Þjóðviljinn - 19.05.1963, Blaðsíða 5

ÞJÓÐVILJINN
SlBA §
tstmnuttagurmn xy. mai iges
GUÐMUNDUR HOFDAL
HVAR
ERU
ÞEIR?
II. grein
Þegar við skildum
við Guðmund Hofdal á
sunnudaginn var stóð
hann í þeim skemmti-
legu sporum að eiga að
leggja af stað til Ant-
werpen með íshokkí-
liðinu Fálkinn, sem
unnið hafði sér það til
ágætis að sigra í meisí-
aramótinu, mjög glæsi-
lega. Það var líka
greinilegt, þótt í létt-
um fón væri sagt, að
Olympíufarínn frá 1920
ræist til Svíþjóiar
Þetta er hið frækna Iið Fálkanna sem sigraði í ísknattleik á olymjíuleikjunum 1920. Aftari röð frá
vinstni: Guðmundxu: Sigurjónsson Hofdal, H. Benson, Huck Woodman, Konráð Jóhannesson, Elliot
(varam.) og Kr. Friðfinnsson. Fremri röð. Wally Byron (markvörður), Magnús Gíslason Goodman,
Frank Fredrikson (fyrirliði). Halldór Halldórsson og Bobby Benson. Mynd þessi birtist í vesturís-
blöðin þar vestra, hafa Ienzka blaðinu Lögbergi 1. apríl 1920 í tilefni þess að hópurinn var að Ieggja af stað til Antwerpen.
litið á hlu’tverk og starf mikill að Hð það> er hann haíði
Guðmundar sem mjög umsjón raeð, sigraði ekki að-
, -1 r . eins í keppninni í Kanada, held-
þyðmgarmiklð fyrir ur einnig á sjálfum Olympíu-
flokkinn og framgang leikunum-
hans.
Ef við veltum þessu nánar
fyrir okkur. fer það ekki á milli
mála, að Guðmundur hefur haft
mikla tiltrú sem þjálfari, og
það kemur ekki til mála að
þar hafi ráðið tilviljun að Fálk-
arnir skyldu fá hann til að
taka að sér hlutverk þjálfarans.
Þó Guðmundur vilji ekkert um
það tala, dylst engum að hvert
félag hefur viljað ráða til sín
sem bezta menn, er hefðu um-
sjón og þjálfun með höndum.
Er mjög vafasamt að hér heima
hafi þá verið litið þeim augum
á þessa ráðningu Guðmundar
til Fálkanna sem vért var, og
sem sagði til um ágæti hans
sem þjálfara, eins og þeir litu
á það starf.
Fyrir kanadamenn var keppni
þessi mjög mikilvæg, því
síðan átti að velja lið til að
sýna þjóðaríþrótt Kanada, ís
hokkí-leikinn á Ólympíuleik-
um. Það má því nærri geta
hvort hver og einn hefur ekki
hugsað sér að klófesta sem
bezta menn til forustu fyrir lið
sín. Þegar til þess kom hafði
Guðmundur verið í 5 ár vestra,
og alltaf við íþróttir riðinn, og
er ekki að efa að Fálkamir hafa
kunnugir þeim eiginleikum hans
að annast unga menn sem stæðu
í erfiðum íþróttaæfingum.
Það er bví á það bent að þessi
ráðning Guðmundar til Fálk-
anna hafi varið merkur við-
burður fyrir íslending, og því
merkilegri sem árangur varð svo
berst hann um 1906, og á næstu
14 árum nær hann nokkurri
útbreiðslu. þar. Verulegur 1-
þróttalegur árangur . verður þó
ekki á þessum árum og fram-
farir litlar.
í fyrsta sinn á OL
Alþjóða - Ólympíunefndin lét
það boð út ganga fyrir leikina
í Antverpen að tekin yrði inn á
Kanadamenn hafi gert allt sem í dagskrá leikjanna hin „Kana-
þéírra váídi stóð að tefla frarh
góðu liði í þessum leik á O. L.,
ekki sízt fyrir þá sök, að þetta
var í fyrsta sinn er þessi íþrótt
átti að koma þar fram. Kanada
hafði sérstakar skyldur við leik-
inn því hann var þjóðaríþrótt
þeirra, og það var Kanadamaður
sem bjó til þennan leik. Hann
var því fósturbam Kanada, vin-
sæll og dáður af öllum þar í
landi.
Kanadamenn
skapa íshokkí-
leikinn
Það lætur því að líkum að
Það var sumarið 1879 að stúd-
entent frá Mc Gillum-háskólan-
um fór í heimsókn til Englands,
og sá þar leikið landshokkí.
