Þjóðviljinn - 24.07.1963, Blaðsíða 4

4 SÍÐA
HÖÐVILIINN
Miðvikudagur 24. júlí 1963
Ðtgeíandi: Sameiningarflokkur alþýðu — Sósialistaílokk-
urinn. —
Ritstjórar: tvar H. Jónsson, Magnús Kjartansson (áb.),
Sigurður Guðmundsson.
Fréttaritstjórar: Jón Bjamason. Sigurður V. Friðþjóísson.
Ritstjóm. afgreiðsla, auglýsingar. prentsmiðja: Skólavörðust. 19.
Sími 17-500 (5 línur). Áskriftarverð kr. 65 á mánuði.
Abending
þa« er sjaldan, sem það kemur fyrir, að málgögn
stjórnarflokkanna ræða í fullri hreinskilni um
þá óðaverðbólgu, sem allar viðreisnarráðstafanirn-
ar undanfarin ár hafa leitt yfir almenning í land-
inu. Þó kemur það fyrir að slíkar raddir brjótast
fram sem neyðaróp í stjórnarblöðunum og má
sjá eitt dæmi þess í Alþýðublaðinu í gær. Hannes
á horninu ræðir um verðlagið 1 pis'tli sínum og
hefst hann á þessa leið: „Allur tilkos+naður er
ofsalega hár hér á landi. Nú kostar fæði fyrir
hjón um sólarhringinn í gististöðum allt að 400
krónum, eða 4000 krónur í 10 daga. Þetta er ofsa-
legt verð, en hvað skal segja. Allt er orðið svo
kostnaðarsamt, að fólk getur varla áttað sig á því.
Ég hef íalað við menn, sem segjast ekki kunna
orðið að verðleggja störf sem þeir vinna í ígrip-
um. Þeir hanga enn í sama gjaldi og þeir kröfð-
ust fyrir þremur árum.“
jyú vill einmitt svo til, að viðreisnin hefur nýlega
— nánar til tekið s.l. vetur — haldið upp á
þriggja ára afmæli sitt, og árangrinum verður
ekki öllu betur lýst en með orðum Hannesar á
horninu, sem vitnað er til hér að framan. Tvennar
gengisfellingar, nýir og hækkaðir söluskattar á
allar vörutegundir og fleiri slíkar ráðstafanir hafa
sagt óvægilega til sín í „öllum tilkostnaði". Og
verzlunarfrelsið, sem mest er gumað af virðist
ekki heldur þess megnugt að vega hér upp á móti
nema síður væri; þess hefur sem sé verið vandlega
gætt að auka svigrúm til „frjálsrar álagningar“
fyrir heildsala og kaupmenn, enda hafa þeir vel
kunnað að meta þá fyrirgreiðslu eins og sjá má
iðulega í málgögnum þeirra. En launastéttirnar
hafa hins vegar ekki fylgzt með þessari þróun
hvað kaupgjald snertir; verðbólgualdan hefur rið-
ið á þeim eins og holskefla, sem sópað hefur burt
jafnharðan öllum ávinningi af lítilsháttar kaup-
hækkunum og síaukinni yfirvinnu. Svo ör hefur
verðbólguþróunin verið, að fólk hefur ekki áttað
sig á þeim hlutum til fulls. Þrjú ár eru ekki lang- j
ur tími, en Hannes á horninu segir frá því eins J
og aldamótafyrirbæri, að hann hafi meira að segja:
rekizt á menn, sem „hanga enn í sama gjaldi og
þeir kröfðust fyrir þremur árum“ fyrir störf unn-
in í ígripum.
jyjaður skyldi líka ætla að mörgum þeim, sem
fylgt hafa Alþýðuflokknum að málum sé þessi
þróun ærið áhyggjuefni. Verðbólgan bitnar að
sjálfsögðu á þeim jafnt og öðrum þjóðfélagsþegn-
um. En þeir mega hins vegar horfa upp á það dag
hvern að Alþýðuflokkurinn styður þessa verð-
bólgustefnu af öllu afli. Og leiðtogar Alþýðu-
flokksins hafa keppzt við það að reyna að sanna
almenningi, að einmitt þessi stefna hafi stórbætt
kjörin á undanförnum árum! Venjulegt Alþýðu-
flokksfólk á sjálfsagt erfitt með að átta sig á því,
hvernig það má vera að Alþýðuflokksforingjarnir
segja því allt annað en bláköld reynslan kennir
því. Það mun því ekki að ófyrrisynju, að Hannes
á horninu gefur pistli sínum m.a. yfirskriftina:
„Margir orðnir algerlega áttavilltir“. Það er engu
líkara en í þessu felist hógvær ábending um það,
hvernig komið er fyrir Alþýðuflokknum. — b.
