Þjóðviljinn - 04.07.1963, Blaðsíða 8

g SfÐA
HÓÐVILJINN
Fimmtudagur 4. júlí 1963
hamingjusöm það sem þú átt
eftir ólifað“.
„En þú ert ekki sérlega hrif-
in af því?“
„En góða Gamet mín“, sagði
Florinda með haegð. „Ég vil
ekki skipta mér af þínum mál-
efnum. En við John erum tölu-
vert lík. Við höfum bæði lifað
lífinu ein á þann hátt sem þú
getur ekki skilið, og það er
erfitt að venja sig af þv£. Ég
er bara að velta fyrir mér, hvort
hann geti opnað sig fyrir nokk-
urri manneskju".
Gamet íhugaði þetta. Hún
spurði: „Er það þess vegna sem
hann er svona lengi í burtu?
Vegna þess að hann er óvanur
því að einhver hafi áhyggjur
af honum og sakni hans, og
hann skilji því ekki að ég sé
óróleg núna?“
„Já, ég býst við því. John
er að sinna eigin viðskipta-
málum og hann athugar hreint
ekki neitt að þú bíður hér neðra
í ofv-æni. Og þegar hann birtist,
segir hann áreiðanlega: „En við
hvað varstu eiginlega hrædd?
Ég sagðist ætla að koma og
hér er ég.“
„Heldurðu að hann verði
alltaf svona?“
„Því get ég ekki svarað",
sagði Florinda. „En maður sem
alltaf hefur vanizt því að fara
eigin götur, á erfitt með að
breyta sér. Þetta verður þér
aldrei að skapi. Þú getur kom-
ið til móts við hann að hálfu,
en þú átt ekki að vera nein
gufa“.
„John myndi ekki vilja mig, ef
ég væri það“, svaraði Gamet.
Hárareiðslan
Hárgreiðslu- og
snyrtistofa STEINH og DÓDÓ
Laugavegi 18 m. h (lyfta)
Sími 24616
P E R M A Garðsenda 21,
stmi 33968. Hárgreiðslu. og
snyrtistofa
Dömur, hárgreiðsla við
allra haefi.
TJARNARSTOFAN,
Tjarnargötu 10. Vonarstrætis-
megin. — Sími 14662-
HÁRGREIÐSLUSTOFA
AUSTURBÆJAR
(María Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13 — sími 14656.
— Nuddstofa á sama stað. —
„Nei, hann myndi ekki vilja
þig ef þú værir gufa, en hann
gæti vel lumbrað á þér vegna
þess að þú ert það ekki“.
Þær töluðu ekki meira um
þetta. En þegar Gamet reis á
fætur til að fara inn til sín,
brosti Florindaogsagði: „Kannski
gerí ég John rangt til, vina
mín. Það vona ég sannarlega".
Næsta morgun fóm þær til
Abbotts til að líta á efni í
vorföt. Veðrið var dásamlegt.
Anis- og sinnepsblóm strukust
við pilsfald þeirra á leiðinni.
Florinda sagði, að þær skyldu
tína fáein blöð á heimleiðinni
til að hafa með matnum, og
Gamet hugsaði til þess með
sting í hjarta, að það hafði
verið John sem kenndi henni að
sjóða þessar villtu jurtir.
Þær komu til Abbotts. Hann
heilsaði þeim hjartanlega og
kallaði til Collins að sýna stúlk-
unum fallegu bómullarefnin sem
hann hefði tekið frá handa
þeim. Meðan Collins vafði of-
anaf efnisströngum, spurði Abb-
ott hvort þær hefðu heyrt nýj-
ustu fréttirnar. Hjá honum
höfðu rétt áðan verið nokkrir
hermenn og þeir höfðu sagt
honum frá veslings Frémont of-
úrsta7*T5áð 'VSr'" atíma'*!S5tandið.
Abbott sagði að sér hefði allt-
af líkað vel við Frémont. Pilt-
arnir- höfðu- sagt-.honum að. Fré-
mont hefði verið stefnt fyrir
herrétt fyrjr uppreisn og ó-
hlýðni. Hann hefði verið fund-
inn sekur og verið rekinn úr
hemum. En Polk forseti hafði —
tja, hvemig var það nú orðað?
— staðfest dóminn. en náðað
hann. Ef til vill vildi forsetinn
með því viðurkenna hið mikla
starf sem Frémont hafði unnið
sem landkönnuður. En þetta var
alltof sorglegt samt. Abbott
hristi höfuðið hryggur í bragði.
