Þjóðviljinn - 12.07.1963, Blaðsíða 8

g SlÐA
HÓÐVILIIM
Föstudagur 12. júlí 1963
GWEN BRISTOW:
/
I
HAMINGJU
LEIT
á morgun. Þú þráir nefnjlega
ævintýri og spennjng og ef
John hefði sagt Þér frá þessu
gulllandi og sagt að þú fengir
aldrei að sjá það, þú ættir að
sitja heima og bródéra — al-
máttugur, hvað gengur nú að
þér? Ertu að gráta?“
„Nei, ég er að hlæja“, sagði
Garnet.
Hún hélt teppinu fyrir munn-
inn til að bæla niður hláturinn,
en það tókst ekki. Florinda
hafði rétt fyrir sér, öldungis
laukrétt, og nú mundi Garnet
hvar hún hafði heyrt þetta allt
saman áður. Faðir hennar hafði
sagt það við hana daginn góða
í New York. þegar hann hafði
gefið henni samþykki sitt til
þess að giftast Oliver og fara
til Kalifomiu. Hann hafði sagt
henni hvers vegna hann gæfi
þetta leyfi. Hann hafði minnt
hana á forfeður hennar,
ævintýramenn sem vildu ekki
sitja um kyrrf heima og iifa
skikkanlegu lífi eins og vera
bar á þeim tíma. Þeir höfðu
ferðazt út í auðnina, þeir höfðu
fengið það sem þeir sóttust eft-
ir, þeir höfðu skapað hana og
landið hennar. Og nú var blóð
þeirra í æðum hennar og lífs-
þorsti þeirra og hún óskaði þess
sama og þeir, mannrauna og
'ævintýra í nýjum heimi.
Og hún hafði haldið að hún
óskaði sér aftur heim í Union
Spuare! Hún hafði haldið, að
hún óskaði sér náðugra og til-
b’-evtingarlausra daga. þar sem
hún vissi fyrir allt sem gerð-
ist Skelfingar auli hafði hún
verjð Hún vildi ekki frið og
hún kærði sig ekki um karl-
mann sem gat veitt henni frið.
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu og
snyrtistofa STEINU og DÓDÓ
Laugavegi 18 ffl. b (lyfta)
Simi 24616
P E R M A Garðsenda 21,
sími 33968. Hárgreiðslu. og
snyrtistofa.
Dömur, hárgreiðsla við
allra hæfi.
TJARNARSTOFAN.
Tjarnargötu 10. Vonarstrætis-
megin. — Sími 14662.
HÁRGREIÐSLDSTOFA
AUSTDRBÆJAR
(Maria Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13 — sími 14656.
— Nuddstofa á sama stað. —
Hún vildi fá John, vegna þess
að John var hið óþekkta og
við hlið hans yrði lífið ti'lbreyt-
ingarríkt og spennandi.
Florinda var aftur búin að
halla sér úf af. Gamet hvíslaði:
,.Ertu sofnuð, Florinda?“
,,Nei, en ég sofna eftir andar-
tak ef þú hefur hægt um þig.“
„Ég ætlaði bara að segja Þér,
að þú hefur alveg rétt fyrir
þér. Auðvitað fer ég til gull-
landsins".
,,Ágætt“, sagði Florinda. „Við
hittumst í San Francisco".
50
Sólin brauzt gegnum morgun-
þokuna og Risinn var ferðbú-
inn. Klyfjahestarnir og reið-
hestarnir stóðu fyrir framan
veitingastofuna undir eftirliti
þjónanna. S'kikkjur þeirra bar
við gráa þokuna. Fremst í flokki
stóð stórvaxin hryssa Risans
með silfurbúinn hnakk og beizli.
Hestarnir spörkuðu og fjöldi
bæjarbúa stóð álengdar og dáð-
ist að hinum skrautlega flokki.
Piltamir röbbuðu saman og lag-
færðu klyfjamar og döðmðu
við ftúlkumar sem kdmið höfðu
•fil að' borfa á éftir þeim. Þjón-
arnir áttu að ríða með Risan-
um til San Francisco og hann
hafði sagt þeim að þegar hann
færi um borð í skipið ættu þeir
að fá bæði hestana og reiðver-
in, svo að þeir kæmu til baka
jafn glæsiiegir og þeir fóru.
Veitingastofan var enn lok-
uð. Florinda hafði lýst því yf-
ir að hún yrði ekki opnuð fyrr
en Risinn væri vel úr augsýn.
Hún gerði svo sjaldan kröfur
fyrir sjáifa sig, að Silky þótti
ráðlegast að setja sig ekki upp
á móti þvi. Silky hafði sjálf-
ur komið niður til að taka við
hönzkunum sem Risinn færði
honum kvöldið áður, og þegar
hann var búinn að óska honum
góðrar ferðar. hafði hann frið
til Abbots til að taka á móti
whiskysendingu sem ko;mið
hafði með skipi.
