Þjóðviljinn - 06.10.1963, Blaðsíða 10

J0 SÍÐA
ÞJðÐVILJINN
— J>að brotrauðu í honum
fjögur rif og — og —
— Svei skítalykt! Þú ert rétt
eins Qg hún mamma þíin, þú
vQt halda ðllu fyrir sjálfa þig.
Jaeja, ég á nú heima héma líka,
stúBca mín. Ég á rétt á að fá
að vita hver fjandinn er að
gerast. Fjögur brotin rif og
hvað meira?
— Imnvortis meiðsl. Og þeir
steödduðtt í honum augað. Hill
liæterrir segir —
— Já?
— . . . að pabbi missi kannski
atagað
— Nokkuð fleira? Davíð
Parkinsom beið; svo gaf hann
trá sér urrandi hljóð og rötti
fram í baðherbergið. Hann opn-
aði litla dós og tók úr henni
þrjár rauðar pillur. Hann
gleypti pillumar. — Jaeja, sagði
hann. — Harm var svei mér
beppinn.
— Heppiim!
— Já, heppinn! Á mínum
yngri árum hefðu þeir fest
mann upp fyrir annað eiiis og
þetta. Og ég hefði hjálpað til
með kaðalinn! Hver fjandinn
gengur eiginlega að honum? Er
hann orðinh bandvitlaus? Svei
attan, ég vissi að hann var
heybrók og mér datt alltaf í
hag að hann væri hrifnari af
þessum niggurum en hann lét
uppi. en mér datt aldrei i hug,
að hann myndi gera okkur
þessa skörnm. Hvemig get ég
horft framan í vini mína!
Ella trúði ekki sínum eigrn
eyrum. Jafnvel afí gæti ekki
látlð þetta út úr sér.
— Pahlbi er slasaður, sagðí
hún agndctfa.
— Slasaður, svei skítalykt,
sagði gamli maðurinn. Hann lét
fallast níður í sófann og bar
höndína upp að brjóstinu. •—
Em svona er þetta, sagði hann.
— Mamma þín hringsnýst auð-
vitað allan daginn kringum
hann, þar sem fullt er af lækn-
um, og skilur mig hér einan
eftir. Hún veit að ég get feng-
ið kast hvenær sem er! En eins
og henni standi ekki á sama um
Hárgreiðslan
Hárgrelðslu og
snyrtistofa STEINTJ og DÖDO
Eangavegi 18 HI. h. Oyfta)
SlMI 24616.
P E R M A Garðsenda 21
SfMI 33968. Hárgreiðsln- ng
snyrtistofa.
Dðmur! Hárgreiðsla við
allra bæfi
TJARNARSTOFAN,
Tjarnargðtu 10. Vonarstrætis-
megin. — SlMI 14662.
HARGREIÐSEDSTOFA
AUSTTJRBÆJAR
(María Guömundsdóttir)
Laugavegi 13 — SlMI 14656
— Nuddstofa á sama stað. —
það! Meiddur! Hann fussaði aft-
ur. — Heyrðu góða, það hef-
ur hvert einasta bein brotn-
að í skrokknum á mér og þú
hefur ekki heyrt mig kvarta.
Enginn hefur heyrt mig kvarta.
Ég ber þjáningar mínar eins
og maður. En Tom MeDaniel
er enginn maður og hann hef-
ur aldrei maður verið og það
sannaði hann áþreifanlega f
dag.
— Haltu þessum sóðakjafti
þínum! hrópaði Ella.
Afi kipptist við. Hann sagði
titrandi: — Bölvuð litla tæf-
an þín! Vogaðu þér ekki að
tala svona til min, ellegar ég
rassskelli þig og þú skalt ekki
halda að ég geti það ekki! Ég
er að segja þér sanmleikann og
ekkert annað. Þetta eru stað-
reyndir. Þessi pabþi þinn er
mannleysa og negrasleikja og
þegar hann kemur út af spít-
alanum verður hann rekinn
burt úr Caxton eins og hundur,
trúðu mér!
— Þú ert lygari! Þú lýgur
þessu öUu!
— Jæja, var það kannskf
einlhver annar sem fór upp í
Hlíðina og sótti þessa niggara
í skólann, það var kannski ekki
herra Tómas McDaniel? Hver
var það þá? Tvílburabróðir
hans? Ég vissi ekki að hamn
ætti tvíburabróður?
Ella stóð þama, magnlaus,
gat ekki hugsað fyrir reiðinni.
— Ojú, ætli það hafi ekki
verið hann sjalfur. En ég var
svo sem ekkert hissa. Ef þú
hefðir ekki setið eins og glópur
allan tímann og hugsað um
stráka — og heyrðu mig, ég
hef oft séð til þín á kvöldin
þegar þú áttir að sofa, að lesa
þessi leikarablöð! Og ég veit
svo sem hvað þú varst að
hugsa! Ætli ég viti það ekkil
— ef þú hefðir haft einlhverja
skímu í kollinum þá befffirðu
átt að vita þetta fyrir. AUir
hefðu átt að vita það. Davíð
Parkinson tók upp vasaklút og
spýtti í hann. — Jæja, bíddu
bara, sagði hanm. — Áður en
maður veit af, verður hann
kominn heim með negraiblók
til að gista. Og við höfum ekki
svo mifcið húspláss að þú verð-
ur sjálfsagt að láta hann sofa
hjá þér. En þú hefur ekkert
á móti því, því að það er gest-
ur. Og við verðum að sýna
gestrisni!
