Þjóðviljinn - 12.06.1963, Blaðsíða 8

3 SÍÐA
ÞIÓÐVILHNN
Miðvikudaffur 12. júní 196?
GWEN BRISTOW:
I
HAMINGJU
LEIT
á heitum degi. Hann sagði henni
að faðir hennar hefði í nokkur
ár átt verzlunarviðskipti við
bankann sem Cameron vann í.
Brown eldri flutti inn kniplinga
og annan munaðarvaming frá
Evrópu. Synimir höfðu verið
tveir og hafði verið ráð fyrir
gert að hinn eldri gengi inn í
fyrirtaeki föðurins en hinn yngri
færi í herinn. Brown kapteinn,
yngri sonurinn, hafði gengið í
herskólann í West Point. en
bróðirinn dó og Brown kapteinn
hafði sótt um lausn til að geta
haldið áfram fyrirtæki föður-
ins. Þegar stríðið brauzt út var
hann kallaður inn, en hann von-
aðist til að geta snúið aftur til
hins borgaralega lífs, þegar
föðurlandið þurfti hans ekki
lengur við.
Hann hafði komið því í kring
að Gamet fékk að senda heim
bréf í póstpoka ásamt hernað-
arskýrslum sem fóru gegnum
Mexíkó. Hún mátti aðeins skrifa
eina örk og liðsforingi yrði að
íá að iesa Það sem hún skrif-
aði. En hún gat þó sent foreldr-
um sínum boð um að Stefán
væri kominn í heiminn og
þeim liði báðum vel.
Seinna í júlí var mormóna-
herdeildin leyst upp. Sumir pilt-
arnir létu skrá sig að nýju og* 1
þeir voru sendir til San Diego.
Og þar tóku mormónamir til ó-
spilltra málanna. Þeir máluðií
húsin, járnuðu hestana, gerðu
við kerrur og stoínuðu bakarí
og þeir gerðu svb mikið gagn
að fólkið í San Diego sendi
bænarskjal til Masons lands-
stjóra um að hann beitti áhrif-
um sínum til þess að mormón-
amir yrðu í Kalifomíu til
frambúðar. en fiestir mormón-
amir aftóku slikt. Þeir höfðu
farið vestur á bóginn til að vera
til taks þegar nýja mormóna-
nýlendan sem Brigham Young
var að stofnsetja, yrði að veru-
leika. og þangað ætluðu þeir
að fara.
HórareiSslan
P E R M A. Gaxðsenda 21,
stml 33968. Hárgrreiðsln. ©g
snyrtistofa
Dömnr, hárgreiðsla vlð
allr!» hæfi.
TJARNABSTOFAN
Tjamargötu 10. Vonarstræt-
ismegin Sími 14662.
HárgreiOslnstofa
\ [JSTURBÆJAK
i Maria Guðmundsdlóttlrj
'.augavegj 13 simi 14656
Vnddstofa á sama staO.
Þeir mormónar sem ekki létu
skrá sig i herinn aftur, lögðu
samstundis af stað til nýju ný-
lendunnar. Þeir fylltu vasana
af fræjum af plöntum, sem uxu
í Kalifomiu. Þeir komu í veit-
ingastofuna til að kveðja og
Garnet og Florinda óskuðu þeim
gæfu og gengis.
Öðru hverju kom Brown
kapteinn inn í vejtingastofuna
þegar Texas var þar inni. En
Brown kapteinn leit aldrei á
hann og Texas sýndi þess eng-
in merki að hann þekkti hann.
Texas var nú yfirleitt i góðu
skapi. Hann hafði mikið dá-
læti á Stefáni. Þegar Stefán átti
eins árs afmæli, hafði Texas
meðferðis stórkostlega marsípan-
tertu sem húsmóðir hans, sen-
ora Vargas, hafði búið til úr
þeyttri eggjahvítu blandaðri
panorha og bakað í ofni. og
nú þegar Stefán var farinn að
bafa gaman af að leika sér,
dundaði Texas öllum stundum
við að búa til leikföng banda
honum — hringlu, dýr úr hálmi
og mjúkan ullarbolta sem hann
gat ekkj meitt sig á.
Texas var Gametu til mikillar
hjálpar, hann kenndi henni að
annast Stefán og ráðlagði
hennj hvað hún skyldi gefa
honum að borða. Isabell var
henni ejnnjg stoð og stytta, því
að Isabell hafði .^álf. alið^ upp
þrjú 'Sörh siö. Eh Tfexá's var
læknir og Bandarikjamaður.
