Þjóðviljinn - 16.05.1963, Blaðsíða 10

10 SÍÐA
HðÐVILimN
Fimmtudagurinn 16. maí 1963
Bréfið var svo skelfilega ó-
persónulegt, að Gametu flaug
fyrst í hug að rífa Það í tætl-
ur. Þessi trédrumbur, hugsaði
hún sáTgröm. Hvað átti eigin-
lega að gera við svona mann?
í hvert skipti sem hún heyrði
nafn hans, fannst henni sem
hún vaeri heilt eldfjall, og svo
skrifaði hann henni eins og
hún væri gömul frænka.
Það var ekkert við þessu að
gera. Hverjar svo sem tilfinn-
ingar Johns voru, þá faldi hann
þær vandlega. Þegar Garnel fór
að hugsa um það, lægði storm-
inn í huga hennar. Hún mundi
hvernig John hafði verið til
taks þegar hún þurfti bans við
og hvemig hann hafði horft á
hana áður en hann reið úr
hlaði. John þótti vænt um hana
og það var heimskulegt af henni
að efast um það.
Hún sat á veggbekknum í
herbergi þeirra Florindu. Hún
lagði frá sér örkina og fór að
flokka garnið sem Risinn hafði
komið með, svo að hún gæti
'farið að prjóna sjal handa
Donnu Manuelu. Þetta var dá-
samlegt garn: siikihespur í öll-
um regnbogans litum sem hann
hafði náð í um borð í kana-
skútu sem sigldi á Kína.
Stefán vaknaði og kallaði eftir
félagsskap. Þegar Garnet tók
hann upp, kom Florinda inn í
herbergið og Garnet sagði:
,,Þetta er bréfið frá John. Hann
segir að við verðum hér senni-
lega í allan vetur“.
Hárqreiðslan
P E R M A. Garðsenda 21,
simi 33968. Hárgreiðslu. og
snyrtistofa
Dömnr, hárgreiðsla við
allra hæfi.
TJARNARSTOFAN,
Tjamargötu 10. Vonarstræt-
ismegjn Síml 14662.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
STEINU OG DÓDÓ.
Laugavegi 11. simi 24616.
Hárgrelðslustoían
S Ó L E Y
Sólvallagötu 72
Sími 14853
Hárgreiðslustofa
AUSTURBÆJAR
(María Guðmundsclóttir)
Laugavegi 13 simi 14656.
Nuddstofa á sama stað.
Þetta var rétt fyrir miðdegis-
hvíldina. Florinda tók úr sér
hámálamar. „Ojæja, ef við
verðum einhvers staðar að bíða,
þá er varla til notaiegri stað-
ur en þetta“. Hún lagði hárnál-
amar í hrúgu hjá þvottafatinu
og hneppti frá sér kjólnum. „En
ég vildj óska“, hélt hún áfram,
„að allir þessir fallegu aúla-
bárðar hættu að biðja mín. Ég
vil ekki bafa neinn eiginmann
eins og myllustein um hálsinn.
Kenndu mér einhverja dömulega
aðferð til að hryggbrjóta biðil“.
Garnet hugsaði sig um. ,,Þú
getur sagt að þú metir hann
mikils og þú gangist mjög upp
við þennan virðingarvott, en þú
berir ekki til hans þær sérstöku
tilfinningar sem kvenmaður eigi
að bera til manns sem hún
ætlar að lifa iifinu með eftir-
leiðis —■“
„Góða tungl, verður það að
vera svona hátíðlegt? Jæja þá,
skrifaðu það upp handa mér
og ég ætla að læra það utari-
að“. Florinda fór í náttkjólinn.
„Allan veturinn“. sagði hún og
hristi höfuðið. „Það þýðir það
að ég tapa stórfé. Ég vona
sannarlega að Silky hafi tekizt
að fela whiskýið okkar. Það
var hræðilega dýrt“.
Gamet laut yfir Stefán og
hugsaði með sér: Hugsar . J^lor-
inda aldrei um annað en pen-
inga? Bamið var sofnað aftur,
og hún reis á fætur til að
leggja það í rúmið. Florinda
sneri sér við til að strjúka á
honum kollinn, hún brosti til
hans mildu brosi. Þegar Garn-
et sá öróttar hendur hennar
strjúfca um litlu lokkana, fann
hún til samvizkubits. Það var
ekki að undra þótt _ Plorinda
hugsaði mikið um peninga. Hví
skyldi hún ekki gera það? Þeir
voru það eina sem hún átti.
