Þjóðviljinn - 22.09.1963, Blaðsíða 5

/
Sunnudagur 22. september 1963
ÞIOÐVILIINN
SlÐA
Harmsaga hnefaleikarans
Meðvitundarlaus
í heilt ár
honum lýkur.
Hinn 22. september 1962 gekk
argentínski hnefaleikarinn Alei-
andro Tomás Lavarante inn í
hnefaleikahringinn í Los Ang-
eles ásamt Johnny Riggins frá
Bandaríkjunum. Keppni beirra
lauk í 6. lotu með .því áð Lav-
orante var borinn meðvitundar-
laus út úr hringnum og fluttur
í sjúkrahús eftir að Riggins
hafði leikið hann grátt, greitt
honum mörg höfuðhögg og
þung. þar á meðal rothögg.
Gerðir voru margir uppskurð-
ir á höfði Lavoranti, sem orðið
hafði fyrir miklu hnjaski, og
m.a. fengið heiíablæðingu. Þrátt
íyrir allar læknisaðgerðir
komst hann ekki til meðvit-
undar, og eftir margra mánaða
meðvitundaiieysi var hann
fluttur á heimili foreldra sinna.
sem síðan hafa annazt þennan
26 ára gamla son sinn.
Doðadúr
Fyrir fáeinum mánuðum opn-
aði Lavorante augun — en
varla nema til hálfs, og síðan
lifir hann í hinu ömurlega
hálfmeðvitundar-ástandi. Hann^
borðar og sefur. Undirmeðvit-
undin virðist starfa að nokkru
leyti. Hann lýkur upp sljóum
augum, virðist bera óljós kennsl
á foreldra sína, en virðist eng-
an áhuga hafa á tilverunni né
heldur vera fær um að fram-
kvæma nokkra sjálfstæða
hreyfingu. Það eina sem hægt
er að gera er að bíða eftir bví
að það undur gerist, að Lavo>--
ante öðlist fulla vitund á nv.
Lavorante var dáður íþrótta-
maður í heimalandi sínu, en
þar' hefur áhugi fyrir hnefa-
leikum verið landlægur síðan
1923 þegar Argentínumaðurirm
Luis Angel Firpo sigraði Jack
Dempsey. Árið 1957 fór Lavor-
Framhald á 7. síðu.
Þetta cr mynd af hinum hrjáða
Lavorante í dag. Ilann getur
rheð erfiðismunum haldið á
vatnsglasii. Augu hans eru sljó,
en foreldrar hans vona að
kraftaverk gerist.
SÓDUR FUNDURIÞRÓTTA-
LEIÐTOCA IHAUKADAL
Um fyrri helgi boðaði stjórn íþróttasam-
bands íslands til fundar með helztu forystu-
mönnum landsins í íþróttamálum. Var þar um
að ræða formenn sérsambandanna, formenn hér-
aðssambandanna, en það eru einmitt þessir
menn sem gerst vita hvar skórinn kreppir að í
starfseminni og kunnugaitir eru þeim málefn-
um sem uppi eru á hverjum tíma.
Flestir þeirtra sem boðaðir
vonf komu til fundarins, og
gerði það sitt til þess að
fundurinn í heild var mjög
vel heppnaður. Flutt voru
framsöguerindi í tilteknum
málum, og síðan vom þau
rædd af fundarmönnum. Að
því" Idknu var fundarmönnum
skipað í hópa, eða nefndir,
hver hópur tók fyrir þessi
framsögumál, og gerði síðan
ályktanir út frá þeim, sem á
síðari fundinum voru svo til
umræðu. Þessi vinnuaðferð er
mikið notuð á Norðurlöndum,
þegar rædd eru og krufin
vandamál sem fyrir liggja, og
þykir gefast vel, og reyndist
það hér líka.
Fundur þessi er nýmæli
innan ISt og gat Hermann
Guðmundsson fmmkvæmda-
stjóri Sambandsins þess að
hugsað væri að halda svona
fundum áfram, ef til vill ár-
lega og a. m. k. annað hvert
ár, og þá árið sem ársþing
Sambandsins er ekki.