Risinn var í eldhúsinu ásamt
John og Florindu og Garnetu.
Ungu stúlkumar höfðu skreytt
sig með gullnálunum gem hann
hafði gefið þeim. Þær voru dá-
Ktjð dapureygar af svefnleysi.
en Mikki hafði komið óbeðinn
og fært þeim kaffi. „Blessunjn
hann Mikki“. sagði Florinda
þegar hún drakk kaffið. „Ég
vona að ég geti fengið hann með
mér til San Francisco".
„Heldurðu ekki að Silky fari
með þér líka?“ spurði Risinn.
„Það vona ég, en ég ætti auð-
veldara með að komast af án
hans en Mikka. En þegar Silky
fréttir um gullið. get ég ekki
ímyndað mér annað en hann
vilji fá sinn skerf af þvi.“
Samræðumar voru daufar.
þau gátu litið sagt. Þeim þótti
vænt uffl Risann og vildu ó-
gjaman sjá af honum, en þau
skildu þó vel að hann langaði
til að sjá aftur landið sitt og
þjóð sína. Þau veltu því öll
fyrir sér hvort hann kæmi til
baka.
John sagði fátt. Hann sagði
yfirleitt lítið þegar eitthvað gekk
nærri honum. Nú átti hann að
•kveðja bezta vin sinn og Garnet
og Florinda vissu að það var
ekki auðvelt.
Eftir nokkra stund gengu
mennimir tveir að bakdyrunum
og þar stóðu þeir og töluðu
saman í hálfum hljóðum. Þeir
brostu hvor ti'l annars en svip-
ur þeirra var alvarlegur og Ris-
inn lagði höndina á öxlina á
John og þrýsti hana. Garnet og
Florinda sneru sér undan og
Florinda hellti meira kaffi í
bollann Qg sagði: „Almáttugur
hvað ég á éftir að sakna þessa
tröllaukna Rússa“.
Eftir fáeinar mínúfur kom
Risinn aftur að borðinu. Hann
sagðist ætla að kveðja. Þær risu
á fætur í skyndi. Gamet með
kökk í hálsinum og hún var feg-
in því að hún var kona. Ef hún
var gráti nær, þá þurfti hún
ekki að skammast sín fyrir það.
Hún velti fyrir sér hvort Flor-
inda myndi líka gráta. En, nei,
Florinda grét aldrei. Einmitt
nú brosti hún og sagði: ,,Jæja,
góða ferð og gangi þér vel“.
rétt eins og Risinn ætlaði að
fara til San Diego.
Risinn þakkaði henni og sneri
sér að Garnetu.
„Viltu gefa mér kveðjukoss,
Garnet?“ spurði hann.
Gamet tók um háTsinn á hon-
um. Risinn þrýsti hana, svo að
hún náði varla andanum og
hann kyssti hana og tárin komu
fram í augu hennar og mnnu
niður vangana. Með anrian
handlegginn um mitti hennar
tók Risinn fram vasaklút og
þurrkaði henni um augun og
sagði:
„Ég er glaður yfir að þú skul-
ir meta mig svo mikils að þú
grætur þegar ég fer. Mér þykir
ekki gaman að fara frá þér. En
ég er feginn því hvað þið John
emð hamingjusöm. Ég mun
alltaf elska ykkur og hug§a til
ykkar“.
Gamet sagði líka að hún elsk-
aði hann og bað hann að koma
til baka ef hann gæti. Þegar
hann sleppti henni, fók hún upp
vasaklútinn sinn og þurrkaði
sér um augun, því að tárin
flóðu ennþá. John tók um hand-
legginn á henni og teymdi hana
að eldavélinni.
„Við bíðum héma“, sagði
hann lágt.
„Eigum við ekki að fylgja
honum út og sjá þegar hann
fer?“
„Jú. en ekki alveg strax.
Hann sagðist þurfa að segja
dáKtið við Florindú'.
Gamet leit við. Risinn og
Florinda vom á leið inn í bar-
inn. Hann hafði opnað dyrnar
fyrir henni og hún leit á hann
hissa^ og spyrjandi. Hún hafði
bersýnilega ekki búizt við þessu,
að hann myndi kveðja hana
undir fjögur augu. Garoet
spurði:
„Hvað ætlar hann að segja
við hana, John?“
„Það hef ég ekki hugmynd
um“, svaraði John, hann skar-
aði viðutan í glæðumar. „Ég
mun sakna hans, Garnet“.
„Já, það veit ég“, svaraði hún
blíðlega. „Enn meira en við“.
„Hann er bezti maður sem ég
hef kynnzt á ævinni". sagði
John. Hann lagði frá sér skör-
unginn, tók um mitti hennar og
dró hana að sér.
