Þjóðviljinn - 22.10.1963, Blaðsíða 10

10 SÍÐA
ÞIÓÐVILIINN
Þriðjudagur 22. olktóber 1963
tuín lágt Ég get bjargað mér
og fengið mér vinnu.
Hún beygði fljótlega útaf aðal-
veginirm og ók hliðarvegi; þau
voru vel kunnug í nágrenninu
eftír síðdegiaökuferðir. Síðan
stöðvaði hún bfflinn hjá dálitl-
mn læk; hjá læknum var tré
aliþakið rauðum bilórmim.
— Það væri gaman að fá grein
af þessu, sagði hún. Það færi
vel í vasanum í setustofunni.
í>au fóru útúr bflntrm og gengu
yfir engið að trénu. Hann var
með tntlausum vasahnff, sem
hann vissi að var lélegt verkfæri
en hann hafði engin tæki til að
brýna hann heima og hiefði hann
hflft taekin hefði hann ekki haft
tíma. Þegar um hægðist hefði
harm getað hugsað sér að hafa
dáMtið verfcstæði með rennibekk
og handverfcfærum, kannski i
skúr í bakgarðinum. En til þess
þurtti tóma, og þegar maður var
úö Ðest kvðld var naumast tími
tíl að hugsa um sffikt, hvað þá
framkvæma það.
Með bitíausum hnífnum skáru
þaa nokkrar greinar af trénu;
bflómrn voru ósfcöp veikluleg á
gremunum. en Mofllie var ánægð
með þau. Hún fékfc honum
greinarnar, meðan hún leitaði
að fjólum og villilbflómum; hon-
um háifleiddist og hún féflflst á
að haim mætti sitja á hliði þar
sfcammt frá og bíða eftir heimi.
Hann kinkaði kojli. — Ég
bjóst við því.
Hún sneri sér að honum:
— Hvað með þig, 'Jackie? Ætl-
arðu að halda áfram að vinna
meðan þú getur?
Haim sagði hægt: — Ég býst
við því — annars veit ég ekki.
Hórgreiðslan
Hárgreiðslu og
enyrtistofa STEINTJ og DÓDÖ
Eangavegi 18 m. h. flyftal
' SÍMI 24616.
P E R M A Garðsenda 21.
SÍMI 33968. Hárgreiðsln- og
1 sayrtistofa.
Dðmnri Hárgreiðsla við
allra hæfl
; TJARNARSTOFAN,
Tjarnargötu 10, Vonarstrætis-
megin. •— StMI 14662.
HÁRGREIDSttJSTOFA
1 AUSTTTRBÆJAR
(Marfa Guðmundsdóttirt
Laugavegl 13 —- SÍMI 14656
— Nuddstofa á sama stað. —
Mig langar til að átta mig á
ýmsu — það er eitt eða tvennt
sem mig langar að fá upplýst
sem gæti tekið dálítinn tíma.
Ég veit ekki.
Hún sagði: — Eins og til
dæmis hvað?
— Til dæmis, sagði hann,
mig að reyna að hafa
upp á svertingja.
3. KAFLL
Húri sneri sér að honum. — í
hamingju bænum, sagði hún.
Hvað í ósköpunium ætlarðu að
gera við svertingja?
l>að var friðsælt í tunglsljós-
inu í garðinum. Það var rósa-
ilmur í loftinu; í hvitri birt-
unni var eins og húsin í götu-
röðinni væru óraunveruleg, eins
og draumahallir. Bjórinn hafði
enn sín álhrif á Turiier, gerði
hann léttari í skapi, hreinskiln-
ari og skarpskyggnari. — Þú
manst þegar ég lenti í fahg-
elsi? spurði hann.
Hún sagði lágt: — Ég man
það. Það hafði verið eitt af
áföllunum í lífi hennar; gert
hana bæði beiska og kaldhæðria.
Hún hafði sér þó margt til af-
sökunar. Hún hafði gifzt ung-
uim og dugandi manni á virmu-
stað sínum árið 1939, þegar
stríðið skall á; þau höfðu búið
skamma hríð vegna þess að
hann gekk næstum strax í her-
inn. Hann varð liðsforingi og
íljótlega kapteiim og hún var
mjög hreykin af honum. Síðan
var hann sendur til Norður-
Afríku.
Irinan þriggja mánaða var
hann kominn til Englands aft-
ur og í dauðans greipum eftir
sárið sem hann hafði falotið í
flugvélinni. Þegar húri fór að
heimsækja hann á sjúkrahúsið
í Penzance, komst hún að raun
um • að hann var ekki lengur
frjáls maður: fyrst þurfti að
gera grein fyrir þrem bílhlöss-
um af sykri hersins sem seld
höfðu verið á svörtum markaði.
