Þjóðviljinn - 06.04.1963, Blaðsíða 10

10
SfÐA
MÓÐVILJINN
Laugardagur 6. apríl 1963
eiga það á hættu að óviðkom-
andi næðu í vínföngin.
Florinda var klædd brúnum
ullarkjól með gulum böndum og
með hálíhanzka úr brúnu silki.
Hún var töfrandi í útliti og hún
var kát og glöð þegar hún þjón-
aði gestum sinúm. en hún var
lika með byssu til taks. Hún
bar colt-skammbyssu sem kana-
kaupmaður hafði tapað í spila-
salnum. Þær byssur voru svo
sjaldgæfar í Kaliforníu, að þær
urðu naumast metna.r til fjár.
Þegar það kom fyrir að við-
skiptavinimir gortuðu af skot-
vopnurn sínum, brosti Florinda
ástúðlega og spurði hvort þeir
hefðu tekið eftir coltinum henn-
ar. — Dásamleg uppfinning.
sagði hún og srauk byssuna
blíðlega. — Skýtur fimm sinn-
um án þess maður þurfi að
hlaða hana. Næstum ófáanleg
hér um slóðir.
Piltamir vissu það líka. Það
var líka regla á öllu í drykkju-
stofunni.
Það voru 16 gestir við bar-
inn, tíu þeirra voru Kalifomiu-
búar, sem drukku heimavin,
hitt voru Bandarikjamenn sem
drukku whiský. Það var erfitt
að fá wiský í Kalifomíu og það
var dýrt. Silky fékk það úr
Bandarikjaskipum og brezkum
Hárgreiðslan
P E R M A. Garðsenda 21.
sími 33968. Hárgreiðslu- os
snyrtistofa
Dömur, hárgreiðsla við
allra hæfi.
TJARNARSTOFAN,
Tjamargötu 10. Vonarstræt-
ismegin Simi 14662
Hárgreiðsiu- og snyrtistofa
STEINU OG DÓDÓ.
Laugavegi 11. sími 24616.
Hárgreiðslustofan
S Ó L E Y
Sólvallagötu 72
Sími 14853
Hárgreiðsiustofa
AUSTURBÆJAR
(Maria Guðmundsc'óttir)
Laugavegi 13 sími 14656.
Nuddstofa á sama stað
\ll UIUUII (<\_ 3
3 5
■" o
22991 • Grettisgötu 62 5T
skipum sem stöku sinnum komu
við í San Diego á leið til Kina.
Dyrnar opnuðust og inn komu
tveir Bandarikjamenn sem
hristu regnið af fötunum sínum.
Það voru kaupmenn sem komið
höfðu með lestinni frá Santa
Fe sumarið áður og ætíuðu nú til
baka með vorlestinni. Florinda
kom fram að borðinu. — Hvað
má bjóða ykkur, piltar? Hún
hélt á flösku af amerisku
whiskýj í hendinni. Þeir kink-
uðu kolli og Mikki' setti tvær
krúsir á borðið.
— Það er fína veðrið, sagði
Florinda meðan hún skenkti i
kollurnar.
Annar kaupmannanna. sá sem
kallaður var Skrattakollur. sagði
álit sitt á veðrinu með nokkrum
vel völdum orðum. Florinda hló
að orðbragði hans.
— Af hverju geymirðu . þér
þetta ekki þangað til á leiðinni,
Skrattakoliur? Þá hefurðu nóg
við það að gera.
— Ef þetta heldur svona á-
fram, þá komumst við aldrei af
stað. Það er ekki hægt að koma
múldýrunum gegnum þetta for-
að.
— Þetta stendur ekki lengi.
Það var náungi hér í dag, sem
sagði að það væri hætt að rigná
fyrir handan Santa Susa.na-fjöll-
in. En þið ættuð að minnsta
kosti að fá nóg gras. -
— Það er fjandans lítið gaign
að grasinu, ef við komumst
aldrei af stað. sagði félagi
Skrattakolls. Það var hávaxinn,
ljóshærður náungi, sem kallaður
var Tikktakk vegna þess að hanr,
átti stórt og hávært úr sem
hann var mjög hreykinn af.
Hann gældi við úrið og bætti
við: — En það er auðvitað
bót í máli ef hann rignir á
Mojave. Hefurðu heyrt nokkurn
minnast á það?
— Það var maður hér fyrir
nokkrum dögum og hann sagði
frá því að kaktusarnir blómstr-
uðu. Táknar það ekki regn? Að
hugsa sér, blóm á kaktusum!
Florinda yppti öxlum, eins og til
að láta í Ijós álit sitt á kaktus-
um.
