Þjóðviljinn - 24.04.1963, Blaðsíða 10

10 síða----------------------------------------------------ÞIÓÐVILIINN
GWEN BRISTOW:
r
l
HAMINGJU
LEIT
vegna, af því að mér féll vel
við þig og vildi að t>ú næðir
heilsu á ný. Þú skuldar mér
ekki neitt.
Gamet hlustaði á hann undr-
andi. — Finnst þér óþægilegt
að taka við þakklæti? spurði
hún hissa.
— Já, viðurkenndi hann.
— Mér finnst eins og ég hafi
beðið um það. Og ég fyrirlít
fólk sem gerir það.
— Fólk, sem biður um þakk-
læti? Hver — þetta skil ég
ekki. sagði Gamet.
John beit saman vömnum,
hún sá vöðvana hnyklast við
magra kjálkana. Sem snöggv-
ast horfði hann beint fram
fyrir sig á þo-kuslæðinginn sern
hvíldi á fjöllunum framundan.
Svo leit hann við og horfði í
augu henni. — Hefurðu nokk-
urn tíma orðið fyrir meðaumk-
un að ráði. Gamet?
Garnet varð undrandi en um
leið var eins og vottaði fyrir
nýjum skilningi á honum. Hún
hristi höfuðið. John sagði
hörkulega:
— Jæja, en það hef ég.
Án þess að gefa henni tóm
ti] að svara, keyrði hann hest-
inn sporum og náði Risanum
sem reið spölkorn á undan
þeim.
— Við skuTum ríða ögn
Sunnar hér fyrir höfðann.
Hárgreiðslan
P E R M A Garðsenda 21.
sími 33968 Hárgreiðsin. ob
snyrtistofa
Dömur, hárgreiðsla við
allra hæfi.
TJARN ARSTOFAN,
Tjamargötu 10. Vonarstræt-
ismegin Simi 14662
Hárgreiðsiu- og snyrtistofa
STEIND OG DÓDÓ
Laugavegi 11 simi 24616.
Hárgreiðslustofan
S Ó L E V
Sólvallagötu 72
Sími 14853
Hárgreiðsiustofa
AUSTURBÆJAR
(Maria Guðmundsc'óttir)
Laugavegi 13 simi 14656
Nuddstofa á sama stað
- |
3 5.
22997 ■ Grettísgötu 62 ST
sagði John. — Það er lengra,
en þokan er of þétt að norð-
anverðu.
Eftir það fór hann að sinna
piltunum Þegar þau námu
staðar til að taka sér matar-
hlé, breiddi hann út ullarteppi
handa Gametu og sagði:
— Jæja, hér geturðu hvílt
þig meðan piltarnir sjóða
baunirnar Garnej; var að því
komin að þakka honum fyrir,
en tók sig á og sagði: — Já.
Meðan hún lá þarna heyrði
hún snarkið í eldinum undir
kötlunum og rödd Johns sem
gaf stuttar og gagnorðar fyr-
irskipanir. Hún velti fyrir sér
hvað hann hefði átt vjð þegar
hann sagðist hafa orðið fyrir
meðaumkun. Þáð virtist býsna
ótrúlegt. að hann hefði ein-
hvern tíma orðið að þiggía
ei+thvað af einhverjum.
Hún fann barnjð hreyfa sig
og hristi höfuðið hrygg í
bragði. — Veslingurinn Ijtli,
sagði hún við barnið. — Það
er hálf undarlegur og margbrot-
inn heimur sem þú fæðist í. Þú
þarft margt að læra.
Hún reyndi ekki oftar að tjá
John þakklæti sitt. En hann
reið oft við hliðina á henni
og hann benti henni á hina
sérstæðu fegurð fjallanna kring-
um þau. Þetta var í majlok.
þegar þokan er of þétt 0;g dags-
birtan gráhvít og annarleg.