Garnet vorkenndi Frémont,
en þessa stundina hafði hún
meiri áhuga á eigin vanda-
málum en annarra. Hún spurði
Abbott hvort nokkuð hefði
frétzt frá San Francisco. Abb-
ott strauk sér um skallann og
hugsaði sig um. Það hafði lítið
borizt af fréttum uPP á sið-
kastið sagði hann veðrið hafði
verið svq slæmt, eins og þær
vissu. En hann vildi ekki við-
urkenna að hann hefði engar
fréttir að segja fyrst hann var
spurður, svo að hann fór að
tala um San Francisco. Fínn
bær það, sagði hann, bandrísk-
ur bær og óx stöðugt. fólk
flykktist þangað frá Oregon og
víðar að. Þar voru gistihús og
dagblöð og nú var verið að
byggja barnaskóla. Þar var sæg-
ur af börnum. Fjórir karlmenn
á móti hverri stúlku. svo að
þar voru trúlega engar pipar-
meyjar og fólkinu fjölgaði. án
þess að hjálp frá Oregon kæmi
til. Abbott hló að eigín fyndni.
Gamet hló líka, en það vom
ekki þess konar fréttir sem hún
hafði vonazt eftir. Abbotf
barði feitum hnefunum ; búðar-
borðið. — Nei, hvað sé ég,
hrópaði hann með innileik.
—• Komið inn, herra minn!
Gamet og Florinda sneru sér
við og þama stóð Fagri Risi.
Garnet fékk hjartslátt þegar
hún sá Risann, ef til vill kom
hann með fréttir af John. En
fyrstu mínúturnar fékk hún
ekkert tækifæri til að spyrja
honn. Allir þurftu að heþsa
honum í eiinu, Abbott og Flor-
inda og Collins og innfæddur
ranchóetgandi, sem kominn var
til að tala um húðasölu. Risinn
sagðist hafa komið nóttina áð-
ur til þess að kveðja vimi sína
í Los Angeles, því að nú væri
ferðinni heitið norður á bóginn
til að fara um borð í skipið.
Hann hafði verið svo óhreinn
og illa til reika að hann hafði
ekki getað látið nokkurn mann
sjá sig. svo að hann hafði far-
ið beint til vinar sins, senors
Cereceda, þar sem hann gisti
oft þegar hann var í bænum.
Þar hafði hann þvegið sér og
sofið smástund og hið fyrsta
sem hann gerði þegar hann
vaknaði var að líta inn í veit-
ingstofuna. José hafði sagt hon-
um að stúlkumar væru hjá
Abbott, og hingað var hann nú
kominn. Og þær urðu fallegri
með hverjum degi, var ekki svo,
herra Abbott?
Auðvitað var hann sammála
og Abbott pantaði vín og Coll-
ins kom með krúsir. Abbott á-
vítaði Florindu rétt einu sinni
fyrir að vilja ekki drekka. en
hún hló og sagði að það væri
leitt til þess að vita. en vín
hefði óþægileg áhrif á melting-
una i henni. Þau hin skáluðu
við Risann og óskuðu honum
góðrar ferðar til Pétursborgar.
í glasaglaumnum notaði Risinn
tækifærið og spurði Garnetu:
„Hvar er John?
Garriet fékk kökk í hálsinn.
— „Ég veit ekki hvar hann er,
Risi,“ sagði hún. „Ég hélt að þú
gætir sagt mér það.“
Risinn hristi höfuðið undrandi.
„Nei, ég hef ekki séð hann. Ég
var á ranchóinu mínu. Á leið-
inni hngað fór ég framhjá Tor-
osa, en þar höfðu þer ekki heyrt
frá honum, svo að ég hélt að
hann væri í Los Angeles til að
gifta sig. Hefurðu ekki fengið
neitt bréf?“
„Bara eitt í janúar, þar sem
hann sagðist vera kominn til San
Francisco."
Risinn varð hissa, en hann
brosti uppörvandi til hennar.
„Það er erfitt að komast leiðar
sinnar á regntímanum."
Garnet svaraði ekki. Hún var
orðin þreytt á að heyra þetta.
Nú var kominn apríl og hún gat
ekki skilið að veðrið gæti heft
för Johns svo lengi. Ekki ef hann
kærði sig um að komast.
Florinda greip um höndina á
Garnetu og breytti um umræðu-
efni með því að spyrja Risann
um allt það sem hann hefði þurft
að gera áður en hann færj af
stað.
Risinn sagði þeim að hann
hefði sett bústjóra yfir ranchóið
sitt, duglegan kana, nýkominn
frá Oregon. Nú fékkst ekki leng-
ur ókeypis land hjá mexíkönun-
um. Fólk sem fluttist til landsins
vildi gjaman fá vinnu á þeim
ranchóum sem til voru. Risinn
hafði með sér skjöl, sem hann
ætlaði að geyma hjá bandaríska
alcaldanum, Foster. 1 þeim stóð
að eignir hans ættu að ganga
til Johns, ef hann væri sjálfur
ekki komjnn aftur frá Rússlandi
innan tíu ára. „Tíu ára!“ hróp-
uðu þau hvert upp í annað.
Risinn brosti og yppti öxlum.
Rússneski sarinn sendi ekki skip
til Kaliforníu á hverju ári, sagði
hann, síður en svo. Og þegar skip
var loks lagt af stað, tók ferðin
óratíma. Að minnsta kosti eitt j
ár, ef til vill hálft annað.