Á laugardagskvöldið efndu
fundaimenn til kvöldvöku. Á
þeirri kvöldvöku sagði Sigurð-
ur Greipsson frá sögu Hauka-
dals, og fléttaði inn í hana
frásögn um ’ Bergþór vætt í
Bláfelli. Var saga þessi og öll
frásögn hin skemmtilegasta
og naut sín þar hið kjam-
mikla mál Sigurðar og mergj-
uðu orðtæki, og var gerður
mjög góður rómur að frásögn
Sigurðar. Þá las Ben. G.
Wáge kjarnyrt kvæði úr Ijóð-
um Einars Benediktssonar.
Að lokum sýndi Þorsteinn
Einarsson kvikmynd frá
Haukadal sem tekin var 1947.
Mörg stórmál
Á fundinum komu fram og
voru undirbúin nokkur mál,
' og voru það þessi atriði sam-
kvasmt dagskránni: 1. Reikn-
ingar félaga og héraðssam-
banda Fmmmæl. Sigurður
Guðmannsson. 2. Iþróttamerki
tSÍ: Frummæl.: Jens Guð-
bjömsson. 3. Á hvern hátt er
hægt að auka íþróttastarfið ?:
Frummæl.: Þorsteinn Einare-
son, Benedikt Jakobsson og
Gísli Halldórsson. 4. Kennslu-
skýrslur og fjármál: Frum-
mæl.: Þorsteinn Einarss. 5.
íþróttablaðið: Frummæl.:
Gísli Halldói'sson.
Auk þessara mála var rætt
um heitstrengingu íþrótta-
manna, og á fundinum lagði
Þorsteinn Einarsson fram 10
spumingar, • sem margar
hverjar eru stórmál, og sum-
ar ef til vill nóg efni fyrir
fund sem þennan. Það virðist
því sem það sé nægilegt um-
ræðuefni innan íþróttahreyf-
ingarinnar, ef menn koma
saman. Ber að fagna þvi að
stjórn tSt skuli ætla að stefna
saman hinum ábyrgustu
mönnum úr hreyfingunni til
þess að ræða hin almennu
vandamál, sem oftast verða
útundan á þingum sambands-
ins.
Flestir frummælendur komu
með skrifaðar ræður, og verð-
ur reynt að bii-ta kafla úr
þeim, og annan fróðleik sem
fram kom á fundinum eftir
því sem rúm leyfir og ástæða
þykir. Þvi þótt við, sem að
þessum málum höfum unnið
og höfum áhuga fyrir iþrótt-
um og því sem þær eiga að
geta verið íslenzkum æskulýð,
teljum sjálfsagt að allir skilji
það hlutverk sem íþróttunum
er ætlað, þá verður stöðugt
að vera á verði gegn deyfð,
og gæta þess að menn og
málefni sljóvgist ekki í vitund
fólksins.
Þess vegna er nauðsynlegt
að þeir láti í sér heyra svona
við og við, hefji upp raust
sína svo fólkið heyri og sjái
að forustumenn íþróttamál-
anna hafa fullan áhuga, vilja
og vit til að leiða æsku lands-
ins, og beina henni inn á rétt-
ar brautir svo hún verði ekki
aðeins liðtæk á íþróttaleik-
vapgi, heldur einnig sem góð-
ur borgari í baráttunni fyrir
eigin tilveru, og samherji í ís-
lenzfíu þjóðlífi.
Hvernig er hægt að auka
Myndln er af hinum blóöuga kappleik í Los Angeles fyrir einu
ári. Riggins hefur rotað Lavorante svo hrottalega að hann hlaut
heilablæðingu en dómarinn stöðvaði hinn vígreifa sigurvegara.
í dag er eitt ár liðið síðan einn af meirihátt-
ar harmleikjum í hinni blóðugu sögu atvinnu-
hnefaleika átti sér stað. Raunar má segja að þessi
harmleikur standi enn, og eriginn veit hvernig
íþróttastarfið í landinu?
Hér fer á eftir framsögu-
erindi Benedikts Jakobssonar
lítið eitt stytt.
Á eftir fer svo ólit eða skoð-
un hópa nr. 1 og 3, sem draga
saman helztu atriðin sem hóp-
arnir telja tiltæk, og sem
svar við spurningunni: Á
hvem hátt er hægt að auka
íþróttastarfið ?