Hún vissi að hann var atihafna-
samur sölumaður þegar hún
giftist honum; hún hafði ekki
vitað að hann var svona at-
hafnasamur. Hann var lengi á
sjúkrahúsinu áður en hann kom
fyrir herrétt; síðan var hann
dæmdur í árs fangelsi Qg rekinn
úr faemum, þar sem haris há-
tign þurfti ekki lengur þjón-
ustu hans við. Hann kom aftur
til hennar í febrúar 1945, snagg-
aralegur lítill náungi í borgara-
búningi, virtist ekkert samvizku-
bit hafa út af aíbroti sinu og
með þetta hræðilega ör sem
skelfdi hana, þar til hún fór
að venjast því. Frá þeim tíma
hafði hún verið honum slæm
eiginkona og hún vissi það og
gat ekki fyrirgefið honum það.
— Ég man ekki hvort ég hef
nokkum tíma sagt þér nokkuð
að ráði um þann tíma, sagði
hann. — Við vorum fjórir sam-
an í sjúkrastofunni, þarna í
Penzance. Bara fjórir saman.
Hann hikaði og svo sagði hann:
— Það var vörður þar.
Hún kinkaði kolli. *—Ég man
það.
— Mér þætti gaman að vita
hvað varð um hina strákana,
þessa þrjá, sagði hann. —• Þeir
vom vanir að sitja og tala við
mig. Tímunum saman.
— Tala við þig?
— Þeir voru vanir að koma
og sitja fyrir innan hlifiria sem
var í kringum rúmið og tala
við mig. Stundum klukkutímum
saman.
Hún starði á hann. — Af
hverju gerðu þeir það?
— Læknirinn og hjúkrunar-
konumar báðu þá um það. Hann
sneri sér að henni. — Það var
bundið um auguri á mér eftir
uppskurðinn, vegna þess að
þeir vildu ekki að ég sæi neitt
og þeir skorðuðu mig svo að ég
hreyfði mig ekki í rúminu. Ég
lá þaraa vafinn eins og múmía
og ég gat ekki talað mikið held-
ur. En ég heyrði það sem var
að gerast og ég gat faugsað. Það
var svei mér undarlegt að liggja
þannig. Og eftir því sem hin-
um skánaði, fengu systumar þá
til að koma og lesa fyrir mig,
en þeir lásu ekki sérlega vel
og oftast töluðu þeir bara. Ég
svaraði þeim bara einstöku
sinrium. Þeir töluðu bara við
mig.
— Og um hvað töluðu þeir?
— Sjálfa sig mestampart.
Þetta var vesæll hópur, — ein-
hverjir aumustu menn sem ég
hef séð. En þeir vom góðir við
mig. Hann þagnaði stundarkom
og endurtók síðan í lágum hljóð-
um. — Fjandans ári góðir.
— Hvemig áttu við? spurði
hún.
Bjórinn yljaði Tumer enn
notalega. Hann sagði: •— Þeir
vora einhvem veginn svo ágœt-
ir. Þeir vildu gera alít fyrir
mig. Það mætti segja mér að
ég hefði lognazt útaf þá, þrátt
fyrir allt sem læknamir og
hjúkkurriar gerðu, ef þessir þrír
náungar hefðu efcki setið hjá
mér og talað. Guð veit að þeir
höfðu nóg á sinni könnu, en
þeir gáfu sér tíma til að sinna
mér þrátt fyrir það.
Það varð löng þögn. Svo sagði
hún: — Hvað kemur þetta
svertingjanum við?
— Einn þeirra var svertingi
írá Annerífcu, sagðii hannt
— Harin slapp út síðastur. Hann
var sá eini sem ég sá greini-
lega — Dave Lesurier hét hann.
Svo var Duggie Brent •— hann
var liðþjálfi í falllhlífarherdeild-
unum. Og svo var flugstjórinn
á vélinni — annar flugstjóri
var hartn víst —• Morgan flug-
foringi. Við vorum allir í ein-
hverskonar klandri nema hann,
og þó var hann á vissan hátt
í verra klandri en allir okkar.
Hann sneri sér að henni.
— Ég hef verið að hugsa um
þetta, sagði hann lágt. — Ég
hef aldrei séð neinn þeirra síð-
an, þótt við væmm allir sam-
an í sömu súpunni og ætla
mætti að við hefðum samband
með ofckur seinna, þótt ekki
væri nema jólakort. En það
gerðum við aldrei. Jæja, ég
komst yfir þetta og náði mér
á strik. Ég á indælt hús héma,
næstum skuldlaust og er í góðri
vinnu. Fólk gæti sagt um mig
að mér hefði vegnað vel, finnst
þér ekki?
Hún kinikaði kolli með hægð.
— Það er satt, Jackie. Við er-
um ekki á toppnum, en við er-
um langt fyrir ofan botninn.
— Jæja, það er það sem ég
á við, sagði hann. — Langt frá
botninum. En um þetta leyti
sem ég er að tala um vorum
við á botninum, allir fjórir, ég
og hinir þrír. Og meðan ég var
þar, voru þeir allir reglulega
góðir við mig. Þú getur ekki
gert þér það í hugarlund.
— Ég skil, sagði hún.