Stúdentinn, sem hét W. F. Rob-
ertsson var mikill áhugamaður
um skautaiðkanir, fékk þá hug-
myndina að gera leik sem væri
svipaður og landshokkí, en láta
hann fara fram á ís.
Skipti það engum togum að
leikurinn fór eins og eldur í.sinu
um Kanada, félög voru stofnuð
um leikinn. og aðeins 8 árum
síðar var stofnað tandsr iband
í íshokkí. Af eðlilegun, ^tæð-
um barst leikurinn t\ ,-st til
Bandaríkjanna og þegar i árinu
1890 var hann orðinn úcbreidd-
ur þar.
1 Evrópu eru það Englending-
ar sem fyrst taka hann á sína
stefnuskrá, en til meginlandsins
MELAVÖLLUR
Hciykjavíkuímótið
í kvöld (sunnudag) kl. 20.30 leika:
VALUR - ÞRÓTTUR
Dómari: Haukur Öskarsson.
M Ó T A N E F N D .
diska” íþrótt ísknattleikur. Á
leikjunum í London 1903 hafði
verið keppt í listhlaupi á skaut
um og féll það 1 góðan jarð-
veg, og þótti vænlegt að fjölga
skautagreinunum.
Af því sem hér segiraðfram-
an má ljóst vera, að þeim
félögum Fálkans og forsvars-
mönnum hans hefur verið Ijóst
að þeir höfðu mikla ábyrgð
gagnvart landi sínu, og mikið
var í mun að vel tækist.
Og hvemig gekk svo keppnin
Guðmundur?
Hún gekk mjög vel. við unn-
um alla leikina. Fyrsti leikurinn
var við Tékkóslóvakíu, og
endaði hann með 15:0 fyrir
Fálkann eða Kanada, en okkar
lið var eina félagsliðið í keppn-
inni. Hin löndin sendu lands-
lið. 1 blöðunum voru þeir aldrei
kallaðir annað en íslending-
arnir, enda var það svo að allir
sem kepptu voru af islenzku
bergi brotnir. Fararstjórinn var
líka' íslenzkrar ættar.
Kunnastir leikmanna munu
beir vera: Konráð (Konni) Jó-
hannesson, sem starfrækir flug-
skóla fyrir vestan og margir
íslendingar hafa sótt. Einnig
mun Frank Friðriksson vera
ku.nnur hér en hann var snjall
flugmaður. Næsti leikurinn var
við Bandarfkin og vann Kan-
ada með aðeins 2:0.
Orslitaleikurinn var svo milli
Svíþjóðar og Fálkans, og lauk
þeim leik með sigri okkar
manna 12:1.
Alls tóku þátt { þessari fyrstu
keppni 7 lönd. en það voru auk
þeirra sem nefnd voru: Frakk
land og Belgía. Tékkoslavía
kom í annað sæti og Svíþjóð
í þriðja. Keppnin fór fram í apríl
mánuði og leikimir voru leiknir
í Skautahöll Antverpenborgar.
Blaðaummæli
Ég hef hér i fórum mínum
ummæli úr gænsku blaði um
leiki Kanada, og eru þeir allir
lofsamlegir. Um leik Kanada
og Tékkóslóvakíu segir m.a.:
„Tékkarnir höfðu greinilega
ákveðið að selja sig eins dýrt
og mögulegt var í leiknum
við Kanada. — Það liðu 4
mínútur þar til Kanada skor-
aði, en eftir það komu mörk-
in með ’jöfnu millibili. Það var
fyrir mjög góðan leik mark-
manns Tékka að þeir fengu
ekki mikið fleiri mörk.
íslenzkur sigur
í leik þesum var Tékki dóm-
ari, og hafði í rauninni ekki
þá kunnáttu sem tll þurfti, en
það kom ekki að sök því bæði
liðin léku mjög prúðmannlega,
og þó var mikill hraði í leikn-
um og fast sótt. Það skemmti-
lega við liðin var það. að lið
Kanada var skipað fslending-
um, en þeir höfðu sent félag
sem heitir Fálkinn frá Winne-
peg — fálkinn er þjóðarmerki
Islands —, en Bandaríkin tefldu
fram liði sem var valið úr 7
félögum,
Leikurinn bauð upp á eins
góðan leik og hugsanlegt var,
og það var næstum ótrúlegt
hvað þeir sýndu. — Það sem
ejnkenndi leik þeirra var
hraðinn.
Markmenn beggja liða sýndu
frábæran leik, og þó voru
skotin svo hörð að maður
festi ekki auga á þegar skot-
in f-lugu að marki þeirra.
