Þjóðviljinn - 08.09.1963, Blaðsíða 6

0 &.k£)A -------tr
ÞlðÐVlLIINN
Sunnudasur scpíc-mber 1963
persónur, og þetta hafði í fyrstu
verið henni uppörvun. En í at-
vinnu sinni hafði hún aldrei reK-
izt á neina, sem 'kom heim við
þá lýsingu. Hórumar sem hún
þekkti voru oft súbbulegar og
Btundum gamlar, en hjörtu
þeirra voru skorpin og þær voru
ósköp lítið geðþekkar. Þær voru
svo sem ekki slæmar. heldur
voru £ær fyrst og fremst heimsk-
ar. Vy komst fljótlega að raun
um að heimskan var því nær
sameiginlegt einkenni. Kannski
gegndi öðru um fimm hundruð
dollara stúlkurnar og Holly-
wood-hópinn. En hún efaðist
þó um það. Árin sem hún hafði
stundað þessa atvinnu, hafði hún
komizt í kynni við býsna marg-
ar vændiskonur. og þær voru
flestar hver annarri líkar. Þær
unnu nokkum tíma á kvöldi,
sváfu megnið af deginum, dóu
fátækar. Og hún var sjálf engu
betri. Það varð hún að muna.
Þótt ástæður hennar væru ef til
vill aðrar, þrátt fyrir allt, þá
var hún af sama sauðahúsi.
— Jæja. það er svo heitt í
þessu skítabæli og ég er breytt,
sagði Jewel. — Ég ætla að —
— Notaðu ekki þetta orð, i öll-
um bænum. sagði Sally.
— Af hverju ekki?
— Það er ókvenlegt.
Þær sátu yfir glösum sínum og
biðu og svo komu þrir menn inn
og Vy sá samstundis að beir
voru efni i viðskiptavini. Þeir
hlógu of hátt og þegar þeir sett-
ust litu þeir áfergjulega í kring-
um sig, og þeir voru ekki New
Yorkbúar.
— Sjáið þið? hvíslaði Jewel
Hún brosti lítið eitt í átt til
mannanna þriggja og sneri sér
aftur að glasi sínu.
Nokkrar minútur liðu, síðan
stóð einn mannanna á fætur og
gekk yfir til þeirra. Hann var
mjög rjóður i andliti og Vy sá
hann var drukkinn. Kannski ekki
of drukkinn. En drakkinn.
— Hæ, sagði hann.
Sally tísti.
— Ég. — hm ja, ég ætlaði bara
»ð spyrja, hvort við mættum
kannski kaupa drykk handa ykk-
rr stúlkunum.
Hárgréiðslan
Hárgreiðslu og
snyrtistofa STEINU og DÓDÖ
Laugavegi 18 III. h. ílyfta)
SÍMI 24616.
P E R M A Garðsenda 21-
SÍMI 33968. Hárgreiðslu- og
snyrtistofa.
---------------------------•
Dömur! Hárgreiðsla við
allra hæfi
TJARNARSTOFAN.
Tjaraargötu 10, Vonarstrætis-
megin. — SlMI 14662.
HÁRGREIÐSLUSTOFA
AUSTURBÆJAR
(María Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13 — SlMI 14656
— Nuddstofa á sama stað. —
Hann horfði á Sally. 1 daufu
barljósinu var hún gimileg og
hún kunni að notfæra sér brjóst-
in. Hún hafði látið gera á sér
fegrunaraðgerð og brjóstin stóðu
beint fram, stinn og þétt. — Ja,
ég veit ekki, sagði hún. — Þekklð
þér nokkum héma?
— Þekki nokkum? sagði mað-
urinn. Hanh sneri höfðinu til að
sjá vini sína.— Ó. Jú, sjáið þið
til, við eram eiginlega bara i
heimsókn í borginni. 1 smá
ferðalagi. Við ætluðum, okkur
datt í hug að, hérna, skemmta
okkur dálítið.
