Þjóðviljinn - 28.05.1963, Blaðsíða 10

J0 SÍÐA
GWEN BRISTOW:
I
HAMINGJU
LEIT
fcarlmaður heltist úr lestinni,
þá væri ekki annað en snúa
sér að þeim næsta.
Gamet var fegin því að Flor-
inda hafði um annað að hugsa.
Þær voru ekki aleinar saman
nema rétt á meðan þær háttuðu
sig og klæddu. Og þann tíma
var Florinda vön að segja henm
að Perkins hefði sagt þetta og
Middleton hefði sagt hitt og
Fagri risi hefði trúað henni fyr-
ir því að Kaijforniubúana þrjá
laiigaði þessi ósköp til að sjá
hana með slegið hár en væru
allt of vel upp aldir tll að stinga
upp á því og gæti hún ekki boð-
izt til að sýna þeim það — hvað
hún að sjálfsögðu gerði. Hún
valdi sér stað áveðurs i tún-
inu svq að hárið feyktist um
hana eins og stærðar geisla-
baugur. Og þe!r voru heillað-
ir. Hún skildi ekki allt sem
þeir sögðu, en það var augljóst
að þeir voru öldungis heillaðir.
Garnet hlustaði á hana með
liokkurri öfund. Ég vildl óska
að ég væri svona gerð, hugsaði
hún. Ég vildi óska, að ég gæti
komizt í uppnám yfir nokkrum
karlmönnum sem ég vissi ekki
að voru til fyrir þrem dögum
og býst ekki við að sjá framar.
Fr þáð *vegna þess að ég er
öðru vísi að eðlisfari eða bara
vegna þess að ég er engin sér-
stök fegrunardís? Hún gekk að
speglinum og horfði á and’it
HároreiSslin
PERMA Garðsenda 21,
slml 339G8. Hárgreiðslu- oe
snyrtlstofa
Dömur, hárgreiðsla viö
allra hæfl.
TJARNARSTOFAN,
Tjamargötu 10, Vonarstræt-
Ismegin Siml 14662.
LOKAÐ vegna bruna uni
óákveðinn titna.
Hárgrelðslu- og snyrílstota
STEEND OG DÓDÓ,
Lau.eavegi 11. siir.I 2461Í.
Hárgreiðslustofan
SÓLE'’
Sólvallagötu 72
Sími 14853.
Hárgreiðslnstofa
ADSTDRBÆJAR
(Maria Guðmundstíóttir)
Laugavegi 13. siini 14656.
Nnddstofa á sama stað.
sitt. Það var ekki eins fagur-
lagað og andlit Florindu og
drættimir ekki eins fínlegir. en
ljót var hún ekki. Karlmönnum
hafði alltaf þótt hún aðlaðandi.
Hún var fegin þvi, en henni
ha.fði aldrei dottið í hug að
reyna að töfra Péíur og Pál.
Hún leit við óg horfði á Flor-
indu sem hagræddi hárinu í
smálqkka yfir enninu, svo það
lék eins og silkidúnn við vanga
og gagnaugu. Ég hef bókstaflega
ekki hæflleika til að leika mér
að hjörtum, hugsaði Gamet.
Ástin er mér alltof mikils virði.
Það var siðdegis og þær
voru nýkomnar á fætur eftir
miðdegislúrinn. Florinda lauk
við að greiða sér, fór í fcjól sem.
var gkrýddur silíurhnöppum
sem Bartlett hafði gefið henni
í Santa Fe og fór út til að
hitta aðdáendur sína. Garnet
klæddi sig hægar. Hún vildi
gtaman fara út líka, en hún
vildi vera ein.
Þegar hún kom út úr húsinu
hitti hún eina af stúlkunum
sem báru um kex og heitt óha
á foakka. Garnet tók bolla af
cha og fór langt frá húsinu, að
bekk sem stóð í fjarlaegu homl,
bak við tré og rurffia. Meðarí
hún dreypti á drykknum, reyndl
hún að hugsa.
Hún óskaði af hjart'a að það
lækkaði í ánum, svo að John
gæti komizt burtu. Fjandinn
hafi þessi stríðnislegu augu
hans hörkulega hökuna og a!la
þrjózkuna — hvers vegna vildi
hún eiginlega að hann elskaði
hana? Það var alls staðar fullt
af öðrum karhnönmum.
Fullt af öðrum karl mönnurn
— það hafði Florinda sagt oS
það var atveg satt. Já. mikíl
ósköp, sagði hún gremjulega við
sjálfa sig meðan hún horfði á
sólblett milii trjánna sem skein
eins og gullperla í grasinu; þú
verður að horfast í augu við
það, Gamet. Þú getur ekki
fengið John fíl að elska Þig. En
ef þú hefur hugrekki til get-
urðu rifið hann burt úr hjarta
þínu ejns og þegar fllgres'l er
hreirisað úr garðl. Oc þú getur
alltaf farjð aftur tíl New York.
