Þjóðviljinn - 23.06.1963, Page 10

10 SÍÐÁ -
GWEN BRISTOW:
I
HAMINGJU
LEIT
ÞI6ÐVILIINH
Sunnudagur 23. júnj 1963
S KOTT A
Hættu að horfa á blöðruna. Hlauptu.
Aðalfundur Félags
Kjötverzlana í Reykjavík
og hendur úr þvottafatinu sem
stóð á hillunni. Mikki þvoði
upp. Stefán togaði í pisin henn-
ar til að sýna henni fuglinn sem
Risinn hafði gefið honum. Hún
dáðist að honum og fór að hlæja
svo dátt að Stefán tók undir,
rétt eins og marglitur fugl væri
hið skemmtilegasta í heimi.
Isabel kom inn með föt sem
hún hafði verið að gera við
og Gamet bað hana að leika
við Stefán. Þegar Risinn var bú-
jnn að þurrka sér um hendurn-
ar, gekk hann frá speglinum og
horfði á sjálfan sig með van-
þóknun.
j,Það er hörmung að sjá mig“,
sagði hann sorgbitinn. „Ég þarf
að raka mig, fara í bað og
skipta um föt“.
Hann sneri sér frá speglinum.
„Segðu mér af John“, sagði
Gamet. „Hefur hann meiðzt
mikið? Af hverju skrifar hann
svona?"
Risinn kom og settist við hlið-
ina á henni. „Hann skrifaði
bréfið með vinstri hendi. Hægri
höndjn er reifuð og í fatla“.
„Haltu áfram. Er hann meidd-
ur víðar?“
„Hann er líka með spelkur
við hægri fótinn. Hann meidd-
ist í mjöðminnni og getur ekki
gengið. Nei, nei, fölnaðu ekki
svona, honum batnar áreiðan-,
lega“. Risinn tók vínflöskuna og
hellti í glas handa henni. „ Drekk
þú þetta og svo skal ég segja
þér allt af létta. Hann hefur
góða aðhlynningu. Það er mað-
ur í Santa Barbara sem býr vel
um beinbrot. Þú mátt ekki vera
honum reið. Gerðu það fyrir
mig, Gamet, að vera ekki reið
honum“.
Hárgreiðslan
Hárgrelðslu- og
snyrtistofa STEINU og DÓDÓ
Laugavegi 18 TH. h (lyfta)
Simi 24616-
P E R M A. Garðsenda 21,
sími 33968. Hárgreiðslu- og
snyrtistofa.
Dömur, hárgreiðsla við
alira hæfi.
T JARN ARSTOFAN,
Tjarnargötu 10. Vonarstrætis-
megin. — Sími 14662.
HÁRGREIÐSLUSTOFA
AUSTURBÆJAR
(María Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13 — sími 14656.
— Nuddstofa á sama stað. —
Gamet dró djúpt andann. „En
er hann ekki reiður mér?“
„Jú, að vísu“, sagði Risinn.
„En reyndu að skilja hann“.
Hann talaði eins og þau væru
fullorðið fólk sem þyrfti að
skilja bam og fyrirgefa því. „Ég
þekkti John og þú ættir líka að
vera farin að skilja hann. John
er svo hræddur við 6itt eigið
hjarta“.
Hún hvíslaði: „Ég skil hann
ekki. En ég elska hann svo
heitt“.
„Það veit ég þú gerir“, sagði
Risinn. „Þú verður að fara til
hans, því að hann getur ekki
komið hingað. Ætlarðu að koma
með mér til Santa Barbara?“
„Auðvitað".
„Það er gott,“ sagði Risinn.
„Bað hann þig að koma með
mig?“
„Nei, það gerði hann ekki, en
hann verður bálvondur út í mig
ef ég geri það ekki.“
„Æ, Æ,“ sagði hún og hló eins
og í uppgjöf. „Af hverju þurfti
ég endilega að verða ástfangin
af þessum þverhaus.“
„Nei, það veit ég ekki,“ sagði
Risinn alvarlegur.
