Þjóðviljinn - 12.05.1963, Blaðsíða 14

|4 SfÐA
ÞJÓÐVILJINN
Sunnudagur 12. maí 1963
GWEN BRISTOW:
W
I
HAMINGJU
LEIT
— En þú ert gestur okkar,
andmælti hún.
— Það er gestur í lagi. sagði
Risinn.
— Farðu nú upp til barnsins,
sagði John. — Við komum ekki
hingað til að láta þig stjana
undir okkur. Við sjáumst á
morgun.
— Jæja, jæja, þakka ykkur
fyrir, sagði Garnet. Hún tók sér
kerti. — Góða nótt.
— Góða nótt, sagðj John og
Risinn sendi henni fingurkoss.
Þegar hún kom að stiganum
heyrði hún að Florinda spurði:
— Hvert hefurðu hugsað þér
að fara með okkur, John?
— Til Kerridge.
— Aftur til Donu Manuelu?
Ó, eisku John. Heldurðu að hún
hafi ekkert á móti því?
— Hún verður himinlifandi ef
ég þekki hana rétt. sagði John.
Garnet hélt áfram upp stigann
og heyrði ekki meira af sam-
tali þeirra. Hún fann sem
snöggvast til undrunar yfir Því
að henni skyldi ekki hafa dott-
ið í hug að sp.yrja John hvert
hann ætlaði með þær. Hún bar
fullkomið traust til hans, og, það
traust var meira en hún vissi
Ejálf.
Þegar hún var búin að svæfa
Stefán að nýju, lagði hún hann
í körfuna. Hún færðj kertið frá
glugganum og opnaði hlerana.
Loftið var svalt eftir hlýjuna
um daginn og ilmur af salvie.
Garnet sat á veggbekknum með
handle"";na í gluggakarminum
og horfði í átt til fjallanna sem
teygðu sig upp í stimdan him-
PERMA. Garðsenda 21.
sími 33968 Hárgreiðslu- oe
snyrtistofa
Dömur. hárgreiðsla við
ailra hæfl.
TJARNARSTOFAN,
Tjamargötu 10. Vonarstræt-
ismegjn Sími 14662
Hárgrejðslu- og snyrtistofa
STEIND OG DÓDÓ
Laugavegi 11 sími 24616.
Hárgreiðslustofan
S Ó L E Y
Sólvallagötu 72 Y-
Sími 14853.
Hárgreiðslustofa
ADSTDRBÆJAR
(Maria Guðmundsc'óttir)
Laugavegi 13 simi 14656.
Nuddstofa á sama stað
ininn. Hún fagnaði þvi að fá
að vera alein dálitla stund. Hún
var dauðþreytt. Hún hafði ekki
haft orð á því, hún var stað-
ráðin í að gera það sem henni
bar án þess að kvarta, en hún
var örþreytt. andlega og líkam-
lega. Eftir orðaskiptin við Charl-
es fyrr um kvöldið hafði hún
verið örmagna. En hún gat ekki
hvílt sig. Ekki á morgun held-
ur hinn átti hún að leggja upp
i nýtt ferðalag.
Henni fannst sem hún gerði
naumast annað en flytja úr ein-
um stað í annan. En hvað það
væri dásamlegt að eiga sér fast
aðsetur. Að geta sagt: — Nú
þarf ég ekki framar að flytja
mig úr stað. Hér á ég heima.
Hér öðlast ég ró og öryggi og
frið.
Hún hallaði höfðinu fram á
handlegginn. Ró og öryggi og
frið — var allt þetta til í raun
og veru? Ekki hér að minnsta
kosti. Líf hennar hér í Kali-
forníu var eins og Kaljfornía
sjálf. Kalifornía var land sem
hægt var að ríða um dögum
saman án þess að komast úr
sporunum. og bakvið fjöllin um-
hverfis voru eyðimerkur og
auðnir og enn fleiri fjöll. f
slíku landi og við slík skilyrði
var ekki annað að gera en bíta
á jawlrmr og þrauka og láta
sem maður kæmist úr sporun-
um. Maður hló mannalega og
hellti í glös. var glaður og reif-
ur jafnvel með vinum á borð
við Florindu og Texas. Maður
þraukaði og reyndi að leyna
þau og sjálfan sig þeirri ömur-
legu staðreynd að framundan
var óvissan ein og óttinn og
einmanakenndin lagðist að
manni.
Af neðri hæðinni heyrði hún
glaðlegar raddir Florindu og Ri=-
ans og glamur í borðbúnaði
meðan þau gengu frá í eldhús-
inu. Úr hrossaréttinni heyrðist
hófaspark. Hún heyrði John
tala við órólegan hest. Handan
við torgið gelti hundur.
Fótatak heyrðist undir glugg-
anum hjá hennj. John kom út-
úr réttinni og fyrir húshornið
og hún sá hann í tunglsljósinu.