John hafði sagt henni að maí
og júní. væru gráir mánuðir,
tímabjl £€m ætti hvorki sól né
skugga og næstum enginn mun-
ur væri á birtunni frá sólar-
upprás til sólarlags. Himjnninn
var eins og skáhallt þak, svo
lágt að næstum var hægt að
seilast upp í það. Niðrj við jörð-
in,a var þokulaust. Stundum sá-
ust flygsur sem minntu á blautt,
hvítt híalín, en yfirleitt var
jörðin auð og þótt himinninn
væri dimmur, voru litbrigði
jarðarinnar margvísleg. Vijli-
blómin voru hugfangin af þok-
unni. Alls staðar glóðu blóm,
bláar úlfabaunir og gul sinn-
epsblóm fjólulitt salvie, græn-
ir anisvængir sem breiddu úr
sér Innanum hveitið. valmúar
í öllum lifbrigðum. Loftið var
þungt af raka og ilmi af salvie.
Rakinn lagðist að húðinni og
settist í hárið og hjúpaði blóm-
in eins Qg þunnt lag af silfruðu
hrími.
Þegar þau ctönzuðu til að
taka sér miðdegishvíld, tindi
Risinn blóm og kom með þau
til Garnetar og Florindu. Flor-
inda bafði ekki mikinn áhuga
af blómum sem slíkum, en
henni þótti vænt um allt sem
karlmannshönd færði henn; og
þegar hún lét valmúurnar og
lúpínumar falla í skaut sér,
hrópaði hún hástöfum um feg-
urð þeirra. Aðdáunin var
skammvinn en hún var alvarleg
á meðan á henni stóð. Garnet
þótti vænt um blómin og hún
var hrifin af þessu undarlega,
kalda ljósi. Þótt henni þætti
ferðin skemmtileg, fannst henni
hún líka býsna erfið. Það var
erfiðara að sitja hest núna en
í fyrra þegar hún gat setið
teinrétt í söðlinum. Þau hjn
sýndu henni mikla tillitssemi.
Þau tóku langar miðdegishvíld-
ir og riðu hægt hennar vegna.
En hún var glpð yfir, því að
John var þama með og gat tal-
að um iandið við hana. svo að
hún hugsaði minna um eigin.
þreytu.
Á stöku stað í hlíðunum sá
hún einkennilega ]jóta plöntu,
vafningsplöntu sem breiddi úr
sér í saurgulum flekkjum og
þakti runnana svo langt sem
hún náði.
Hún spurði John um hana.
— Hvaða gula vafningsjurt er
þetta sem liggur eins og köng-
urlóarvefur utaní öðrum plönt-
um?
John leit upp i hlíðina. — Hún
er ekki frýnileg, finnst þér?
Þeir kalla hana' ástarjurtina.
— Ástarjurtina? endurtók hún.
Það var undarlegt nafn á
svo ljótri plöntu. Eða verður
hún kannski fallegri seinna?
— Nei. falleg er hún aldrei.
Hún er óþverri og sníkjudýr.
Hún vefur sig utanum blómlega
runna. sýgur úr þeim allan
mátt og kæfir þá. Það er þess
vegna sem hún er kölluð ástar-
jurtin.
— En hver hefur fundið upp
á þessu nafni? spurði Garnet.
— Það veit ég ekki, sagði John
þurrlega.
Hún sneri sér við og leit á
hann. — John, sagði hún.
— Já.
— Ég held þér finnist þetta
mjög viðeigandi nafn á henni.
— Ég ætlaði ekki að hneyksia
þig með því að segja það, sagði
hann brosandi. — Reyndu bara
ekki að koma inn hjá mér tjl-
finningasemi, Gamet.
— Þannjg er þá álit þitt á
ástinni? spurði hún.
— Er það ekki líka álit þitt?
.spurði hann dálítið undrándi.
— Nei, síður en svo.
— Ég ætti víst að dást að
trúnaðartrausti þínu. En ég er
þér ekki sammála.
Garnet fann bæði til undrun-
ar og kynlegrar samúðar. — Ég
held ekki — að neinn hafi elsk-
að þig, sagði hún með hægð.
Hann yppti beinaberum öxl-
unum. — Það er til fólk sem
sagðist gera það. Hverjar svo
sem tilfinningar þess voru í
minn garð. þá héfði það verið
betra fyrir mi g að vera án
þeirra.