Hann skildi betur en Isabell
— að Garnet hafði áhyggjur af
þessu bami. sem áttj að alast
upp í landi, Þar sem ekki var
hægt að gefa honum mjólk að
drekka. Eins og flestar aðrar
mæður í Kalifomíu ieit Isa-
bell á kúamjólk sem fæðu
handa kálfum einum. Hún út-
bjó graut handa Stefáni úr
maísmjöli og baunum og gras-
kerum og því grænmeti sem ti’-
tækt var. sauð þetta saman og
síaði siðan. Svo fór hún að
bragðbæta grautinn með kjöt-
sósu. Gamet varð hrædd, en
Texas róaði hana. Bömin í
Kaljfomíu döfnuðu vel af þessu
fæði og henni til gleði og undr-
unar þrejfst Stefán afbragðs-
vel af því líka.
f september barst hitabylgja
frá eyðimörkjnni og yfjr þau
dundi versta hitatímabil sem
Garnet og Florinda höfðu lif-
að síðan þær komu á þessar
slóðjr Nætumar voru að vísu
ögn kaldari, en frá sólarupprás
til sólseturs titraði brúngulur.
rykugur hiti yfir borginni. Hit-
inn lá eins og .'amandi byrði á
herðum þeirra. En þetta hafði
þó sínar góðu hliðar. Áður höfðu
piltamír komið inn til að fá
sér drykk til að hita sér, er.
nú komu þeir til að fá sér
svaladrykk og það glamraði í
peningakassanum undir ástúð-
legum handtökum Florindu.
Meðan á hitabylgjunni gtóð, sá
Gamet einn morguninn herra og
frú Hale ríða framhjá vejtinga-
stofunnj í vanalegum skrúða.
Hún var undrandj yfir því að
fólk sem hafði tækjfæri tjl þess
að vera uppi í srveit í svona
veðri, skvldj ekkj notfæra sér
það, en Silky útskýrðj það fyr-
ir hennj. Ranchó Charlesar var
fyrir austan Los Angeles eins
og hún sjálfsagt mundi. Hvert
fótmál austur á bóginn færði
fólk fjær bafjnu og nær eyði-
mörkjnni. Og því var ekki að
undra þótt fólk leitaði fremur
til borgarinnar.
Það var einnig í þessum kæf-
andi septembermánuðj að Garn-
et sá í fyrsta skipti Estellu,
kvenmanninn sem rak hóruhús
skammt frá veitingastofu Silk-
ys. Gamet hafði ekki séð bana
áður, endaþótt hús hennar væri
í næsta nágrennj. Sjálf fór bún
sjaldan út fyrir dyr nema árla
morguns, og þá var allf kyrrt
og hljótt hjá Estellu og hlerar
fyrir gluggunum. Hún hafði
aldrej séð Estellu í veitinga-
stofunni. Karimennimir sem
þangað komu höfðu stöku sjnn-
um stúlkur með sér, en það var
Sárasjaldan. Sjlky var reynd-
ar oft í kvennastússi en hann
hafði þó aldrei fengið kvenfólk
í heimsókn. Hann hélt vjðskipt-
um og einkamálum vandlega að-
skildum. Þegar Gamet kom njð-
ur ejnn daginn eftir miðdegis-
hvíldina, varð hún því undrandj
þegar hún kom að Silky í sam-
ræðum við konu, sem sat hjá
honum vjð eldhúsborðið.
Garnet hafði haldið á Stefáni
niður stjgann. Grauturjnn hans
stóð á eldavélinni. svo að hún
gæti gefið honum volgan graut-
inn áður en hún byrjaði síð-
degisstörfin í bamum. Þegar
hún opnaðj eldhúsdvrnar heyrði
linh að korian sagði:
„ . . Það er synd og skömm,
Silky, og afleitt fyrir viðsklpt-
in skal ég segja þér. En þetta
er svo sorglegt".
Röddin var skerandi og mál-
hrejmurjnn líkastur tali essrek-
anna á Santa Fe leiðinni. En
það voru svo fáar konur í Los
Angeles sem töluðu ensku að
ðfárnet var öldungis hissa. Hefðj
hún ekki þurft að gefa baminu
mat, hefði hún farjð burt aftur,
án þess að trufla. En Stefán var
svángur og fyrst hún var bújn
að opna þá hugsaði hún með
sér. að henni væri óhætt að
taka pottjnn af eldinum og fara
síðan aftur út og láta þau ein.