Seinna um daginn þegar þær
voru vaknaðar af miðdegislúrn-
um, kom stúlka inn með ný-
þvegin föt. Gamet gerði við
föt af Stefáni og Florinda sett-
ist á gólfið til að setja þvottinn
á sinn stað í kistunni. Þegar
hún var búin að því, tók hún
skartgripaskrinið uppúr kist-
unni. Þegar hún hafði virt inni-
haldið vandlega fyrir sér, tók
hún upp hring með risastórum
akvamarínsteini.
„Ég held ég gefi Donnu
Manuelu þennan héma þegar
við förum“ sagði hún. „Finnst
þér hann efcki fallegur?"
Hún fleygði hringnum til
Garnetar „Mikið er þetta dá-
samlegur gteimn”, hrópaði
Garnet.
„Sjötíu og fimm karöt“, sagði
Florinda ánægð á svip.
Garnet sneri hringnum milli
fingranna og sá hvernig steinn-
inn skaut b'lágrænum geislum.
Hún veiti fyrir sér hve langt
væri síðan að hendurnar á Flor-
indu höfðu venð eins fallegar og
likami hennar að öðru leyti, svo
að hún hefði getað borið hringi.
Silkihespurnar lágu á bekknum
hjá henni. Garnet fann næstum
til sektar. Það minnti hana á
að sjálf gat hún sýnt Donnu
Manuelu þakfciæti sitt með fal-
legri handavinnu, en það gat
Florinda ekki. En þótt þetta
væri augljós staðreynd, hafði
hvorug þeirra nokkru sinni
minnzt á það og það myndu þær
ekki gera núna heldur. Gamet
sagði:
„Þetta er dásamlegur hring-
ur, Florinda. Hún verður him-
inlifandi".
„Ef hún getur komið honum
upp“, sagði Florinda og hló.
„Hún er með svo feita putta.
En það er sjálfsagt einhver
héma, sem getur stækkað hann“.
Hún brosti eins og að einhverri
minningu, þegar Gamet fékk
henni hringinn aftur. „Hann var
reglulega indæli sem gaf mér
hann“, sagði hún.
„Geðjaðist þér vel að hon-
um?“ spurði Gamet.
„Auðvitað geðjaðist mér vel
að honurn", sagði Florinda.
Hún setti hringinn í skrínið
aftur. Um leið og hún lokaði
því, sagði hún: „Ertu nú enn
að reyna að spyrja mig hvort
ég hafi nokkurn tíma verið ást-
fngin?“ spurði hún og deplaði
augunum glettnislega.
„Nei, ég veit þú hefur ekki
verið það“.
„En. vina vin, af hverju ertu
svona alvarleg á svipinn yfir
því?“
„Ég vildi óska að þú værir
ekki svona kaldhæðin".
„Ég veit ekki hvað kald-
hæðni er“, svaraði Florinda
glaðlega. „En —“ hún hikaði
dálítið og andlitið varð alvar-
legt. Þegar hún var búin að
hugsa sig dálitið um, sagði hún:
„Gamet, ég vildi óska að þú
værir ekki svona uPPÍ í skýj-
unum. Þegar um er að ræða
ást og hjónaband og allt þess
háttar“.
„Þér finnst ég ætti ekki að
gifta mig aftur?“ spurði Garn-
et. „Aldrei".
„Tja, það er svo sem allt í
lagi að gifta sig ef manni fell-
ur hugmyndin. En ég á við það
— að þú mátt ekki gera þér
of miklar vonir".
Hún talaði með mikilli sann-
færingu. „Ég vil ógjaman
hneyksla þínar göfugu iilfinn-
ingar, Gamet, en stúlkumar
héma megin við garðinn vita
býsna mikið um ykkur hinum
megin. Við þekkjum þessi lof-
orð um eilífa ást sem yfckur
eru gefin og við vitum hvað
þið emð miklir hálfvitar að
trúa þeim“
Gamet studdi hendinni á
gluggapóstinn. „Við erum ekki
alltaf hálfvitar að trúa þeim“,
svaraði hún. ,
„Gamet, vina mín, ég vil ekki
að þú verðir aftur fyrir von-
brigðum. Og eina ieiðin til
að komast hjá því er að þú
gefir engum tækifæri ti'l að
valda þér vonbrigðum. Gerðu
ekki of miklar kröfur. þá verð-
urðu ekki vonsvikin. Skilurðu
hvað ég á við?