Hann þagnaði. Eftir andartak
reið hann frá henni til að hjálpa
piltunum við að laga k'lyfjam-
ar á einum hestinum.
Florinda hló að einhverri sögu
sem Risinn var að segja henni.
Garnet reið á eftir þeim. nið-
ursokkin í hugsanir sínar. John
hafði rétt fyrir sér í sambandi
við eina tegund ástar. Charles
hafði sagt að hann elskaði Oli-
ver. En það sem Charles hafði
viljað gera fyrir Oliver, var að
breiða sig yfir hann og kreista
úr honum lífjð, rétt eins og ást-
arjurtin. Og Oliver — hún gat
ekki enn hugsað skýrt um Oli-
ver. Það var alltof sársauka-
fullt. En tilfinningar Olivers í
hennar ggrð voru ekki það sem
hún leit á sem ást. En þannig
ást var til, sagði hún við sjálfa
sig með þrjózku. Það var sams-
konar ást og hún hafðj borjð
til foreldranna, sterk og þrung-
in trausti. Og það var slík sem
hún þráði. Ef ég vjssj að ein-
hver bæri slíkar tilfinningar til
mín, hugsaði Garnet. gæti ég
afborið hvað sem væri.
Seinna tóku þau sér miðdeg-
ishvíld. Meðan þau lágu í gras-
inu eftir miðdegisverðinn, sýndi
Garnet Florindu ástarjurtina og
sagði henni hvað John hefði
sagt um hana. — Heldurðu að
hann hafi rétt fyri- gér? spurði
Garnet.
Florinda horfði á gulu flækj-
urnar og hló ögn við. — Það er
skrítið að þú skulir spyrja mig,
vina mín Ég hef aldrei verjð
ástfangin.
— Ekki það?
— Tja, mér likaði vel við þá,
sagði Florinda •— Satf að segja
hef ég verið skotin í mörgum
karlmönnum um mína daga. En
aldrei svo skotin, að ég gæti
ekki kvatt glaðlega þegar aHt
var um garð gengið. Hún hallaði
sér aftur á bak. — Og ef þú
spyrð mig, bætti hún við kuida-
lega, — þá þykir mér það alveg
nóg.
— Nei, það er ekki nóg, sagði
Gamef einbeitt
Florinda leit bláu augunum
rannsakandi á Gametu. — Jú.
það er nóg, ljúfan mín, og ef
þú nennir að hlusta á mig. þá
skal ég segja þér dálítið um
ástina. /
— Hvernig getur þú það? Þú
varst að enda við að segja að
þú hefðir aldrei elskað.
— Fari það kolað, sagðj Flor-
inda. — Ég hef aldrei haft
bólusótt heldur, og ég hef vit
á að óska mér hennar ekki.
Rödd hennar var skær og ró-
leg þegar hún hélt áfram:
— Garnet ég hef heyrt fólk
blaðra um ást. Og ég hef séð til
hvers það hefur leitt. Út í ein-
tóma vitleysu, vina mín, og því
fyrr sem þú hættir að leita að
ástinni, því fyrr hættirðu að
vera vonsvikin yfjr því að finna
hana ekki.
Garnet hristi höfuðið. —Þetta
er ekki satt. Florinda. Það er
til fólk sem elskar hvort ann-
áð og stendur saman alla ævi
eins og klettar. Heldurðu að
slíkt fólk sé ekki til?
— Nú, kannski. Rauðhært
indíána-par í Perú.
— Nei. sagði Gamet ofsa-
lega. — Ég er að tala um for-
eldra .mína.
Það varð þögn. — ,jÉg e^ e]cki
að aftaka að þetta geti komjð
fyrir. Ég hef aldrei séð móður
þína. En þú fyrirgefur þótt ég
segi það, að þú hefur ekki held-
ur séð mína.
Hún lét útrætt um þetta, reis
á fætur og sagði að það væri
kominn tími til að fá sér blund
og bauðst til að sækja teppin.
Hún kom tjl baka með teppin
i fangjnu.
— Þú þarft ekki að hreyfa
þig, sagði hún við Garnetu.
— Ég skal búa um okfcur báð-
ar.
