Þjóðviljinn - 27.04.1963, Blaðsíða 10

- 3 SÍÐA
H6ÐVILIINN
Laugardagur 27. aptil 1963
GWEN BRISTOW:
W
I
HAMINGJU
LEIT
Hann vissi allt um fæðingar-
hjálp, hann hafði ofl og mörgum
sinnum aðstoðað við fæðingar
og þegar hún þyrfti hans með,
yrði hún að senda boð eftjr hon-
um. Það var sama hvort það
var á nóttu eða degi, honum var
það mikill heiður að geta hjálp-
að henni. Og þangað til ætlaði
hann að gefa henni heilræði,
svo að henni heilsaðist betur.
Hann vissi hvað hann var
a$ segja sagði Florinda þegar
hann var farinn. Hún hafði
aldrei oftar minnzt á að hún
hefði sjálf eignazt barn. En
Gamet þóttist viss um að hún
hefði getið sér þess til, jafnvel
þótt Florinda hefði ekki sagt
henni það. Hún var svo fróð
um allt sem viðkom þessum
málum.
Bærinn var svo ljótur 0:g rugl-
ingslegur og Garnet var svo
þung á sér að hún fór sára-
sjaldan út. Hún sat mestmegn-
is í eldhúsinu eða í svefnher-
berginu uppi og saumaði bama-
föt. Efnið hafði Florinda keypt
í verzlun Abbotts. Isabel hjálp-
aði henní að sníða fötin. Isabel
breytti líka svörtu kjólunum
HárgreiSsIcm
M Wl> |
P E R IVl A. Garðsenda 21.
sími 33968 Hárgreiðsln. oe
snyrtistofa
Dömur, hárgreiðsla við
allra hæfi.
TJARNARSTOFAN,
Tjamargötu 10. Vonarstræt-
ismegjn Sími 14662.
Hárgreiðslu. og snyrtistofa
l STEIND OG DÓDÓ.
Laugavegi 11. simi 24616.
Hárgreiðslustofan
S Ó L E Y
Sólvallagötu 72
Sími 14853.
Hárgreiðsiustofa
AUSTDRBÆJAR
(María Guðmundsc'óttir)
Laugavegi 13 sími 14656.
Nuddstofa á sama stað
sem Florinda hafði notað hjá
Donu Manuelu svo að Garnet
gæti notað þá. Florinda var því
mótfallin að Gamet gengi í
sorgarbúningi ogsagði: —Svarti
liturinn fer þér ekki vel, því
máttu trúa. En Garnet hefði
naumast kunnað við sig öðru
vísi en svartklædd, svo að Flor-
inda varð að láta undan og
finna þessi föt sín. Hún fleygði
aldrei neinu sem hægt var að
nota seinna.
Isabel var strax sammála
Garnetu. Auðvitað yrði ekkja
að ganga svartklædd, sagði hún.
Og hún sagði þetta svo graf-
alvarleg, að Florinda hló eins og
galin bakvið hana. Enginn hafði
kennt Florindu að erfðavenjur
væru heilagar. hvort sem þær
voru nokkurs virði eða ekki.
Meðan hún og Garnet borðuðu
kvöldmatinn, sagði Florinda
henni hvers vegna hún hefði
verið að hlaeja.
Hún sagði að Isabel væri
ekkja með þrjú börn. Eiginmað-
ur hennar hafði verið drykkju-
rútur og dag nokkurn þegar
hann hafði verið útúr fullur,
hafði hann fundizt með andlit-
ið niðri í læknum. Mikið var
þvaðrað um þetta í bænum —
sumir sögðu að Isabel hefði ýtt
honum útí. en aðrir sögðu að
haon hefði sjálfur dottið í læk-
inn en Isabel ekki reynt að
hjálpa honum upp úr. En þar
sem dauði hans hafði ekki ver-
ið neinn skaði fyrir bæjarfé-
lagið. hafði ekkert verið gert
til að rannsaka það mál.
Þetta hafði gerzt fyrir fjór-
um árum og Isabel hafði ekki
gifzt aftur. Hún var ung og lag-
leg og hún hafði fengið mörg
ágæt tilboð, en hún afþakkaði
þau öll og sagðist vita allt um
karlmenn sem hún þyrfti að
vita. Það hafði verlð erfitt fyr-
ir hana að framfleyta bömun-
um, og þegar Florinda kom til
bæjarins, fundu þær hvor aðra
fljótlega. Isabel og Florinda voru
innjlega sammála um hveraig
karlmenn væru sem eiginmenn.
