Þjóðviljinn - 13.03.1963, Blaðsíða 8

3 SfÐA
ÞJÓÐVILJINN
Miðvikudagur 13. marz 1963
GWEN BRISTOW:
r
I
HAMINGJU
LEIT
— Bíddu min héma, sagði Oli-
ver. — Ég kem undir eins.
Garnet kinkaði kolli og hann
iór. Allt í kringum hana var ys
og gauragangur. Sumir karl-
mennimir spenntu klyfjamar af
dauðþreyttum múldýrunum. Aðr-
ir settust á jörðina og fóru að
drekka sig fulla í gleði sinni.
Gamet strauk sér um verkjandi
ennið og stundi af ánaegju. Hún
litaðist um í hinum nýja heimi.
Og svo hrukkaði hún ennið
með hægð. Hún horfði gegnum
iðandi hulu af hita og ryki. Hún
deplaði augunum, neri úr þeim
rykið og horfði á ný.
Þetta voru leiðarlok. Þetta var
Califomía. En Califomía var
ekki land með blómum og grasi.
Það var land með háum fjöllum
sem horfðu niður á brunna og
eyðilega sléttu.
Gamet vissi varla hvers hún
hafði vænzt. En alla leiðina í
auðninni hafði hana dreymt um
blóm og hávaxin tré og renn-
andi vatn. Hún sá ekkert af
þessu. Umhverfis hana var grátt
og brúnt land, úfið og óræktað
og hulið ryki. Hún sá ása sem
þaktir voru sólbrenndu, villtu
hveiti. Á stöku stað sá hún kýr
á beit í hnéháu brúnu grasi.
Lengra burtu voru hlíðamar
þaktar fjallarunna sem kallaður
var chaparral. Hann var dökk-
grænn og ljótur og grátt ryklag
Hárgreiðslan
P E R M A, Garðsenda 21,
sími 33968. Hárgreiðslu- og
snyrtistofa
Dömur, hárgreiðsla við
allra hæfi.
T.TARNARSTOFAN,
Tjamargötu 10, Vonarstræt-
ismegjn Sími 14662.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
STEINTJ OG DÓDÓ,
Laugavegi 11, sími 24616.
Hárgreiðslustofan
S Ó L E Y
Sólvallagötu 72.
Sími 14853.
Hárgreiðslustofa
AUSTURBÆJAR
(María Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13. sími 14656.
Nuddstofa á sama stað.
á honum. Úr fjarska var eins og
rytjulegt skinn yxi í hlíðunum.
Sums staðar var það þétt, annars
staðar voru stórir, berir blettir
eins og skinnið væri mölétið.
Enn lengra burtu voru tindar
sem blánuðu í fjarskanum. Það
var eins og þeir væm klipptir
úr pappa og reistir upp á rönd.
Rancho-húsin stóðu á opnu
svæði milli ásanna. Þar var langt
og lágt brúnt hús og umhverf-
is það aragrúi af smáhúsum á
víð og dreif og án nokkurs skipu-
lags. Milli húsanna voru lágvax-
in, rykug tré og milli þeirra
skurðir sem lágu frá litlum,
grýttum læk. En jafnvel ekki
trén og túnin voru með fersk-
um, grænum lit. Þau voru aðeins
grænleit. Allt — trén, húsin,
túnin, hæðimar, mnnamir —
allt var dapuflegt og þreytt að
sjá undir rykinu.
Gamet hélt sem snöggvast að
hún hefði kannski drukkið vínið
of ört. En hún sá þó mætavel
og henni fannst Californía bein-
línis Ijót.
Hún sá að Florinda leit við.
Augu þeirra mættust.
— Florinda, hvíslaði Gamet.
— Hvernig lízt þér á þetta?
Florinda brosti. Hún yppti
mögrum öxlunum. — Það veitti
ekki af að senda allt þetta bölv-
að land í þvottahús.