Vy leit undan. Hann var ljótur
og nær miðalda og hinir sýndust
ekki miklu skárri. En það skipti
ekki máli, sagði hún við sjálfa
sig eins og alltaf. Ef þú ert at-
vinnumanneskja, þá verðurðu
að standa við það. Forðastu þá
villtu og ógeðslegu, en taktu ann-
ars hvað sem er. Þú hefur ekiri
efni á að velja og hafna eins og
áhugamanneskjur.
— Við megum það ekki, nema
þér þekkið einhvem, sagði SaHy
og flissaði. — Mér þykir það leitt.
Þetta var næstum eins og á-
fengisbann. Síðan hert hafði ver-
ið á eftirlitinu, varð að sýna
ýtrustu varfæmi. Lögreglan var
mjög ströng.
— Jæja, sagði maðurinn. —
Kannski þekki ég einhvem þegar
allt kemur til alls. Ég ætla að
athuga málið og svo kem ég aft-
ur. Þið bíðið.
Hann gekk yfir að básnum og
Vy sá einn mannanna, feitlaginn,
rjóðan náunga, brosa og hrista
höfuðið. Hann var geðgóður að
sjá og það var augljóst að hann
var óvanur að standa í þessu.
Fyrsti maðurinn benti ,á Vy og
rjóði maðurinn leit á hana. Hann
starði á hana drykklanga stund.
— Ég held að þetta verði allt
í lagi, sagði Irene.
Sally sagði: — Ég vona það.
Ég er þreytt.
Fyrsti maðurinn gekk að bam-
um og náði tali af Ewald. Útund-
an sér sá Vy peningaseðil hafa
eigendaskipti. Svo kom Ewald
yfir til þeirra og sagði: — Stúlk-
ur. þetta er gamall kunningi
minn, Howard De Vries. Hann
og vinir hans vilja gjaman
kaupa drykk handa ykkur.
Finnst ykkur nokkuð að því?
Sally flissaði aftur: — Síður en
svo. sagði hún.
Maðurinn sem kallaði sig De
Vris drap tittlinga framan í
Ewald og fór að sækja vini sína.
Innan skamms sátu þau öll sam-
an í stóra, hringlaga básnum.
— Þetta er Billi Diamond,
sagði De Vries og benti á magr-
an, hræðslulegan mann með
skolleitt hár; leit síðan á rjóða
náungann: — Og þetta er Pete
Jones.
Vy brosti framaní Jones og
vifcsi ósjálfrátt að hann myndi
velja hana.
— Jæja þá, sagði De Vris og
var nú orðinn frjálslegri. —
Hvað viljið þið drekka stúlkur?
Jewel sagði: — Skota.
Ewald kinkaði kolli og fór
burt.
— Ég var hræddur um að við
yrðum óheppnir, sagði De Vries
við Sally — allt hefur breytzt
— Ekki mikið. sagði Sally og
deplaði augunum.
— Nei, kannski ekki of mikið!
Ewald kom til baka með
drykkina. Maðurinn sem nefndi
sig Diamond fleygði tíu dollara
seðli á plastbakkann og sagði:
— Það passar.
Vy fann að Jones horfði á
hana. Augu hans voru góðleg.
það fann hún líka. Hann yrði
ágætur.
Eftir kjmningamar var aug-
ljóst að Jewel yrði útundan. Hún
drakk útúr glasinu og sagði við
De Vries: — Ætlið þið út á eft-
ir?
— Auðvitað.
— Ég veit hvemig þið getið
fengið tvöfalda skemmtun.
— Tja, sagði De Vries. — Ég
veit svei mér ekki, ég held ekki.
— Þið hafið ekki heyrt talað
um Jewel?
— Ja. við erum ekki sérlega
vel fjáðir í kvöld. Og —
— Allt í lagi, sagði hún hlæj-
andi. — Gleymum því. Hún reis
upp frá borðinu. — Nóttin er
ung enn. Hún sýndist miklu eldri
en þrjátíu og átta ára þar sem
hún stóð. Ljóst hárið var dá-
lítið rosalegt í bláu Ijósinu.
