Þjóðviljinn - 20.10.1963, Blaðsíða 10

JQ SlDA
ÞlðÐVILIINN
Sunnudagur 20. október 1963
NEVIL SHUTE
SKAK-
BORÐIÐ
Hann sat á hliðinu með grein-
amar í hendinni og kveikti sér
í sígarettu. Það var friðsælt og
notalegt í sólskininu þegar hann
þurfti ekki lengur að þeysast
um og leita að blómum. Það var
logn og himinninn heiður. Hann
leit aftur á smágerð blómin á
greinunum sem hann hélt á; þau
voru fínleg og falleg, reglulegt
augnayndi. Hann fann með sjálf-
um sér að það var dálítið vit í
þessu hjá kcmunni; ef maður
hafði ekkert að hugsa um, var
vel hugsanlegt að hafa ánægju
af blómum, þótt hann hefði
aldrei komizt á það stig.
Hún kom fljótlega til baka
með fjólur og gæsablóm og
gleym-mér-ei. Hann sagði: —
Þú hefur keypt upp búðina.
Hún anzaði þessu ekki. — Ó,
þau eru svo yndisleg, sagði hún.
Hún rétti honum litla fjóluvönd-
inn. — Er ekki góð lykt af
þeim?
Hann rak í þær nefið. — Eins
og f búðinni þama í Piccadiily,
sagði hann. Coty, eða hvað hún
nú heitir.
— Það er satt, sagði hún. Þeir
gera ilmvatn úr fjólum. Og öðr-
um blómum líka. En samt ná
þeir ekki rétta ilminum, finnst
mér. Hún gróf andlitið niður í
blómin. Hann jafnast ekki á
við þetta.
— Þú færð heysótt ef þú
heldur svona áfram, sagði hann.
Hvað segirðu um að renna yfir
í Barley Mow?
Það þyngdi yfir svip hennar.
— Ef við megum til. En ég
ætla ekki að vera þar í alla nótt.
— Þeir loka klukkan 10, sagði
hann stuttur í spuna. Hún verð-
ur orðin kortér yfir níu þegar
við komum þangað. Þú ættir að
lifa það af.
Hároreiðslan
Hlrgrefðsln og
snyrtfstofa STEINU og DÖDrt
Uaugavegf 18 m. h. flyftal
SfMI 24616.
P B R M A Garðsenda 21
SfMI 33968. Hárgrefðslu- oc
snyrtfstofa.
Dömurf Hárgrefðsfa við
allra hæfl
TJARNARSTOFAN.
Tjamargötu 10, Vonarstrætis-
megin. — SfMI 14662.
hArgreiðslustofa
AUSTURBÆJAR
(Marfa Gnðmundsdóttir)
taugavegf 13 — SfíVII 14656
Nuddstefa á sama stað. —
Þau óku í hálftíma og komu
að kránni. Barley Mow er stór
og nýtízkuleg veitingastofa, vel
staðsett á fiölfömum krossgöt-
um; hún stendur á homi og
stórt bílastæði umhverfis. Inni
er barinn notalegt sambland af
Tudor, eik og krómi; þar er hlýtt
á vetuma og svalt á sumrin og
salnum er skipt í hentuga bása,
þar sem maður getur sagt vin-
um sínum tvlræða sögu án þess
að hún berist að eyrum allra
kvenna í salnum. Herra Tumer
var hrifnari af Barley Mow
en flestum öðrum krám sem
hann heimsótti að staðaldri.
I fyrsta lagi var þar alltaf
eitthvert fólk sem hann þekkti.
Þetta kvöld var Georgie Harries
þama með konu sinni og Gillie
Simmonds með nýrri vinkonu
sem var leikkona og Dickie
Watson, bókhaldarinn með hóp
manna. Allir þessir heilsuðu
Tumer — Jackie, gamli bjór-
karl! Hvað á það a,ð vera, Jac-
kie? — Jackie. þú hefur haft
það heim á föstudagskvöldið?
flægri röddu) Aldrei fyrr séð
neinn svo mígandi fullanl Gott
kvöld frú Tumer, þér eruð með
hann í togi í kvöld. Ekki veitir
af.