Þegar hún gekk innfyrir heyrði
hún Silky segja:
„Og þú ert viss um að þú
getir ekki komið honum út?‘‘
„Almáttugur. ég hef ekki
brjóst í mér tjl þess, Silky. Ég
get sko ekkj fengið mig til
þess“.
Silky kom auga á Gametu
sem kom inn í herbergið með
hamið á handleggnum. Hann
spratt á fætur og hneigði sig
svo djúpt fyrir henni að enn-
ið á honum snart næstum
hnén.
Gamet viísj ekki hvað þetta
átti að fyrirstjlla. Síðan hann
fór að umgangast hana daglega,
hafði hann ekki talið ástæðu tjl
að sýna hanni spariframkom-
una. En nú sneri hann upp á
yfjrskeggið og talaði hlægilegt
leikhúsmál. Og meðan hann var
að því, virti Garnet fyrir sér
konuna við borðið.
Konan sýndjst ekki gömul,
en hún virtist hafa hlotið held-
ur illa meðferð, ferskleikinn var
horfinn fyrir aldur íram. Hún
var ekki sýnilega óhrejn. en
þó heiði mátt ætla, að vatn og
sápa hefðu bætt útlit hennar.
Hún var með búlduleitar, ljós-
rauðar kinnar, samlitar stóru
flauelsrósjnni sem tyllt var í
hárið öðrum megjn. Hárjð var
kopargult eins og hurðarhúnn
og dekkra í skiptingunni, og
niður með eyrunum héngu ótal
lokkar, ennþá ljósari en kopar-
hárið. Hún var í sjlkjkjól með
stórum blejkum rósum. Undir
höndunum voru stórir svita-
blettjr. kjólfaldurjnn rykugur
og skómir hennar — svartir
með blejkum blómum — voru
líka rykugir. Hún var með ótal
skartgripi, gullhálsfésti, hringi
og armbönd á báðum handleggj-
um og auk þess leðuról með
skammbyssuhylki. Garnet fór ó-
sjálfrátt að hugsa um sitt eig-
ið slétta hár, nýstrokjnn bómujl-
arkjólinn og hún fann sem
snöggvast tjl andstyggðar. En
þegar Silky spratt á fætur, sneri
ókunnuga konan til höfðinu og
brosti vingjamlega og forvjtnjs-
lega til Gametar og Stefáns.
Hún var með stór, brún augu
og alúðlegt bros og Garnet sá
sér til undrunar, að þótt hún
væri tuskuleg og gróf í fasi, þá
virtist hún allra geðugasta
manneskja á sinn hátt. Meðan
þær horfðu hvor á aðra, sagði
Silkv með leikhúslátbragðj sínu:
„Ó, frú Hale, hvílík ánægja
að sjá yður svo hraustlega og
ferska, eins og döggvota rós á
vordegi. Og kúturinn litli,
sprækur og hress, .yndi sinnar
elskandj móður —“
„Glaut, glaut", sagði Stefán.
„Fá glaut“. Stefán hafði fund-
ið ilminn af grautnum yfir eld-
inum og hann vildi fá hann
þegar í stað. Hann geiflaðj sjg
í framan og fór að orga. Um
leið stakk hann fingrunum í
hárið á mömmu sinnj og dró
niður lokk og eyðilagði hár-
grejðsluna. Konan vjð borðið
sagði; „Veslings litli snáðinn!“
Hún brosti og veifaði hendinnj
til hans. „Honum líður ágæt-
lega“, sagði Gamet. Hún vissi
ekki enn hver þessi kona var.
„Hann er bara svangur og reið-
ur“. Um leið heyrðu þau fóta-.
tak í stiganum. Florinda köm
niður til að fá sér súkkúlaði-
bolla í eldhúsinu áður en hún^
opnaði barinn síðdegis.
Hún stanzaði þegar hún kom
yfir þröskuldinn, hún rang-
hvolfdi augunum þegar hún sá
hver komin var. Florinda var
í hreinum bómullarkjól. með litl-
um bláum blómum á gráum
grunni og lítinn hvítan kraga
í hálsinn. Hárið var burstað
svo að það mjnnti á rjómagult
sjlki og hörundið var bjart og
ferskt eftjr þvottinn. Jafnvel
leðurbeltið var jandurhreint og
skínandi. Hún var svo snyrti-
leg og fersk að það var eins
og hejtt herbergið yrði svalara
þegar hún kom inn. Garnet vissi
af eigin reynslu hversu mikil
fyrirhöfn það var að líta hrein.
lega út í Los Angeles. Hún vissi
að Florjnda lagði það á sig af
tveimur ástæðum, bæði af virð-
ingu fyrir sjálfri sér og ejnnig
af vjðskiptalegum ástæðum.