Það marraði í þurrum sverðin-
um undan fótum hans. Kaktus-
inn myndaði kniplingamynztur
af skuggum og stundarkorn
stóð John kyrr og horfði í átt
til háu, dimmu fjallanna. Hann
var í skyrtunnj og bux-
unum sem hann hafði rið-
ið í allan daginn, en samt
fannst henni sem hún hefði
aldrei séð mann jafn tígulegan
og glæstan. John var með stál-
vöðva og enginn gat unnið eins
vel og hann. En hreyfingar hans
voru svo liðlegar oS mjúkar, að
allir sýndust klunnalegir við
hliðina á honum hvort heldur
var útí eða inni.
Gamet minntist þess þegar
hún sá hann í fyrsta skiptj í
Santa Fe. Hún sá fyrir sér
hvernig hann hafði vikið frá
meðan Silky og Texas slógu
henni vota gullhamra og hvern-
ig hann hafði með rólegri festu
fengið þá til að fara, þegar hon-
um þótti nóg komið. Alltaf var
hann þannig þegar hann var
samvistum við þá, en hann var
ekki einn þeirra. Hinum þótti
hann harður og alvarlegur og
töluvert valdsmannslegur. Þeir
virtu hann, þeir unnu með hon-
um og þeir létu hann í friði.
Enginn þeirra, nema ef til vill
Risinn, hafði orðið var við mild-
ina sem bjó undir þessarj hörðu
skel. En alltaf þegar henni lá
á, var John til staðar, rétt eins
og núna, og það var ekki í
fyrsta sinn sem hennj fannst
hann vera eins og skuggi og
uppsprettulind i eyðimörkinni.
Allt í einu fannst Garnetu
sem tíminn stæði kyrr. Engin
klukka tifaði, jörðin var hætt að
snúast, stjörnurnar höfðu stöðv-
azt á leið simni um himinhvolf-
ið. Ekkert gerðist neins staðar.
Geimurinn var þögull og kyrr.
En svo var eins og allt sköp-
unarverkið drægi andann. Hún
vissi ekki og hún myndi aldrsi
fá að vita hvort hún sagðj það
upphátt, eða hvort hver ein-
asta stjama, hvert einasta fjail,
hver kaktusþyrnir sagði það
fyrir hana. en allt umhverfis
hana og innaní henni sagði
„John“, og hún vissi hvers hún
hafði leitað allt frá því að hún
var ung stúka í New York.
Hingað hafði vagnaslóðin leitt
hana. Frá New York til New
Orleans, frá New Orleans til
Santa Fe, þvert yfir eyðimerkur
Qg fjöll il Kaliforníu. Alla
þessa löngu leið hafði hún far-
ið til að finna John. Hún elsk-
a5i hann og hún vildi fá hann.
Það var henni ekkert undrunar-
efni. Það var eins og að opna
dyr og sjá í fyrsta sinn eitt-
hvað sem alltaf hafði verið þar.
Það hafði alltaf verið þar. en
hún hafði ekki vitað það fyrr
en núna. Hún hafði þurft þ.etta
langa ferðalag.og alla undan-
farna atburði til að komast
að því Hefðj hún hitt John fyr-
ir tveimur árum í New York
hefðj henni þótt hann undarleg-
ur maður, skuggalegur og ógn-
andþ Það hafði henni fundizt,
þegar hún hitti hann i Santa
Fe. í þá daga hefði hún þráð
skemmtanir og frelsi og mann
sem gat leitt hana inn í ævin-
týrið. Nú þráðj hún ekki slíkt
lengur Hún þráði ekki annað
en John.
Fyrir neðan gluggann sneri
John sér við og gekk aftur inn
í húsið. Gamet fylgdi honum
með augunum og brosti. John
hafði aldrej gefið tjl kynna að
hann hefði áhuga á henni. Hún
fann notalega sælukennd liða
um sjg alla.
Að neðan 'neyrði hún rödd
Florindu.
— Jæja þá, góða nótt, piltar.
Við sjáumst á morgun.
Garnet fór að loka hlerunum.
Landslagið var anr.arlegt í
tunglsljósinu. Þeg<?r hún beygði
sig fram, sá hún tunglið. það
var hátt á lofti og minnti á
búlduleitan mann með tann-
pínu. Hún var svo hamjngju-
söm, að hún brosti til tunglsins
þegar Florinda kom inn.
Garnet hafði búizt við að
Silky yrði mótfallinn því að
þær færu burt. En Florinda
fullvissaði hana um að Silky
myndi gera allt til þess að þær
kæmust sem fyrst af stað, og
það reyndist rétt. Eins og Flor-
inda hafði sagt fyrir löngu, þá
kærði Silky sig ekki um að
taka ábyrgð á fleirum en sjálf-
um sér. Þegar viðskiptin voru
með eðlilegum hætti, höfðu
stúlkurnar tvær verið honum ó-
metanlegar og barnið var ekki
til traíala. En ef óeirðir bryt-
ust út. þá var Silky því feginn
að þær væru sem lengst í
burtu.
