Þjóðviljinn - 28.09.1963, Blaðsíða 10

JQ SÍÐA
ÞIÓÐVIUINN
Laugardagur 28. september 1963
— Hún er farin, sagði hann,
— en á ég að segja þér nokkuð?
Ég finn hana. Ég veit ég geri
það. vegna þess að ég bekki
hana, allt í fari hennar, til-
finningar hennar og hugsanir.
Það er skiýtið: fólk hefur ailan
heiminn að fela sig í, en það
getur ekki komizt burt frá ein-
hverjum sem þekkir það og vill
í alvöru finna það. Auðvitað
getur það tekið sinn tíma. En
ég héld áfram að leita og þeg-
ar ég fínn hana, þá verðum
við nátengdari en nokkru sinni
fyrr. Og ég held næstum að ég
ætti að þakka þér fyrir. Þú
hefur gert okkur mikinn greiða!
Hann gekk nær Adam.
— En sannleikurinn er þó sá,
sagði hann, — að bezta leiðin
til að endurgjalda greiðann,
væri reyndar að skjótg kúlu
gegnum hausinn á þér undir
eins. Það yrði mun auðveldara
fyrir þig, trúðu Sam gamla.
Mun auðveldara. Sjáðu til: við
erum báðir í sama bransa, þú
og ég, Adam — nema hvað ég
heí lengri reynslu, og ég get séð
hvaða skyssur þú ert að gera.
Þeim er að fjölga. Og þar
kemur að þær kæfa þig.
— Farðu út héðan. sagði Ad-
am.
Griffín hreyfðí sig ekki. — Ég
hef verið að athuga aðferðir
þínar, sagði hann, — og ég dá-
ist að þeim. Þú hefur tækni,
fína tækni. En veiztu hvar
hundurinn liggur grafinn? Þú
gleymir eirmi meginreglunni. Þú
getur selt fólki eitthvað sem
það þarfnast ekki, en þú getur
ekki selt fólki eitthvað sem það
vill ekki, að minnsta kostí get-
urðu ekki haldið þvi áfram
lengL Og fólkið — flest af því
að minnsta kosti — kærir sig
ekki um það sem þú ert að
selja. Kannski heldur það núna
að það vfíji það. en það breyt-
ist. Og þá skaltu fara að vara
þig.
Griffin gekk að vaskinum,
lét vatn renna í glas, drakk
það.
— Eins og stendur mætti segja
Hárgreiðslan
Hárgrelðslu og
snyrtistofa SXEINtJ og DÖDÖ
Laugavegi 18 in. h. flyfta)
SÍMI 24616.
P E R M A Garðsenda 21.
SlMI 33968. Hárgreiðslu- og
snyrtistofa.
Dömur! Hárgreiðsla við
allra hæfi
TJARNARSTOFAN,
Tjarnargötu 10, Vonarstrætls-
megln. — SÍMI 14662.
hArgreiðsfdstofa
AUSTDRBÆJAR
(Maria Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13 — SÍMI 14656
•— Nuddstofa á sama stað. —
mér að þú héldir að þér væru
allir vegir færir, ha? sagði hann.
— Ailt gengur eins og smurt.
Ha? Jæja, leyfðu mér að segja
þér eitt. Þér skjátlast. Þú ert
á niðurleið, piltur minn. og bað
verður anzi löng leið.
— Ég veit ekki um hvað þú
ert að tala, sagði Adam reiði-
lega og skildi ekki hvers vegna
hann var reiður. Hann ætti að
vera feginn.
— Svona nú, þú ert skynugur.
strákur, þú hefur gengið í há-
skóla. Þeir kenndu þér að lesa
var það ekki? Jæja, lestu þá.
Skriftin er letruð á vegginn,
skýrt og greinilega. Þú ert ekki
húsbóndjnn lengur, og þú verð-
ur það aldrei framar. Þessir
fuglar, Garey og hvað heitir
hann nú, Dongen — og flökku-
presturinn — þú heldur að þeir
séu aðeins verkfæri. Þeir leystu
þig úr fangelsinu —
— Hvemig vissirðu það?
