Þjóðviljinn - 31.03.1963, Blaðsíða 10

lt) SÍÐA 1 llli I Hl'lll ■ ■■■■■■■■■.II JJII I.IM ■ l i' r H ■■ ■ III ■» ■ — HÓÐVILJINN
Sunnudagur 51, marz 1099
GWEN BRISTOW:
#
I
HAMINGJU
LEIT
ir voru með flær og eíns og
þú veizt, þá eru flær mjög
fimar.
Jæja, loksjns komutn við að
húsj sem John sagði að vaeri
verzlun Abbotts. Það er úr múr-
steinum eins og hin húsin en
er upp á tvær hæðir og timib-
urverönd allt í kring. Útí í
homi á veröndinni var hlaði af
húðum og drottinn minn góð-
ur, fýlan af þeim. Við fórum
iiin og þar var stórt afgreiðslu-
borð og hillur fullar af dóti og
fólk inni að verzla.
Bakvið borðið sat . Abbot.
Hann er stór .og feitur maður
með skínandi skalla og dálít-
inn hvítan hárbrúsk í hnakkan-
um og með blá augu og skringi-
legt ljósbleikt andlit. Ég hallaði
mér upp að veggnum. Baeði var
ég þreytt og svo dönsuðu flærn-
ar um mig alla:
John taláði við Abbott og
sagði honum að ég væri veik.
Abbot var afskaplega alminleg-
ur. Hann sagði að ég gæti sof-
ið uppi á lofti um nóttina. Hann
bað afgreiðslumann að vísa mér
upp. Ég klöngraðist upp snar-
brattan hænsnastiga og kom
inn í herbergi þar sem var rúm.
f rúminu var húð fyrir dýnu
og ullarteppi yfir. Svo komu
nokkrar stúlkur með dótið mitt
Hárepreiðslan
P E R M A. Garðsenda 21,
sími 339fíR Hárgreiðslu- og
snyrtistofa
Dömur. hárgreiðsla við
allra hæfi.
TJARNARSTOFAN,
Tjarnargötu 10. Vonarstræt-
ismegjn Sími 14662
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
STEIND OG DÓDÓ,
Laugavegj 11. simi 24616
Hárgreiðslustofan
SÓLEY
Sólvallagötu 72
Simi 14853
Hárgreiðslustofa
AUSTURBÆJAR
(María Guðmundsc'óttir)
Laugavegj 13 simi 14656.
Nuddstofa á sama stað.
OO
“1
I
3 5
22991 ■ Grettisgötu 62 ST
og vatnskönnur. Og ég gat þveg-
ið burt flæmar og svo fór ég
í rúmið og svaf alla nóttina.
Næsta dag riðum við áfram
og héldum ferðinni áfram í þrjá
eða fjóra daga í viðbót. Landið
var dautt, uppþomað og rykugt,
og ég hafði stöðugan svima og
mér leið illa. John hjálpaði mér
eins og hann gat. Ég þakkaði
honum, en eins og vanalega tók
hann ekkert eftir því hvort ég
sagði eitthvað eða ekki. Hann
dröslaði mér bara áfram. Loks-
ins komum við að ranchói. John
sagði að kani, sem héti Kerridge,
ætti ranchóið. Hann sagði, að
Kerridge hefði lengi átt heima
í Kalifomiu og væri giftur inn-
fæddri konu.
Ég var að velta fyrir mér
hvað bau segðu þegar þau sæju
mig. Ég var ekki beinlínis augna-
yndi. Ég var grindhoruð og ryk-
ug frá hvirfli til ilja og svo
þreytt, að ég átti fullt í fangi
með að halda höfðinu upp-
réttu. Ég valt næstum af hestin-
um og John tók undir handlegg-
inn á mér og við gengum inn.
Við komum inn í stofu með
teppum á gólfunum og faHegum
teppum á öllum veggjum.
Kerridge kom inn rétt á eft-
ir. Hann var hár og grannur
maður með grátt hár og ; aga-
lega fínum mexikönskum föt-
um. Hann byrjaði á kurteisjs-
hjali eins og hverju eigum við
að þakkg heiðurinn af heimsókn
þinni John. En John var með
engar vífilengjur. Hann sagðist
vera með bandaríska konu með
sér sem hefði næstum dáið i
eyðimörkinni og hvort Kerridge
vildi annast hana um tíma.
Kerridge bauð mér að setjast
á veggbekkinn og ég sat þar
í hnipri. Hann klappaði saman
lófunum og hópur af þjónum
kom hlaup'andi með vín og
súkkulaði. Meðan þjónarnir
voru á þönum sá ég að John
spratt á fætur Qg hneigði sig
djúpt. Ég leit á hann, og mér
brá í brún. John var að kyssa
á hönd á kvenmanni. Hún var
húsfrúin, frú Kerrjdge. Garnet,
elsku vina, hún hét Donya
Manuela og hún var svo sem
brjú hundruð pund að þyugd.