Þessa hejtu daga virtist veit-
íngastofan svalastj staðurinn i
bænum, sögðu karlmennirnir
þegar þeir sáu stúlkurnar vjð
afbreiðsluborðið, svo hreinar og
snyrtilegar og þetta sögðu þeir
síðan vinum sínum. Florinda var
reglulegt augnayndi, en hið
sama varð með engu móti sagt
um hinn kvenmanninn og Garn-
et hugsaði sem snöggvast: þama
má sjá munjnn á gleðikonu Og
götudrós. Og þessi hugsun henn-
ar varð til þess að hún þóttjst
S K OTTA
(0 K3nj? Pe»tur«3» Syndfe*t«, Inc., 1962. WorW rfghta roaarrod. //- g
Við verðum að halda áfram. Ég skipti ekki við þessa oiíuverzlun.
SjómaBur — vitavörðar
Framhald af 5. síðu.
hreinræktaðir menn hvað dugn-
að snerti á þessari trillu. Einn
þeirra var Ingibergur Hannes-
son í Hjálmholti í Vestmanna-
eyjum. Samvinna var sérstök.
Gætum við ekki farið á sjó
fórum við ýmist allir í vinnu
— eða heim og lögðum okkur.
Það er bjartur kafli í endur-
minngum mínum þegar ég
minnist Ingibergs; ég reyndi
hann að sönnum ágætisdreng.
Árið 1930 flytjum við til
Reykjavíkur. Þá var ég laus og
liðugur. Ég þurfti ekki að hafa
áhyggjum af drengnum mínum;
hann var á þeim stað sem ekki
væsti um hann. Ólafur bróðir
tók svo miklu ástfóstri við
hann að einstakt var, sá ekki
fyrir honum sólina og gerði allt
fyrir hann. ,
Árið 1930 skellur kreppan á
— og þá var ekki glæsilegt
framundan. Samt höfðum við
Ólafur óbilandi trú á að eitt-
hvað mætti fá úr sjónum. Við
sömdum því við Svein Sveins-
son bátasmið að hann smíðaði
stóra trillu og buðumst til að
taka hana á leigu. Sveinn átti
stóran mótorbát, Svan, og
samdist um að hann keypti af
okkur fiskinn og sæi um að
koma honum til Isafjarðar —
en með trilluna fórum við
norður á Hornvík og rérum
þaðan.
Að sinni verður hér að láta
staðar numið. Segir síðar af
sjósókn Stefáns frá Homvík og
ævintýrum á Homströndum.
Síðar gerðist hann vitavörður í
19 ár samfleytt, 8 ár í Hösk-
uldsey og 11 í Elliðaey — og
enn í dag hleypur hann í
skarðið og rær frá Stykkis-
hólmi, — „Ég get ekki horft
upp á að þeir verði að sitja
í landi fyrir það að maður for-
fallast“, sagði hann kvöldið
sem þetta rabb fór fram.— 1
nafni Þjóðviljans færi ég hon-
um beztu hamingjuóskir á af-
mælisdaginn. J.B.
Nauðungaruppboð
það sem auglýst var í 9., 13. og 16 tbl. Lögbirt-
ingabiaðsins 1963, á eignarhiuta Péturs Sveins-
sonar í Melgerði 4 fer fram á eigninni sjálfri
fimmtudaginn 13 júní 1963 kl. 16.00, samkvæmt
kröfu Gunnars Guðmundssonar hrl. og Hafþórs
Guðmundssonar, hdl.
BÆJÁRFÓGETINN í KÓPAVOGI.
Útbob
Tilboð óskasf í að byggja Rannsóknastofnun
landbúnaðarins á Keldnaholti. Útboðslýsinga og
teíkninga má vitja á skrifstofu Rannsóknaráðs
ríkisins, Atvinnudeild háskólans, háskólalóðinni,
gegn kr. 2.000 00 skilatryggingu. Tilboð verða
opnuð á sama stað þriðjudaginn 25. júní n.k.
kl. 11.00 f.h.
RANNSÓKNARÁÐ RÍKISINS