Þetta andrúmsloft var Tumer
að skapi. Hann drakk hvem
bjórinn af öðmm, meðan Mollie
dreypti á gini rogð uppgerðar-
kátínu og gaut augunum til
klukkunnar. Loftið var mettað
tóbaksreyk, raddimar hækkuðu
og það varð æ heitara inni og
loftið þjmgra því nær sem dró
lokunartíma. Tumer stóð rjóður
og geislandi í miðjum hópnum
með kolluna í hendinni og rautt
örið á enninu og sagði hverja
söguna af annarri úr hinu mikla
safni sínu. — Já, og burðarkarl-
inn var kallaður í vitnastúkuna
og hann sagði frá því að þetta
hefði verið fyrsti dagurinn hans
hjá fyrirtækinu. Réttarforsetinn
spurði hvort hann hefði séð
slysið. Hann segir: Já, já. Ég sá
hraðlestjna bmna beint á vöm-
vagninn. Forsetinn spyr hann þá
hvað hann hefði gert næst. Tja,
herra minn, ég snéri mér að
miðasalanum og sagði: Er það
nú rekstur á jámbrautarfélagi!
1 hlátrasköllunum sem fylgdu á
eftir sagði veitingamaðurinn: —
Lokunartími, herrar mínir og
frúr. Lokunartími. og slökkti á
helmingnum af Ijósunum. Gest-
imir tíndust smám saman út ’
svalt kvöldloftið. bílar vom sett-
ir í gang og Ijós kviknuðu og
bílamir þokuðust einn af öðr-
um áleiðis til London.
í litla Fordinum sagði Moilie
kuldalega: — Það er svei mér
heppilegt að ég skuli vera við
stýrið, ettir fimm hálfpotta af
bjór.
— Fjóra hálfpotta, sagði herra
Tumer. Ég drakk ekki nema
fjóra.
Hressandi loftið lék um andlit
hans og tunglið skein á dimm-
bláum himni. Þetta var fullkom-
ið kvöld. Horrnm leið vel eins
og öll þreyta og ami væm víðs
fjarri. Heil vika var langur
tími að bragöa ekki bjór.
— Þeir vom fimm, sagði kon-
an hans. Ég taldi þá sjálf.
Hann var sæll og ánægður og
nú var hún að jagast. Hann
sneri sér gremjulega að henni.
— Hvaða fjandans máli skiptir
það, hvort þeir vom fjórir eða
fimm? Ég drekk fimmtíu ef
mér sýnist svo, telpa mín. Ég
drekk hvort sem er ekki mikið
um þetta leyti að ári, ef eitt-
hvað er að marka það sem þeir
sögðu á spítalanum.
Hún starði á hann. — Hvað
sögðu þeir á spítalanum?
— Þeir sögðu að ég myndi
deyja áður en langt um liði. Það
var eins og þetta væri ekki
jafn þýðingarmikið á þessu fal-
lega kvöldi; aðalatriðið var að
hún hætti að jagast og eyði-
legði ekki fyrir honum kvöldið.
Komdu honum nú 1 gang og
hættu þessu nuddi.
Hún opnaði munninn til að
svar í sömu mynt, en hún sagði
ekki neitt. Það sem harm hafði
sagt henni var ótrúlegt, og þó
var það einmitt það sem hún
hafði óttazt með sjálfri sér í
langan tfma. Bak við gremjuna
í hans garð vissi hún vel að
honum hafði hnignað á heflsunni
undanfarið misseri; hann var
ekki sami maðurihn Hkamlega
og hann hafði áður verið. Auk
þess þýddi lítið að pexa við
hann þegar hann var nýbúinn
að sporðrenna fimm háHpottum
af bjór; það vissi hún af reynsl-
unni. Hún ræsti bílinn þegjandi;
hann settist þegjandi við hliðina
á henni og skellti hurðinni og
þau óku af stað eftir hvítum,
steinsteyptum veginum.
Þau sögðu ekki fleira, fyrr
en þau komu inn í bílskúrinn
við litla húsið í Watford fjöru-
tíu mínútum seinna. Hún lokaði
dyrunum og sagði síðan við
hann: — Hvað var það sem þeir
sögðu sþér á spítalanum? Hún
talaði í mildari rómi; hafði haft
tíma til að fhuga málið.
Þegar hér var komið var herra
Tumer kominn niður á jörðina
aftur. 1 garðinum var friðsælt
og kyrrt og tunglsljós og hlýtt
í veðri. — Við skulum sækja
garðstólana og setjast út stund-
arkom, sagði hann. Ég verð ein-
hvem tíma að segja þér þetta,
vegna þess að þú þarft að fá að
vita það.
Þau sóttu garðstóla inn í skáp-
inn undir stiganum og settu bá
á grasflötina. Herra Tumer
kveikti sér í sígarettu um leið
og þau settust.
