Þjóðviljinn - 26.09.1963, Blaðsíða 10

1Q SlÐA
ÞIÓÐVIUINN
Fimmtudagur 26. september 1963
Billy Matthews mókti hreyf-
ingarlaus í hægindastólnum.
Það hefði getað verið styrjöld
úti fyrir, hugsaði Adam. götu-
bardagar, sprengjuregn en hér
myndi ekkert breytast.
— Gott kvöld, sagði hann.
Enginn tók undir.
Hann gekk yfir gólfið og upp
stigann. Og á göngunni í hálf-
rðkkiinu fór hann allt í einu
að hugsa um alla þá mörgu
innantómu, líflausu menn sem
hann hafði séð, gamla og titr-
andi með engan innri eld —
og hve litlu hefði munað að
bann yrði einn beirra.
Hann stanzaði.
Hvað var eins dásamlegt og
þetta. hugsaði hann og bægði
frá sér öllum leiðum hugsunum:
að vera leiðtogi, hataður, elsk-
aöur, fordæmdur, dáður?
— Þú þjappar okkur saman,
piltur minn!
Ég verð að skrifa Max. hugs-
aði hannj og gekk yfir ósléttan
dúkinn.
Hann sneri húninum og gekk
inn í herbergi sitt.
Þar var kolamyrkur, en áður
en Adam kveikti fann hann að
einhver var inni.
Hann sneri sér við og horfði
framaní gest sinn.
— Sælinúj Sam, sagði hann.
•— Hvenær komst þú til baka?
22. KAFM.
— Á eftir hafði hún legið í
rúminUj hreyfingarlaus, köld.
Það voru engin tár eftir. 1
brjósti hennar var sár kvöl, í
höfði hennar líka, vegna þess
að hún gat ekki hætt að gráta
— en tárin voru ekki lengur
til
Hún hreyfði sig ekki.
Rúmið var indælt, flekkað
vessum sem fossað höfðu úr
Ukama hennar á móti vessum
hans, svita hennar og hans,
saman; í þvi miðju var blettur,
nýr blettur.
Hún neyddi sjálfa sig til að
fcoma við hann.
Hún neyddi sjálfa sig til að
Hárgreiðslcm
Hárgrelðslu og
snyrtistofa STEINU og DÓDÖ
Laugavegi 18 III. h. (lyfta)
SfMI 24616.
P E R M A Garðsenda 21.
SfMI 33968. Hárgreiðslu- og
snyrtistofa.
Dömur! Hárgreiðsla við
allra hæfi
TJARNARSTOFAN.
Tjarnargötu 10, Vonarstrætis-
megin. — SfMI 14662.
HÁRGREIÐSLUSTOFA
4USTURBÆJAR
(Maria Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13 — SlMI 14656
— Nuddstofa á sama stað. —
anda djúpt, finna þefinn, festa
hann sér í minni að eilífu.
Hann var héma, ofaná mér,
sagði hún við sjálfa sig. Hann
var ókunnugur maður, mér geðj-
aðist ekki að honum, honum
geðjaðist ekki að mér, en þegar
hann nálgaðist mig. gein ég við
honum.
Ég þurfti þess ekki.
Ég hefði getað æpt. Þú segir
að þetta hafi verið hræðilegt,
þú hafir haft andstyggð á því,
en þú veizt að það er ekki satt.
Hann nauðgaði þér ekki. Þú
hefðir ekki þurft annað en æpa.
En þú gerðir það ekki.
Svo að þú ert ekki læknuð.
Og þú getur ekki áfellzt nannj
þvi að það hlaut að koma að
þvi að einhver Adam Cramer
yrði á vegi þínum einhvers stað-
ar. Það hlaut að koma að þvi.
Vy Griffin renndi fingrunum
eftir kropp sínum, sem enn var
rakur af svita. Hún snart brjóst
sín. Vörtumar voru aumar. Hún
snart varimar og mundi hvem-
ig hún hafði þrýst þeim að vör-
um hans og hún festi sér það
einnig í minni.
Gleymdu engu af þessu, hugs-
aði hún.
Aldrei nokkum tima.
Hún hreyfði sig allt í einu af
einbeitni og kveikti ljósið og
horfði á rúmið. Síðan á slopp-
inn sem fleygt hafði verið í
gólfið hjá rúminu.
Siðan gekk hún að speghnum.
Hún starði á nakta spegil-
mynd sína.
Nei, líttu ekki undan, hugs-
aði hún. Þetta ert þú, frú Griff-
in.
Þetta ert þú sjálf.
Hún starði í næstum heila
minútu, sneri sér síðan við og
fór inn í baðherbergið. Hún lét
vatnið renna þar til það var
brennheitt, fór í bað, klæddist
græna kjólnum og setti niður
í litla ferðatösku, einkum fatn-
að og helztu nauðsynjar.
Að þessu loknu, vatt hún klút
í köldu vatni og þvoði flekkina
úr rúminu og bjó um rúmið.
