Þjóðviljinn - 13.07.1963, Blaðsíða 8
g SlÐA
ÞJÓÐVILIIM
Laugardagur 13. júlí 1963
GWEN BRISTOW:
F
I
HAMINGJU
LEIT
þetta í síðasta sinn sem hún
sseí þetta bros. Hún sá næstum
undrandi hversu stór hann
var og hversu fallegur með
dimmblá augun og gullna hár-
ið og sterklegu og reglulegu
andlitsdrættina. Kvenfólkið í St.
Pétursborg yrði vitlaust í hon-
um.
í>að var skrítið að vera nú
aftur ein með honum. Síðan
kvöldið sem hún hafði sagt hon-
um frá Arabellu, höfðu þau
fengið fá tækifæri til að tala
saman. Daginn eftir hafði hún
naumlega getað þakkað honum
fyrir að hlusta á sig, en hann
hafði farið burt úr bænum
skömmu seinna og síðan hann
kom aftur hafði hann verið svo
önnum kafinn. Jafnvel í gær-
kvö’d þegar þau höfðu gengið
út saman til þess að Garnet
'fengi að vera ein með John
smástund, hafði hann aðeins
spurt hana, hvort henni væri
nú léttara um h’jartað og hún
hafði sagt að svc* væri. Síðan
hafði hann Jekið um hönd henn-
ar og kysst hana léttilega og
sagt, að hann sæi hana sjálfsagt
í fyrramálið. Þegar hún leit
framan í hann og hann stein-
þagði eftir sem áður, varð hún
hálfvandræðaleg og það kom
sjaldan fyrir hana. Hún hló
dálítið ringluð og sagði:
„Hvað er þetta. Risi? ' Um
hvað ertu að hugsa?“
,.Ég er að hugsa um þig“,
sagði Risinn. „Ég er að hugsa
um hve yndisleg þú ert og ég
vona að þú verðir einhvern
tíma eins hamingjusöm og þú
átt skilið"
Það kom dálítil hrukka í enn-
ið á henni. en hún slétti úr
henni og sagði: ,,Tja. en það er
ég núna. Ég er ekki óhamingju-
söm, það veiztu".
Hárgreiðslan
Hárgrelðslu og
snyrtistofa STEINU og DÓDÓ
Laugavegi 18 m. h (lyfta)
Sími 24616.
P E R M A Garðsenda 21.
símj 33968. Hárgreiðslu. og
snyrtistofa.
Dömur, hárgreiðsla rið
allra hæfi.
TJARNARSTOFAN,
Tjarnargötu 10. Vonarstrætis-
megtn. — Sími 14662.
HÁRGREIÐSLUSTOFA
AUSTURBÆJAR
(Maria Guðmundsdöttir)
Laugavegi 13 — sími 14656.
— Nuddstofa á sama stað. —
„Þú ert ekki óhamingjusöm",
sagði Risinn. „en þú ert ekki
eins hamingjusöm og ég vildi
gjarnan að þú værir. í>ú hefur
verið særð djúpu sári. Ég ætla
ekki að fara að tala um það
aftur, en mig langar ti'l að
segja þér, að nú hefurðu kjark
til að bera það og þarft ekki
að leyna því lengur og getur
horfzt í augu við það. þá er
sárið ekkj eins djúpt og kvala-
fullt. Það mun aldrei gróa, en
þú getur afborið það“.
,,Já. ég get afborið það. Þú
hefur hjálpað mér til þess“.
„Það held ég ek!ki. Ég held
þú hafir hjálpað þér sjálf. Þú
ert sterk o:g hugrökk. Ég er
glaður að eiga minningar um
þig. Og ég mun aldrej gleyma
þér“.
Andartak þagði Florinda. Svo
spurði hún lágri röddu: ,.Fæ ég
nokkurn tíma að sjá þig aft-
ur, Risi?"
„Það veit ég ekki. Þetta er
svo langt og ég veit ekki
hvemig það verður að koma
þangað. Svo að ég get ekkert
sagt um það“.
