Þjóðviljinn - 14.06.1963, Blaðsíða 10

10 SÍÐA
HðÐVILJINN
Föstudagur 14. júní 1963
GWEN BRISTO W:
W
i
HAMINGJU
LEIT
er þar kyrrlátt eins og á prests-
setri“.
Gamett vöölaði vasaklútinn
sinn milli íingranna. „Florinda,
þú ert alveg viss um að mér
sé ðhaett að íara þangað, er
það ekki?“
„Þú ert eins örugg þar og
þú værir lokuð inni í virkinu".
Hún brosti til Garnetar. „En
segðu ekki Silky frá því sem
ég ætla nú að seg.ia þér. Sann-
leikurinn er sá að Silky á þetta
fyrirtæki hennar. Hann vill
ekkí —“
s,SUky?“
„Hann vill ekki að aðrir viti
um það, svo að þú skalt ekki
nefna það við neinn. Ég sagði
þér það aðeins til að þú vissir
að enginn myndi gera þér neitt.
Silky og Estella hafa verið
vinir árum saman. Þau kynnt-
ust I St. Louis. þegar hann vann
á fljótabátunum, og þegar hann
fór vestur tók hann hana með
sér og kom fótunum undir fyr-
irtækið".
Gamet kinkaði kolli með
hægð. Florinda leit á hana með
þýðingarmiklu augnaráði. „Nú
er þér auðvitað mikil forvitni
á að vita hvort ég á nokkum
hlut í fyrirtæki Estellu. Nei,
vina mín, það á ég ekki. Ég
á helminginn af veitingastof-
unni eins og ég hef áður sagt
þér, það er allt og sumt. Er
nokkuð fleira sem þig langar
til að spyrja um?“
Garnet hristi höfuðið. Hún
gat ekki varizt hlátri yfir Flor-
indu. „Segðu Estellu", sagði hún,
„að ef ég fái einhvem áreiðan-
legan mann til að fyigja mér,
skuli ég taka Stefán með mér
og heimsækja Texas i fyrramál-
ið. Ég get komið hvenær sem
henni þykir bezt henta“.
„Silky fylgir þér og hann sér
áreiðanlega um að engir við-
skiptavinir séu í húsinu með-
an þú stendur við. Gamet mín,
mikið er þetta fallega gert. Ég
Hárcireiðslcm
P E E M A. Garðsenda 21,
siml 33968. Hárgreiðsln. oí
snyrtlstofa
Dðmnr, hárgreiðsla vlð
allra hæfi.
TJARN ARSTOFAN,
Tjamargötu 10. Vonarstræt-
ismegin Sími 14662.
Hárgrelðslustofa
ADSTURBÆJAR
(Maria Guðmundsc'óttlrj
Laugavegj 13 slml 14656.
Nnddstofa á sama stað.
skal segja honum þetta undir
eins“.
Hún fór fram i spilasalinn
til að kalla á Silky. Gamet sat
kyrr. í>að fór hrollur um hana.
Það var ekki svo að skilja, að
hún væri hrædd við að fara í
hús Estellu. hún var sannfærð
um að hún átti ekki neitt á
hættu. En seinna minntist hún
þessa hrolls og kvíðans sem
gagntók hana allt kvöldið og
gerði það að verkum að hún
svaf óvært alla nóttina. Þegar
hún rifjaði þetta upp, velti hún
því fyrir sér hvort til væru í
rauninni fyrirboðar, eitthvað
sem kom utanúr framtíðinni og
snart hana köldum fingrum til
að vara hana við því að fara.
42
„Ungfrú Gamet", sagði Texas.
„Það er dálítið sem mig langar
að biðja yður að gera fyrir
mig“.
„Auðvitað, Texas“, sagði
Gamet. „Hvað er það?“
Texas sneri höfðinu lítið eitt
og brosti til hennar. Hún sat
á veggbekknum við höfðalagið,
meðan Stefán sat á gólfinu og
reif i sundur hálmdýrin sem
Texas haíði búið til handa hon-
um um sumarið. Texas hélt um
höndina á Gametu meðan hann
talaði. Röddin var veik, en þó
talaði hann skýrt.
„Ég á nokkrar húðir í inn-
eign hjá Abbott. Biðjið hann
að borga skuldir mínar“.
„Já. Texas“.
„Og ef eitthvað verður eftir
—“ Texas brosti aftur og leit
á Stefán — „þá kaupið eitthvað
handa honum“.
„Þú ert svo vænn, Texas. En
er ekki — eru ekki einhverj-
ir aðrir?“
„Nei, frú“, sagði Texas. Það
varð þögn. Texas strauk hönd
hennar. „Haldið þér, ungfrú
Gamet, að ég gæti fengið eitt-
hvað að drekka?“
„Já, já“, sagði Garnet. „Ég
skai hella í handa þér“. Hún
hellti í glas úr flösku sem hún
hafði komið með og hélt uppi
höfðinu á honum, svo að hann
gæti drukkið. Það var bezta
whiskýið hennar Florindu.