„Hve langt verðurðu að fara
til að komast til St. Pétursborg- ]
ar?“ spurði Florinda.
„Kannski tíu þúsund mflur,“ |
svaraði Risinn. „Kannski meira,
kannski minna, ég veit það ekki.“
Florinda blístraði. „Hvemig J
kemstu þangað, Risi?“
„Við förum suður fyrir Ame- I
ríku. Síðan upp Atlantshafið og
inn í Norðursjó og Eystrasalt."
„Hvar er það?“
„Það veit ég ekki,“ sagði Ris-
inn hinn rólegasti. „Skipstjórinn
sagði mér allt þetta. Ég hef sjálf-
sagt farið sömu höfin þegar ég
kom hingað, en ég vissi ekki
hvað þau hétu.“
„En heldurðu að þú deyir ekki
úr skyrbjúg?" spurði hún.
„Það held ég varla. Ég komst
hingað án þess að deyja úr skyr-
bjúg.“
,,En ertu ekki hræddur um —“
Hún þagnaði.
Hann brosti til hennar. „Að
komast ekki alla leið? Auðvitað
getur það komið fyrir. En ég
komst hingað einu sinni."
„Þú ert býsna rólegur yfir öllu
þessu,“ sagði hún með aðdáun.
„Ég hef þráð þetta svo lengi.
Ég hefði aldrei getað orðið ham-
ingjusamur ef ég hefði ekki
fengið að sjá Rússland aftur. Og
þá er tilgangslaust að vera
hræddur?“ Hann brosti til þeirra
allra og sagði aftur við Florindu:
„Jæja nú verð ég að fara og tala
við Foster en ef þið bjóðið mér
í kvöldmatinn þá kem ég.“
„Þú ert boðinn," sagði Flor-
inda.
Risinn veifaði til þeirra með
hattinum um leið og hann fór.
Florinda gekk aftur að búðar-
borðinu. „Já, svo var það efnið,
Ég ætla að taka þetta blóm-
mynztraða og þetta hvíta með
litlu, grænu hríslunum, Eru tií
nokkrir stórir hvítir hnappar?“
Garnet keypti líka bómullar-
efnj, en án alls áhuga. Hún var
að hugsa um John. Hún var
líka að hugsa um hversu mjög
hún myndi sakna Risans. Skyldi
hann kunna við sig í Péturs-
borg?
Gleðin við kvöldborðið var
því býana tregablömdin. IÞau
voru öll að velta fyrir gér, hvort
þau myndu oftar eiga eftir að
hittast á þennan hátt.
Þegar Garnet og Florinda
fóru iQks upp á loftið, sagði
Florinda:
— Garnet, ég held að þessi
óheflaði Rússi sé indælasti og
bezti maður sem ég hef þekkt
á ævinni. Ef þeir verða ekki
góðir við hann í St. Pétursborg
— Hún þagnaði og yppti öxlum.
Ef þeir yrðu ekki góðir við
hann í Pétursborg, þá gæti hún
víst harla lítið gert við því.
Isabel hafði borið upp hlaða
af þvotti. Þegar Gamet gekk frá
þvottinum, fann hún millipils
sem Florinda átti, og hún fór
með það inn til hennar. Flor-
inda sat á gólfinu fyrir fram-
an kistuna og rótaði í skarf-
gripunum sínum. Þegar Gamet
kom inn. sagði hún;
S KOTTA
Ef þú ætlar að eiga þennan skrjóð áfram, þá legg ég til,
að þú eignist þinn eigin oliubrunn.
Fyrirliggjandi:
Asbestpípur 30 cm þvermál
Hentugar íyrir sorprennur.
Marz Trading Co. h.f.
Klapparstíg 20. — Sími 17373.
OCíiOij, SVi >hii'
APASKINNSJAKKAR
POPLÍNJAKKAR
HELAMCA-SÍÐBUXUR
PILS
BLÚSSUR
SPORTVESTI
REGNKAPUR
KÁPUR
KJÖLAR
DRAGTIR
Mikið úrval.
Verðið hagkvæmt.
Sendum í póstkröíu um land allt.
TÍZKUVERZLUNIN GUÐRÚN
Rauðarárstíg 1. — Sími 15077.
Rílastæði við búðina.
LOKAÐ
vegna sumarleyfa frá og meö 15. júlí til 6.
ágúst.
SOLUNEFND VARNARLIÐSEIGNA.
Þú vilt fá kauphækkun, Ég hef verið fimm ár sölu-
Andrés frændi. Sannfærðu maður hjá þér og það er
mig á fimm mínútum. orðið dýrara að lifa nú en þá.
Tvær mínútur liðnar.
Fæ ég þá kauphækkun,
Skröggur frændi? Nei, — þú
ert enginn sölumaður.
Set þig í gólfþvott á morgun.
RÚMAR ALLA
FJÖLSKYLDUNA
KYNNIÐ YÐUR
MODEL 1963
*S«"Im^B]ÖRNSSON A CO. BOX158Í
Sími 24204
REYKJAVlK