Þjóðviljinn - 28.07.1963, Blaðsíða 6

g SÍÐA
Sumir telja jarðvist sína eins og að tjalda til einnar nætur. Ei-
lífðin skiptir þair ein máli og vista skipti tíð á slíkan mælikvarða.
Ferðamannastraumur norður í land er að nálgast hámark sitt í
sumar. Með auknum bílakosti landsmanna leggja fleiri upp með
fjölskyldu sína og tjald og annan útbúnað í sumarleyfi og aka víða
um landið. Þörfin verður brýnni að taka á móti slíku fólki á við-
kvæmum samgöngupúnktum og er tjaldstaður Akureyringa til
fyrirmyndar um þessi efni. En hverfulleiki lífsins er á slíkum stöð-
um.
Þarna skapast borg að kvöldi og stutt kunningjasambönd mynd-
Suimudagur 28. júlí 19G3
ast hjá fólki hvaðanæva af landinu og það er líflegur og frjálslegur
blær yfir borgarbúum og stuttar heimsóknir yfir kaffibolla.
Nóttin líður hjá ferðlúnum mönnum.
Daginn eftir er staðurinn hroðinn og borgin horfin af yfirborði
og auðn og tóm ríkir yfir staðnum. Fólkið er horfið út um hvipp-
inn og hvappinn og líf staðarins þurrkast út. Nýjar borgir með
nýju fólki rísa á legg og hverfa út í buskann.
Þannig hefur líka lífið sína framrás
Aðfaranótt fimmtudagsins dvaldi fréttamaður Þjóðviljans þarna.
Stuttar heimsóknir um kvöldið og morguninn eftir.
HðDVILJINN
Þama cr ungur Rcykvíklngur að tjalda ásamt tveim blómarósnm. Þau heita Rut Arnfinnsdóttlr
frá Akranesi, Guðjón Þorkelsson, Frakkastíg 21, Reykjavík og Sigríður Fctursdóttir, Goðhcimum
16, Reykjavík. Félaginn hljóp ofan í bæ til þess að kaupa mjólk.
Héma eru hafnfirzku systurnar með eiginmenn sína. Þau heita Margrét Guðmundsdóttir og Karl
Ágústsson vélvirki, Bröttukinn 2, Hafnarfirði og Svanhvít Guðmundsdóttir og Iljalti Hansson, hús-
vörður við bamaskólann í Garðahreppi. Litli strákurinn cr gestur úr ööru tjaldi og heitir Ilans
Þorvaldsson, Köldukinn 2, HafnarfirðL
Héma sjáum við svo frúna i bólinu meðan hún beið eftir morgunkafflnu hjá eiginmanninum, Þau
em Rannveig Jónsdóttir og Haligrímur Guðjónsson, rennismiður hjá Héðni, og Anna Karin Jóns-
em pg §te|án guðjóns?on m IsafMI. »4Hlr ffftilplms RannYéigar y#r í ssaðl wm iRtrrgiminn*
Tjaldað til
einnar nœtur
Þið eigið að drekka mjólk,
börnin mín
Hann er ]ív --- Upp á kven-
höndina þes. Reykvíking-
ur og naut , -ðar tveggja
yngismeyja við sína hreiður-
gerð, og ætlaði hann að tjalda
þarna næturlangt með féiaga
sínum. Hann var hinsvegar
hlaupinn niður í bæ til þess
að kaupa mjólk. En þær voru
eiskulegar við sinn unga herra
og kölluðu hann báðar Göja
sinn. Hann heitir annars Guðjón
Þorkelsson, Frakkastíg 24,
Reykjavík, og er skrifstofu-'
maður hjá Vélum og verkfær-
um. Þegar hann var lítill gutti,
þá var hann sendill hjá Þjóð-
viljanum. En nú er hann orð-
inn stór.
„Er ekki kalt á nóttunum?"
„Stundum og stundum ekkt.
Það fer eftir aðstæðum", seg-
ir önnur stúlkan hlæjandi og
horfir á Göja sinn.
Leyndardómsfullt bros hjá
unga herranum.
En hverjar eru ungu döm-
urnar?
Þær heita Rut Amfinnsdóttir
frá Akranesi og Sigríður Pét-
ursdóttir, Coðheimum 16,
Tveir sænskir stúdentar frá
Uppsalaháskóla voru í næsta
tjaldi og drukku mjólk og
snæddu rúgbrauð með rúllu-
pylsu og horfðu mæðulega á
franska Sítróinn sinn út um
tjaldskörina.
Þeir heita Gerhard Kropp, 27
ára lögfræðinemi, og Ingvar
Svenson, 32 ára, fil. lic. bio-
kemi, og stunda báðir nám í
Uppsala.
Þeir komu til landsins 26.
júní með Loftleiðaflugvél frá
Osló og billinn beið á hafnar-
bakkanum í Reykjavík. Þeir
hafa ferðazt um allt Suður-
landsundiriendið og skotizt
öðru hvoru upp í óbyggðir,
eins og Landmannalaugar og allt
austur undir Vatnajökul, og
eru hrifnastir af Eldgjá og
Skeiðarársandi. Þá voru þeir
í Kaldadal og Þórisdal og
gengu á Heklu. Hér fyrir norð-
an hafa þeir skoðað Goðafoss
og ekið um Mývatnssveit og
gengið á fjöll.