„Ég er feginn því að hafa
fengið þig“, sagði hann. „Strax
og Nikolai er farinn, ætla ég
á fund alcaldans".
„Ætlarðu ekki að fylgja
Risanum á leið?“
John hristi höfuðið. „Nei, að
draga kveðjustund á langinn er
að draga kvöl á langinn. Ég vil
kveðja í eitt skipti fyrir öll
og Ijúka því af“. Hann tók blý-
ant og blað uppúr vasanum. „f
stað þess að standa hér og sýta,
skulum við gera eitthvað að
gagni. Alcaldinn þarf að fá allar
upplýsingar um Þig. Fæðingar-
dag og ár ríkisfang og svo
framvegis".
„Fædd tíunda janúar 1826“,
sagði Garnet. „f New York borg.
Báðir foreldrar mínir eru fædd-
ir í Bandarikjunum“.
„Og svo var það fyrra hjóna-
band þitt, hann vi'll sjálfsagt
fá upplýsingar um það líka“.
John skrifaði hratt. Hann var
skynsamur, hugsaði Gamet. Að
standa ekki þama og sýta! Hafa
eitthvað fyrir stafni! Hún leit
að bamum. Dyrnar voru lokað-
ar.
Florinda fylgdist með Risan-
um inn í veitingastofuna. Þau
stóðu saman bakvið barborðið,
þar sem hún hafði staðið i
mörg hundruð klukkutíma og
skenkt í glös handa hundruðum
karlmanna. Stofan virtist svo
framandi, þegar hún var mann-
auð. Mjóar sólarrákir smeygðu
sér inn um rifurnar á hlerun-
um og daufur hávaði barst inn
frá götunni. Þetta var allt orð-
ið svo breytt. Garnet myndi
ekki framar vinna þarna með
henni og sjálf yrði hún ekki
þarna miklu lengur. því að hún
ætlaði til San Francisco.
Allt var breytingum háð. En
það var lilgangslaust að harma
það. Þnnig yrði það. Og heim-
urinn væri leiðinlegur án ti'l-
breytinga. Risinn ætlaði jil
Rússlands. Hann hafði sagt
henni fyrir löngu að hann ætl-
aði að fara, en hún hafði ekki
trúað þvi almennilega, fyrr en
núna. Rússland var þokukennd-
ur staður í órafjarlægð. Það var
erfitt að gera sér i hugarlund
að þar væri einhver, sem hún
þekkti. Hann kæmi aldrei fram-
ar á barinn, þar sem birtu staf-
aði af honum. vegna góðleika
hans og skrautlegs klæðaburð-
ar. Þegar hann kæmi aftur til
Califomíu. gæti hann alltaf haft
upp á henni í San Francisco. En
kæmi hann aldrei til baka.
Skollinn sjálfur, hugsaði Flor-
inda, nú er ég að verða tilfinn-
ingasöm. Ég hef kvatt svo
marga um dagana. Það er bara
að horfa beint fram fyrir sig,
það er eina leiðin. Eins og ég
hef alltaf sagt, þá er aldrei að
vita hvað bíður manns og
kannski verður það eitthvað
skemmtilegt. Oftast er það svo.
Það er bezt að Ijúka þessu af.
Hún sneri sér undrandi að
Risanum. Hún var rétt i þessu
að átta sig á að þau höfðu stað-
ið þama drykklanga stund án
þess að mæla orð.
Risinn stóð með olnbogana á
barborðinu og horfði á hana og
brosti sínu alúðlega. viðkvæmn-
islega brosi. Florinda fann að
hún var í þann veginn að verða
tilfinningasöm aftur, þegar hún
hugsaði til þess að kannski væri
SKOTTA
Skúli var að hreinsa vatnsbyssuna sína, þegar skotið hljóp
allt í einu af.
Steindór vill sel/a
Chevrolet langferðabifreiðir
18 og 26 manna. Seljast ódýrt.
Ennfremur Kaiser fólksbifreiðir.
Seljast ódýrt.
Chevrolet fólksbifreið, módel 1955,
6 manna, í góðu standi.
Peugéot fólksbifreið, 5 manna, model ’62
Ekin 7 þúsund kílómetra.
Mercedes Benz, dísel, model ’61,
í góðu standi.
Bifreiðastöð Steindórs,
Sími 18-585.
Staða
framkvæmdastjóra
bæjarútgerðar Hafnarfjarðar er laus
til umsóknar. Umsóknir með upplýsing-
um um fyrri störf og menntun sendist
útgerðarráði B.H. Umsóknarfrestur er
til 24. þessa mánaðar.
Útgerðarráð
•5~‘~>-BJÖRNSSON 4 co .o

RÚMAR ALLA
FJÖLSKYLDUNA
KYNNIÐ YÐUR
MODEL 1963