Þær sögðu ekki meira.
Gamet sá að Oliver kom til
baka. Hann tók um axlir henni
og bað hana að koma með sér.
Þegar hún leit við, sá hún að
Florinda gekk af stað í fylgd
með Penrose.
Oliver leiddi Gamet að stóra
húsinu. Hann sagði henni á leið-
inni, að þar byggi Don Antonio
og hann hefði af gestrisni sinni
léð þeim herbergi til eigin afnota.
Gamet svipaðist forvitnislega
um.
Á hlaðinu var sægur af hest-
um, þeir vora allir söðlaðir og
tilbúnir til ferðar. Hún spurði
skelkuð, hvort þau ættu að halda
áfram í dag. Oliver hló og sagði
nei, en í Califomíu færi enginn
maður neitt fótgangandi. Hrossin
stæðu tilbúin allan daginn. Hóp-
ur af fólki var þama á ferð,
karlar, konur og böm, allir
klæddir litríkum búningum. Oli-
ver sagði að þetta væri þjón-
ustufólkið.
— En það er svo margt, hróp-
aði hún undrandi. — Hvað gerir
allt þetta fólk?
— Það hef ég aldrei getað upp-
götvað. svaraði Oliver og hló
aftur. — Nema á vorin þegarver-
ið er að marka nautgripina og
slátra þeim. Jæja, þá erum við
komin. Nú geturðu hvílt þig.
Gamet andvarpaði feginsam-
lega. Hana verkjaði í allan kropp-
inn. Þau gengu á eftir mexí-
kanskri konu í hvítri blússu og
rauðu pilsi. Það vom rauðar
slaufur í svörtu tíkarspenunum
hennar. Hún opnaði dyr, vék til
hliðar og hneigði sig, þegar þau
gengu inn. Gamet var stödd f
litlu herbergi með ljósum,
mynztmðum bómullarteppum ó
veggjunum. Þar var veggbekkur
og borð og á einum veggnum
gluggi með hlemm. Við gluggann
var rúm, stórt rúm með kodd-
um og ullarteppum. Á vegg-
bekknum stóð blátt þvottafat og
blá kanna með vatni í. Gamet
brosti. Það var ævintýri likast
að vera aftur komin inn í hús.
Hún lét fallast niður á rúmið
og stundi af ánægju, þegar hún
fann hve mjúkur beðurinn var.
Oliver dró inn bagga með föt-
unum hennar. Með hreyknu brosi
tók hann appelsínu uppúr vasa
sínum, skar gat á hana og fékk
henni. Gamet tók .andköf: —
Má ég eiga hana alla? spurði
hún.
— Vitaskuld, trén em full af
þeim.
Hún saug í sig safann með á-
fergju. Það vár fyrsti ávöxtur-
inn sem hún hafði bragðað í
háa herrans tíð og safinn var
næstum beiskur í munni. Cali-
fomía var Ijótt land, en það
gerði ekkert til. Califomía var
land þar sem hægt var að sofa
lyst sína, drekka lyst sína, borða
ferskan mat, klæðast hreinum
fötum og liggja í rúmi.
Hún hafði einhverja hugmynd
um að Oliver færði hana ur
skónum og breiddi yfir hana
teppi. Svo var hún sofnuð.
Þegar hún vaknaði skein síð-
degissólin skáhallt inn á vegginn
og loftið var mettað steikarilmi.
Áður en Gamet vaknaði til fulls,
minntist hún hins sífellda grauts
í eyðimörkinni og hún fékk
hungurverki. Oliver sagði, að
maturinn yrði tilbúinn eftir
klukkutíma. Þjónustufólkið hefði
ekki vitað hvenær lestarinnar
var von og byrjaði því ekki að
hugsa um mat fyrr en mennimir
riðu í hlað. En á meðan væri
sápa og vatn eins og hver vildi.