Hún gekk rösklega til verks,
síðan tók hún verzlunarbréf úr
umslagi, sneri auðu hliðinni að
sér.
Hún hikaði langa stund.
Síðan skrifaði hún nokkrar
línur og stakk bréfinu í ramm-
ann hjá speglinum.
Hún leit í kringum sig i her-
berginu, sneri sér við og gekk
fram í þögult anddyrið.
Frú Pearl Lambert var ekki
í anddyrinu.
Konumar í sófanum tóku ekki
eftir henni.
Hún gekk hratt þar til hún
kom út á þjóðveginn; þá hægði
hún á sér.
Eftir svo sem tuttugu minút-
ur stanzaði , grár Plymouth.
— Viljið þér sitja í? sagði
maðurinn í bílnum.
Vy Griffin sagði: — Nei; síð-
an sagði hún áður en maðurinn
var búinn að skella: — Já.
— Eruð þér að fara langt?
— Já, sagði hún og steig inn.
— Hvað er að frétta, Sam?
Stóri maðurirm var sveittur.
Hann var rauður í andlití og
það voru enn hláturhrukkur um
rmmninn. en hann sýndist samt
öðru vísi.
— Allt gott. sagði hann.
— Frýðilegt!
Adam reyndi að vera kæru-
leysislegur, en hugur hans starf-
aði ákaft Sennjlega hefur hún
sagt honum það, hugsaði hann.
Sennilega er hann kominn þess
vegna. Það væri ekki líkt hon-
um að brjótast inn í herbergið
mitt annars.
En vertu ekki of fljótur á
þér. Sjáðu tiL
— Hvemig gekk í Farragut?
Seldirðu marga — hvað er það
nú aftur? — penna?
Sam Griffin kinkaði kolli með
hægð.
— Jæja, það er gott að heyra.
Hm....... áttirðu eitthvert sér-
stakt erindi við mig? Ef ég á
að segja eins og er, þá er ég
skrambi þreyttur. Ég —.
Stóri maðurinn reis allt í einu
á fætur; hann var með kreppta
hnefa. — Adam, sagði hann. —
Ég veit þetta kemur þér ekkert
við og ég hef engan rétt tíl að
ónáða þig með þvi — en ég
verð að tala við einhvem. Ég
má tiL Annars verð ég vitlaus!
Adam hikaði; síðan færði
hann sig nær Griffin. — Sam,
sagði hann. — Hvað er að? Hef-
ur eitthvað komið fyrir?
Stóri maðurinn kinkaði kolli.
— En það er bara mitt eigið
vandamál, sagði hann. — Ég
veit ekki hvers vegna ég er að
ryðjast hingað inn. Frú Pearl
Lambert lét mig hafa lykillinn.
Þú hefur sjálfsagt nóg með þín
eigin vandamál — það hafa all-
ir. Hann gekk af stað til dyra.
— Fyrirgefðu.
— Biddu hægur. Vertu róleg-
ur, sagði Adam. — Ég hélt við
værum vinir.
Griffin stóð kyrr, dró andann
þungt. Hann virtist miður sin,
hræddur eins og klunnalegt dýr.
— Erum við ekki vinir. Sam?
— Jú, auðvitað. Jú, jú. En
þú ert þreyttutr —.
— Ekki lengur. Adam tók
undir handlegginn á manninum.
— Seztu þama, Sam. Undir eins.
Og segðu mér hvað þér liggur
á hjarta. Kannski get ég hjálp-
að þér.
— Nei, þú getur ekki hjálp-
að.
— Ég get að minnsta kosti
hlustað. Svona nú.
Griffin beið. Hann andaði enn
þungt, síðan sneri hann sér við,
gekk að rúminu og settist. Hvað
eftir annað opnaði hann munn-
inn og lokaði honum aftur.
Svo stóð hann upp og gekk
að veggnum. Hann sneri sér
undan og barði þykkum. rauð-
um hnefanum i vegginn.
— Hún er farin, sagði hann.
— Hver þá?
— Vy, sagði hann. — Hún
er farin. Farin frá mér. Stung-
in af.
Hann byrjaði aftur að berja
í vegginn, en Adam sagði: —
Sam! og hann hætti. — Sam,
stilltu þig. Hlustaðu nú á, ég
er enginn aðkomumaður — við
ákváðum það strax fyrsta dag-
inn. Mér er mjög hlýtt til bín.
Og ég er glaður yfir því, að
þú skyldir leita til mín. Svei
mér þá. Svona, vertu nú róleg-
ur og segðu mér allt af létta.
Frá upphafi.
Griffin sneri sér ekki við.
Rödd hans var eins og kjökur.
— Ég — kom heim frá Farra-
gut, sagði hann, — um tvöleytið.
Ég var með margar gjafir, smá-
hluti sem ég valdi handa henni.
Ég vissi að henni þættí gaman
að þeim. Skartgripir. Vandaðír.
Vy elskar skartgripi.