Gamet vissi ekki að vangar
•hermar voru tárvotir, íyrr en
Risinn tók upp vasaklútinn sinn
og þerraði þá. Henni fannst sem
bún hefði,aldrei, íyrr fundið; eþjs
greinilega hversu mjög hún
þarfnaðist hans. Þegar hún sá
örkina með ójöfnu bukstöfunum,
hafði kviknað í henni logi sem
brenndi allt annað burt. Hún
vildi John, og hann vildi hana.
Hún ælaði að fara til hans og
hún ætlaði einskis að krefjast af
honum. John gat sagt að hann
elskaði hana eða hann gat látið
það vera, hann mátti lofa henni
eilífri ást eða neita að gefa
fyrirheit nema til næsta dags.
Það var hið eina rétta, hvemig
svo sem það yrði. Ef hún gæti
fengið hann núna, ætlaði hún
ekki að bera kvíðboga út af
framtíðinni. Þessa skelfilegu
mánuði hafði hún lært að meta
ráð Florindu: Taktu það sem
þú getur fengið og reyndu að
gera gott úr því.
Hún leit upp. „Segðu mér hvað
kom fyrir hann.“
„Það skal ég gera.“ Hann
hellti aftur í krúsina hennar.
„Drekktu þetta, þú hefur gott af
því.“
„Já. haltu áfram.“
„John sendi þér bréf með
Pablo. Ég veit ekki hvað stóð
í því. Pablo hafði meðferðis svar
frá þér, en Pablo fór ekki beint
heim á ranchóið. Pabló er yfir-
leitt prýðispiltur, en í þetta sinn
var hann ekki sem beztur. Hann
stazaði á leiðinni til að heim-
sækja vinafólk sitt, sem á fallega
dóttur. 1 þetta skipti var dóttir-
in fegurri en nokkru sinni fyrr,
og Pablo ákvað að gifta sig. Það
var háldin mikil brúðkaupsveizla
og Pablo settist upp og skemmli
sér og drakk. Seint og síðarmeir
kom hann til Torosa með nýju
konuna sína, en þá var langur
tími liðinn og John var fokreið-
ur. John hélt, að þú hefðir ekki
skrifað honum '
„Og beanv s það sem
ég '■ • ' ' 't’ hann trú-
leg? >nbá reiöari?"
„J; að skrifaðirðu honum
eiginlega? Eitthvað um upphit-
aða hálfvelgju? Ég skil það
ekki“.
,J>ú þarft ekki að skilja það,“
sagði Gamet. „Haltu áfram.“
Risinn hló og hallaði flösk-
unni. Þegar Pablo kom loks með
bréfið hennar var John í þann
veginn að leggja upp til San
Francisco, sagði Risinn. Eins og
hún vissi, hafði John áhuga á
að efnast, og hann var alltaf að
fjnna nýjar leiðir til að vinna
sér inn peninga. Nú bjuggu næst-
um fimm hundruð manns í San
Francisco, flestir bandaríkja-
menn og fjórir fimmtu hlutar
þeirra voru undir fertugu, og allir
voru vel stæðir. John var viss
um að landið umhverfis San
Francisco yrði mikils virði innan
skamms og hann hafði nýlega
keypt þar jörð. Léttlyndur rancó-
eigandi í nágrenninu var nýdá-
inn og hafði skilið eftir sig
miklar skuldir og hluti af landi
hans var seldur til að greiða þær
skuldir. John hafði keypt það
með aðstoð umboðsmanns og nú
ætlaði hann að fara þangað og
líta á landið. Hann var einmitt
ferðbúinn þegar Pablo kom.
John las bréfið frá Gametu.
hann frestaði ferðinni norður á
bóginn og sagði þjónunum að
hann ætlaði í staðinn til Los
Angeles. Þetta var í verstu hit-
unum í september — Garnet
mundi sjálfsagt hversu heitt var
þá. Vegna hitans hafði John
ferðazt með ströndinni, þar sem
meira vatn var að fá og betri
beitjhanda hrossunum.