Griffin hélt áfram að brosa.
— Ég sagðist hafa verið að
fylgjast með þér. Auk þess veit
frú Pearl Lambert sitt af
hverju. Hún hefur dálitla sím-
stöð í höfðinu: hér gerist ekki
neitt sem hún fréttir ekki næst-
um samstundis. Ekki neitt.
Adam mundi að frú Pearl
Lambert hafði ekki heilsað hon-
um þegar hann kom inn.
— Jæja, allt í lagi, Carey og
Dongen og hinn náunginn leysa
þig út og það táknar að þú ert
ennþá aðalstjaman. Er ekki
syo?
— Það vill svo til að þeir
veðsettu húsin sín og —
Griffin hló. — Auðvitað. Auð-
vitað. Þessir blessaðir aalar!
Þeir ætla náttúrlega að hoppa
í hvert skipti sem þú segir þeim
að hoppa. ha, og áður en við
vitum af, er Shipman kominn
í landstjórasætið og þá — já,
svei mér þá, við gerum hann
kannski að forseta. Þú gerir það,
á ég við. Herra Adam Cramer
gerir það.
Adam spratt á fætur, hljóp að
rúminu, tók upp byssuna og
miðaði henni á Sam Griffin. —
Ég er orðinn leiður á kjaftæðinu
í þér, sagði hann. — Snáfaðu nú
héðan út áður en ég hleypi af.
Griffin hló enn hærra. —
Fólk er nú einy sinni dásam-
legt, sagði hann. — Adam, þú
gætin ekki tekið í þennan gikk,
þótt þú ættir h'fið að leysa. Af
því að þú ert aumingi, þegar
allt kemur til alls — og þú veizt
sjálfur að þú ert aumingi. Þess
vegna ertu að þessu: til að
sanna að þú sért það ekki.
— Ég tel upp að fimm. sagði
Adam. — Ef þú verður þá ekki
farinn út, þá skýt ég. Einn.
Tveir. Þrír —
Sam Griffin klóraði sér í
handleggnum.
— Fjórir —
Sam Griffin gekk í áttina til
Adams. — Fimm, sagði hann og
sló byssuna úr hendi hans. Þú
skilur hvað ég á við. Auðvitað
má maður aldrei vera of örugg-
ur heldur — Hann stakk hend-
inni í skyrtuvasann og tók upp
fimm kúlur.
— Dragbulla, sagði Adam.
— Skelfing vildi ég að ég hefði
gengið í háskóla og lært nýti-
leg orð eins og þetta. Það segi
ég satt, sagði Griffin. Einu sinni
vorum við Vy á ferð um Ge-
hét Stevens og hann hlustaði
þegar við vorum að mæla með
sérstakri benzínsíu og leit inn til
okkar á eftir og sagði mér að
ég hefði gert alls sjötíu og níu
málfræðivillur. Hann vissi það
vegna þess að hann hefði sjálfur
talið þær! En svo sagði hann
að ef ég væri menntaður, þá
myndi ég hætta að selja benzín-
síur. Kannski er eitthvað svo-
leiðis að þér. Hvað heldurðu um
það? Kannski fyllir menntunin
heilann af þekkingu, svo að
ekkert rúm er lengur fyrir gáf-
umar. Því að ef þú værir gáf-
aður, þá myndurðu sjá, að það
eru ekki Carey og Dongen sem
eru leikbrúðumar — heldur þú
sjálfur. Þeir nota þig og nafnið
þitt og þetta SÞBF og allt heila
gillið fyrir sjálfa sig. Ég á við
það, að rétt eins og Englands-
kóngur — þá ertu ekki annað en
6krautfjöður, Adam litli.
— Það er lygi!
— Skipaðir þú þeim að
sprengja upp kirkjuna?