Þau hlógu og þvoðu sér og
greiddu. Oliver opnaði fatabagg-
ann sem hann hafði komið með
inn og þau klæddust fötum sem
þau höfðu ekki komið í síðan
í Santa Fe. Fellingamar vom
gular af ryki, því að engar um-
búðir gátu haldið rykinu burtu.
Én þau burstuðu fötin og Oliver
sagði að stúlkumar myndu þvo
hverja spjör.
Gamet virti sjálfa sig fyrir sér
í speglinum á veggnum. Hún var
brún eins og haustiauf og hand-
leggir og fætur þéttir og vöðva-
stæltir. Þótt hún hefði verið með
þykka hanzka, hafði hin langa
reið gert hendumar á henni
hrjúfar og harðar.
— Oliver, sagði hún. — Ég
gæti brotið hvert bein í gömlu
danshermnum mínum.
Oliver greip um mitti henni.
— Ég held að það sé alveg rétt,
samsinnti hann. — Bíddu rétt á
meðan ég klæði mig í skyrtuna
og svo skulum við koma út.
Gamet gekk að glugganum og
opnaði hlerana. Veggimir voru
næstum metri á þykkt eins og
í húsunum í Santa Fe. Hún
studdi olnbogunum í gluggakist-
una og horfði út.
Alls staðar kringum búgarðinn
var líf og hreyfing. Rosknar kon-
ur vom að elda mat á opnum
eldstæðum undir beru lofti =n
ungu stúlkumar bám skálar á
borðin sem slegið hafði verið
upp á grasinu við húsið. Kaup-
mennimir vom á slangri, drukku
og döðmðu meðan þeir biðu eft-
ir matnum. Litskrúðugir kjólar
stúlknanna vom eins og skærir
dílar í brúnu umhverfinu. Um
allt lék ilmur af mat eins og
hástig hamingjunnar.
Um leið og Gamet leit útum
gluggann, kom hún auga á fal-
legasta mann, sem hún hafði á
ævinni séð.
Hann var næstum sjö fet á
hæð og ein 150 kíló á þyngd en
hausttegur og þéttholda. Hárið
var rauðgullið og liðaðist upp
frá enninu, augun voru blá,
næstum fjólublá, hörundið bjart
og skært eins og á bami og þótt
andlitsdrættir hans væm sterkir
og karlmannlegir, var svipurinn
mildur eins og á ánægðu bami.
Fötin vom frábærlega skrautleg:
úr hlminbláu silki brydduðu
gulli, stígvélin gljáandi með
stjörnulaga sporum og leður-
hanzkarnir ísaumaðir með gulli.
1 annarri hendi hélt hann á
svörtum hatti með bláu silki-
bandi um kollinn.
Þessi dásamlegi risi sprangaði
þama fyrir utan í fylgd með
John Ives. John var kominn úr
ferðagallanum og klæddur rauðri
Stiórnarlög
Framhald af 5. síðu.
stjórninni. Traust og tiltrú yfir-
valdanna vom þau beztu með-
mæli sem Islendingar gátu
fengið, enda kom það brátt í
ljós, að óhætt var að afhenda
þeim lýðræðiscvald, því að því
yrði skynsamlega beitt ,en ekki
misbrúkað.
★
Hér að framan hefur verið
birtur meginhluti greinar Valdi-
mars J. Líndals dómara um
Stjómarlög Nýja-lslands, sér-
stæðan kafla í menningarsögu
íslenzka þjóðarbrotsins í Norð-
ur-Ameríku.
Dagsbrún
Framhald af 4. síðu.
ut, en það yrði að bíða að
sinni.
Okkar bíða mörg óleyst og
vandasöm verkefni, bæði á
sviði kjaramála og félagsmála.
Lykillinn að farsælli lausn
þessara mála er nú sem fyrr
að okkur takist að varðveita
og efla samhug og einingu allra
Dagsbrúnarmanna. Ef við' tök-
um allir á í einu og hver með
iiðrum verða hin erfiðustu
verkefni auðleyst.
