Þjóðviljinn - 13.10.1963, Blaðsíða 8

w
J SÍÐA-----------------------------——----------------------------------------HÓÐVIUINN----------------------------------------------------------------Sunnudagur 13. október 1963
Hér sýnir Ingibjörg Ásgeirs-
dóttir samkvæmisgreiðslu. Hár-
ið er litað með perlulit og er
eiginlega Ijós lilla bleikt.
Rauði liturinn á hárinu á
Ragnheiði Jónsdóttur, ku vera
einn sá vinsælasti núna. Hann
heitir sparkling cherry.
Díana Magnúsdóttir er hér með
sérkennil. samkvæmisgreiðslu.
Hárið er Iitað kolsvart, en i
rauninni er hún Ijóshærð.
MARGLITT HÁR
Á hárgreiðslusýningu í Súlna-
sal Hótel Sögu síðastliðið
þriðjudagskvöld mátti sjá hár
f hinu fjölbreyttasta litaúrvali.
Stúlkur með allavega rautt,
bleikt, Ijóst, dökkt, röndótt,
brúnt og lillalitað hár gengu
um salinn og sýndu gestum
nýjustu greiðslur. Það var
hárgreiðslustofan R A F F Ö
á Hverfisgötu sem stóð fyrir
þessari kynningu á hárlitjn.
Hinir svokölluðu perlulitir
virðast eiga miklum vinsæld-
um að fagna. Þegar þeir eru
notaðir verður að fjarlægja
hinn eðlilega lit hársins og lita
það síðan aftur perlulitum sem
til eru í allavega Ijósum af-
brigðum. Stúlkurnar vöktu að
vonum mikla athygli og er bað
trú mín að mikið annríki verði
í hárgreiðslustofunni RAFFÓ á
næstunni. Eigandi hárgreiðslu-
stofunnar, Guðfinna Breiðfjörð
annaðist sýninguna. Myndimar
á síðunni tók Guðgeir Magn-
ússon.
Ekkl vitum við hvemig eðll-
legur háralitur Herthu Araa-
dóttur er, en hér birtist hún
tnjög Ijóshærð, með hátízku-
lega samkværr.i'ijreiðslu.
Tveggja hæða greiðslur hafa
mikið verið í tízku undanfarið.
Hér sýnir Ragnheiður Júlíus-
dóttir eina slíka. Hárið er auð-
vitað litað í mjög ljósum
perlulit.
Hér kemur svo ung stúlka með
sinn eðlilega háralit. Hún heit-
ir Helga Torberg. Greiðslan er
látlaus og hentug fyrir ung-
Iingsstúlkur.
Margt skrítið í
sokkatíikunni
Margrét Tryggvadóttir var sú
eina sem var með röndótt hár.
dökkt mcð ljósar randir í
hvirflinum.
Gamla Vín ncfnist þessi
greiðsla sem Inda Benjamins-
dóttir sýnir. Fléttan er ekta.
Til þess að fylgja duttlung-
um tizkunnar ganga stúlkur i
þunnum nylonsokkum, sumar
og vetur. Auk þess hve slíkur
klæðnaður getur að vetrarlagi
verið hættulegur heilsu kvenna
er þeim lítill fegurðarauki að
því að bláir og kuldabólgnir
fætur þeirra sjáist í gegnuni
hýjalínið.
Því miður eru slíkir sokkar
líka ákaflega ónýtir, endast oft
ekki nema tvo til þrjá daga.
Kostnaður vegna þessa nauð-
synlega klæðnaðar er þess
vegna mikill hjá kvenþjóðinni.
En miðað við verð hinna upp-
runalegu sokka megum við
sannarlega prísa okkur sælar.
Þá voru það aðeins auðkýfing-
ar og yfirstéttarfólk sem gat
veitt sér þann munað að ganga
í sokkum. Fyrstu sokkar í lík-
ingu við þá sem við eigum að
venjast í dag voru undarlegt
sambland af háleistum og bux-
um. Þeir voru eingöngu búnir
til úr leðri og entust von úr
viti, en höfðu þann leiða löst
að ómögulegt var að þvo þá!
Þótt prjónlistin sé ævaforn,
var það ekki fyrr en um miðja
16. öld að menn komust upp
á lag með að nota sér þá tækni
til sokkaframleiðslu. Fyrstu
prjónuðu sokkarnir sem sögur
fara af voru Hinrik 8. konungi
í Englandi færðir að gjöf frá
Spáni árið 1547. Voru þeir úr
silki og þóttu hin mesta ger-
semi. 1 lok 16. aldarinnar var
gangverð á sokkum í Dan-
mörku þrír dalir og væru þeir
rauðir eða gulir gat verðið far-
ið upp í fjóra dali. Til saman-
burðar má nefna að góður eld-
isuxi kostaði þá sex dali.
Það kom margt skrítið fram
í sokkatízkunni þegar frá leið.
Ullarsokkar þóttu ágætir til
hversdagsnota en við hátíðleg
tækifæri voru silkisokkar ó-
missandi. Þeir voru að visu
ekki eins hlýjir og ullarsokkam-
ir og til að forðast kulda tóku
menn það ráð að klæðast
mörgum pörum af sokkum í
einu. Tólf pör þótti engin ó-
hæfa. Það er sagt að franska
skáldið Malherbe hafi þegar
hann klæddist, alltaf haft hjá
sér teninga jafnmarga sokkun-
um sem hann svo skipti bróð-
urlega niður um leið og hann
fór í hvem sokk. Þá átti hann
ekki á hættu að fara í of
marga sokka á annanhvom fót-
inn.
Árið 1680 komu bómuHar-
sokkarnir til sögunnar og
stuttu síðar áttu lang- og bver-
röndóttir sokkar sitt fyrsta
blómaskeið í tízkuheiminum.
Afleiðingar þessa urðu sífellt
djarfari skreytingar á sokkun-
um. Oft var íburður þeirra svo
mikill að þeir voru dýrari en
fínasti alklæðnaður.
Það var árið 1589 sem prest-
urinn W. Lee fann upp fyrstu
priónavélina. Líklega eigum
við honum að þakka á hve
hátt stig sokkaframleiðslan er
komin.
i Hibylapryöi. Höfum fengið söluurr
boð fyrir nýtízkulegustu húsgögnin
markaðnum SYSTEM PYRAMID o
PIRA HILLUSETTIN.
Við bjóðum yður fjölbreyttasta og ný-
• tízkulegasta húsgagnaúrval landsins,
Híbýlaprýði h.f. sím! 3S177 - Hallarmúla
i
4
í
\