Gamet heyrði þær ræða þetta
mál með ákafa sem yfirvann
alla tungumálaerfiðlejka. Flor-
inda sagði að karlmenn væm á-
gætir — en sem eiginmenn! Hún
gat ekki fundið nógu gott oxð
á spænskunni. svo að hún fitj-
aði bara upp á nefið og blístr-
aði. Isabel sagði að hún hefði
öldungis rétt fyrir sér.
En Isabel hafði gengið í sorg-
arklæðum vegna mannsins síns
og það værj hneykslanlegt ef
Garnet gerði það ekki líka.
Florinda hló við tilhugsunina.
— Ég læri víst aldrei að
skilja siðað fólk. sagðj hún.
Hún setti upp hreina hanzka
og fór niður að vinna í bam-
um.
Florinda var alltaf önnum
kafin. Starfsorka hennar var
takmarkalaus. Hún vann tíu eða
tólf tima á hverjum degi, sjö
daga í viku og kvartaði aldrei.
Og háreystina, óþefinn, köngur-
lærnar og annað slíkt lét hún
sér í léttu rúmi liggja. Árum
saman hafði Florinda orðið að
saetta si-g við ýmislegt sem
henni var ekki að skapi og það
hafði þroskað með henni kulda-
lega kímni sem hún notaði eins
og múrvegg um sig.
— Ég verð að iáta að ég dá-
ist að þér, sagði Gamet eitt
kvöldið, svo sem háifum mán-
uði eftir að þær höfðu komið
til Los Angeles. — Og ég öfunda
þig.
— Hvers vegna í ósköpunum?
spurði Florinda og þvoði sér
axlirnar. Þegar hún kom upp
frá bamum á kvöldin hafðj hún
með sér fötu með heitu vatni
og nú stóð hún við servantinn
og framkvæmdi á sér stórþvott.
Klukkan var eitt að nóttu. og
götumar — ef götur skyldi
kalla — voru auðar og tómar.
Florinda tæmdi fatið og fyllti
það með hreinu vatni. — Viltu
gera svo vel að bvo á mér bak-
ið. sagði hún við Garnetu, og
þegar Garnet tók þvottaklútinn
sagði Florinda: — Hvað áttu við
með því sem þú sagðir?
— Ég átti við það, að ég dá-
ist að því hvemig þú tekur líf-
inu, sagði Garnet. *— Það er til
dæmis þessi staður. Þú hlýtur
að hafa andstyggð á honum. En
þú nefnir það aWrei einu orði.
— Tja vina mín, ég hafði
ekki endilega þetta í huga þeg-
ar ég þvoði hrákadallana í búl-
unni hjá Max Duren í Perlu-
stræti. En ég komst þaðan og
ég losna við þetta líka. þvi að
ég er ekki ein þeirra kvenna
sem sætta sig endalaust við það
sem þeim fellur ekki. Florinda
leit glaðlega á Garnetu. — Og
það ert þú ekki heldur, vina
mín.
Gamet brosti til samþykkis
þegar hún tók handklæðið og
þurrkaði Florindu bakið. — Nei,
ég hef ekki hugsað mér að vera
endalaust í þessu óþverrabæli,
að minnsta kosti skal ég reyna
að komast héðan. En þangað til
— Florinda, langar þig aldrei
til að slaka á og gráta?
— Ojú, jú. En hvað myndi
það svo sem stoða? Og þú ert
svo sem ekki alltaf volandi.
Gamet hengdi handklæðið
upp og lagði sig útaf í rúmið.
Florinda neri á henni fótlegg-
ina.
— Heyrðu mig nú. ljúfan,
hélt hún áfram. — Þetta er
skítastaður, hreint út sagt. En
við erum ekki að vola þrátt fyr-
ir það. Og það er bara vegna
þess að við höfum vit á að vera
ekki að sóa kröftum og þreki
í þess háttar. Hún leit í kring-
um sig og brosti síðan. — Og
auk þess vitum við að minnsta
kosti um tvo staði sem em
verri en Los Angeles. þótt bær-
inn sé hreinasta viðurstyggð.
Annar er ríkisfangelsið í New
York, hinn er húsið hans Charl-
es Hale. Ertu ekkj sammála?
Garnet hló ögn við — Þú hef-
ur rétt fyrír þér.
Florinda fór að þvo sér um
íætuma. Hún gerði það þann-
ig, að hún stóð í vinstra fót
og lyfti hægra hné í brjósthæð
og setti fótinn í fatið og síðan
þvoði hún hinn fótinn á sama
hátt. Hún var liðug eins og
köttur eftir árin sem hún hafði
cíansað. Gamet horfði á hana
og andvarpaði.
— Heldurðu að ég verði
nokkurn tima liðug aftur?
— Auðvitað, sagði Florinda.