Skrattakollur hló: — Þú kem-
ur ekki með okkur til að sjá
þetta með eigin augum
— Ekki ég. Mér liður ágæt-
lega.
— Ég sé ekki bezta viðskipta-
vininn þinn. hann Texas, sagði
Tikktakk. — Hvar er hánn?
— Hann hefur verið hér á
hverjum degi í heila viku. Silky
og einn strákurinn hjálpuðu hon-
um út i dag.
— Dauðum?
— Alveg stjörnublindum.
— Hann kemst aldrei af stað.
ef hann lætur ekkj bráðum
renna af sér, sagði Tikkíakk.
— Bindið hann upp á múldýr,
sagði Florinda, — þá bjargar
rann sér. Hún sneri sér að
tveimur sjómönnum sem höll-
uðu sér fram á borðið: — Hvað
má bjóða ykkur, piltar?
Annar sjómaðurinn ýtti til
hennar peningi. — Hvað fáum
við mikið fyrir þennann?
Florinda tók myntina, sló
henni í borðið og athugaði hana
gaumgæfilega. Það var fransk-
ur tveggjafranka peningur.
— Þrjátiu og sex sent, sagði
hún.
— Ég átti við hve mikið af
whiskýi?
Hún leit á flöskuna og gerði
merki með þumalfingrinum.
— Ekki meira? Bölvuð okur-
hola er þetta.
— Sprútt.ið er langt að kom-
ið vinur Þú ættir að þekkja
leiðina. Hún brosti vingjamlega
til hans. — Hefurðu aldrei kom-
ið til Kaliíorníu áður?
— Nei. af hverju þá?
— Hefurðu nokkurn tíma
bragðað aguardiente?
— Hvað er það fyrir nokkuð?
Hún tók flösku úr hillunni.
—- Agua—vatn. ardjente—eldur.
Sem saigt eldvatn. Kostar tíu
sinnum minna en bandaríska
varan og þú verður fullur helm-
ingi fyrr.
Sjómennirnir litu hvor á ann-
an og urðu sammála um að
reyna það
— Hvað fáum við mikið eld-
vatn fyrir þennan franska
pening?
— Viljið þið fá það allt í
einu?
— Auðvitað. Þvi ekki það?
Florinda tók tvær stórar krús-
ir úr hillunni og fyllti báðar.
— Hér kemur það.
Sjómennjrnir brögðuðu á
aguardientinu og sögðu: —• Ekki
sem verst.
— Nei, það er alveg ágætt.
Hún brosti til þeirra. Florinda
reyndi að spara whiskýið handa
þeim kaupmönnium sem voru
fastagestir. Hún setti franska
peninginn niður í skrín méð gati
í lokinu. Það stóð á öruggum
stað á hillu bakvið borðið. Hún
'sneri sér við til að heilsa ung-
um Kalifomíubúa, sem var ný-
kominn inn. — Vino rojo? Si,
senor, pronto.
Þegar hún rétti honum vínið,
hölluðu sjómennirnir tveir sér
fram á borðið
— Hvað heitið þér, ungfrú?
— Florinda.
— Hvernig komuð þér hing-
að?
— Jólasveinninn kom með
mig. Annar maður barði krús-
inni í þorðið og hún fór til
að sinna honum. Eítir andar-
tak kölluðu sjómennirnir á hana
aftur.
•— Hvað fáum við mikið fyr-
ir þennan hérna? spurði annar
þeirra c*g rétti henni dollar frá
Perú.
— Hann er 10 senta virði.
Viltu aguardiente fyrir hann?
— Auðvitað. Þctta er fín vara.
Helltu bara í hjá okkur þangað
til við erum búnir með dollar-
ann.
Florinda hló og setti flösk-
una á borðjð. — Þetta er. fyr-
ir dollarann og þið getið
skammtað ykkur sjálfir. Hún
sneri sér við til að afgreiða
nokkra menn sem komið höfðu
innanúr spiiasalhum. Silky hafði
komið á eftir þeim og hann
gaf hennj merkj þegar hún var
búin að hella í hjá þejm.
— Hvernig gengur? hvíslaði
hann.
— Ágætlega.
— Nokkurt uppistand?
— Nei, nei. Sjómennimir
þarna hella í sig aguardiente
eins og það væri vatn, en ann-
ars eru þeir ágætir.
— Texas hefur ekki komið
hingað aftur?
— Hann er víst varla rólfær.
En Texas gerir aldrei uppistand.
Silky.
— Jæja, en þú segir til ef þú
þarft á hjálp að halda, sagði
Silky. Hann fór aftur inn í hitt
herbergið. Sjómennirnir börðu
aftur í borðið. — Nei, nei. and-
mæltu þeir þegar Jose kom til
þeirra. — Við viljum fá stúlk-
una, Fallegu stúlkuna. Ungfrú
Florinda, þér verðið að koma.