Að lokum þakkaði Eðvarð
Dagsbrúnarmönnum samstarf-
ið og óskaði þeim gæfu og
gengis á nýja starfsárinu.
Þá voru reikningar félagsins
lesnir og samþykktir. Vegna
útgjaldanna í sambandi við
húskaupin taldi félagsstjómin
óhjákvæmilegt að hækka ár-
gjaldið úr 400,00 krónum í
500,00 og árgjald skólapilt.a úr
200 í 250 krónur og var það
einróma samþykkt. Jafnframt
var samþykkt að gjald ung-
linga innan 16 ára skyldj vera
óbreytt, 100 kr. og inntöku-
gjald 50 k-rónur.
Þá las Eðvarð reglugerð
fyrir hinn nýja styrktarsjóð
Dagsbrúnar og útskýrði þær.
Samþykkt var heimild til
stjórnarinn-ar að ganga frá
þessari reglugerð. á-n efnis-
breytinga.
Eðvarð kvaðst vonast til þess
að þegar nú þessi sjóður tæki
til starfa ætti hann eftjr að
reynast félagsmönnum góður
bakhjarl í veikindum.
f fundarlok mælti Sigurður
Guðnason nökkur hvatningar.
orð til félagsmanna og þakk-
aði stjóminni fyrir félags-
manna hönd fyrir mikið og
gott starf.
o
LO
LU
O
— Skyldi hann verða ráð- — Þú ert ráðinn, Andrés,
inn strax? og átt að byrja kl. 8 f
fyrramálið.
— Á ég að byrja strax?
SKOTTA
Þetta verður ekki lengur uppáhaldslagið okkar, ef þú lætur
aldrei túkall.
77/ minningar um
Sigurð minn Berndsen
Uppi, þar sem andinn ræSur,
alltaf getur nokkuð skeð.
„Góðan daginn, glaðir bræður!“
— Guð fer svo að ræða um tréð,
sem ávextina á að bera,
annars skuli höggvið vera.
Alltaf vex á ökrum mínum
— enda líka fögur lönd.
Nú er það eitthvað svipýrt sýnum:
Sigurður frá Skagaströnd;
átti sá um hart að hefna,
honum lét ég til mín stefna.
Sigurður kom og sagðist vera
sonur lands, er væri af ís
frægt, og allir fengju að bera
fulla byrði af ólánshrís.
Eins fyrir það í sinni sálu
sæi ég nú alla Njálu.
Allur var hann meiðslum marður.
Mælti þó, og lítt sér brá:
„Virðist þér ei hnefinn harður?
Hyggur þú hann muni slá?“
Orti þannig áður líka
Ófeigur á Guðmund ríka.
Sagði ég, að svona drengir
sjálfsagt kynnu engin vers.
— En Héðni líkir hér eru engir;
hjá ’onum skaltu eiga sess.
Og æfðu þig í öllum gjörðum
Ófeigi með, sem var í Skörðum.
BenediJct Gíslason frá Hofteigi.
Nauðungaruppboð
verður haldið að Grensásvegi 26, hér í borg, eftir kröfu
skiptaráðandans í Gullbringu- og Kjósarsýslu föstudag-
inn 15. marz n.k. kl. 1,30 e.h. Seld verða óhöld og vöru-
birgðir kjötverzlunar Ásbjamar Sveinbjömssonar þ.b. —
Meðal áhaldanna er kæliborð, kjötsög, 2 búðarvigtir,
áleggshnífur, búðarkassi og frystivél.
Ennfremur verða seld kvenveski, slæður og fleira eftir
kröfu Þorvalds Lúðvíkssonar hrl. tilheyrandi Verzluninni
Ásdísi hér í borg.
Greiðsla fari fram við hamarshögg.
Borgarfógetinn í Reykjavík