Hún brosti. — Ég veit alveg
hvernig þér líður núna, vina
mín — þú getur varla komizt í
skóna sjálf Qg þú ert að velta
því fyrir þér hvort þú munir
nokkurn tíma framar þurfa að
reima að þér lifstykki. En vaxt-
arlagið jafnar sig furðu fljótt.
Og þegar þar að kemur — hún
sveiflaði hendinni eins og hún
vildi með því má út Los Angel-
es og landið umhverfis — þá
verður mun auðveldara fyrir
þig að umbera þetta allt sam-
an en það er núna. En Garnet
hrukkaði ennið og beit á vörina
og Florinda spurði: — Er eitt-
hvað fleira sem angrar þig?
— Já, dálítið sem mig hef-
ur eiginlega langað til að tala
um við þig siðan ég kom hjng-
að.
— Út með það. Florinda hellti
óhreina vatninu i skólþfötuna,
stakk sér í inniskó. fór í nátt-
kjólinn og settist á veggbekk-
inn til að bursta á sér hárið.
— Florinda. Hvað hefurðu
eiginlega hugsað þér að ég yrði
lengi hérna há þér.?
— Eins lengi og þú vilt sjálf,
auðvitað.
— Er ekki hægt að setja dýnu
inn í birgðageymsluna? Silky
veit vel að ég stelst ekki í
vínið hans.
— En af hverju viltu vera i
geymslunni?
— Þú hefur verið svo einstak-
lega góð við mig, sagði Garn-
et. — En ég get þó ekki sof-
ið í herberginu þínu endalaust.
Það hlýturðu að skilja.
— Nei, alls ekki. Hvi skyld-
irðu ekki sofa í herberginu
mínu? Þú ert ekki fyrir mér.
— f hamingju bænum, vertu
ekki með látalæti! Ég á við —
ég á við Silky!
Fjorinda lét hárburstann
falla og starði lengi og skelk-
uð á Garnetu. Svq fór hún að
hlæja. — Nei, ég hlýt að vera
þrifættur indíáni, sagði hún.
— Ég hlýt að vera með kál-
haus. Fyrirgefðu mér .Garnet.
Ég hafði ekki hugmynd um hvað
angraði þig. Elsku vina mín,
það er ekkert þess háttar á
milli okkar Silkys..
Gamet settist upp í rúminu.
— Ó, fyrirgefðu, Florinda!
Florinda hélt áfram að hlæja.
— Þetta er mér að kenna. Ég
hefði átt að segja þér þetta. Ég
hélt ég hefði gert það. Sagði
ég ekki að samband okkar væri
viðskiptalegs eðlis?
— Jú. en ég skildi það ekki.
Garnet fann hvernig blóðið þaut
fram j kinnar henni. ■— Er ég
rauð?
— Eins og karfi, en þú hefur
enga ástæðu til þess. Florinda
hélt áfram að bursta hárið á
sér. — Flestir karlmennirnir
sem hingað koma halda þetta
líka, en mér kom ekki í hug
að þú gerðir það. Ég er ekkert
að útskýra þetta fyrir karl-
mönnunum. Allan daginn er
verjð að gera mér ósiðleg til-
boð. eins og þú myndir kalla
það, og það gerir mér auð-
veldara fyrir að láta þá halda
að Silky myndi skjóta ef ég
segði já. Ég er ekki að segja,
að það séu farnir að vaxa á mig
vængir. en nú skal ég leiða þig
á hálfvirðt? Hvað ætlarðu að gefa kær-
ustunni í afmætisgjöf? Þú
ver'ur ábyggilega steinhissa.
Ég ætla að gefa þér boful-
ingu. Það er soldið, sem hit-
ar þér.
SKOTTA
TILKYNNING frá Mennta-
skólanum í Reykjavík
Umsóknir um utan skóla próf í öllum bekkjum
skólans skulu berast skrifstofu rektors fyrir
1. maí. Lestrarskýrslur fylgi.
KRISTINN ÁRMANNSSON
rektor.
Aðstoðar-
hjúkrunarkonur
vantar á sjúkrahús Akraness, 1. júní n.k. Upp-
lýsingar veitir yfirhjúkrunarkona. Einnig vant-
ar Ijósmóður, sem allra fyrst.
SJÚKRAHÚS AKRANESS.
EVINRUDE
•
utanborðsmótorar
hafa staðið sig mjög
vel við síldveiðar og
hvarveína sem þeir
hafa verið notaðir.
Nú er rétti tíminn
til að fá hjá oss
mótora fyrir hækk-
un, sem verður í
byrjun maí.
V arahlutaþ jónusta
€» ii map íim178
_ Sími 24204
*Sp«Im^B3$RNSSON * CO. p.o. BOX 1SM • REYKMVlK

RÚMAR ALLA
FJÖLSKYLDUNA
KYNNIÐ YÐUR
MODEL 1963