Gamet brosti til hennar — Ef
það mætti dæma þig eftir orð-
um þínum einum, myndi engum
detta í hug hve natin og tillits-
söm þú værir.
— Það er dálítið annað, sagð'
Florinda. — Þú ert vinkona mín
og mér líkar vel við þig. Það
er allt annað mál.
Hún breiddi úr teppunum og
útbjó tvö flet. Hún geispaði,
tók af sér skóna og losaði föt
sín og lagðist útaf í annað flet-
ið Garnet vissi að hún hefði
gott af að sofna dálítið, en hún
var ekki syfjuð. Hún sat og
horfði á John hjá'lpa piltunum
vjð að tjóðra hestana þar sem
beit var góð. Risinn kom til
hennar með bolla af heitu
súkkulaði.
— Þetta yljar þér og gerir
Þig syfjaða, sagði hann.
Hún þakkaði honum fyrir og
tók við bollanum. Risinn sett-
Jæja, karlinn. Þú græddir vel. i
Miðvikudagur 24. apríl 1963
SKOTTA
Mamma mín, — en hvaða tima hef ég haft til þess að
hreinsa herbergið mitt í dag?
Hin dulda fátækt / USA
Framhald af 6. síðu
einnig sigurgöngu inn í aðraT
greinar atvinnulífsins. Skrif-
stofumenn sjá sína sæng út
breidda eftir að rafeindavélai
eru famar að annast útreikn-
inga. Og í vændum eru sjálf-
ritarar og býðingarvélar.
Þjóðfélagsgæðum er mjög
óréttlátlega skipt í Bandaríkj-
unum. Hlt er að vera atvinnu-
laus eða veikur í New York. En
slíkt er algjört skipbrot ef bað
gerist I Montgomery og alverst
í Missisippi. Þar eru alls eng-
ar almannatryggingar.
Bandaríka skattakerfið er
einnig mjög óréttlátt. Sam-
kvæmt könnun sem fram fór
1960 greiðir fjölsk. sem hefur
í meðalárstekjur 2.000 dollara
— þ.e.a.s. langt undir því sem
mannsæmandi má kalla — alTt .
að 28,3 prósent í skatta, en
fjölskylda með fimm sinnum
hærri tekjur aðeins 24,5 prós- -
ent.
1 Bandaríkjunum er lítið hirt
um gamalmenni. Þau hafa gert
sitt og verða að sjá um sig
sjálf þegar þau geta ekki leng-
ur bjargað sér í samkeppninni.
Um 16 milljónir Bandaríkja-
manna eru yfir 65 ára aldri.
Aðeins helmingur þeirra býr í
viðunandi húsnæði og hafa
nægilegt fæði og læknishjálp.
Fjölmargir þeirra hafa minna
en 1.000 dollara áriega úr að
spila. Social Security greiðir
ekki nema 70 dollara mánaðar-
lega í ellistyrk. í Bandaríkjun-
um er sú upphæð alsendis ó-
fullnægjandi enda hótt um fíl-
haust fólk væri að ræða. Þeir
sem hafa búið við fátækt allt
sitt líf eru auk bess mun ver
á sig komnir en þeir sem haft
hafa úr nógu að spila. Milljón-
ir manna fá ekki einu sinni
bennan styrk.
Bandaríkjn eru eitt auðugasta
land veraldar. En bandaríska
þjóðfélagið er engin góðgerðar-
stofnun til hjálpar lítilmagnan-
um. Það hjálpar aðeins þeim
sem hjálpa sér sjálfir.
Notaðar síldartuaaur
Óskum eftir að kaupa notaðar síldartunnur.
Upplýsingar hjá
JðNI 6IS1ASYNI
Sími 50865.
Símanúmer vort er:
2 02 40
Rannsóknarstofa
FISKIFÉLAG ISLANDS
Skúlagötu 4.
ATVINNUDEILD HÁSKÓLANS
Fiskideild. — Skúlagötu 4.
Sími 24204
nÚMAR ALLA
•JÖLSKYLDUNA
NNIÐ YÐUR
>DEL 1963
’^BJÖRNSSON & CO> P.O. BOX 1M4 • REYKMVlK