— Já.
— Ég kom upp og ég opnaði
dymar. dymar að herberginu
okkar. Það var tómt. Hún var
þar ekki. Mér fannst dálítið
skrýtið, en það gat verið að ég
hefði ekki tekið eftir henni í
anddyrinu. Þú skilur, hún hefði
getað verið að horfa á sjón-
varpið með frú Pearl Lambert
og ekki tekið eftir mér begar
ég kom inn. Svo að ég fór nið-
ur aftur. En hún var ekki þar
heldur. Þá fór ég að verða dá-
lítið hræddur. Ég fór aftur upp
í herbergið og kallaði og þá
fann ég bréfið.
Hann stakk hendinni í vas-
ann og tók upp bréfmiða og
las.
— Má ég sjá bréfið? sagði
Adam.
Griffirt réttí honum bréfið og
sneri sér aftur, í þetta Jripti
að glugganum.
Adam las :
Elsku Sam:
Ég veit þú tekur þér þetta
hræðilega nærri. en ég get ekki
haldið áfram að ljúga að þér.
Hjónabandið er farið útum búf-
ur. Ég hélt það ætlaði að bless-
ast, það er alveg satt, og þú
gafst mér yndisleg ár, Sam, en
— ég er ekki nógu góð handa
þér. Þetta er allt búið að vera
og ég fer frá þér. Reyndu ekki
að leita að mér, þetta er til-
gangslaust. Trúðu mér, ég er
þin ekki verð. Þú ert dásam-
legur maður og kannski geturðu
fundið góða konu; ég er óhæf.
Ég elskaði þig, af öllu hjarta.
Fyrirgefðu mér.
Hann lagði bréfið á kommóð-
una, gekk til Griffins og kom
við öxlina á honum.
— Mér þykir þetta afar leitt.
Griffin kinkaði kolli. — Við
vorum að hugsa um dálítinn bú-
garð, sagði hann, — og kannski
fáein böm. Þess vegna lagði ég
svo hart að mér. Nú hef ég
ekkert lengur að vinna fyrir.
Hið eina sem var mér nokkurs
virði, hið eina í lífi mfnu sem
var gott og fagurt — er farið.
Adam þrýsti öxl marmsins og
gekk yfir herbergið. — Hefurðu
nokkra hugmynd um, sagði
hann, — hvers vegna hún hef-
ur gert þetta? Ég á við, það
sáu allir að þú varst einstak-
lega góður við hana. Og hún
sýndist ánægð og hamingjusöm.
Allt virtist vera í bezta lagi!
Griffin þagði andartak. — Ég
held — sagði hann
— Já?
— Ég held ég geti gizkað á
dálítið.
— Jæja? Og hvað heldurðu
þá?
— Jú, sjáðu tiL sagði Griffin.
— Ég hef aldrei sagt þetta
neinum, en ég ætla að segja
þér það, Adam. Þú — ert svo
6kilningsgóður. Ég sá það undír-
eins. Og þess vegna ætla ég að
6egja þér leyndarmál. Þegar ég
hitti Vy fyrst í New York, þá
var hún — já, ég skal vera
hreinskilinn. Hún var það sem
kallað er vændiskona. En hún
var ekki eins og hinar. Nei.
Það er erfitt að útskýra betta
en — Vy var góð stúlka. Nema
hún hafði þennan veikleika, og
það var ekkert hægt að gera við
því. Læknar hafa nafn á þessu
fyrirbrigðij þú hefur kannski
heyrt það. Þeir geta ekki lækn-
að það, fremur en þeir geta
læknað allan höfuðverk, ejáðu
til, því að þetta er ekki eins
og fótbrot eða þamaveiká eða
þess háttar. Nei; þeir verða að
fá hjálp, frá sjúklingnum. En
Vy trúði ekki á allt þetta mál-
SKOTTA
Hæ, — Súsa mín. Hvað er nýtt síðan við losnuðum úr
/ skólanum f dag?
AXJVtO
SÍLD
BRAGÐAST
BEZT
HTlSMÆÐUR
Hafið þér athugað að síld er holl og
næringarrík fæða?
AXMO SÍLD "
beztu fáanleg-
um hráefnum. — í Iauksósu, krydd-
legi, karrysósu, tómatsósu og sætum
kryddlegi.
AXMO
AXMO
AXMO
AXMO
SÍLDá borðlð-
geymist köld,
horðist köld.
fæst um land
allt.
SÍLD er framleidd af
SÍLD
SÍLD
SHdarréttir sJ.
Súðavogi 7, Reykjavík. Símj 38311.
Sendisveinn
óskast strax.
þar, sem frá var horfið f
Jæja, strákar. Þá byrjum við
gær .
Afgreiðsla Þjóðviljans
Sími 17 500
Kópavogur— Vinna
Nokkrar stúlkuir óskast í vinnu strax.
Niðursuðuverksmiðjan ORA H.f.
Símar 17996 og 22633.
I
41