Það er feitasta kona sem ég
hef nokkurn tíma á ævinnj géð.
Hún var eins og ótal púð.ar
bundnir saman. Húri var svo
feit að það var naumast hægt
að sjá á henni andlitið. Hún var
með svört augu í öllu spikinu og
lítið kringlótt nef. Andlitið var
eins og stór kartafla naeð lítilli
kartöflu áfastri við. Fötin voru
rauð. gul og fjólublá. þau voru
öll í pífum og kögri og glömr-
uðu aí perlum og armhöndum.
Ég hef aldrei séð neinn með
svo margvíslegt glingur sam-
tímis. Þegar hún hreyfði sig,
titraði hún öll og skalf eins
Qg hlaup og perlurnar og arm
böndin léku lag.
Jæja, þessi skringilega kven-
persóna kom vagandi inn pg
John beygði sig djúpt til að
kyssa á hönd henni. John og
maður hennar töluðu við hana
á spænsku og hún horfði á mig.
Hún var auðvitað dálítið hissa
á því að sjá þennan rykuga
horkranga í þessari fallegu
stofu. En eftir andartak brosti
hún til mín og þá sýndist hún
ósköp indæl og feit og góðleg.
Þeir komu með stóran stól
handa henni og hún settist nið-
ur og það glamraði i henni
allri og skrjáfaði í pífum og
borðum. John lók blævænginn
hennar Qg rétti hann þjónustu-
stúlku. Stúlkan stóð og bærði
biævænginn og Kerridge hellti
vini í glas handa henni og gaf
henni kökur. Svo fór John . að
segja sögu sína. Hann talaði
fyrst á ensku við Kerridge og
svo þýddu þejT báðir samtalið
á spænsku fyrir Donyu Manu-
elu. Auðvitað talar Kerridge
líka spænsku, en ég skildi auð-
vitað að John talaði fyrst-ensku.
svo að ég gæti skilið hvernig
hann hagræddi staðreyndunupi.
Hann sagði að ég væri gift
kona sem farið hefði frá Banda-
ríkjunum með manninum mín-
um. En svo sagði hann að við
hefðum lent í árekstri við digg-
ara og maðurinn minn hefði
fallið í bardaganum. Og nú var
ég hingað komin, veslingurinn,
alveg úttauguð eftir eyðimörk-
ina og í andarslitrunum af
hjartasorg. Þess vegna ha'fði
hann komið með mig hingað,
svq ég gæti safnað kröftum og
iappað ögn upp á hjartakornið.
Ég fór að hugsa með mér að
nú þyrfti ég víst að vippa mér
í ekkjustandið rétt einu sinni.
En mér stóð svo sem alveg á
sama hvað hann sagði, bara að
ég fengj einhvers staðar að
leggja mig útaf og hvíla mig.
John var mjög alvarlegur
meðan hann talaði. en öðru
hverju gaut hann augunum til
mín til að aðgæta hvort ég
fylgdist með því sem harm var
að segja. Kerridge hlustaði al-
varlegur í bragði, en hann leit
líka á mig öðru hverju og ég
held hann hafi ekki trúað einu
éinasta orði. En svo þýddu þeir
allt saman fyrir Donyu Manu-
elu og hún trúði hverju orði.
Elsku kerlingin, hún hristi höf-
uðið án afláts og gaf frá sér
samúðarfull hljóð. Ég skildi ekki
hvað hún sagði, en ég heyrði af
blænum að það var eitthvað
fallegt.
Og svo reis hún á fætur með
miklum stunum og erfiðismun.
um og vagaði að bekknum til
mín og settjst. Hún lagði feit-
an handlegginn utanum mig, tók
mig í fang sér og hallaði höfði
mínu upp að brjósti sér ejns
og ég væri smábarn. Það var
eins og að sökkva niður í mjúka
dúnsæng, Ég var svo þreytt að
ég sökk bara. Hún strauk mér
og klappaði og hjalaði blíðlega
við mig og ég var svo þreytt
og hún var svo góð að ég tók
utanum hálsinn á henni og
kyssti hana.
Svo kom Kerridge og það var
eins og hann væri að því kom-
inn að skella uppúr. Ég sagði
að mér þætti leitt að valda svo
miklum óþægindum. Og hann
sagði mér að hafa engar á-
hyggjur, konan mín veit ekkert
betra en stjana við ungbörn og
hún hefur ekki ejgnazt bam í
fjögur ár.. Og nú gerir hún
yður að ungbaminu sínu.