„Þá — held ég að mig langi
ti'l að segja þér dálítið". sagði
Florinda.
Hann brosti. „Hvað er það
sem þig langar að segja mér?“
„Mér fellur afar vel við þig“.
„Þakka þér kærlega fyrir“,
sagði Risinn.
„Ég er ekki vön að tala
svona við karlmenn“. hélt hún
áfram, „og mér finnst ég vera
eins og fífl þegar ég geri það
núna. En mér líkar alveg sér-
lega vel við þig. Fólk er allt-
af að segja: „Það var ánægju-
legt að kynnast yður“. Ég hef
sjálf sagt það oft og oftast fólst
ekki í því nokkur skapaður hlut-
ur. En í þetta skipti er mér al-
vara. Það hefur verið ánægju-
legt að kynnast þér“.
„Þakka þér kærlega fyrir“,
sagði Risinn aftur alvarlegur.
„Þetta er mesta hrós sem ég
hef nokkurn tíma fengið“.
,,Æ, þegiðu, segðu ekki svona
’agað við mig“.
„Hvers vegna ekki?“
„Af því að mér finnst ég vera
eins Qg fábjáni þegar ég hlusta
á það."
„En mér finnst ég ekki vera
eins og fábjáni þegar ég hlusfa
á það. Það er satt. Ég er feginn
því að þér skuli falla vel við
mig. Veiztu hvers vegna ég
vildi lala við þig undir fjögur
augu?“
Florinda hrlstj höfuðið.
„Vegna þess að ég er með
gjöf til þín“, sagði Risinn.
„Gjöf? En þú gafst mér gjöf
í gær. Þessa gullnælu — sjáðu,
ég er með hana í mér“.
„Ég sé það. en þetta er önn-
ur gjöf. Hér er hún“.
Uppúr vasanum tók hann
eitthvað sem var vafið í blá-
an silkiklút. Pakkinn var ekki
sérlega stór, ekki nærri eins
stór og hnefinn á honum, en
hann var vandlega vafinn í
klútinn, svo að hún gat ekki
gizkað á hvað í honum var. Hún
hrópaði: „Ó, þakka þér kærlega
fyrir“. og rétti út höndina eft-
ir honum. en hann hristi höf-
uðið.
„Ekki strax. Fyrst verðurðu
að lofa mér einu“.
„Auðvitað. Hvað er það?“
„Þú mátt ekki opna hann fyrr
en ég er farinn."
„En hvers vegna ekki, Risi?“
„Vegna þess að ég vil það
ekki“.
„Hvernig get ég þakkað þér
þegar ég veit ekki hvað það er?“
„Þú þarft ekki að þakka mér“.
„Nú, jæja, ég lofa því. En ég
er frá mér af forvitni. Hvenær
má ég opna hann?“
„Seinna í dag. Þegar ég er
alveg horfinn sýnum".
„Er það leyndarmál eða má
ég sýna það?“
„Þú mátt sýna það hverjum
sem þú vilt. En fyrr en ég er
farinn máttu ekki þukla á hon-
um eða hrista hann eða reyna
að komast að því, hvað í hon-
um er“.
,.Ég lofa því“, sagði Florinda.
Hann lagði pakkann í hönd-
ina á henni. Hún hélt honum
fyrir framan sig og horfði undr-
andi á silkiumbúðirnar, síðan
leit hún aftur upp.
„Jæja þá, ég get ekki þakkað
þér almennilega fyrst ég veit
ekki fyrir hvað ég er að þakka.
En eitt skal ég segja þér. Hvað
svo sem Það er, þá skal ég
gæta þess vel. Ég skal horfa á
það oft og ég skal —• æ, stóri
rumurinn þinn, ég skal minn-
ast þín“. Hún leit aftur á pakk-
ann. „Og — Risi“, sagði hún
hikandi.
„Já?“
„Ég spyr ekki hvað það er.