Það voru kanadískir íslend-
ingamir sem með einstak-
lingsleik sínum unnu verð-
skuldaðan sigur. Vörn Kanada
var of sterk fyrir Bandaríkja-
mennina, þannig að þeim
tókst aldrei að brjótast í gegn,
og þó léku þeir oft mjög vel
saman.
Kanada - Svíþjóð
12 : 1
— Svíamir virtust tauga-
óstyrkir til að byrja með.
Kanadamennirnir bjrrjuðu með
gifurlegum hraða allt frá
byrjun, og eftir hálfa aðra
jnínútu höfðu þeir skorað
fyrsta markið.
Svíarnir jöfnuðu sig og
börðust, og varð hraðinn hjá
þeim meiri og meiri, og gerðu
áhlaup. Á 20. min. var dæmt
Gudmundur (lengst til hægri) í hópi sænskra íþróttamanna á Ieið-
inni frá Antwerpen til Svíþjóðar að loknum olympíuleikjunum.
Ishokki er þjóðariþrótt Kanadamanna, og Vestur-lslendingar þar
í landi tileinkuðu sér snemma þessa skemmtilegu í þrótt. Myndin
er tekin í árdögnm íþróttarinnar, og sýnir íshokkfkemmi á
frumstæðtun velU í Alberta-fylki.
Guðmundur Sigurjónsson Hof-
dal um það Ieyti sem hann kom
heim frá Svíþjóð.
á Kanadamenn og uppúr því
skoruðu þeir mark sitt, við
ógurleg fagnaðarlæti áhorf-
enda!
Á sömu mínútu skoruðu
Kanadamenn svo mark, alveg
eins og þeir vildu sýna að það
væri þeim leikur einn að skora
þegar þeim byði svo við að
horfa. I hálfleik stóðu leikar
5:1 fyrir Kanada.
Fyrstu 4 mínúturnar í síðari
hálfleik tókst Kanada ekki
að skora, en þá opnaðist vörn
Svía, og þótt þeir sæktu tókst
þeim ekki að hrófla við hinni
öruggu vörn Kanada.
Þess má að lokum geta að
í blaðaummælum þessum er
þess getið, að fyrirliði Fálkans,
Frank Friðriksson. dæmdi leik
Tékkóslóvakíu og Svíþjóðar.
Hvar sem maður les um
þróun hokkí-leiksins er þess
alltaf getið að Ólympíuleik-
imir í Antwerperi hafi mark-
að tímamót ’fyrir leikinn. Þátt-- ■’
taka Kanada, og það sem þeir
sýndu þar, varð til þess að
leikmenn í öllum löndum þar
sem leikurinn var iðkaður,
fóru að temja sér leikaðferð-
ir Kanadamanna. Það má því
segja að Fálkinn hafi verið
hinn góði kennari, sem hinir
áhugasömu nemendur færðu
sér svo í nyt með nýjum
þjálfunaraðferðum, nýrri
tækni bæði á sjálfum skaut-
unum og í skipulagi leiksins.
Það hlýtur að vera okkur
hér ánægjuefni að menn af
íslenzku bergi brotnir skuli *
ha'fa unnið svona jákvætt, og
að einn af brautryðjendunum
í íþróttum hér á landi, Guð-
mundur Sigurjónsson Hofdal,
skuli hafa komið jafn
skemmtilega þar við sögu sem
raun var.
Til Svíþjóðar
Að leikjunum loknum fóru
skautamennimir heim til
Winnipeg og fengu konungleg-
ar móttökur þar.
Hinsvegar fór ég til Svfþjóö-
ar á vegum Sænska frjáls-
íþróttasambandsins, ráðinn til
þess að gegna sama hlutverki
meðal sænskra frjálsíþrótta-
manna og ég hafði hjá Fálk-
unum. Átti ég að annast frjáls-
íþróttamennina sem taka áttu
þátt í sumarleikjunum í Ant-
verpen sama ár.
Hversvegna sóttu þeir ttl þín?
Að líkindum hefur ástæðan
verið sú að forustumenn
sænska Isknattleiksliðsins hafa
bent á mig, og má vera að
smáatvik hafi ráðið nokkru.
Það var eitt sinn meðan á
æfingunni stóð í Antwerpen
fyrir leikina að það slys kom
fyrir einn bezta sænska skauta-
manninn að hann féll á ísinn
með þeim afleiðingum að hann
skarst á skauta annars manns
þvert yfir slagæð á gagnauga
og fossaði blóðið úr sárinu.
Framhald á M. «íðu.