Þjóðviljinn - 20.09.1963, Blaðsíða 5

SlÐA 5
Föstutagur 20. seotemiber 1963
MðÐVILTINN

•' ''s .-•

■
r <*•- <{, , < ■
> V. ' < ' ' / , :
• •^já
;: • v •

i's ^vVvi
.
' " -v>

':• ■;•■■• : ■ - , • . '
» ■■

:;xk;íiv*í

menn Islands að vera fríir. Það
er mjög alvarlegt að liðið i
heild skyldi ekki geta eða
kunna að nota sér þessa að-
stöðu, en það var nú ekki al-
veg, þeir réðu ekki við hina 9!
Það alvarlega í þessu er það.
að það virðist sem þessir lands-
liðsmenn hafi ekki í sér bá
nauðsynlegu skipulagsgáfu i
leik sem þarf til að notfæra sér
aðstöðumunin, eða þá hitt að
hraðinn hafi verið svo lítill að
mótherjinn hafi hverju sinni
séð við hinum rólega leik Is-
lands. Þetta sannar. betur hvað
liðið er skammt á veg komið
knattspyrnulega en stórtapið
6:0 á Laugardalsvellinum 7.
sept.
Því er haldið fram að lands-
lið ökkar sé ekki í góðri þjá'f-
un, og vel má það vera, og
kemur þar ýmislegt tiL Þvi er
líka haldið fram af kunnáttu-
mönnum að líkamsþjálfun sé
ekki allt, þar þurfi að koma til
hugsun, og sjálfir Bretamir
halda því fram að ef sá þátt-
HUGLEIÐINGAR UM 10:0
Daginn sem landslið okkar í knattspyrnu lék
við blaðaliðið, var hér á íþróttasíðunni rabbað
nokkuð um þann leik og eins landsleikinn sem
fyrir dyrum stóð. Þar var vikið að því, að sjaldan
eða aldrei hefði keppnin í fyrstu deild verið jafn-
ari en einmitt í sumar og það svo, að aldrei mun
betra lið hafa fallið niður í aðra deild en ein-
mitt núna. Því var jafnframt haldið fram að það
þyrfti ekki að vera mælikvarði á getu okkar í
alþjóðakeppni — landsleikjum —, en á það var
bent að næsta laugardag mundum við fá nokk-
urn samanburð á því hvar við í raun og veru
’stæðum hvað snerti úrval hinna 11 beztu eða
landsliðs.
I hinni fyrstu eldskírn sem
landsliöið fékk. þ.e. leik þess
við úrval blaðamanna, lofaði
frammistaða þess ekki góðu.
Það gekk af hólmi með eins
marks mun og það sjálfsmark'
Það sýndi sig að munurinn var
ekki mikill eða sem nær eng-
inn, og undirstrikar það ef til
vill þá breidd sem hér er af
meðalmönnum í íþróttinni. eða
þar undir. Það væri heldur
ekki fráleitt að láta sér detta
í hug að hægt væri að velja
enn eitt lið, þar sem aðeins yrði
um jafntefli að ræða við hin
tvö!
Til alvörunnar Kom svo fyrra
laugardag í fyrri leiknum við
B'retland, og sá atburður var
okkur ekki hagstæður. Það
sýndi sig að landslið okkar
stóðst Bretum ekki snúning á
neinu sviði knattspyrnunnar.
þeir voru í einu o'g öllu miklu
betri en lið okkar var.
Breidd eða
stjörnur?
\
Áður en lengra er haldið má
velt^ því fyrir sér. hvort betra
sé fyrir knattspymuna í heild
að hér sé mikið af þokkalegum
knattspyrnumönnum, og að
þeim knattspyrnuliðum fjölgi
sem ná nokkuð sæmilegum ár-
angri. en það er greinilegt að
þróunin er í þá átt, eins og er.
Má það sjálfsagt þakka því, að
annarri deildinni hefur síðust.u
árin verið meiri sómi sýndur:
og svo fyrirkomulagi bikar-
keppninnar. sem allt verður til
þess að auka spennuna hjá lið-
unum sem styttra eru á veg
komin. Eða þá hitt að við ætt-
um fá stjömulið, þar sem tryggt
væri að möguleiki væri að
koma saman sterku landsliði
sem stæði sig í baráttunni við
áhugalið annarra þjóða.
Vafalaust munu flestir á
þeirri skoðun að hin almenna
breidd og almenni áhugi á bví
að ná sem lengst í þeim mótum
sem við efnum til. sé það þýð-
ingarmesta. Flestir munu jafn-