Gamet hafði boðizt til að borga
það. en Florinda hafði svarað:
„Það er óþarfi, vina mín. Tex-
as hefur lagt inn fjölmargar
húðir".
Stefán kom vappandi og fór
að toga í ullarteppið sem ekki
var alltof hreint og huldi
meiddan líkama Texasar. Hann
stundi en reyndi þó að brosa
framan í snáðann, og Gamet tók
hann frá rúminu. Stefán var
þreyttur og úrillur. Hún gaf
honum dálítinn kaldan graut
sem hún hafði haft með sér í
skál og loks hnipraði hann sig
saman á sínu eigin teppi. sem
hún hafði lagt út í hom, og
þar sofnaði hann.
Texas lá kyrr. Það voru ekki
lök á rúminu en hann hvíldi
á kodda og það virtist fara vel
um hann. Inni var skuggsýnt,
því að Gamet hafði lokað hler-
unum, og þótt úti væri brenn-
andi sólskin, héldu leirveggim-
ir herberginu sæmilega svölu.
En annað gott varð naumast sagt
um herþergið. Þefur af úrgangi
smaug inn um rifurnar með-
fram hlerunum blandinn daun
af húðum og chilli og óþvegnum
kroppum sem alltaf hvíldi yfir
Los Angeles. Gamet var reynd-
ar orðin svo vön þessu lofti að
hún tók sjaldnast eftir því. En
í þessari kytru hjá Estellu var
þefurinn £Órlega megn.
Auk lyktarinnar komu sólar-
geislar inn um rifurnar. Garnet
sá rykið í loftinu og kalkið sem
flagnaði af veggjunum og í loft-
inu sá hún kynstur af könguló-
arvef sem hékk 1 bitunum.
Veggteppin voru upplituð og ó-
hrein. Fyrir ofan teppin héngu
tveir speglar í gylltum römm-
um og fáeinar myndir sem
klipptar höfðu verið úr gömlum
tímaritum. Myndimar voru guln-
aðar og þvæjdar.
Garnet heyrði brakið í uxa-
kerrunum og hrópin í ökumönn-
unum, köll og hróp í körlum,
konum og börnum og hrjúfar
raddir diggaranna sem seldu
vatn. Hún tók oft ekki eftir há-
vaðanum heldur. En í dag iók
hún eftir honum, ef til vill
vegna þess að kyrrðin inni var
svo djúp. Stúlkur Estellu voru
sofandi og ef til viU Estella
líka. Þegar Garnet fór þangað
snemma um morguninn í fylgd
með Silky, hafði Estella opnað
fyrir þeim. Garnet hafði aðeins
séð henni bregða fyrir. Silky
hafði haldið um olnboga hennar
og leitt hana eftir dimmum,
þröngum gangi og inn í þetta
herbergi. Hann hafði heitið því
að húsið skyldi vera læst þar
til hann kæmi til baka til að
sækja hana. Áður en hann fór
hafði hann fengið að líta á
byssuna hennar, til að ganga
úr skugga um að hún væri í
fullkomnu lagi. Silky var ekki
hrifinn af þessari heimsókn.
Gamet hafði alls ekki verið
viss um að það væri rétt af
henni að fara þetta. Hún hafði
aftur fengið í sig þennan sama
hroll og um nóttína þegar hún
lá andvaka. En allur efi hvarf
um leið og hún sá Texas og
hversu andlitíð Ijómaði, er hún
kom. Ef tíl vffl hafði hún ekki
trúað þvi, að Texas lægi fyrir
dauðanum. En nú sá hún græn-
leitan litarháttinn, sljólegt
augnaráðið, titrandi hendumar,
máttlausa fætuma sem voru eins
og líflaus hrúga undir ullar-
teppinu. Hún vissi ekki mikið
um dauðann en þó vissi hún að
þannig leit lífið ekki út. Með
Stefán í fanginu kraup hún á
óhreinu gólfinu hjá rúminu. Sem
snöggvast fálmaði hann út í
bláinn, en svo fann hann áttina.
Hendur hans færðust til móts við
hana. Hann snerti Stefán og
strauk vanga Gametar með
þurrum, hörðum fingrunum og
hvíslaði: „Guð blessi yður, ung-
frú Gamet. Guð blessi yður.“
Gamet hafði aldrei setið við
banabeð. Áður en hún fór úr
veitingastofunni hafði hún sett
dót niður í körfu, hún setti niður
whiskýið handa Texas og ýmis-
legt smálegt handa Stefáni og á
síðustu stundu hafði hún tekið
biblíuna líka. Nú þegar Stefán
var sofnaður, tók hún fram bibl-
íuna og spurði feimnislega: „Tex-
as, viltu að ég lesi fyrir þig?“
Texas sneri til höfðinu. Garnet
hafði verið feimin, vegna þess
að hún vissi ekki hvort hann
kærði sig um það eða ekki. Hún
vissi ekki á hvað hann trúði,
eða hvort hann trúi á nokkuð
yfirleitt. En Texas brosti og
umlaði: „Það er fallegt af yður,
ungfrú Garnet.“ Eftir dálitla
þögn sagði hann: „Þér getið lesið
Guð er minn hirðir.“
Hún las fyrir hann. Fyrst var
hún skjálfrödduð, því að hún var
óvön að lesa upphátt. En hún
var fegin því að hann hafði valið
þann af sálmunum sem hún
kunni næstum utanað. Það var
hægara að lesa hann en eitt-
hvað sem hún kannaðist ekkert
við. Þegar hún hafði lokið lestr-
inum sá hún að hann lá með
lokuð augu, en eftír andartak
opnaði hann þau og sagði: „Þetta
var fallegt. Þökk fyrir.“ Eftir
nokkra stund spurði hann: „Ung-
frú Gamet, haldið þér að Guð
vilji taka á móti mér?“
„Já, Texas, það er ég viss
um,“ svaraði hún mildum rómi.