„Það var í nánd við Santa
Barbara,“ sagði Risinn, „sem
John reyndi að stökkva yfir gjá.
Hann liefði geíað riðið fyrir
gjána en John var að flýta sér.
Hann var líka reiður og honum
hefði létt í skapi við að stökkva
yfir gjánana. Hann reið græð-
ingi, en gjáin var of breið. John
kom illa niður.
Pablo og nýja konan hans
hjúkruðu John eins vel og þau
gátu meðan hinir piltamir riðu
til Santa Barbara til að sækja
hjálp til góðs fólks sem John
þekkti þar. Það hét Lorca. Kom-
ið var með börur og John flutt-
ur til Santa Barbara og þar var
náð í manninn sem batt spelk-
ur við bein“.
„Varst þú þar?“
„Nei, ég vissi ekkert um þetta.
Ég hafði sjálfur verið í San
Francisco. Rússneska skipið ligg-
ur þar í höfn. Ég fékk far með
því, en það siglir ekki fyrr en
í vor, svo að ég fór suður á
bóginn til að segja John að hann
gæti fengið bústofninn minn
þegar ég færi. 1 Toroso sögðu
þeir mér að hann hefði farið
strandleiðina til Los Angeles, svo
að mér datt í hug að gera slíkt
hið sam og hitta hann og þig
og Florindu. Þegar ég kom til
Santa Barbara, komst ég að því,
að hann var staddur hjá senor
Lorca. Ég fór að heimsækja hann
og fann hann vafinn í sára-
bindi“.
„Er hann alvarlega slasaður,
Risi?“
„Ekki til skaða. Honum batn-
ar aftur. John er svo mikill auli,
Gamet. Ég ætlaði að gefa hon-
um bústofninn minn, en hann
vildi ekki taka við honum nema
borga fyrir hann. Hann er svo
vitlaus“.
„Já, ég veit það. Líður honum
mjög illa?“
„Fyrst í stað hafði hann kval-
ir og hita, en nú er hann hita-
laus og finnur ekki til, ef hann
vildi bara liggja kyrr. Hann hef-
ur andstyggð á að liggja kyrr“.
„Hann hefur andstyggð á að
vera bjargarlaus, það grunaði
mig. Ó, Risi, þetta er annars
ljóti maðurinn, af hverju skrif-
aði hann mér ekki fyrr?“
„Hann gat ekki skrifað og
har.r hefur vist ekki viljað láta
neinn annan skrifa fyrir sig“.
Garnet hló. „Láttu mig þekkja
hann. Hann sendi ekki boð eftir
mér, vegna þess að enginn mátt-
ur á jarðríki hefði getað fengið
hann til að segja: „Ég er •-.'eik-
ur og hjálparvana og þarfnast
þín“. Hann hefði alls ekki skrif-
að mér núna heldur, ef þú "»efð-
ir ekki verið að fara til Los
Angeles hvort eð var og hann
vissi að þú myndir segja mér
að hann hefði slasazt".
„Vertu ekki að spyrja mig,
þegar þú veizt öll svörin sjálf“,
sagði Risinn rólegur. „Hvenær
geturðu lagt af stað til Santa
Barbara?"
„Á morgun. Isabel verður að
taka Stefán af mér meðan ég er
í burtu“.
„Ég tók með mér tvær konur
sem geta stjanað við þig á leið-
inni“.
„Nei, Risi þó, hvað það var
hugulsamt".
„Senora Lorca sagði að és; yrði
að hafa konur með mér. Hún
sagði að þú mættir ekki koma
með mér nema fleira kvenfólk
væri með í förinni. Það væri
þér ekki sæmandi“.
Gamet gat ekki varizt hlátri.
„Ég myndi treysta þér í sigl-
ingu umhverfis jörðina, Risi“.