Ella reyndi að svara, en hug-
ur hennar var svo troðfullur af
hugsunum og fcverkar hennar
svo aumar og sárar, að þess í
stað sneri hún sér við og hl.ióp
ino í herbergið sitt. Hún skellti
hurðinni og fleygði sér í rúm-
ið
Nei. hugsaði hún. nei. nei. það
var óhugsandi.
Og svo kom önnur hugsun.
Hún var óljós og hún áttaði eig
ekki almennilega á hermi, em
hún kom samt.
Hvað er eiginlega negri?
Eru þeir það sem afi talar um,
það sem hann hefur talað um
árum saman: svartar, dýrslegar,
daunillar verur sem skríða ,
milli runna á nætumar með |
rakhnífa í svörtum lúkum, til-
búnir að ræna eða drepa hvem
einasta hvítan mann og nauðga
hverri einustu hvítri stúlku?
Eru þeir betta? Og ef svo er,
hversvegna hefur pabbi þá á-
huga á að hjálpa þeim?
Hávaxni strákurinn í hreinu
hvítu skyrtunni, sem heitir Jói
Green, sem er alveg eú t dug-
legur og hver annar í ensku og
stærðfræði og sem væri alveg
eins laglegur. er hann —
Er það svertingi?
Eða er hvort tveggja til eins
og hjá okkur?
Hann er enginn heimskingi,
það er áreiðanlega ekki fýla af
honum.
Hann —
Það fór hrollur um EUu og
hún hnipraði sig saman í rúm-
inu; hún var svo nærri því að
sofna að hún heyrði varla í sím-
anum.
Hann hringdi þrisvar.
Við fjórðu hringinguna reis
hún á fætur og gekk fram í
genginn. Afi sat í stólnum fyrir
framan sjónvarpið. en það var
slökkt á tækinu.
Ella tók upp heymartólið og
það sagði: — Halló, ei-ns og í
leiðslu.
Henni varð hverft við. þegar
hún heyrði röddina: — Ella.
þetta er Adam. Ekki leggja á.
Einhvem veginn hefði henni
tekizt að loka harrn úti úr huga
sér, að gleyma (gleyma í alvöru!)
að hún hefði nokkum tíma haft
nokkuð saman við hann að
sælda. þerman náunga sem or-
sakaði öll þessi vandræði.
— Ella!
Hún tók tólið burt frá eyr-
anu og heyrði fjarlæga röddina
endurtaka nafn hennar hvað
eftir annað. A þessari stundu
varð hermi fyrst ljóst að þetta
var satt; að þessi ls£legi ungi
maður sem komið hafði til borg-
arinnar fyrir nokkrum dögum,
átti sökina á þessu öllu saman.
Og þegar hún áttaði ság á
þessu, varð hún hrædd.
— Ella, hlustaðu á mig, það
er mikilvægt.
Hún bar tólið aftur upp að
eyranu. Hún eagði; — Hvað
viltu?
Rödd hans var oröin breytt.
öll gamansemi var horfin iír
henni, glett#'© og grinið. — Er
mamma þín heima?
— Nei.
— Jæja, hlustaðu bá á. Við
verðum að tala saman. Ég sæki
þig eftir tíu mínútur.
— Nei. Ég vil ekki tala við
þig. Ég vil ekki hitta þig.
— Ella. ég veit hvað þú ert
að hugsa, en þér skjátlast. Ég
get útskýrt þetta.
— Nei, sagði Ella.
Það varð þögn. — Ef þú hefur
áhuga á að bjarga lífi föður
þíns, sagði röddin, þá ættírðu að
vera tilbúm eftír tíu mínútur.
Sambandið rofnaði. Það
heyrðist suð í símanum.
Ella lagði tólið frá sér með
hægð. Hönd hennar skalf og
henni var aftur kalt — kaldara
en nokkru sinni fyrr. Hana
langaði mest tíl að fara inn í
svefnherbergið og læsa og fara
þaðan aldrei, en það gat hún
ekki. Hún gat ekkert gert
Eftír stutta stund heyrðist í
bílflautu fyrir utan.
Hún gekk til dyranna, hikaði
andartak, gekk síðan út að bíln-
um sem beið hennar úti.
Adam Cramer heilsaði henni
ekki; hann ók aðeins burt og
þau ókn í átt að þjóðveginum, í
átt að skóginum og sögðu ekki
orð.
Bílirm nam staðar undír
grænu sólskinsteppi.
Adam Cramer þokaði sér tíl í
sætinu. — Þú sagðist ekki vilja
tala við mig, sagði hann, svo að
ég skal ekki fara fram á það.