— Það eru málmflísar inni i
höfðinu á mér sem skemma út
frá sér, sagði hann. Það sögðu
þeir mér á spítalanum. Þeir
búast við að ég eigi svo sem
ár eöir ólifað.
Hún sagði: — En Jackie, geta
þeir ekki skorið þig upp og náð
þeim burt?
— Ekki segja þeir. Hún hafði
ekki kallað hann Jackie í lang-
an tíma; vinir hans kölluðu
hann það og honum hlýnaði
um hjartað. — Þeir segja að
þær liggi of djúpt.
Hún sagði lágt: — Ó, hvað
mér þykir þetta leiðinlegt.
Hann hló. — Ekki líkt því
eins leiðinlegt og mér. Hann
hugsaði sig um andartak og
sagði síðan: — Ég ætlaði alls
ekki að vera kvikindslegur. En
ég verð að segja að mér brá í
brún þegar hann sagði þetta.
— Mig skal ekki undra, sagði
hún.
Hann sat þegjandi i garð-
stólnum, hallaði sér aftur á bak
og horfði á stjömumar. Hann
þekkti ekki á þeim nöfnin, en
honum fannst þær uppörv$ndi
og eih'far. Þær yrðu þama áfram
þegar hann og hans líkar væru
búnir að vera; það var gott að
halla sér aftur á bak og horfa
á þær.
— Það er kominn ttmi tíl að
við tðlum dálítið um þetta, sagði
hann eftir nokkra stund. Ég á
við, ég veit ekki hvað lengi ég
get haldið áfram að vinna. Þessi
svimaköst og það allt saman,
það batnar ekki úr þessu. Eftir
svo sem sex eða átta mánuði
verð ég kannski að leggjast inn
á hæli. Það táknar það, að þú
verður að fara að svipast um
eftir einhverri vinnu.
— Ég veit það, sagði hún með
hægð. Ég var einmitt að hugsa
um það.
Hann sagði: — Ég hef Iagt dá-
lítið fyrir, en ekki mifcið. Það
kemur tíl með að kosta dáh'tið
að sjá fyrir mér. Það verður
ekki mikið eftír þegar ég er
hrokkinn uppaf — ekkert sem
máli skiptir að mirmsta kosti.
Hann sneri sér að henni. — Mér
þykir það leitt.
— Það gerir ekkert tiL sagði
Merkjasala Blindra-
vinafélags /s/ands
verður sunnudaginn 20. október og hefst kL 10 f. h.
Söluböm komið og séljið merki til hjálpar blindmn.
GÓÖ SÖLULAUN.
Merkin verða afihent í anddyrum þessara skóla:
Austurbæjarskóíla — Breiðagerðisskóla — Hlíðaskóla
Langholtsskóla — Laugamesskóla — Mélaskóla — Mið-
bæjarskóla — Mýrarhúsasköla — Vogaskóla — öldu-
götuskóla — Kársnesskóla — Kópavogssköla, og í Ing-
óLfsstræti 16.
Hjálpið blindum og kaupið merkl dagsins.
BLINDRAVINAFÉLAG ISLANDS.
Andrés frændi, ég finn Hvaða vandræði. Þetta nær
engan kaðal. alls ekki á milli trjánna.
S KOTTA
Eg skil ekki orð af því sem hann segir, en samt sem áður erka
þau þannig á mig, að ég fæ gæsahúð um ailan kroppinn.
Umferðars/ys á börnum
Framhald af 7. síðu )
verðí einvörðungu ætlaðar
gangandi fólki.
Byggingar- og sbipulagsmái
Nauðsynlegt er að notfæra
sér hið mikla landrými sem
bezt til lansnar öryggis- og
uppeldisvandamálunum. Ber
þar fyrst að nefna. að miða
þarf húsagerð og skipulag sem
mest við þarfir fjölskyldunn-
ar. Pjölskyldan er sífellt að
breytast, en þýðingarmesta
þróunarskeið ihennar er sá
tími sem bömin eru í bemsku.
Þann tíma eru einbýlishús sér-
stæð eða raðhús, affarasæl-
asta byggingarlagið. Háhýsi
og fjölbýlishús henta hins
vegar fremur bamlausu fólki
og einhleypu. Taka þarf fyrir
byggingu íbúða í jörð, þar sem
slikt er þarflaust af fjárhags-
ástæðum og óverjandi að öðru
leyti, enda gegn lögum. Pjög-
urra íbúða „villurnar", þar
sem fbúðir eru bæði í kjallara
og risi, eru mjög óheppilegar.