— Nei. En —
— Jæja, það er aðeins byrjun-
in. Það gerist eitthvað fleira
sem þú verður ekki spurðpr um.
En þegar herliðið kemur — hver
heldurðu þá að sitji uppi með
sökina? Og þá verður enginn
reiðubúinn til að leysa þig úr
haldi. Þessir piltar gefa skít í
þetta blaður þitt, sjálfir höfuð-
pauramir á ég við. Þeir viija
bara slást, þeir vilja drepa lá-
eina negra, hér í Gaxton. Og
þegar þeir fá tækifæri til bess,
hvar heldurðu þá að hann Ad-
am litli Cramer verði niður-
kominn?
Sam Griffin hló einu sinni
enn; síðan gekk hann yfir her-
bergið og opnaði dymar.
— Eiginlega, sagði Adam
kuldalega, — er synd og skömm
að þú skuhr þurfa að fara að
leita að konunni. Mér hefði bótt
gaman að þú værir viðstaddur
leikinn. Þú kynnir að verða
hissa.
Griffin hætti ekki að hlæja,
en augnaráð hans. breyttist ögn.
— Þú ættir að vita betur, Ad-
am, sagði hann.
— Og hvað áttu við með þvi?
— Það er rétt eins og ég
sagði um byssuna: maður roá
aldrei vera of öruggur. Það er
ein af reglunum, drengur minn.
Ég sagði þér aldrei að ég ætl-
aði að fara að leita að Vy und-
ir eins, var það?
Adam horfði á sveittan og
þunglamalegan manninn með
rauða andlitið.
— Nei, drengur minn. ég get
eins fundið hana á morgun eða
eftir viku. Og þangað til, ef
ske kynni að Sam gamla skjátl-
aðist, eða þú lumaðir kannski
á einhverju hátrompi, þá er ég
að hugsa um að vera á næstu
grösum. Þú sérð mig sjálfsagt
ekki, en ég verð ekki langt
undan. Hann deplaði augunum
og gekk af stað niður ganginn;
síðan sneri hann sér við. —
Mér hefur alltaf þótt gaman að
flugeldum. sagði hann; og hiát-
ur hans ómaði í eyrunum á Ad-
am löngu eftir að dymar höfðu
lokazt.
23. KAFLI.
Það var þegar hann nam stað-
ar til að hvíla sig, kasta mæð-
inni andartak, að hann tók eft-
ir þögninni. Og allt í einu gat
hann ekki hugsað um annað.
Framundan í grárri morgun-
skímunni var þorpið, og hvergi
sá hann lífsmark, merki þess að
nokkur hfandi vera hefðisi þar
við. Malargatan var auð. Hund-
ar hefðu átt að vera að róta
í sorpinu, en það voru engir
hundar og ekki heldur nein
hænsni. Aðeins húsin með lokuð
augu og framhliðar búðanna og
gatan og fyrir ofan hana síma-
víramir kyrrir eins og hörpu-
strengir.
Tom hélt niðri í sér andanum,
hlustaði, gekk síðan að þriðja
húsinu, gekk upp tröppumar og
barði að dyrum.
Þær opnuðust með hægð.
Miðaldra svertingi stóð bar í
grárri skímunni. — Já?
— Eruð þér herra Green?
sagði Tom.
— Já. Dymar opnuðust ekki
meira.
— Ég heiti Mc Daniel. Ég held
við höfum hitzt áður. Ég er rit-
stjóri Messenger.
Maðurinn varð þungbúinn. —
Hvað er yður á höndum?
— Mig langaði að fá að tala
við Jóa son yðar. Ef ég má.
— Um hvað?
Tom leit niður fyrir sig og
velti fyrir sér hvemig harn
ætti að svara þessu. Það tók
hann alla nóttina að taka á-
kvörðun, hugsa. brjóta heilann,
leggja niður fyrir sér og íhuga;
og þó voru það sennilega ekki
heilabrotin sem réðu úrslitum.