framt á þeirri skoðun að sam-
starf við aðrar þjóðir, hvað
snertir landsleiki, sé mjög býð-
ingarmikið fyrir þroska íþrótt-
arinnar, og ef horfið væri að
því að leggja það niður væri
það skref afturábak.
V V V
Því hefur oft verið haldið
fram að með meiri breidd ætti
toppurinn einnig að vera breið-
ari og vissari. Úr meiru væri
að velja og það ætti að tryggja
gæðin undir venjulegum kring-
umstæðum. En það er eins og
hér séu engar venjulegar kring-
umstæður, hér sé eittþvað á
seyði, sem raskar öllum venj-
um.
Hér koma ekki fram knatt,-
spyrnumenn sem bera veruiega
af í snilld sinni, það er eins og
þeir séu vígðir meðalmennsk-
unni og af einhverjum ástæðum
láti sér það vel líka.
Fyrir leikinn: Fyrirliðarnir takast í hendur.
Ríkharður gott
dæmi
0
Þeir sem sáu leikinn í Laug-
dalnum fyrra laugardag munu
flestir á einu máli um það að
Ríkarður Jónsson hafi verið sá
maðurinn í þeim leik sem mest
barðist og slapp bezt frá hon-
um. Allir munu jafnframt sann-
færðir um það að Rfkarður er
ekki svipað því eins frískur og
góður og hann var á beztu ár-
um sínum. og er það ekki að
undra, því að vissulega er mað-
urinn kominn af léttasta skeiði.
en hitt er þó meira, að hann
hefur barizt við lasleika í fæti
og varð á tímabili verúlega
lamaður, og hefur aldrei náð
sér til fulls af því meini. Þrátt
fyrir þetta er hann fjörlegasti
maðurinn og sá sem berst í
landsleiknum! Þetta sannar svo
ekki verður um villzt að af-
reksmenn á borð við Ríkarð á
sínum tíma er ekki um að ræða
hér nú.
Hér er ekki því um að kenna
að landsliðsnefnd hafi valið
illa, og að aðrir hefðu greini-
lega átt að koma í stað þeirra
sem léku.
f fyrri leiknum gátu beir
svarað fyrir það úrval sem lék;
það var ekki um mikið annað
að velja. það er að segja beir
voru eins góðir og hverjir aðr-
ir!
Eftir að hafa séð leik Bret-
anna, sem var góður, hefði
sannarlega komið til greina að
fylgja öðrum leiðum en farið
var í vali liðsins fyrir leikinn
f London.
Nefndin kaus að styrkja (?)
félagslið í stað þess að /el.ia
fyrst og fremst hraða og harða
leikmenn ti.' þess að hamla upp
á móti hraða Bretanná, sem lék
okkar lið svo illa.
Lakara í London
Þó markatalan úr leiknum
í London hafi verið heldur hag-
stæðari, bendir margt til að
frammistaða liðsins hafi verið
mun lakari en hún var i Laug-
ardalnum 7 dögum áður. Frá
því segir að Bretarnir *afi
lengstaf leikið einum og tveim
færri en íslendingarnir. og bað
skipti engu fyrir þá beir réðu
öllu á vellinum og sóttu og
skoruðu þótt 9 væru!
Það þýðir þó að í lið Bret-
anna hafa myndazt skörð að
hverju sinni eiga tveir ieik-
urinn hefði verið þroskaður
hjá liði'nu í heild hefði þeim
átt að ganga.betur þegar beir
Voru orðnir tveim færri, beir
hefðu átt að geta notað sér af
þeim glufum sem hlutu að
koma í lið Bretanna. þó hin
líkamlega þjálfun væri ekki
eins góð og mótherjanna. En
það breytir engu, og meira að
segja sagði einn leikmanna við
undirritaðan að þeim hefði
ekki gengið betur þótt beir
væru tveim fleiri.
Þetta bendir til þess að allt
of lítið sé lagt uppúr hinni
skipulagslegu hlið knattspym-
unnar yfirleitt, og þeir sem
svolítið kunna fyrir sér í þeim
efnum þurfa raunar ekki annað
en að horfa á leiki félaganna
innbyrðis til að sannfærast um
það.
Þetta er því nauðsynlegra
sem hin líkamlega þjálfun er
minni, en . slíkur lærdómur
kemur ekki á fáeinum æfing-