„Ég skil það, en ég trúi því
efcki. Ég ætla aldrei á ævinni
að þiggja nejtt upphitað gums“.
„Fjandinn sjálfur“, sagði
Florinda. „Komdu núna, við
skulum koma og fá okkur bolla
af cha“.
Garnet velti fyrir sér hvort
Florinda væri að reyna að vara
hana við karlmönnum yfirleitt
eða John alveg sérstaklega. Það
skipti engu máli. Hún hafði
engan áhuga á aðvörunum um
karlmenn yfirleitt, því að það
var aðeins einn, sem hún vildi
fá. Og hvað John snerti þá
myndi hann aldrei lofa henni
neinu eða lofa neinum lifandi
manni neinu, sem hann gæti
efcki ábyrgzt með lífi sinu að
hann stæði við.
37
Það var í sama nóvember-
mánuði að Frémont ákvað að
stefna herdeild sinni til Los
Angeles. Hann hafði fengið
skipun um að gera það man-
uði fyrr, þegar Stockton fékk
fréttir um uppreisnina og hélt
sjálfur suður á bóginn, en Fré-
mont hafði beðið þar til menn
hans voru búnir að viða að
sér hrossum og nautpeningi frá
ranchóunum. Nú fór hann frá
Monterey með fimm hundruð
manna, margar fallbyssur og
hjörð af gripum. En hann var
búinn að g'leyma hvernig veð
urfarinu var háttað í Kaliforníu,
Þegar hann var kominn fjórar
dagleiðir frá Monterey, fór að
rigna. Dalimir urðu að drullu-
fenjum. Fallbyssu-rnar festust 1
aurbleytunni, fólkið varð veikt
og dýrin drápust. Það voru
næstum 500 kílómetrar milli
Monterey og Los Angeles, og
leiðin varð enn lengri fyr-
ir krókana gegnum fjallaskörð-
in. Frémont var tvo mónuði á
leiðinni til Los Angeles. Þegar
hann kom þangað blakti banda-
ríski fáninn aftur yfir torginu,
og bandarískir hermenn stik-
uðu um göturnar.
Vesturherinn undir stjóm
Stephens W. Kearney hershöfð-
ingja hafði komið til Kaliforn-
íu í desember. Hann hafði
komið landveginn frá Laven-
worth virki við Missouri-fljót.
Kearney hershöfðingi hafði
lœrt í West Point, hann hafði
tekið þátt í stríðinu 1812 og
hann var þrautreyndur landa
mæraliðsforingi. Eftir að hafa
leitt menn sína 3200 kílómetra
leið yfir eyðimerkur og fjöll,
var Keraney ekki í neinu skapi
til að bíða eftir síðbúnum
görpum. Hann var kominn til að
berjast, og hann barðist — und-
ir eins. Þegar hann frétti að
bandarískar liðssveitir væru í
San Diego, sendi hnn boð um að
hann væri á leiðinni. Gillespie
kapteinn flýtti sér til móts við
hann með litla hópinn sinn af
sjóliðum. Ásamt mönnum Gill-
espies mætti Kearney Kaliforn-
íubúum í orustu hjá diggara-
þorpi sem hét San Pascual, fyr-
ir austan San Diego. Eftir
tveggja daga bardaga flýðu
heimamenn, en ekki fyrr en þeir
höfðu valdið Bandaríkjamönn-
um miklu tjóni í þessari or-
ustu sannaði Gillespie, að þótt
hann væri lélegur landstjóri,
þá var hann enginn hugleysingi.
Hann barðist djarflega og hlaut
sár, sem kostaði hann næstum
lífið.
Keamey hershöfðingi hafði
líka særzt. en honum tókst að
komast á hestbak daginn eftir
og leiða menn sína til San
Diego. Þar sameinuðust þeir
urinn?
bilaður, lögregluþjónn.
Eg Iíð fyrir aumingja konuna
þína.
Aldrei getur hún brugðið sér
eldsnöggt á útsölu, án þess
þú vitir af því.