SJALFSMORÐ TIL AÐ MOTMÆLA OFSÓKNUM
Fyrir skömmu gerðist það á torgi elnu í mlðblki Saigon, höfuðborgar Suður-Vietnams, að búddamunkurinn Tchic Quang Dhuc lét
brenna sig lifandi. 500 munkar og nunnur voru viðstödd þennan atburð. Hjarta munksins, sem bjargaðist úr bálinu, er nú geymt
sem helgur dómur f Loi Xa-hoíinu sem er stærsta guðshús í Saigon. Munkurinn framdi sjálfsmorð til að vekja athygli á ofsókn-
um þeim sem Diem einræðisherra beitir trúbræður hans, en Búddistar eru lang fjölmennasti trúflokkurinn í landinu, þótt Diem
og hyski hans sé kaþólskt. Myndin sýnir Tchic Quang Dhuc á hálinu. Margir íslendingar sýndu frábæra trúarhrifningu á Skál-
holtshátíðinni sælu nú um helgina, en ólíklegt verður að teljast að margir þeirra sem þar voru saman komnir séu reiðubúnir til
að leggja svo mikið i sölurnar fyrir trú sína sem munkurinn í Saigon.
Nýskipaður NATÖ-hershöfðingi
Átti örðugt meö að draga
andann vegna Gyöingaþefs
Hershöfðinginn Johann-Adolf Graf von Kiel-
mansegg sem vestur-þýzk hernaðaryfirvöld hafa
útnefnt yfirmann NATÓs í Mið-Evrópu ritaði
árið 1941 bók um hermennsku sína í Póllandi og
Frakklandi. Lýsir hann þar takmarkalausri að-
dáun sinni á Hitler en viðbjóði á Gyðingum og
þess háttar lýð.
Bók hershöfðingjans nefnist
„stríðsvagnar milli Varsjár
og Atlanzhafsins" og kom
út hjá Verlag Die Wehrmacht
í Berlín 1941. í þcim kafla sem
fjallar um innrásina í Pólland ,
getur að líta eftirfarandi lýs-
ingu:
„Húsin voru hroðalega skítug, |
það var næstum ómögulegt að
anda. Þetta er skiljanlegt þar
sem svo til allir íbúarnir voru
Gyðingar". Kveðst höfundur
undrast hve slíkur lýður væri
fjölmennur í Póllandi.
Vonaðist eftir árás
Um aðdragandann að innrás
þeirra nazista í Pólland hefur
NATÓ-hershöfðinginn þetta að
segja:
„Við vissum allir að Þýzka-
land bjóst til að stöðva rudda-
skap Pólverja sem þegar var
farinn að teygja sig yfir landa-
mærin. Með öndina í hálsinum
hlýddum við á síðasta tilboð
Der Fuhrers til Pólverja .. Og
við hefðum ekki verið þýzkir
hermenn hefðum við ekki von-
að að Pólverjar myndu ekki
fallast á það“.
Næturró nazista
Á blaðsíðu 43 skýrir Kiel-
mansegg hershöfðingi frá þvi
hvemig pólskir skæruliðar í
þorpinu Polichno spilltu nætur-
ró Þjóðverjanna:
,.í fyrsta sinn gerðum við
beinar ráðstafanir til að tryggja
nætursvefn okkar og síðar varð ;
þetta að reglu og reyndist á- j
gætlega. Allir íbúar þorpsins j
sem eftir voru voru reknir
saman í stóran húsagarð og
læstir inni yfir nóttina og var
það trygging fyrir því að við
gátum sofið rólegir af um nótt-
ina ótruflaðir af skothríð“.
Töfrandi ræðumennska
Þetta hefur hershöfðinginn að
segja um ræður Adolfs Hitlers:
„Vegna þess hugarástands
sem- ég var í er ég hlustaði á
ræðu Der Fiihrers og eins
vegna sögulegs mikilvægis
hennar varð ég hrærðari en
ég hafði nokkru sinni áður orð-
ið. Ég þurfti ekki annað en að
gefa andlitum hinna hermann-
anna auga til að komast að því
að þetta átti ekki einungis við
um mig heldur einnig alla
aðra“.
Á blaðsíðu 81 segir hershöfð-
inginn:
„Ég sat í stól æðsta manns
ríkisins (þ.e. Póllands. Þjóðv.),
ríkis sem við höfðum ekki að-
eíns yfirbugað hemaðarlega,
heldur hafði sigur okkar af-
máð það af spjöldum sögunnar.
