara út af
fyrir si.g lýkur bessu af.
— Já, ég skil, sagði Gamet,
en hún skildi þetta alls ekki.
Hún hafðj alltaf haldið að karl-
menn drykkiu til að skemmta
sér. Hún hafði aldrei fyrr heyrt
að menn vildu sit.ja einir og
liúka þessu af. Penrose hélt
áfram framhjá henni og afhenti
krukkuna. Florinda þakkaði
honum með töfrandi brosi, tók
krukkuna og drakk stóran teyg.
Penrose settist aftur hjá henni
á borðið og hélt áfram að glamra
á gítarinn
Florinda hallaði sér nær hon-
um. — Hættið að leika þessi
gömlu lög. Ég skal kenna yður
nýja söngva, beintl frá New
York. Hlustið á þennan.
Hún fór að raula lag án orða.
Penrose horfði með aðdáun á
hana, hrifinn af þeirri athygli
sem þessi yndrslega New York-
stúlka vejtti honum. Hann reyndi
við lagið. en tókst það ekki.
— Þetta er býsna erfitt, ung-
frú Florinda!
— Já ég veit það. Það er erf
itt að leika Það og erfitlt að
syngja það líka. Það eru ekki
margir sem geta sungið það.
— Ég þqri að veðja að þér
getið sungið það, sagði Penrose,
— Auðvitað get ég það. Ég
get sungið það án undirleiks.
Viljið þér heyra hvernig það læt
ur t eyrum?
— Æjá, frú. Syngið það. Ég
er viss um að það er dásamlegt
þegar þér syngið það.
— Það er alveg rétt. Komið'
hingað, herra Van Dorn. Ég held
þér hafið ekki heyrt mig syngja
fyrr.
— Florinda syngur vel, gortaði
Bartlelit. — Ajlt verður fallegt
sem hún fer með.
Silky Van Dorn hellti aftur í
kollu handa sér — Hún er dá-
samleg hvað sem hún gerir.
— Þetta líkar mér, herra Van
Dorn. svona eiga karlmenn að
tala. Það er reglulega gaman að
eig vini sem segja svona fallegt
við mann. Reynið að fylgjast
með á gítarinn, herra Penrose.
Florinda leit yfir umhverfið.
Hún var geislandi falleg í reyk-
móðunni, lampaljósið féll á hár
hennar. Karlmennirnir þokuðu
sér nær henni. Florinda horfði
beint Silky og fór að syngja.
Röddin var glaðleg og skær og
orðin runnu af vörum henni
1 guðana bænum flautaðu
ekki svona eins og bjáni, þeg-
ar stöðvað er við hvert Ijós.
Já, en bíllinn hreyfist ekki,
þó að grænt ljós sé þegar
komið.
En bíllinn bíður aðeins þrjár
sekúndur.
Tíminn er peningar, Stína
SKOTTA
" • l'l
f) Klng Features Syndicate, Inc.. 1962. World rights reserved.
Það er einhver í símanum, sem vill tala við aðalhöfuð hcimilisins,
hvar er mamma?
mm.
Fyn- má nú vera hagsýnin j
eins og a stendur.
Iðja. félag verksmiojufólks.
Framboðsfrestur
Ákveðið hefur verið að viðhafa aUsherjaratkvæðagreiðslu
um kosningu stjómar, varastjómar, endurskoðenda og
varaendurskoðenda fyrir árið 1963.
Framboðsfrestur er ákveðinn til kl. 12 á hádegi fimmtu-
daginn 21. febrúar 1963. Hverri tiUögu (lista) skulu fylgja
skrifleg meðmæli 100 fuUgildra félagsmanna.
Reykjavík, 18. febrúar 1963.
Sijórn IÐIU. félags verksmiðjufólks.
Reykjavík.
MAÐUR ÓSKAST
Maður óskast til afgreiðslustarfa og fleira.
Upplýsingar ekki gefnar í síma.
ÖRNINN
Spítalastíg 8.
Við þökkum öllum vinum hjartanlega auðsýnda samúð við
andlát og útför eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður
og afa.
EIRÍKS ÞORSTEINSSONAR
Sérstaklega þökkum við læknum og starfsfólki sjúkrahúss
Hvítabandsins frábæra hjúkrun í veikindum hans.
Ingigerður Þorsteinsdóttir, Þorsteinn Eiríksson,
Sigríður Eiríksdóttir, Þórður Vigfússon,
Friðgeir Eiríksson, fsabella Theodórsdóttir
og barnaböm.
Minningarathöfn um
KRISTfNU GRÓU GUÐMUNDSDÓTTUR
fer fram í Fossvogskirkju miðvikudaginn 20. þ.m., og
hefst kl. 10.30.
Athöfninni verður útvarpað.
Jarðarförin fer fram fimmtudaginn 21. þ.m. og hefst með
húskveðju að heimili hennar Stóru-Hvalsá í Hrútafirði
kl. 11 f.h.
Aðstandendur.
i