Silky hafði sjálfur engan á-
huga á að fara úr borginni ef
hann kæmist hjá því. Eins og
aðrir Bandarikjamenn sem ráku
viðskjpti í Kalifomíu, vildi hann
vera sem næst vörubirgðum sín-
um Áður en Florinda og hann
skildu, skjptu þau með sér
reiðufénu og gerðu lista yfir
brenndu drykkina og vinið sem
til var á lager. Listann afhentu
þau Abbott. Meðan þau gátu
bæði yfirfarjð bækurnar hvenær
sem var, var samvinna þeirra
með ágætum, en hvorugt þeirra
vildi að hins yrði freistað um
of. John stóð og horfði á Flor-
indu yfirfara síðustu færslum-
ar i bækurnar.
— Ertu alltaf svona nákvæm?
spurði hann.
Florjnda leit upp til hans og
brosti ögn við.
— Johnny minn litli, þú get-
ur trúað Silky fyrir lífj þínu
og þú getur trúað honum fyrir
konunni þinni. en þú getur ekki
trúað honum fyrir þrjátíu
sentum.
John hló. — Það væri ekki
þægilegt að ætla að reyna að
snúa á þig, sagði hann. — Hann
ætlar sér það ekki. John. Silky
hefur mætur á mér og hann er
svolítið hræddur um mig. En
hann getur með engu móti
reiknað rétt og það skrýtnasta
er það, að allar villumar eru
honum í hag. Hún lokaði bók-
inni og reis á fætur. — Ég get
ekkj gert þetta betur. Nú þýt
ég upp á loftið og læt niður
fötin mín.
Dagjnn eftir fóru þau
snemma af stað og riðu J no.rð-
austurátt með ranchó Kerridg-
es að takmarki. John reið á
undan tii að aðgæta hvort leið-
in væri örugg, þvi að alltaf var
hætta á að vegurinn hefði
spillzt. Pablo og Vicente teymdu
klyfjahestana. Piltarnir höfðu
unnið lengi fyrir John og Ris-
ann og þeir höfðu ekki dvalizt
í Los Angeles og þvi ekki kynnzt
harðstjórn Gillespies. Þeir höfðu
ekkert á móti útlendingunum.
Þegar Þau lögðu af stað,
bauðst Risinn til að bera Stef-
án. Hann tók undir höfuðið á
litla drengnum og lyfti honum
ofur varlega, lagði hann í körf
una og setti körfuna síðan upn
á hnakkinn sinn. John hafði
fengið honum bút af svörtu
klæði til að vernda augu barns-
ins fyrir sólarbirtunni. en að
öðru leyti hafði hann tæpast
tekjð eftir snáðanum. John
fannst öll börn eins á þessum
aldri og honum datt ekki í hug
að vera með nein látalæti. Flor-
inda sagði að hann væri með
steinhjarta, en Garnet dáðist
bara að hreinskilni hans. Það
hefði verjð hlægilegt. ef John
hefði farjð að gæla við ung-
barn.
Þrem dögum eftir að Garnet
og Florinda fóru frá Los Angel-
es, byrjuðu erfiðleikamir hjá
Gillespie. Hópur ungra fullhuga
gerði árás undir stjórn manns
að nafni Varela á húsið þar sem
bandaríska setuliðið hafðj að-
setur. Bandarikjamennirnir ráku
a
z 1
o
cr%
Ul 1
G£
O !
z
<
c ), Ó
Nei, nei, — ekki sjóða mig
í heilu Iagi.
Ó. ó, — nei, nei . . . Vaknaðu Andrés. Þú ert eins
SKOTTA
Sunnudagsveizlan er þá í lagi. Appeisínuflísar með súkkulaðidýfu
og flórsykurkremi og allt það.
$)> MELAVÖLLUR
REYKJAVÍKURMÓTIÐ
í dag (sunnudag) kl. 14 leika:
F R A M - VALUR
Dómari: Magnús V. Pétursson.
Mánuaag kl. 20.30 leika:
KR - ÞRÓTTUR
Dómari: Steinn Guðmundsson.
Mótaneind.
AÐALFUNDUR
Byggingarfélag verkamanna í Beykjavík.
Að’alfundur félagsins verður haldinn í Sjálf-
stæðishúsinu við Austurvöll þriðjudaginn 14.
þ. m. kl. 8.30 e. h.
Dagskrá:
1. Venjuleg aðalíundarstörí.
2. Lagabreytingar.
Stjórnin.
f hinu nýja tölublaði Leikhúsmála birt-
ist fyrri hluti leikritsins Eðlisfræðing-
amir éítir Friedrich Durrenmatt. Leik-
dómar eru um eftirtaldar sýningar:
Dimmuborgdr, Andorra. lfiEðlisfræðing-
ana, Mann og konu, Millj tveggja
elda og dómar um útvarpsleikrit.
IU
- 9J
LEIKHÚSMÁL — Aðalstræti 18.
5»«<m^B3ÖRNSSON & CO.
Sími 24204
p.o. BOX

RÚMAR ALLA
FJÖLSKYLDUNA
KYNNIÐ YÐUB
MODEL 1963