Kjallaraíbúðir eru óhollar og
risíbúðir hættulegar. Lóðir
þurfa að vera það stórar, eða
skipan húsa á lóð þannig, að
böm og unglingar geti þess
vegna Ihafzt við heima eða ná-
lægt heimili sínu. Kostnaður
af bamagæzlu og gæzlusvæð-
um í fjölbýlishúsahverfum
vegur nokkuð á móti hærri
sMpulagskostnaði einbýlis-
húsahverfa, þar sem slíkrar
gæzlu er ekki eins mikil þörf.
KostnaðarauMnn við strjála
byggð yrði því tiltölulega lít-
ill. Um leið mundi draga úr
margvislegum kostnaði, sem
umferðaröngþveiti og slys
hafa í för með sér.
Leikvelli í íbúðahverfum
þarf að staðsetja þannig, að
böm þurfi ekkl að fara yfir
umferðargötur til að sækja
þá. Rétt er að benda á, að
lítil böm leika sér helzt
frammi fyrir dyrum heimila
sinna og er þvi æsMlegt fyrir-
komulag, að inngangur snúi
að leiksvæði bama á lóðum
fjölbýlishúsa og forðazt sé að
láta þá snúa út að umferðar-
götum.
Eins og áður segir þarf
einnig að staðsetja barnaskóla
þannig, að hörn þurfi ekki að
fara yfir miklar umferðargöt-
ur til þess að sækja þá. Um
unglingaskóla og menntaskóla
gildir sama. Eins og nú hagar
til, er öllum menntaskólanem-
endum borgarinnar stefnt nið-
ur í miðfoæ, ásamt kennara-
liði. Þetta eykur á umferðina
að nauðsynjalausu og er því ó-
viturlegt og óvarlegt. Mennta-
skólann þarf að flytja úr mið-
bænum, enda ern núverandi
menntaskólalóðír við ákjósan-
legasta svæði fyrir byggingar
sem óhjákvæmilegt er að
reisa yfir ríMsstofnanir innan
tíðar.
Byggja þarf menntaskóla í
Vesturhænum og annan í
Austurbænum. Kæmi vel til
mála að hafa menntaskólana
í Reykjavík flelri en þetta, en
óþarfi er að rökræða um það
að svo stöddu, þar sem eins
líMegt er að þróunin stefni að
fjölgun heimavistarmennta-
skóla og eflingu þeirra.
Öllnm önglinga- og mennta-
skólum þarf að fylgja nægi-
legt land fyrir leiM og iþrótt-
ir. Skólarnir sjálfir þurfa að
vera það stórir, að þar séu
húsakynni fyrir bóka- og
lestrarsal, föndur, listir og í-
þróttir. Skólamir eiga að vera
okkar æsloilýðsheimili. Á
þennan hátt er stuðlað að já-
kvæðu viðhorfi nemendanna
til skólanna. Það tíðkast æ
meír að húsmæður vinni úti.
Hlutverk skólanna eykst stöð-
ugt m. a. af þeim sökum og
þarf því að vanda betur til
þeirra.
Gæta þarf þess, að íbúða-
hverfin sén ekki látin þrengja
að skólunum, þar sem slíkt
hefur í för með sér ónæði og
árekstra. Aukinn kostnaður
vegna veglegra skóla sparar
miMI útgjöld á öðrum svið-
um. Veglegar byggingar má
reisa án íburðar. Mikið fé má
spara með góðri skipulagn-
ingu framkvæmda við skóla-
byggingar.
Auka þarf samstarf æsku-
Iýðsíélaga við skólayfirvöld,
þannig að húsnæði og íþrótta-
vellír notist sem bezt, þar sem
kennsla skólanna fer fram á
öðrum tímum en starfsemi
framangreindra félaga.
Koma þarf í veg fyrir gerð
þeirra mannvirkja í nágrenni
Reykjavíkur, er hindrað geti
eðlilega útþenslu borgarinnar,
eða hafa í för með sér hættu
og hávaða, svo sem flugvellir.
11. október 1963.
minningarspjöld
★ Minningarspjöld Styrktar-
fél. lamaðra og fatlaðra fást
á eftii'töldum stöðum:
Verzluninni Roða, Lauga-
vegi 74.
Verzluninni Réttarholt,
Réttarholtsvegi 1.
Bókabúð Braga Bryojólfs-
sonar. Hafnarstrætí 22.
Bókabúð Olivers Steins,
Sjafnargötu 14.