Hann vissi það eitt, að begar
fyrstu geislar sólarinnar höfðu
færzt upp á himininn, hafði
hann farið að hugsa um hrædd
bömin og gert sér ljóst að það
var aðeins eitt sem hann gat
gert. Og að vissu leyti var 'þetta
engin ákvörðun. Og það var
ekki heldur nein hetjudáð. bví
að hann vissi að ef hann gerði
þetta ekki. myndi hann aldrei
framar geta horft framan í
sjálfan sig.
Og hann hafði því klætt sig
hljóðlega og búizt á brott. Og
þegar Rut hafði vaknað og spurt
hann spumingar, hafði hann
sagt henni sannleikann. Og hún
hafði starað á hann, þögul, aug-
un rannsakandi og óttaslegin.
— Hvaða erindi eigið bér við
son minn, herra McDaniel?
— Ég ætla að fylgja honum
í skólann, sagði Tom.
Maðurinn hristi höfuðið. —■
Hann fer ekki í skólann.
Ungur piltur kom fram í
dymar. — Ég ætla í skólann,
sagði hann.
— Ég sagði nei! Abel Green
kreppti hnéfana. leit sem snöggv-
ast á son sinn og síðan aftur á
Tom. — Eruð þér kominn hing-
að til að hlakka yfir bessu?
sagði hann. — Jæja, flýtið bér
yður heim aftur. Þið eruð bún-
ir að sjá fyrir þessu. Setjið bað
í blaðið — við niggaramir gef-
umst upp. Það er óþarfi að
drepa fleiri okkar, við —
— Pabbi!
— Herra Green, sagði Tom.
— Ég veit þér hafið enga ástæðu
til að treysta mér. Ég hef held-
ur. engan rétt til að ætlast til
þess. Ég hef sjálfur verið á báð-
um áttum í þessu máli, eins og
svo margir aðrir. En ég er ekki
lengur á báðum áttum. Ég stend
með ykkur —
Maðurinn hló kuldahlátri.
— Gerið það fyrir mig að trúa
mér. sagði Tom. — Ég veit ekki
hver kom dýnamitinu fyrir. En
þér vitið það ekki heldur. Það
er ekki réttlátt af yður að ásaka
mig —
— Eruð þér að tala um rétt-
læti, herra minn?
— Já.
— Þér haldið kannski að það
hafi verið blökkumaður sem
S K OTTA
Þó að ég sé að passa þig í kvöld og segja þér að fara i
rúmið, þá geturðu ekki litið á mig sem rekstursíoringja.
Til sölu
Tilboð óskast í nokkrar fólksbifreiðir er verða
sýndar mánudaginn 30. þ.m. kl. 1—3 í Rauð-
airárportL
Tilboðin verða opnuð í skrifstofu vorri kl. 5
sama dag.
SÖLUNEFND VARNARLIÐSEIGNA.
Suðurnesjamenn athugið:
Leiklistarskóli Sævars Helgasonar tekur til
starfa þriðjudaginn 1. október. — Innritun og
upplýsingar í síma 1291 Keflavík.
Þýzk bókasýning
Bókasýningin í Góðtemplarahúsinu er opin dag-
lega til 29. september frá kl. 2—10 e.h., á
sunnudögum frá kl. 10—12 f.h. og frá kl. 2—10
e.h. Aðgangur ókeypis.
Frá 1. októher
verður heimsóknartími á Landakotsspítalanum,
frá kl. 1—2 og 7—7,30 daglega, nema laugar-
daga aðeins kl. 1—2.
Andrésína. Er með Mtla gjö
handa þér.
Bjó hana til á ▼«rkstæðinu
mlnu.
Þú prjónaðár fyrir mig peysu
um daginn og gafst mér.
Þetta er í staðinn.
Æ sér gjöf til gjalda.
Bifreiðaleigan HJÓL Hverflsffötu K2
)
*