— Ég hef verið að hugsa um
þetta í meira en ár, að ég ætti
að reyna að komast að því hvað
orðið hefði um þá hina, sagði
hann lágt. — Kannski era þeir
dauðir einihverjir. Svertinginn,
hann var ákærður fyrir tilraun
til nauðgunar og þeir era voða-
lega strangir í sambandi við
þess háttar í Bandaríkjaher. Og
hinir . . En ég plumaði mig —
ég faef aldrei þurft að svelta á
vetuma, það segi ég. Við er-
um komin langt frá botninum
og við eigum ágætt hús og bíl
og faöfum farig í leyfi og auk
þess höfum við lagt dálítið fyr-
ir. Og ég hef verið að hugsa,
sagði hann, að ég hef verið ótta-
legur lúsablesi að hafa ekki
gert neitt til að frétta af fainum
strákurium til að vita hvemig
þeim gengi. Þeir vom fjandans
ári góðir við mig þegar ég
þurfti þess með.
Hann tók upp sígarettuveskið
og rétti henni. Hún tók eina
og faann stakk annarri upp í sig
og kveikti síðan í báðum með
vinstri hendi. •— Já, svona er
það nú, sagði hann. Það var
friður og nœði í tunglsljósinu í
garðirium. — Nú er ég búinn að
vera. Eftir ár eða svq verð ég
ekki lengur til. Mig langar elkki
til að fara frá öliu í lausu lofti.
Mig langar til að vita hvað
komið hefur fyrir hina þrjá, ef
ske kynni að einhver þeirra
hefði þörf fyrir aðstoð «ða eitt-
hvað svoleiðis.
Hún horfði á hann ringluð.
Þetta var allt arinar Jackie en
hún þekkti, og hún hafði ótrú
á breytingum. Svona höfuð-
meiðsfli gerðu fóilk stundum dá-
lítið undarlegt; henni fannst
það mjög skrýtið að vilja fara
að leita að gömlum tukthúsfé-
lögum. Hún reyndi að leiða
hann af. — Það er áreiðanlega
allt í lagi með þá, sagði hún
loks. — Ég myndi ekki hafa á-
hyggjur af þeim í þínium spor-
um.
— Ég hef það ekki, sagði
hanri. — Ég ætla bara að kom-
ast að því hvort þeim líður
sæmilega, svo að ég viti það.
Hún sagði vandræðalega:
— Hvað ætlarðu þá að gera?
Skrifa bréf?
— Ég veit ekkert um heim-
ilisfang neins þeirra, sagði hann.
— Og ekki þýðir að skrifa á
spítalann eftir öll þessi ár. Ég
gæti kannski farið í flugmála-
ráðuneytið að spyrja um heimil-
isfang flugmannsins og hermála-
ráðuneytið að spyrja um lið-
þjálfann. Ég veit ekki hvað ég
get gert í þessu með negrann.
— Þú finnur þá aldrei eftir
allan þennan tirna, sagði hún.
— Hverriig ættirðu nokurn tíma
að geta fundið negra sem var
Ó þú vitlausi rafmagns-
heili hvað á ég að segja
þér oft að það á ekki að
skrifa Jóakim með litflum
staf.
S K OTTA
•l............... •■•». .4
— Ég veit að þetta er ekki skemmtileg mynd fröken
Áslaug, en Jói borðaði ávextina áður en ég gat lokið
við málverkið.

RA.ÐSÓFIhúsgagnaiukite&t SVEINN KJAKVAL
litið 6. húsbúnaðinn hiá. húsb&naði , , ,
EKKERT HEIMILIÁN HÚSBÚNABAR
8AMBAND HÚSGAGNAFEAMLEXBENÐA
I
Símaskráin 1964
Þriðjudaginn 22. október n.k. verður byrjað að afhenda
símaskrána 1964 til símnotenda í Reykjavík og Kópa-
vogi. og er ráðgert að afgreiða 2000 á dag.
Símaskráin verður afhent 1 afgreiðslusal Landssímastöðv-
arinnar, Thorvafldsensstræti 4, á virkum dögum frá ki.
9—19, nema á laugardögum kl. 9—12.
Þriðjudaginn 22. okt. verða afgr.
Miðvikudaginn 23. — — —
Fimmtudaginn 24. — — —
Föstudaginn 25. — — —
Laugardaginn 26. — — —
Mánudaginn 28. — — —
Þriðjudaginn 29. — — —
Miðvikudaginn 30. — — —
Fimmtrjdaginn 31. — — —
Föstudaginn 1. nóv. — —
Laugardaginn 2. — — —
símanúmer 10000—11999
— 12000—13999
— 14000—15999
— 16000—17999
— 18000—19999
— 20000—21999
— 22000—24999
— 32000—33999
— 34000—35999
— 36000—38499
— 40000—41999
I Hafriarfirði verður símaskráin afhent á símstöðinni
við Strandgötu frá mánudeginum 28. október n.k.
Bæjarsími Reykjavíkur oe Hafnarfiarðar.