En ég ætlast samt til að þú
hlustir á mig. Og hlustir vand-
lega. Hann kveikti sér í sígar-
ettu og Ella sá að hann var líka
taugaóstyrkur. því að hreyfing-
ar hans voru snöggar og rykkj-
óttar og augun í honum voru
á eilífu flökti.
— Fyrst ætla ætla ég að segja
þér, að mér þykir leitt, að betta
skyldi koma fyrir hann pabba
þinn. Ég veit ekki hvers vegna
hann tók upp á þessu og sum-
ir gætu sagt að hann hefði kall-
að þetta yfir sig, en — reyndu
að skilja bað. Ella — að ég átti
engan þátt i þessu. Alls ekki
neinn. Þeir sem gerðu þetta,
gerðu það algerlega á eigin á-
byrgð. Ég var heima í herberg-
inu minu þegar það gerðist. Þú
getur gengið úr skugga um bað
ef bú vilt. Og ég átti ekki held-
ur neinn þátt í því að kirkjan
var sprengd. Það 'er líka hægt
að fá það staðfest. Ertu að
hlusta?
Ella kinkaði kolli. Hún var að
hlusta en hún var ekki með
hugann við það.
— Jæja þá. En nú verð ég að
segja dálítið við þig sem mig
langar ekki tíl að segja. Það
endar á því að þú hatar mig, ef
þú gerir það ekki nú þegar. Og
það þykir mér mjög leitt. því að
um tíma hélt ég að við værum
mjög góðir vinir. Ég hélt við
ættum eftir að lifa margt
skemmtilegt saman og ég hlaJck-
aði til. Og það gerðir þú lika.
En ég verð að gefa allt slfkt trá
mér núna, vegna þess að mikil-
vægari hlutir eru í húfi.
— Ég veit ekki hversu vel þú
skilur ástandið hér. áannski
skilurðu það betur en ég held,
kannski skilurðu það alls ekfci.
En hvað sem því líður. þá verð
ég að útskýra það dálítið áð-
ur ..
Ella sá glóðina í augum hans
og vissi að þessi augu sáu hana
ekki, horfðu ekki á hana, held-
ur voru full af eldi sem gerði
hana hrædda.
— Félagsskapur minn, sagði
Adam Cramer, blómgaðist og
við vorum í þann veginn að ná
góðum árangri í þvi að hindra
þessa löggfjöf um samskóla-
gönguna, þegar nokkrir menn —
nöfn þeirra skipta ekki máli —
fóru að fá hugmyndir. Þeir
vildu ekki láta SÞBF ráða ferð-
inni.
Þeir urðu óþolinmóðir. Þeir
gerðu skyssur og það nægði til
að veikja samtökin í heild. Við
fórum að missa stuðning fólks-
ins. Það varð hrætt. Nógu hrætt
til að draga sig í hlé og láta
allt danka. En við getum ekki
sætt okkur við það, þvi nigg-
aramir eru ennþá í skólanum.
Þú skilur það?
— En ég get kannski ekki
ætlazt til þess að þú skiljir al-
veg hvemig málin standa, en
þú verður þó að skilja að að-
staða okkar er þannig að við
verðum eitthvað til bragðs að
taka. Eitthvað sem tryggir ofck-
ur stuðning fólksins að nýju. Ég
talaði við einn af stjómarmeð-
limunum og við bmtum heilann
um þetta og loks fundum við
möguleika. Og þá fcemur til
þinna kasta.
Ella horfði á glóðina í aug-
um Adams Cramers.
— Ef satt skal segja, hélt
hann áfram, þá stendur þetta
og féllur með þér, Ella. Ekki
aðeins samtökin og allt bað,
Harða tvíböku handa sæta Ég myndi þó hafa gáfur til
Polly. Öskapleg sóun er þetta þess að biðja um nautasteik.
á talfærunum.
Gefið Polly harða tvíböku. Gefið aumingja
Polly harða tvíböku.
gamla
Sunnudagur 6. október 1963
Hvað segirðu vinkona? Hefur pabbi þinn bannað þér að fara á
stefnumót í mánuð? Þú ættir að gefa strákunum þínum síma-
númerið mitt, þcgar þeir hringja.
Bækur — Frímerki
Vil kaupa gamlar og nýjar bækur og alis-
konar tímarit, gömul og ný.
Kaupi einnig íslenzk frímerki hæsta verði.
Fólk sem flytur utan af landi eða úr göml-
um húsum hér í borginni, kastið ekki göml-
um bókum.
Baldvin Sigvaldason
Hverfisgötu 16 A — (Búðinni).
Fyrirframgreiðslu
íbúð óskast til leign í Reykjavík eða ná-
grenni. Fyrirframgreiðsla.
Upplýsingar í síma 13899.
Gardínubúðin
Terylene stórisaefni nýkomin.
Gardínubúðin
Laugavegi 28.
Suumustúlkur
óskast
Saumastofan GULLFOSS
Laugavegi 89, sími 10423.
d
t