um, það er áralöng æfing,
reynsla og hugsun um leikinn
og uppbyggingu hans sem getur
þroskað leikmenn í þessum
efnum.
Það er ekki nóg að segja iá
þegar við þá er rætt um slík
mál og látast skilja hvað átt er
við. Þeir verða að sannre.yna
þetta með leikdæmum sem beir
sjálfir geta skapað á pappírs-
blaði, þá fyrst er von til bess
að leikmaðurinn geti lagt eitt-
hvað jákvætt til mála, og þá
fyrst og fremst í leik. Þá er
fyrst von til þess að hann skilji
hvað við hann er sagt. Og
hverpig halda menn svo að þeir
séu hinir sem ekki voru taldir
hæfir til að leika í landsliði?
Hér er örugglega veikur
þráður i knattspyrnu okkar, og
atriði sem of lítill gaumur er
gefinn og varð landsliði okkar
dýrkeypt í London.
Of mikilli vinnu
um kennt
Sú afsökun sem mest er
sett fram fyrir getuleysi knatt-
spyrnumanna okkar í dag er
hin mikla vinna seha býðst. cg
ungir sem gamlir vilja afla sér
tekna og þá ekki sízt ef það
er staðreynd að vinnulaun séu
ekki hærri en það að venju-
legur vinnudagur nægir ekki
fyrir nauðþurftum. 1 mörgum
tilfellum er þessi afsökun á rök-
um reist. í öðrum er það vafa-
samt, að sú sé einasta afsök-
unin, þar kemur fleira til. I
þjóðfélagi voru munu þeir
margir til æðri sem lægri. sem
vilja fá mikið fyrir lítið, og
vilja litlu fóma. Vafalaust nef-
ur þessi andi síazt inn í íþrótta-
hreyfinguna og grafið svo um
sig að til skaða er orðið, og
þá getur verið gott að kenna
of mikilli vinnu um. ef fómar-
lundin hrekkur ekki til, til
þess að halda uppi þessu á-
hugastarfi sem nefnd er íþrótta-
hreyfing. Það má segja að það
sé afsökun að menn hafa kom-
izt upp á það að líta á hverja
stund sem pening, stundum af
nauðsyn og stundum ekki.
Því er haldið hér fram að vf-
irleitt noti knattspymumenn
vorir ekki æfingamar og þann
tíma sem þeir leggja í þær, eins
vel og vera ber, þeir slaka á,
gefa eftir, f stað þess að
taka á, með karlmennsku og
vilja. Hér koma launin fram
i betri knattspymu: meiri
hraða, leikni, meiri skilningi á
skipulagi leiksins, meiri per-
sónulegri fæmi til að standa sig
vel hvort það er í leik fyrir
félagið eða landið sitt.
Ef til vill verða þessir tveir
landsleikir til þess að hver og
einn knattspymumaður. sem
leikur f knattspymuliði á Is-
landi, velti þvf fyrir sér hver
sé hin raunverulega og sanna
afsökun fyrir árangrinum 7. og
14. september sl. Hvað sé vegna
of mikillar vinnu og hvað af
öðrum ástæðum, og viðráðan-
legum.
Frímann.
Lélegur leikur
íslendinganna
gegn Frökkunum
Þriðja Ieiknum í París tapaði
íslenzka unglingalandsliðið í
körfuknattlcik með miklum
mun, í gær sat liðið hjá I
keppninni en síðasti leikur þess
verður i kvöld.
Það voru Svíar sem mættu
íslendingum í fyrrakv. og sigr-
uðu með yfirburðum, 68 stigum
gegn 25. Sýndi íslenzka liðið
mjög lélegan leik, piltamir
vom taugáóstyrk'r og virtust
þreyttir. enda höfðu þeir staðið
í ströngu tvö kvöldin á undan.
Svíarnir vom hinsvegar vel
hvíldir, höfðu setið hjá í ann-
arri umferðinni.
Svíar skomðu fyrstu 11 stig-
in áður en íslendingar komust
á blað. Síðan jafnaðist leikur-
inn nokkuð en undir lok fyrri
hálfleiks náði sænska liðið enn
góðum spretti og staðan fyrir
leikhlé var 29 gegn 11 stigum
Svfum í vil. Síðari hálfleikur-
inn var allur mjög illa leikinn
af hálfu íslenzku piltanna.
I gær áttu íslendingamir frí.
en í kvöld leika þeir siðasta
leikinn, mæta þá enska listnu.