SKOTTA
U K—-r-'-L*g=^ ifllSESUua I Jl
Mér þykir Ieítt að sjá þig veika.
Kom með heimavinnu úr skólanum.
Tilkynning
um framboð í Reykjaneskjördæmi við Alþingiskosn-
ingarnar 9. júní n.k.
A-listi D-listi
Alþýðuílokksins » Sjálfstæðisflokksins .
1. Emil Jónsson. 1. Ólafur Tliors,
ráðherra, Kirkjuvegi 7, forsætisráðiherra,
Hafnarfirði. Reykjavík.
2. Guðmundur I. Guðmunds- 2. Matthías Á. Mathiesert,
son, ráðherra. Brekku- sparisjóðsstjóri, Hring-
götu 13, Hafnarfirði. braut 59, Hafnarfirði.
3. Ragnar Guðleifsson, 3. Sverrir Júlíusson,
kennari, Mánagötu 11, útgerðarmaður, Hvassa-
Keflavík leiti 24, Reykjavík.
4. Stefán Júlíusson, 4. Axel Jónsson,
rithöfundur, Brekku- fulltrúi. Álfhólsvegi 43,
götu 22, Hafnarfirði. Kópavogi.
5. Ólafur Ólafsson, 5. Oddur Andrésson,
yfirlæknir, Neðstutröð 6, bóndi, N.-Hálsi. Kjós.
Kópavogi. 6. Snæbjörn Ásgeirsson,
6. Ólafur Thordersen. skrifstofumaður,
forstjóri, Græná, Nýlendu, Seltjarnamesi.
Njarðvíkum. 7. Karvel Ögmundsson,
7. Svavar Ámason, útgerðarmaður, Bjargi,
oddviti, Grindavík. Njarðvíkum.
8. Ólafur Vilhjálmsson, 8. Einar Halldórsson.
oddviti, Sandgerði. bóndi, Setbergi,
9. Ólafur Gunnlaugsson, Garðahreppi.
bóndi, Laugabóli, 9. Eiríkur Alexandersson,
Mosfellssveit. kaupmaður, Grindavík.
10. Guðmundur G. Hagalín. 10. Alfreð Gíslason,
rithöfundur, Bygggarði, bæjarfógeti, Keflavík.
Seltjarnarnesi. B-listi Framsóknarílokksins G-listi Alþýðubandalagsins
1. Jón Skaftason, 1. Gils Guðmundsson, rithöfundur, Laufás-
hæstaréttarlögmaður. vegi 64, Reykjavik.
Kópavogi. 2. Geir Gunnarsson,
2. Valtýr Guðjónsson, alþingismaður, Þúfu-
framkvæmdastjóri, barði 2, Hafnarfirði.
Keflavík. 3. Karl Sigurbergsson,
3. GuðmUndur Þorláksson, skipstjóri, Hólabraut 11,
loftskeytamaður, Keflavík.
Hafnarfirði. 4. Benedikt Davíðsson,
4. Teitur Guðmundsson, trésmiður, Víghólastíg 5,
oddviti, Móum Kópavogi.
Kjalamesi. 5. Þuríður Einarsdóttir.
5. Óli S. Jónsson. húsfrú, Kópavogi.
skipstjóri, Sandgerði. 6. Sigmar Ingason,
6. Jón Pálmason, verkstjóri, Grundar-
skrifstofustjóri, Hafnar- gerði 15, Ytri-Njarðvík.
firði. 7. Lárus Halldórsson,
7. Hilmar Pétursson, skólastjóri, Brúarlandi.
fyrrverandi skattstjóri, Mosfellssveit.
Keflavík. 8. Jónas Árnason.
8. Jóhanna Bjamfreðsdótt- rithöfundur. Öldugötu
ir, húsfrú, Kópavogi. 42, Hafnarfirði.
9. Slgurður Jónsson, 9. Konráð Gíslason,
kaupmaður, Seltjamar- kompásasmiður, Þórs-
nesi. mörk, Seltjarnarnesi.
10. Guðsteinn Einarsson, 10. Finnbogi Rútur Valdi-
útgerðarmaður. marsson, alþingismaður,
Grindavík. Marbakka, Kópavogi.
Hafnarfirði, 9. mai 1963.
Guðjón Steingrímsson,
Bjöm Ingvarsson. Óiafur Bjarnason,
Ásgeir Einarsson, Ámi Halldórsson.