— Skemmtið ykkur vel, krakkar.
— Ekki fara til Hardys, sagði
Sally. — Það vekur bara grun.
Heyrirðu það?
Jewel brosti og gekk burtu.
Peta Jones dreypti á drykkn-
um sfnum og sagði: — Mynduð
þér vilja fylgjast með mér í
kvöld, ungfrú?
Vy reyndi að halda rödd sinni
hlutlausri. Kantiski var það hit-
inn og biðin og áfengið, kannski
tíminn sem hún hafði haft til að
hugsa. Hún vissi það ekki; en
hún fann næstum til blygðunar
núna; sömu tilfinningar og hún
hafði þurft að berjast við fyrstu
tvö árin. — Ég hef ekkert á móti
því, herra Jones. '
— Það líkar mér. Hann laut
höfði og horfði betur á hana.
— Ég skal segja yður eitt, ung-
frú, ég held þér séuð ein falleg-
asta stúlka sem ég hef séð í New
York.
Hún brosti fallega. — Þetta
er fallega sagt, herra Jone9.
Hann roðnaði' enn meira og
saup aftur á glasinu. Hún heyrði
raddir hinna, flissið f Sally!
dimma rödd Irene. Þær- virtust
stinga mjög í stúf við mjúkan
suðurríkjahreim þessa manns.
— Jones er ekki mitt rétta
nafn, sagði hann. — Strákafnir
heimtuðu að við skiptum um
nofn. En ég veit að ég myndi
alltaf gleyma mér. Og það er
eins gott að ég segi yður mitt
rétta nafn — það gerir engum
mein. Ég er engum háður.
— Það er alveg óþarfi.
— Ég veit það, en mig langar
til þess. Ég heiti Sam Griffin.
Ég er sölumaður. ég sel hvað
sem er. En mér gengur ekkert
sérlega vel héma. Þetta er
skelfilega köld borg.
Vy dreypti á skotanum. Hún
heyrði Irene segja: — Þú þartt
ekki að hafa áhyggjur af neinu.
elBkan.
Diamond var farinn að hvísla.
— Gerirðu — allt? spurði hann
og virtist skelfdur yfir sinni eig-
in dirfsku.
— Ég hef aldrei fengið kvart-
anir frá viðskiptavinunum. sagði
Irene og brosti.
— Kallaðú mig Sam. Það gera
það ekki margir. Ég er á ferðinm
megnið af tímanum og hef ekki
mörg tækifæri til að eignast
vini. Hinir náungamir era sölu-
menn líka; ég hitti þá í gær-
kvöld í heildsölunni. Ed verzlar
með sígarettukveikjara. Harry
er með hreinsivökva. Það er á-
gætt hvort tveggja, en fólkið í
New York er svo kalt. Það gláp-
ir bara á mann. Ég á við það,
að þetta er stærsta borgin í
Ameríku, en ég hef aldrei á æv-
inni verið jafneinmana. Hann
þagnaði. Yður finnst þetta sjálf-
sagt asnalegt.
— Nei, sagði Vy. — Það finnst
mér ekki.
Sam Griffin ljómaði. — En ég
skil ekki hvemig þér getið nokk-
um tíma’ orðið einmana —
Hann roðnaði. — Ég ætlaði að
segja — jæja. þetta er alveg eft-
ir mér að blaðra tóma vitleysu
Ég átti við það, að þér eruð svo
falleg að það hljóta að vera ná-
ungar ....
— Allt í lagi, herra Griffin.
Ég veit hvað þér eigið við.
Hann horfði á hana. — Ég held
þér vitið það. En það gera samt
ekki margir. Þessir piltar, Ed og
Harry, þeir era sælir eins og
svín. Þeir hafa allt sem þeir óska
sér. Það er sama hvar þeir lenda,
þeir eiga alls staðar heima —
og þannig eru flestir sölumenn.