Svo kreisti Donya Manuela
mig ákaft og sagði eitthvað við
hann á spænsku og hann hjálp-
aði hennj til að ipsa mig úr
fangi sér og bæði klöppuðu þau
ákaft saman lófunum. Margir
þjónar komu þjótandi og líka
sægur af bömum á öllum aldri,
þau dönsuðu kringum mig og
bentu og spurðu. Donya Manuela
gaf einu barninu selhita á hök-
una og með hinni hendinni
danglaði hún j þjónustustúlku
og um leið gaf hún fyrirskip-
anir með glymjandi röddu. All-
ir fóru að þjóta útum allt og
rekast saman og gera alls kon-
ar óþarfa í miklum flýti eins
og fólk gerir þegar kvjknar í
húsinu og Donya Manuela æddi
um eins og óð væri og hrópaði
skipanir sínar og allir sem urðu
á vegi hennar fengu skell. John
og Kerridge hörfuðu kurteislega
undan og ég stóð grafkyrr og
hlustaði á alla þessa skelli og
hróp og vonaði að einhver
skildi hvað væri að gerast. ég
gerði það að minnsta kosti ekki.
En það virtist allt vera í lagi.
Hið nsesta sem ég vissi, var að
þau teymdu mig gegnum ótal
herbergi og svo var ég komin
i svefnherbergi og stúlkumar
komu mér í rúmið. Donya Manu-
ela háttaði mig og hrópaði og
stúlkumar komu með kökur og
vín og hún borðaði og dreypti
á víninu milli þess sem hún
hrópaði.
Kær.a vina, frá þeirri stundu
að þessi kvenmaður tók mig
undir sinn vemdarvæng, var ég
algerlega ofurseld henni. Hún
háttaði mig og lagði mig í rúm-
ið og hlóð koddum kríngum mig
og mataði mig með skeið. Hún
fór að rétt eins og ég væri
þriggja mánaða gömul. Ég held
í alvöru að henni hafi fundizt
ég vera það. Hún hefði sjálf-
saet ekkert orðið hissa þótt ég
hefði gert j buxurnar. En það
var hara þannig, að um það
leyti var ég alls ekki í buxum.
Ég var alls nakin og hún neri
mig alia saman uppúr einhvers
konar ílmandi olíu’ og hún tal-
aði linnulaust. Ég skiidi ekkert
hvað hún sagði, en ég þóttisb
þó vita að hún væri að tala
um það við stúlkumar hvað ég
værí horuð og sýna þekn hvern-
ig beinin sköguðu út og skamma
þær, rétt eins og það væri þeim
að kepna. Svo fór hún aftur að
mata mig. Loks færði hún mig
í finan og mjúkan náttkjól og
breiddi ofaná mig.
Og þú getur reitt þig á að
ég kunnj vel að méta þetta.
Ég var orðin svo þreytt á að
bíta á jaxlinn og velta fyrir
mér hvort ég gæti þraukað einn
daginn enn. Ég lá þarna eins
og tuskudúkka og lét hana gera
við mig það sem henni sýndist.
Hún skammaðist ögn, argaði og
hrístist, og enn komu stúlkur
inn með kjötsúpu í , skál.
Ég var að springa aí öllum
þessum mat, en hún kom samt
i mig nokkrum skeiðum. Einmitt
þegar ég hélt að ég værí í þann
veginn að farast af ofáti, heyrð-
ist ys við dyrnar og karlaradd-
ir spurðu um eitthvað og lnn
komu tveir myndariegir kali-
forniubúar sem vildu líta á út-
lendu konuna. Donya Manuela
hoppaði upp og réðst á þá eins
og mannýgt naut og gaf þeim
löðrunga svo að glumdi i. Þetta
voru synir hennar og endaþótt
ég væri hjúpuð frá hvirfli > til
ilja í náttserkinn sem hún hafði
fært mig í, þá varð hún fok-
reið yfir þessum virðingarskorti
að reyna að fá að sjá kven-
mann í rúminu. Og hvað he]d-
urðu elskan, þessjr tveir full-
orðnu menn tóku við löðrung-
Lúðvík frændi. Nú ertu lag- Þakka þér fyrir. Sjórinn
Iega ntan við þig. hefði eyðilagt hann.
Hamingjan góða. Það er
hattnrinn.
Ef þú ert með stefnumót í huga við hana, þá sá ég hana einn
sinni borða f jóra hamborgara á korteri niður i Isborg.
Strikið yfir það sem ekki á við
Undirrit...... óskar að gerast óskrifandi að
Þjóðviljanum
Undirrit...... óskar að fá Þjóðviljann sendan í
einn mánuð til reynslu (ókeypis)'.
Nafn .....—......................................
Heimili ......................................
DIODVIUINN
á erinði
til allrar
fjölskyldunnar