En hvað svo sem það er —
segðu mér —“ Hún þagnaði aft-
ur.
„Hvað á ég að segja þér?“
„Af hverju gefurðu mér
það?“
Risinn brosti blíðlega. „Vegna
þess að þú ert mjög góð kona“.
„Æ, hættu þessu bulli. Þú
hefur sagt það áður. Það er
jafn vitlaust núna og það var
þá“.
„Það var hvorki vitlaust þá
né nú. Þú ert mjög góð kona.
Þú veizt það ekki sjálf, en ég
veit það“. Hann brosti að van-
trúarsvipnum á andliti hennar.
,.Þú ert eina manneskjan í heim-
inum sem mig langar að gefa
þetta. Og nú verð ég að fara“.
Hún sagði hikandi: „Já, það
er víst, Risi, og ég vona að þú
verðir afskaplega hamingjusam-
ur þarna fyrir handan“.
„Viltu kyssa mig að skiln-
aði. Florinda?“
„Auðvitað". sagði hún og
gekk skrefi nær honum, en
þegar hann ætlaði að vefja
hana örmum, hörfaði hún allt
í einu nokkur skref og stóð
þar kyrr með pakkann við barm-
inn. „Risi — ég vil helzt ekki
gera það“.
„Hvers vegna ekki?“ sagði
hann undrandi.
„Vegna þess — æ, skilurðu
það ekki? — ég hef kysst svo
marga karlmenn. Þú ert öðru
vísi. Ég á við — ef ég kyssi
karlmann þá felst ekkert í því.
Það felst meira í því ef ég
kyssi þig ekki. Já. nei, kannski
er þetta óskiljanlegt. En þú ert
öðru vísi en þeir. Ég vil helzt
ekki gera það“.
„Ég skil þig“, sagði Risinn.
Hann bætti við í lágum hljóð-
um: „Kærar þakkir Florinda.
Kærar. kærar þakkir". Hann
þagð; andartak og þegar hún
sagði ekki meira, rétti hann
fram höndina; „Vertu sæl, Flor-
inda“.
Hún fók í hönd hans. „Vertu
sæll, Risi“.
Hann opnaði dyrnar og lét
hana ganga á undan. John og
Gamet biðu þeirra í eldhúsinu.
Þau gengu út saman til að
horfa á risann ríða úr hlaði.
Florinda og Gamet viku til hlið-
ar til þess að John gæti gengið
með risanum að hestinum.
Garnet sá að Florinda hélt á
einhverju bláu. Það líktist stór-
um bláum silkiklút sem vafinn
var utanum eitthvað. en Gamet
veitti þvi enga sérstaka athygli.
Hún var að hugsa um Risann og
hve leitt henni þætti að hann
var nú að yfirgefa þau. Jqhn og
Risinn stóðu hjá hestinum og
Florinda sagði við Garnetu:
„Sagðirðu honum í hve miklu
uppnámi þú varst í gærkvöld?"
„Nei, og ég hef ekki hugsað
mér að gera það“.
„Þú vilt helzt fara þangað
með honum, er ekki svo?“
„Jú“, sagði Gamet. „Ef ég
gerði það ekki, myndi ég iðrast
þess all,a ævi“.
Risinn sneri sér við og gaf
mönnum sínum fyrirmæli. Gam-
et hrökk við. „Ó Florinda, nú er
hann að fara“. Röddin brast og
tárin komu fram í augun á
henni. „Skelfilegur auli er ég.
Hann sem er að gera það sem
hann langar mest til“.
„Já,“ sagði Florinda. „Það er
töggur í honum“.
Rödd hennar var hörkuleg og
Garnet leit undrandi á hana.
„Þykir þér ekki leiðinlegt að
hann skuli vera að fara?“
„Ekki eins leiðinlegt og þér“,
svaraði Florinda. Hún yppti öxl-
um fjörlega.
„Ég hélt þér félli svo vei við
hann“, sagði Gamet.