Þú getur alið drenginn þinn upp
! siðmermingn, og ef ti! vill
kemur sá dagur íð ’-ru getir
elskað mar.n, scm ótekar þig.
Það er það sem þú ert fædd til
og uppalin og þes*s óskarðu
þér.
Hersni varð léttara usoi hjart-
að. Hún saup á dhabollanum
og fann sætan ilmiinn af appel-
sínublómunum og henni fannst
hann indæfl. Þegar hún setti
ÞI6ÐVILIINN
hollann á undirskáliina, sneri
hún sér við. Henni fannst ein-
hver horfa á sig. í tuttugu feta
fjarlægð var blaðlaust fíkjutré,
sem sýndist stórt og nakið inn-
an um sígrænu trén. Upp við
það stóð John.
Hann hafði kqmið þangað
hljóðlaust. f annarri hendi hélt
hann á lítilli, lúinni bók, Ijóða-
safninu sem hann hafði lánað
Risanum til að aefa sig á ensk-
unni. f hinni hendinni hélt hann
á blýanti og með honum gerði
hann strik undir fáeinar línur
á síðunni. Hann virtisl þekkja
ljóðið vel, því að hann leit
naumast á það á meðan. horfði
annars á hana.
Hún vildi ekki sjá hann eða
tala við hann og hún var að
því komin að þjóta á fætur og
flýta sér burt. En hún varð að
losa sig við bollann sem hún
hélt á, og meðan hún var að
leggja hann frá sér, hafði John
komizt alla leið tfl hennar með
löngum, hröðum skrefum. Hann
brosti dálítið. Það var sama
umburðarlyndisbrosið og hann
hafði sett upp þegar hann sagði
að þau skyldu vera ærleg í
samb. við hjónabandsloforðin.
Garnet fann hvemig vonbrigðin
lögðust að henni að nýju og
hún óttaðist að tárin færu að
streyma niður vanga hennar, ef
hann sæi hana skæia núna. En
John stanzaði aðejns andartak.
Hann hvislaði bara: „Elsku
vina mín“, og laut niður að
henni og kyssti Skiptinguna í
hári heinnar svo léttflega að hún
varð varla vör við það fyrr en
hann var horfinn. Hann hreyfði
sig hljóðlaust með veiðimanns-
skrefum. Þegar hann hvarf. sá
hún að hann hafði sleppt bréf-
miða í kjöltu hennar, síðu sem
hann hafði rifið úr litla, lúða
Ijóðasafninu. Sólargeisli féll á
Mnumar sem John hafði strikað
undir, línur ritaðar af mannl að
naíni Andrew Narvefl fyrir tvö
hundruð árum tll konu sem vildi
ekki játast honum.
Væri heimurinn stór og töninn
langur,
kona, þá værj feimni þín dyggð.
Þetta var í fyrsta sinn sem
nokkur hafði brigzlað henni um
feimni. Gat það verið að eftir
aflt sem hún hafði sagt við
John, þá héldí hann að hún
væri að erta hann. rétt eins og
likólastúlka sem þótti gaman
að því að láta piltung bíða með-
an hún var að taka ákvörðun?
Reiði hennar jókst meðan hún
las hinar linurnar sem hann
hafði undirstrikað.
En timans vængjaði vagn mun
ná mér að lokum.
Ég hcyri þytinn nálgast.
Gröfin er þröng og svigrúmið
lítið
og þar er ei faðmazt í fögnuði.
Gamet vöðlaði bréfinu sam-
an og fleygði því í áttina að
fíkjutrénu. Ef hún fékk ekki
frið á túninu, gat hún farið
upp í herbergið sitt og verið
þar. En í hamingju bænum,
Gamet, gagði hún við sjálfa
sig meðan hún tók saman pils-
in til að ganga yfir grasið,
hlauptu ekki! Kanski er hann
fyrir aftan þig til að sjá hvort
þú hrasar aftur Qg fellur.
Hún gekk eins hægt og
spenntar taugar hennar leyfðu,
þar til hún kom að flöt þar
sem hellulagður stígur lá gegn-
um villihveiltið. ÓstjáRfrátt
stanzaði hún og leit við. Þama
stóð John bak við hana hjá
EEBID BETBIKBUP EF ÞID EETIB
Frá barnaskélum
Kópavogs
Böm fædd árið 1956 komi til innritunar í skólana
fimmtudaginn 30. mai kl. 1—3.30 s.d.
SKÓLASTJÓBAR.
Raforkumálaskrifstofan óskar að taka á leigu á kom-
andi sumri 1 Dodge Weapon, 1 sendiferðabíl og nokkra
jeppabxla. Upplýsingar Lefur Sigurður Steinþórsson,
simi 17400.
Ég finn ekki veginn á kort- Ósköp er að vera kvenmað- Aumingja fóllöð. Sérðu tréð á kortinu, Andrés?
inu. ur og geta ekki lesið á kort
Láttu mig hafa kortið kona.
Ég skal sýna ,þér veginn.