Spurningu þessari er ekki
auðsvarað, og engan veginn á
einn og óumdeilanlegan hátt.
Leiðir þær, sem hinar ýmsu
þjóðir fara í upplýsinga-, upp-
byggingar- og útbreiðslustarf-
semi sinni, eru harla ólíkar.
Meðulin mörg, stefnur og
starfshættir af ýmsu tagi.
Þjóðfélagið er gjörbreytt,
vettvangur einstaklingsins
annar og nýr.
Þjóðfélagið fóstrar, sérhæf-
ir og gerir sífellt nýjar og
vaxandi kröfur um aukna sér-
hæfingu í hinum ýmsu störf-
um þegnanna.
Skólarnir kenna margt nyt-
samt og eru gagnlegir að
sjálfsögðu. Þeir eru á gelgju-
pg vaxtarskeiði eins og þjóðin
öll. Mikilsverðir þættir í upp-
eldi eru vanræktir. Þættir,
sem móðir náttúra annaðist
áður ásamt heimilum viðsveg-
ar um bæ og byggð.
1 öllum þeim skólum sem
ég þekki til hériendis, vantar
að meira eða minna leyti aga
og uppeldi.
Áð taka góð próf í utanað-
lærðum fræðum er ágætt, en
þó trauðla takmark í sjálfu
sér.
Skilningur nemandans á
námsefninu, gildi þess og til-
gangi er aðalatriðið.
Skólaíþróttir, sem kenndar
eru án þess að vekja nemend-
ur til skilnings og umhugsun-
ar um hið raunverulega gildi
þeirra, geta að vísu gert gagn
á meðan á skyldunámi stend-
ur. Þegar nemandinn kveður
skólann, eru á hinn bóginn
heldur litlar líkur fyrir þvi
að hann stundi íþróttir, hafi,
hann aldrei skilið tilgang
þeirra og gildi.
Mark og mið skólaíþrótt-
anna í landinu er ekki nægi-
lega Ijóst hjá forystumönn-
um skólanna, læknum, kenn-
urum og þar af leiðandi ekki
hjá nemendum skólanna.
Vel skipulögð og heilsteypt
íþróttahreyfing, getur því að-
eins vaxið upp í þessu landi,
að kynning ungmenna af í-
þróttalífi og iðkun íþrótta í
skólum landsins verði á þá
lund, að íþróttir verði í ein-
hverri mynd óaðskiljanlegur
þáttur í daglegu lífi sem
flestra þegna þjóðfélagsins, að
skólanámi loknu.
Undir forystu og merkjum
hinna ýmsu íþróttaleiðtoga
hefur náðst frábær íþróttaleg-
ur árangur, sér í! lagi í ein-
staklingsíþróttum. Árangur,
sem vakið hefur heimsathygli.
En þrátt fyrir það, hefur ekki
skapazt hér og mótazt sú
menning íþróttalegs uppeldis,
sem raunar á að vera sá
kjarni sem hin einstöku afrek
spretta upp af, líkt og ávextir
á fögru tré.
Fyrir tveimur til þremur
áratugum iðkuðu menn íþrótt-
ir og börðust fyrir þeim,
margir hverjir af eldlegum á-
huga og hugsjón, og sumir
gera það enn, þó að hugsjóna-
mönnum fari vafalaust fækk-
andi.
1 nútíma þjóðfélagi þarf að
beita nútíma aðferðum, nú-
tima vopnum, til að vekja
þjóðina til skilnings á þeirri
staðreynd, að það er ekki
Benedikt Jakobsson
Iengur aðeins æskilegt, heldur
nauðsynlegt að sem flestir
þegnar þjóðfélagsins stundi
einhverja íþrótt, og ekki að-
eins á vaxtar- og þroska-
skeiði, heldur ævilangt.
Flestum mun það Ijóst,
að íþróttahreyfingin stendur
ekki traustum fótum í hinu
nýja þjóðfélagi.
Hvað veldur?
Nýir tímar heimta ný vopn
og nýjar leiðir.
Vopnin heita áróður og
leiðimar upplýsingaþjónusta,
fræðsla, kynning o. fl.
íþróttahreyfingin hefur
vanrækt í stórum stíl það sem
hér er drepið á.
Áróður fyrir íþróttum í
Framhald á 8. síðu.