Vy rétti úr sér. Þetta era ekki
menn. sagði hún við sjálfa sig,
þetta era viðskiptavinir. Og það
er orðið áliðið.
— Viltu vera með mér í kvöld?
sagði hún allt í einu með breyttri
röddu.
Sam Griffin brosti. — Ég vil
ekkert frekar.
— Það eru tuttugu og fimm
dollarar, lágmark. sagði Vy.
Það kom sársaukasvipur í augu
Sam Griffins eins og hún hefði
valdið honum vonbrigðum; tn
hann hætti ekki að brosa. —
Viljið þér fá peningana núna?
sagði hann.
— Nei. Á eftir.
— Eins og þú vilt, Vy.
— Ertu tilbúinn eða viltu
drekka meira? Ef þú vilt það, bá
verð ég að panta,
— Ég er tilbúinn, sagði hann.
— Mikið ertu með fallegt hár.
Ég held ég hafi aldrei séð svona
fallegt hár.
— Farðu á Jame9 hótelið. sagði
Vy og forðaðist að mæta augna-
ráði han9 og heyra rödd hans.
— Skrifaðu þig inn sem herra
Taylor og frú. Veiztu hvar Jam-
es hótelið er?
— Nei.
Hún gaf honum heimilisfangið.
— Þú manst að skrá þig sem
herra Taylor og frú. Þeir vísa
þér á herbergi númer 7. Læstu
dyranum og bíddu mín þar.
— Já. frú.
— Taktu bíl þangað núna. Ég
verð hér kyrr í kortér og svo
kem ég.
— Er það ekta?
— Hvað þá?
— Háraliturinn.
— Nei, það er litað.
— Jæja, það er nú fallsgt
samt. Það ilmar vel. Sam Griff-
in lagði af stað. Svo sneri hann
sér við. — Þú kemur, þú lofai
því?
— Já. .
Maðurinn sem kallaði sig
Diamond stöðvaði Sam Griffin
og hvíslaði hátt: — Griffin.
heyrðu. þú ættir að reyna bæi
dökku. Mér er alvara. Þær
kunna á því lagið. alveg ævin-
týralegar.
— Það er allt í lagi með mig,
sagði Sam Griffin. — Ég er á-
nægður.
— Já, en þú gætir komið til
okkar á eftir. Hefurðu nokkum
tíma prófað dökkar?
— Nei. en —
— Ég meina þetta. Sammi.
Þær era þúsund sinnum betri
Bráðflinkar, skilurðu. Og bú
barft engar áhyggjur að hafa.
Gullhreinar.
Vy lét sem hún væri ekki að
hlusta. því að hún vissi með
sjálfri sér að Sam Griffin var
vandræðalegur.
— Veiztu hvað mín var að
segja rétt í þessu? Ég spurði:
S KOTTA
Mér er það mikil ánægja, pabbi minn, að kpnna þig fyrir Jáhann-
esi Guðmundssyni. Hann- er í tólfta blóðflokki.
Starfsstúlkur óskast
i
Nokkrar starfsstúlkur óskast aö Samvinnuskól-
anum Bifröst á komandi vetri.
Upplýsingar í síma 17973 eftir kl. 5 á mánudag
Símahappdrætti Styrktarfélags
lamaðra og fatlaðra
hefst að nýju
Vinningarnir verða að þessu sinni 2 3ja herbergja
fokheldar íbúðir að verðmæti kr. 225 þús.
hvor, auk þess 10 aukavinningar frjálst vöru-
val fyrir kr. 10 þúsund hvor.
Símnotendur
eiga rétt á að Kaupa sín númer til 10. desem-
ber.
/||i DREGIÐ Á
lij? ÞORLÁKS-
llW' MESSU,
Hver vill ekki slíkan jólaglaðning?