Þriðjudagurinn 28. maí 1963
SKOTTA
Er hættulegt að fara með strák í bíó?
Bágt eiga jteir...
Framhald af 7. síðu.
og leitaði leyfis ráðuneytis-
ins til þess að fá reglugerðar-
breytingu er heimilaði þeim
þessar veiðar inn að gömlu
f jögurra mílna mörkunum.
Öll svör sem þeir fengu,
hndgu í þá átt að slíkt leyfi
væri eðlilegt, en því miður,
það var ár eftir af brezka
samningnum.
Og við það sat.
Landhelgisgæzlan var önn-
um kafin viku eftir viku að
færa að landi íslenzka vélbáta,
sem freistazt höfðu til að fara
inn á grynnra vatn en góðu
hófi þótti gegna. Skipstjórar
bátanna vo'ru svo dæmdir í
sektir og fangelsi, þótt verkn-
að þeirra. teldu flestir eðlilegt
að leyfa. — Þeir voru fórnar-
lömb leynisamningsins vi'ð
Breta.
2. leyniákvæði
Brezkir þjófar frið-
helgir fyrir skotum
gæzluskipanna
1 ÖÐRU LA.GI verður ekki
anmað séð, en að það sé eitt
af ákvæðum leynisamningsins,
að óheimilt skuli íslenzku
landhelgisgæzlunni að skjóta
föstu skoti að brezkum tog-
ara, hvemig sem hann hagar
sér, og skuli skotbann þetta
taka jafnit til viðvörunar-
skota fyrir stafn í sjóinn sem
og til skota á skipið eða bún-
að þess.
Landhelgisgæzlan beitti oft
föstum skotum til viðvörunar
og eininig á skipin sjálf, ef
með þurfti til að koma lögum
fram gagnvart framferöi land-
helgisbrjóta. Eftir samninginn
bregður svo við, að föstu skoti
er aldrei hleypt af í átt að
brezkum veiðiþjóf, og gildir
einu hvemig hann hagar sér.
Hann er heldur látinn sleppa
undan en að hanni sé þannig
yfirbugaður.
3. leyniákvæði
Brezka flotanum falin
hi'utdeild í gæzlu ís-
Ienzku landhelginnar.
1 ÞRIÐJA LAGI er fullljóst
að leynisamningurinni hefur
að geyma ákvæði um það að^
Bretar og Islendingar gæti
sameiginlega íslenzku land-
helginnar gagnvart togurumj
hennar hátignar.
Aldrei síðan samningurinn:
var gerður hefur landhelgis-
gæzlan á eigin spýtur tekið
brezkan togara, að minnsta
kosti á skipstjóri hans ævin-
lega kost á að kalla herskip
Breta á vettvang áður en
haldið er til íslenzkrar hafnar.
Landhelgiskontórinn íslenizki
virðist meira að segja að
hálfu aðsetur brezka flotans.
Þannig sátu þeir sinn hvom
megin forstjóraskrifborðsins
þar, Hunt skipherra á Palliser
og Pétur Sigurðsson forstjóri
íslenzku landhelgisgæzlunmar,
þegar skeyti kom frá Óðni um
að togarinn Milwood væri að
ólöglegum veiðum í landhelgi
en þverskallaðist við að hlýða
stöðvunarmerkjum varðskijjs-
ins.
Þaðan lagði Hunt skipherra
svo í frægðarför sína til að
skjóta þjófnum undan.
1 komandi kosning-
um þurfa Islendingar
að vernda sig gegn
fleiri slíkum „stórsigr-
um“
„Stórsigurinn í landhelgis-
málinu“ eins og íhaldið og
kratamir kalla svikasamning
sinn vi'ð erkifjendur okkar í
veiðiþjófnaði, e'r því byggður
á:
1. Veiðirétti Breta innan ís-
ienzkrar landhelgi.
2. Loforði íslenzkra stjórnar-
valda um að færa aldrei
framar út landhelgina
nema með samþykki Breta.
3. Engri hagnýtimgu landhelg-
innar til togveiða af hálfu
Islendinga umfram það sem
Biretar hafa.
4. Friðhelgi brezkra veiði-
þjófa fyrir föstum skotum
landhelgisgæzlunnar.
5. Sameiginlegri vörzlu brez'ka
flotans og íslenzku land-
helgisgæzlunnar hér við
land, að því er brezka veiði-
þjófa varðar.
Þeir sem stæra sig af slílc-
um samningi sem stórsigri,
hafa sannarlega ekki af miklu
að státa.
En það væri þjóðinni dýrt
ef sömu a'ðilum yrði gefinn
kostur á að vinna marga
sllka „stórsigra", dýrara en
íslenzk þjóð hefur efni á.
Þess vegna ber þjóðinmi að
taka landstjórnarumboðið af
núverandi stjórnarflokkum í
kosningunum 9. júní.
Karl Guðjónsson.
ALÞÝÐU
BANDALAGIÐ
*
)
l