„Þakka þér fyrir“. sagði Ris-
inn. „Það myndirðu sjálfsagt
gera, en ekki senora Lorca. Hún
segir að ég sé slæmur maður.
Mig langar í dálítið meira vín.
Má ég taka flösku úr hillunrii?“
„Auðvitað. Haltu bara áfram“.
Hann fór að sækja vínið.
Mikki gekk yfir herbergið og að
bardyrunum. Hún heyrði hann
segja: „Flöken Flinda, koma
bolða baunil“.
Florinda kom inn. Hún gekk
beint til Gametar og tók sér
stöðu fyrir framan hana með
hendur á mjöðmum.
„Risinn er trúlega búinn að
segja þér frá John?
„Auðvitað", sagði Gamet.
Viðial við
frú Önnu
Framhald af 7. síðu.
siðavendni hörð í þessum efn-
um eins og annarsstaðar og
kostaði mig oft vináttu.
Og unnusti minn dvaldist oft
erlendis og alltaf tók ég á móti
honum á brautarpallinum með
sannri gleði endurfundanna.
Við héldum til Islands árið
1914.
Nýtt líf blasti við mér á
þessari elskulegu eyju í Norður-
höfum. Hér mun ég bera beinin
í Hrepphólakirkjugarði við hlið
manns míns.
Aðalfundur Félags kjötverzl-
ana í Reykjavík var haldinn í
húsi Slysavavarnafélags fslands
v/Grandagarð, 22. maí s.l.
Formaður félagsjns, Viggó M.
Sigurðsson, fluttj skýrslu stjórn-
arjnnar frá ljðnu starfsári, og
sagði frá kjöri fyrsta heiðurs-
félaga félagsins, J. C. Klein, og
var hann hylltur með ferföldu
hi'—rahrópi.
Fyrir í stjóminni voru: Jón
Eyjólfsson og Jónas Gunnars-
son.
Varamenn voru kjörnir Jón
B. Þórðarson og Jóhann Gunn—
laugsson.
Fulltrúi í stjóm Kaup-
mannasamtaka fslands var end-
urkjörinn Þorvaldur Guðmunds-
son, en varamaður hans, Þor-
björn Jóhannesson.
Þetta er olíumálverk af mér.
Hvemig finnst þér?
Þetta er mjög fallegt og þó . .
gaztu ekki haft skcmmtilegri
svíd?
Úmögulegt. Málarinn ákvarð-
ar slíkt . . .
Ég þjarkaðí um verðið við
hann fyrirfram.
g. m.
í stjórn félagsins voru kosn-
ir: Þorbjöm Jóhannesson, for-
maður, og meðstjómendur: Þor-
valdur Guðmundsson og J. C.
Klein.
Þorvaldur Guðmundsson lysti
fyrirhugaðri kjötmiðstöð, sem
byggja skal á Kirkjusandi, en
þar er um að ræða eitt mesta
hagsmunamál kjötkaupmanna
í Reykjavík.
Uppboð
Opinbert uppboð verður haldið eftir beiðni Saka-
dóms Reykjavíkur að Fríkirkjuvegi 11, hér 1
borg, miðvikudaginn 26. júní n.k. kl. 1,30 e.h.
Seldir verða alls konar óskilamunir s.s. reiðhjól,
fatnaður, töskur, úr, lindarpennar o.fl.
Greiðsla fari fram við hamarshögg.
BORGARFÓGETAEMBÆTTIÐ í REYKJAVÍK.
Byggingaráðunautur
Kópavogskaupstaðar er til viðtals fyrir húsbyggjendur
og aðra þá er Ieita vSIja ráða hans kl. 17—18.30 mánu-
daga miðvikudaga og föstudaga á bæjarskrifstofunni
Skjólbraut 10 — Sími 17571.
VONDUÐ
Sfáutýórjónsson &co
Jiafhantneti 4-
RÚMAR ALLA
FJÖLSKYLDUNA
KYNNIÐ YÐUR
MODEL 1963 _
Sími 24201
& CO. p.o. BOX 15M • KYWAVlK