— Já. piltar. ég kem undir
eins. Verð fyrst að þurrka upp
brennivínssullið.
Sjómennirnir voru i bezta
skapi. Meðan hún þurrkaði vín-
sletturnar af borðinu. störðu þeir
á hana í sljórri aðdáun og ann-
ar þeirra hvíslaði eitthvað i
eyra henni. Florinda hristi höf-
uðið brosandi.
— Mér þykir það leitt. vin-
ur. Sjötta hús í vesturátt. —
Spurðu eftir Estelle.
Skrattakollur barði í borðið, og
hún fór til kaupmannanna aft-
ur. —- Hvað má bjóða ykkur
núna?
— Það sama. Hvað eigum við
mikla innstæðu núna?
— Ég skal athuga það. Bíðið
andartak.
Hún tók kladda ofanúr hillu og
fletti honum. — Skrattakollur
sex húðir, Tikktakk þrjár og
hálfa. Þá er búið að draga frá
drykkina ykkar núna. Hún
skrifaði útreikninginn í bókina.
— Þetta endist ekki þangað
til við förum, sagði Skrattakoll-
ur. — Ég Skal koma með inn-
eignarbréf frá Abbott á morgun.
— Hafðu það ríflegt. Þetta er
siðasta tækifærið þitt til að
drekka þig ærlega fullan þang-
að til í Santa Fe.
Þeir hlógu. Florinda hló líka
og sneri sér við til að sinna
mönnum við hinn borðsendann.
Um leið opnuðust útidyrnar og
regnið blés inn.
Florinda leit upp og veifaði
glaðlega. — Það má hundur
heita 1 höfuðið á mér. éf þetta
er ekki John Ives. Hvernig geng-
ur það. Nonni?
Hinir Bandarikjamennimir
heilsuðu glaðlega en John svar-
aði ekki. Hann gekk að borðinu
studdi olnbogunum á það og
grúfði andlitið 1 höndunum.
Fötin hans voru gegnblaut og
forug. Regnið fossaði úr hárinu.
Hann hafði ekki rakað sig í
marga daga og andlitið var tek-
ið af þreytu. Á eftir honum
kom pilt\irihn hans, Pablo Com-
ez, sem setist á gólfið úti í
horni. Florinda kom til Johns
og sagði skelkuð:
— Hvað í ósköpunum gengur
að þér John? Þú ert eins og
uppgrafið lík?
— Mér líður lika þannig.
sagði John Ives þreytulega.
Hann leit ekki upp. — Láttu
mig fá ærlegán dramm. Whiský.
Og flösku af rauðvíni handa
Pablo. Hann fleygði þenjngum
á borðið. José rétti krús fyrir
hann og Florinda skenkti í
hana. Hún tók mexíkanskan
dollar. setti hann í peningakass-
ann og ýtti hinum myntunum
til hans aftur. John hélt á vín-
flöskunni til Pablos og kom síð-
an aftur að borðinu. Hann
tæindi krúsina í einum teyg og
ýtti henni til hennar aftur.
Florinda helltj í. — Hvað hef-
urðu verið lengi á ferðinni í
þessari rigningu? spurði hún.
— Ég hef riðið í fjóra daga,
SKOTTA
Þú ert svellandi kerling, Skotta. Það er næStum eins gaman
að fara út með þér eins og að bauka í bílvélinni.
Æ, þar er ég heppinn.
Viitu gjöra svo vel að skreppa
með mér inn?
Þetta er aðeins Iítilræði.
Stórir og myndarlegir mcnn
eru guðsgjöf.
ODYRAR
BÆKUR
á dönsku 09 sænsku.
Harry Martinson: Grásen i Thule, kr. 78.75
Evert Taube: Ocb skulle det sá vara, ib. kr. 92.50.
Standpunkter, ritgerðii eftir 22 danska höfunda, kr. 42.
Alfred H. Dunhill: Rygningens ædle kunst, kr. 52.50.
- &tig„,T0X5S0V.;- Frán pjasv^l till premiár ib. kr. 38.
Nils Antoni: En bok om nerver, kr. 78.75.
Iain Lang: Blues och jass. Með 60 bluestextum,
ib. kr. 90.25.
BðKABÚÐ MÁLS 00 MENNINGAR.
Laugavegi 18, sími 15055
Bifreiöar
af ýmsum stærðum og gerðum til sölu.
Steindór
Sími 18585.
wem
oskast strax. — Löng og mikil vinna.
íYGGINGAFÉLAGIÍ) BRÚ H.F.
Borgartúni 25. — Símar 162S8 og 16784.
«