Texas brosti ögn. „Sjáið þér
til,“ sagði hann, „það er ég líka.“
Hann fálmaði aftur eftir ullar-
teppinu þreifaði sig áfram, þar
til hann fann á henni höndina
og tók um hana. Texas sagði:
„Eg héld ekki að ég hafi verið
góður eða neitt þess háttar. Ég
held bara að hann vilji mig
samt.“ Hann beit ögn til að hvíla
sig og hélt síðan áfram: „Áður
en þér komuð hingað, var ég
eiginlega að tala við Hann. Ég á
ekki beinlínis við að ég hafi
verið að biðja. Ég kann eklci að
biðja venjulegar bænir. Ég tal-
aði svona hálfpartinn við Hann.
Og eiginlega finnst mér það vera
klappað og klárt.“
Hún þrýsti höndina á honum.
„Það er það áreiðanlega Texas."
Aftur varð þögn. Gamet velti
fyrir sér hvort ekki væri neitt
annað sem hann vildi láta gera
fyrir sig á þessari jörð. Eftír
nokkra stund spurði hún hvort
hann vildi ekki að hún skrifaði
einhverjum fyrir hann. Hún þótt-
ist viss um að Brown kapteinn
myndi hjálpa henni að koma
bréfi til skila. „Kannski móður
þinni?“ sagði hún.
„Nei, þökk fyrir. Móðir mín
S KOTTA
Þú ætlaðir aðeins að hreinsa kertin . . . Manstu það?
Útbob
Tnnkaupastofnun Reykjavíkurborgar, vegna borgarverk-
træðingsins í Reykjavík og bæjarverkfræðingsins í Kópa-
vogi, óskar eftír tílboðum í lagningu aðalholræsis um
Fossvogsdal upp að Árbæjarblettum.
Otboðsgögn verða afhent á skrifstofu vorri, Vonarstræti 8,
frá og nieö laugardeginum 15. júní n.k., gegn 10.000.—
króna sktlatryggingu.
Tilboð verða opnuð á skrifstofu vorri, laugardaginn 24.
ágúst n k., kl. 10.00 f.h., að viðstöddum bjóðendunu
INNKAUPASTOFNUN REYKJAVÍKURBORGAR
er löngu dáin.“
„Og þú átt enga konu, Texas?“
„Nei, frú ég hef aldrei verið
giftur. Og faðir minn dó þegar
ég var lítill drengur.“ Texas
þagði andartak. „Faðir minn dó
af sári sem hann hlaut í Bowyer
virki. Það var árið 1814. Þér
voruð víst ekki einu sinni fædd-
ar þá?“
„Nei, ég er fædd árið 1826.
Ég hef aldrei heyrt um Bowyer
JANDERS”
DRAGNÓTATÚ
virki.“
„Það var vlrkið við Mobile-
flóann,“ sagði Texas. „Andrew
Jackson hershöfðingi hafði þar
yfirstjóm og Brctamir gerðu á-
rás undir stjóm Percys aðmíráls.
En þeir náðu ekki Mobile virk-
inu. Þetta var mikill bardagi og
faðir minn var góður hermaður
og hann dó sem hetja.“
Þessi langa ræða hafði gert
Texas þreyttan. Hann reyndi að
draga andann djúpt og stundi af
sársauka. En eftír nokkra hvíld
hélt hann áfram nð tala.
„Svo að þér þurfið ekkert bréf
að skrifa fyrir mig, ungfrú Gar-
net, ég á enga ættingja. Ekki
heldur — vini, ef út í það er
farið.“
„Þú átt mig, Texas,“ sagði hún
e’nbeitt.
,.Guð blessi yður, ungfrú Gar-
ne': ég veit það.“
,,Og ég er ekki sú eina,“ sagði
hún. „Manstu ekki eftír öllum
SISAL 0G MANILLUi
DRAGNÓTATÓ
FYRIRLIGGJANDI
Kristján ð. Skðgfjörð hf.
RÚMAR ALLA
FJÖLSKYLDUNA
KYNNIÐ YÐUR
MODEL 1963
•SmtMM.mftD MccrtM
jt rr\
Sími 24204
Sá verður hlssa . . .
BIcss, bless
bifreiðaleigan HJÓL HverflsffötnlJ
• • •