Þeir telja franskan Sítró ó-
heppilegasta farartæki sem um
getur í fslenzka staðhættí og
er undirvagninn svo skammt
frá jörðu. Þeir bölvuðu hressi-
lega einhverju mannkerti í
Svíþjóð, sem hafði fullvissað þá
um hið gagnstæða, leigðu þeir
bílinn hjá honum fyrir þúsund
krömjf pænskðF og er flutm
Reykjavík. Báðar eru heima-
sætur í föðurgarði og Sigríöur
segist ætla að leggja stund á
blóðrannsóknir í framtíðinni.
Það er hjá Blóðbanka Lands-
spítalans í haust.
„Er Göji blóðheitur?"
Nú skellti tríóið sér á lær.
Aðvífandi persónur botna
hvorki upp né niður í hlutun-
um. Það er kannski bezt.
„Ósköp drollar hann lengi
Tvenn hjón höfðu komið sér
fyrir í næsta tjaldi og ráð-
settur heimilisblær hvíldi yfir
tjaldbúðum og var tjaldað til
einnar nætur.
Þama voru tvær hafnfirzkar
systur á ferð með eiginmönn-
um sínum og hafragrautur
kraumaði í potti, annar heim-
ilisfaðirinn reykti pípu sína og
ingskostnaður þar meðtalinn.
Annars kostar Islandsferðin
fyrir hvom um kr. 18 þúsund
íslenzkar og er bílinn þar inni-
falinn. Mílan kostar þá um 25
kr. íslenzkar. Allt var þetta
sannað með reiknistokki.
Þeir höfðu fengið hugmynd
sína um Islandsferð frá göml-
um embættismanni, sem hafði
fullvisað þá um að íslenzkt
kvenfólk væri fjörugasta kven-
fólk i heimi og væri siður
kvenmanna að ganga buxna-
lausar, annað talið prjál á Is-
landi.
Við ferðalok telja þeir sig
hafa komizt að annarri niður-
stöðu. Islendingar kunna ekki
að taka á móti erlendum ferða-
mönnum.
Hér á Akureyri heimsóttu
þeir tvær ferðaskrifstofur og
ætluðu að fá landfræðilegar
upplýsingar um nágrennið.
Þeir fóru út jafnnær á báðum
stöðum.
Elskulegt viðmót hjá fólki
eykst hlutfallslega eftir því
sem íjær dregur Reykjavík og
töldu þeir það merkilega nið-
urstöðu.
íslendingar úti á landsbyggð-
inni eru lfkir Norður-Svíum.
Þeir leggja upp frá Reykjavík
19. júlí með Bronning Alex-
andrine og báðu fyrjp kYgðjuf
tu vlnw aippa hér.
eftir mjólkinni," segir önnur
stúlkan.
„Við erum alltaf að þamba
mjólk“.
Við hittum gamlan mann
fyrir austan og hann sagði að
við ættum að drekka mjólk
og helzt ekkert annað mjólk.
Ja, sei, sei, börnin mín. Þið
eigið að drekka mjólk, sagði
hann.
Svona er þetta elskulegt, sak-
laust og skemmtilegt.
Þau eru búin að ferðast um
Fljótshérað og heimsóttu Hall-
ormsstað. 1 fyrradag voru þau
við Mývatn og eru á leiðinni
heim.
hinn las Tímann með mikilli
rósemd.
Þetta eru þau Margrét Guð-
mundsdóttir og Karl Ágústs-
son, vélvirki, Bröttukinn 2,
Hafnarfirði og Svanhvít Guð-
mundsdóttir og Hjalti Hans-
son, húsvörður við barnaskól-
ann í Garðahreppi.
Annar heimilisfaðirinn leit
upp úr Tímanum og segir sem
svo:
— Þeir eru alltaf að skamma
ríkisstjómina og hrekkur ekki
tiL
— Hvað ætli sosum aumingja
mennimir hafi gert af sér, seg-
ir önnur konan og hrærir dug-
lega í r>ottinum.
Þau eru búin að vera tvo
daga á ferðalagi og ætla að
skoða sig um í Vaglaskógi og
við Mývatn á næstunni. Þá
ætla þau að fara til Húsavik-
ur og aka síðan austur í Keldu-
hverfi og skoða Ásbyrgi.
Þau lýsa yfir mikilli hrifn-
ingu með þennan tjaldstað hér
á Akureyri og konurnar blessa
forráðamenn þessa bæjarfélags.
Það hvein i öðrum heimilis-
föðurnum.
— Mikil ósköp. Þetta er allt
ókeypis og mættu þeir skamm-
ast sín fyrir tíkallahrakið í
Þjóðgarðinum á Þingvöllum.
Þama er ódveljandi á köflum
fyrir rusli og óhreinindum og
menn þurfa að gera þarfir sín-
ar út um hvippinn og hvapp-
inn. Hér er snyrtihérbergi fyr-
ir konur og karla og sundlaug-
in við hliðina og prýðileg
reglusemi hjá þessum gæziu-
manni hér á tjaldstæðinu.
— Þetta er myndarfólk hér
á Akureyri, segir önnur kon-
an.
— Jæja, kallaskammir. Hér
fáið þið grautlnn ykkar.
— Þessir reykvísku hlemmi-
kjaftar ættu að taka sér Ak-
ureyringa til fyrimyndar, segir
nú pípumaðurinn og teygir sig
eftir diskinum.
Friðsamt ©g rólegt heiipiljfi
líf í eínum áfwngastað,
Jœja, kallaskammir. Hér
*ra ai . / r» rj .oimd f j ■ •
er grauTurmn
íslendingar kunna ekki að
taka á móti ferðamönnum