Þetta ríki reyndist endast í
tuttugu ár eftir að það var búið
til, enda þótt sagan hefði kveð-
ið upp yfir þvi dauðadóm 150
árum áður.“
Signrsæl barátta
Á blaðsíðu 90 ér hershöfð-
inginn kominn fram til ársins
1940 og fræðir lesendur um að
„hin sigursæla barátta í Nor-
egi hefur enn einu sinni sýnt
fram á staðfestu Der Fuhrers
og dugnað hersins."
„Þýzkir hermennskuhæfileik-
ar og skipulagning var reynd-
ar komin það langt áleiðis að
ekki þurfti annað en að brýsta
á hinn fræga hnapp og fjand-
inn varð laus. Landher og flug-
her biðu reiðubúnir til að hef ja
gagnárás á hverri stundu. Der
Fiihrer fyrirskipaði það þegar
fjandmennimir í blindni sinni
hugðust ráðast á þýzkt land.
Framhald á 8. síðu.
Sérstæður fornminjaáhugi í Frakklandi
Unglingarnir héldu svall-
veizlur í miðaldabyggingu
Bifreiðaslys sem hafði dauð-
ann í för með sér varð til þess
að franska lögreglan komst á
snoðlr um að hundruð unglinga
höfðu að staðaldri komið sam-
an í „draugahöli" einni frá
tólftu öld og haldið þar trylltar
svallsamkomur. Unglingarnir
sem flykktust saman í Roche-
fort-höllinni í Cote d’Or
skammt frá Dijon voru allir
meðlimir klúbbs sem nefndist
„Litla kanfnan" og segir lög-
reglan að það hafi verið mjög
vel skipulagður félagsskapur.
Fyrirlestur
Klúbbstjómin gekkst fyrir
„fyrirlestrum um hinar tækni-
legu hliðar kynlífsins ásamt
sýnikennslu í þeim efnum“.
Sýningamar voru jafnframt
samkeppni og hlutu þau verð-
laun sem mesta hugkvæmni
sýndu. 1 „Litlu kanínunni" var
auk þess hópur „vísindamanna"
sem stundaði ýmiskonar rann-
sóknarstörf í vinnustofu sinni,
en ekki vill lögreglan veita
nánari upplýsingar um það at-
riði.
Tómar flöskur
Ekki hefur heldur verið skýrt
frá því hve lengi unglingamir
hafa notað Rocheforthöllina
undir samkvæmi sín en viskí-
og vínflöskur sem fundist hafa
í hundraðatali á staðnum benda
ótvírætt til bess að svo hafi
verið um alllanga hrið. Höllin
var reist árið 1156. Varðmaður
gætti hennar til ársins 1953 er
hann lézt og stóð byggingin
upp frá því mannauð, þar tll
„Litla kanínan" hóf þar hina
sérstæðu starfsemi sína.
Æsileg ökuferð
I byrjun síðastliðinnar viku
kom 18 ára stúlka, Francoise að
nafni, að máli við lögregluna
í Leignes. Hún var í ákafri
geðshræringu og sagði að 23
ára gamall vinur sinn hefði
látið lifið er hann missti stjórn
á bílnum sem hann ók. Er lög-
reglan rannsakaði bifreiðina
fundust þar leifar tveggja
viskíflaskna og vélbyssa. Fran-
coise sagði að vinur hennar
hefði verið drukkinn er þau
hófu hina æsilegu ökuferð og
í yfirheyrslunum kom í ljós að
þau höfðu haldið sig í Roche-
fort-höllinni ásamt fjölmörgum
vinum sínum sem þar höfðu
skemmt sér um helgina. •
Draugagangur
Furðulegt má það heita að
lögreglan skyldi ekki fyrr kom-
ast á snoðir um það sem fram
fór í höllinni. Þegar íbúar ná-
grennisins voru yfirheyrðir
kojn í ljós að þeir höfðu að
staðaldri orðið varir við háv-
aða frá hallarrústunum. Margir
héldu að vísu að ókyrrð þessi
stafaði frá fyrrverandi íbúum
staðarins sem gengju aftur um
nætur. Hinsvegar höfðu fjöl-
margir aðrir orðið varir við
mergð bfla sem óku með deyfð-
um ljósum til hallarinnar um
hverja helgi.
Þess má geta að fyrr í ár
uppgötvaði lögreglan unglinga-
klúbb sem lagt hafði foma höll
fyrir utan París undir félags-
starfsemi sína. Svo virðist því
sem franskir unglingar hafi
mikinn áhuga á fomminjum
þótt á sérstæðan hátt sé.
á