Florinda svaraði ekki undir
eins. Hún horfði á þjónana
stíga á bak. Þegar hún heyrði
skipun um að leggja af stað,
snerj hún sér aftur að Garnetu.
„Mér fellur betur við hann
en nokkum annan mann sem
ég hef kynnzt, Garnet"-. sagði
húri. „En hann var fyrir mér.
Ég veit hvað ég vil og ég vil
hafa leyfi til að gera það sem
mig langar til. En hann var fyr-
ir mér. Hann er eini karlmað-
urinn sem ég hef ekki pexað
við, að minnsta kosti öðru hverju.
Það er betra fyrir mig að hann
er í St. Pétursborg."
Risinn kallaði til þeirra og
veifaði hattinum. Hann brosti
glaðlega. Þær kölluðu og veif-
uðu á mðti. Hópurinn komst á
hreyfingu með miklu hófasparki
og rykskýjum. John kom lil
þeirra og stóð hjá þeim og hann
tók undir handlegginn á Garn-
etu. Þau sögðu ekki neitt. Ryk-
skýið hjaðnaði og sólin skein.
Þau sáu langan veg. Fylgdar-
lið Risans þokaðist burt á
milli lágreistra húsanna. Loks
sáu þau aðeins rykið og svo
hvarf einnig það, og þau sáu
hans engin merki lengur. Risinn
var á leiðinni til Pétursborgar.
Garnet fór aftur inn í eld-
húsið. Án þess að mæla orð um
brottför Risans, fór John á fund
alcaldans. Meðan hann og Garn-
et höfðu rætt um það, hafði
Florinda farið inn í húsið og
Gamét hafði vænzt þess að
finna hana í eldhúsinu. En hún
var ekki þar. Þar var enginn
nema Mikki, og hann var að þvo
upp eftir morgunmatinn. Frá
baksvölunum heyrði hún hjalið
i Stefáni, sem lék sér þar með-
an Isabel sat í tröppunni og
saumaði. Hún sá tréhestinn sem
Risirin hafði gefið honum og
— Og í sjöunda skiptjð sendi ég hann út eftir poppkorni, en
þá kom hann ekki aftur.
í FERÐALAGIÐ:
Búrfells-bjúgu bragðast bezt.
Kiötverzlunin BÚRFELL
Sími 19-750.
TIL SÖLU
l.
Jarðýta Allis Chalmers HD. 10 með góðu dráttar-
spili og varahlutum.
n.
Jarðýta Allis Chalmers HD. 7 með dráttarspili og
varahlutum.
m.
Ford sendibíll árg. 1955.
IV.
Dodge vörubifreið með 6 manna húsi, palllaus,
árg. 1953.
Tækin eru til sýnis í porti Áhaldahúss Reykja-
víkurborgar, Skúlatúni 1 til 18- þ.m., tækin seljast
í því ástandi, sem þau eru nú.
Tilboðum sé skilað á skrifstofu vora Vonarstræti
8 fyrir hádegi 18. þ.m.
Innkaupastofnun Reykjavíkurborgar.
Frá Stýrimannaskólanum
2 menn með stýrimannaprófi verða væntanlega
ráðnir til að veita forstöðu 4ra mánaða námskeið-
um til undirbúnings fyrir hið minna fiskimanna-
próf, sem haldin verða á Akureyri og í Vest-
mannaeyjum á hausti komanda verði næg þátt-
taka fyrir hendi. Umsóknir ásamt kröfum um kaup
og dvalarkostnað sendist undirrituðum fyrir lok
júlí-mánaðar- — Væntanlegir nemendur á þessum
námskeiðum sendi undirrituðum umsóknir símar
einnig fyrir júlílok.
Skólastjóri Stýrimannaskólans.
i
TMAR ALLA
ÖLSKYLDUNA
fNNIÐ YÐUR
ODEL 1963
, _ Sími 24204
'*» "^BJÖRNSSON & P.O, BOX 13W • REYKMVlK
1
4
%