Þjóðviljinn - 26.10.1963, Blaðsíða 4

4 SlÐA-----
Ctgefandi: Sameiningarflokkur alþýðu — Sósialistaflokk-
urinn. —
Ritstjórar: ívar H. Jónsson, Magnús Kjartansson (áb.),
Sigurður Guðmundsson.
Fréttaritstjórar: Jón Bjaraason. Sigurður V. Friðþjófsson.
Ritstjóm. afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðust 19.
Sími 17-500 (5 línur). Áskriftarverð kr. 80 á mánuði.
ÍQsannindi
Kað vekur að vonum athygli þegar Guðmundur
í. Guðmundsson núverandi utanríkisráðherra,
og Kristinn Guðmundsson, fyrrverandi utanríkis-
ráðherra og núverandi embæ'ftismaður Guðmund-
ar, bera hvor upp á annan vísvitandi ósannindi
til skiptis dag eftir dag. Þó þarf þessi iðja ekki
að koma neinum á óvart. Öll saga íslenzkra utan-
ríkismála er vörðuð ósannindum undanfarna tvo
áratugi; valdhafarnir hafa sagt þjóðinni eitt en
gert annað. Þegar Keflavíkursamningurinn var
gerður var þjóðinni sagt að herinn væri að fara
af landi brott. Þegar gengið var í Atlanzhafs-
bandalagið sóru leiðtogar hemámsflokkanna
Þriggja í sameiginlegri yfirlýsingu að aldrei skyldi
dveljast erlendur her á íslandi á friðartímum.
Þegar landið var hemumið á nýjan leik þvert of-
an í gefin heif og með skýlausum stjórnarskrár-
brotum var því heitið að herinn skyldi tafarlaust
látinn víkja þegar hættuástandinu vegna Kóreu-
styrjaldarinnar lyki. Þegar samningur hafði ver-
ið gerður við Breta um undanþágur innan 12
mína landhelginnar stóð Guðmundur í. Guð-
mundsson á þingi, nokkrum vikum áður en samn-
ingurinn var birtur, og sór með siamninginn í vas-
anum að ekki væri um neitt slíkt samkomulag
að ræða. Ósannindin eru aðferð í framkvæmd u't-
anríkismála, ásamt leynimakki og pukri. Og þeg-
ar mennirnir sem framkvæmt hafa utanríkis-
ste'fnuna lenda í hár saman grípa þeir auðvitað
til sömu aðferða hvor gegn öðrum.
¥^að er furðulegt langlundargeð og skorfur á
sjálfsvirðingu að Alþingi íslendinga skuli ha'fa
unað þvílíkum vinnubrögðum áratugum saman.
Jafnvel þótt meirihluti Alþingismanna hafi stað-
ið að þeirri utanríkismálastefnu sem framkvaemd
hefur verið, hefði mátt ætla að þeir hefðu þann
manndóm til að bera að þola ekki endalausa ó-
sannindaþulu um hin alvarlegustu mál, ekki sízt
þegar þulan hafði einatt þann filgang að blekkja
þá sjálfa. Á þjóðþingunum umhverfis okkur er
það litið mjög alvarlegum augum ef ráðherrar
og aðrir undirmenn þinganna fara vísvitandi með
ósaft mál, og komist slíkt upp eru þeir seku svip't-
ir öllum trúnaði. Af þeim ástæðum varð dansk-
ur dómsmálaráðherra að víkja fyrir nokkrum ár-
um, og allir þekkja örlög brezka hermálaráðherr-
ans sem nú er einnig að draga brezku ríkisstjórn-
ina með sér í fallinu.
l^að er því mjög þarflegt frumkvæði að þingmenn
Alþýðubandalagsins hafa boðað það, að þeir
muni leggja til að Guðmundi í. Guðmundssyni
og Kristni Guðmundssyni verði stefnt fyrir dóm-
stól Alþingis. Þegar sú tillaga kemur til afgreiðslu
reynir á það hvort alþingismenn vilja löghelga ó-
sannindin sem sjálfsagða aðferð í framkvæmd
utanríkismála eða hvort þeir vilja stuðla að því
að lágmarl "Jur um velsæmi gildi á Alþingi ís-
lendinga. — m.
ÞJÓÐVILJINN
Laugardagur 26. aktóber 19$3
Heildarstjórn á bjóðar-
búinu er óhjákvæmileg
ÞINCSJÁ ÞJÓÐVILJANS
Eins og skýrt hefur verið frá í fréttum blaðs-
ins, flytur Einar Olgeirsson frumvarp í neðri
deild Alþingis um áætlunarráð ríkisins, en hlið-
stæð frumvörp hefur hann flutt áður á þingi en
þau ekki orðið útrædd.
Frumvarpinu fylgir greinar-
gerð. sem er að mestu leyti
hér á eftir (millifyrirsagnir
Þjóðviljans):
,,Ástand það, sem nú blasir við
í þjóðarbúskapnum, sýnir að
óhjákvæmilegt er að koma á
heildarstjóm á þjóðarbúskapn-
í eins víðtækum mæli og hægt
er á gmndvélli núverandi
þjóðskipulags.
Stjórnleysi
Það ,,frelsi“ eða réttara sagt
stjómleysi, sem ríkt hefur í
þjóðarbúskapnum undanfarin
ár. hefur haft þær afleiðingar,
að þrátt fyrir mesta aflamagn
Islandssögunnar er verzlunar-
jöfnuður neikvæður, að verzl-
unarskuldir safnast fyrir er-
lendis, að fjárfesting lands-
manna beinist í allt of rik-
um mæli að eyðslu, — svo
sem innflutningur 3000 bíla í
ár sýnir, — að verzlunarauð-
valdið hrifsar allt of mikinn
hluta útlána bankanna til sín,
en fjármagn skortir til heil-
brigðustu framleiðslugreinanna,
— og þannig mætti lengi telja.
Ævintýri skólapiltanna úr am-
eríska fríverzlunarekólanum
við að stjóma íslenzku efna-
hagslífi aétti því að vera á
enda.
Eitt þjóðarbú
Islandi verður ekki stjómað
svo að vél fari og frelsi lands-
búa og velferð sé tryiggð, nema
hugsað sé um land vort sem
eitt þjóðarbú, þannig að þjóð-
in skipuleggi aðalsölu útflutn-
ingsafurðanna, stjómi innkaup-
um þjóðarbúsins í samræmi
við nauðsyn útflutningsins og
hagsmuni þjóðarheildarinnar.
ráði í aðalatriðum stefnu fjár-
festingarinnar til þess að
tryggja undirstöðu framleiðsl-
unnar og hraða og rétta þró-
un hennar. Innan slíks heild-
arekipulags verður svo að
tryggja og hagnýta í þjóðar-
þágu jafnt framtak einstak-
linga, félaga sem annarra
heilda.
Öpgþveiti
Það stjómleysisástand, sem
rikt hefur undanfarin ár und-
ir nafni verzlunarfrelsis. hefur
einkennzt af því að beygja
allan þjóðarbúskapinn, allt
efnahagslífið undir sérhags-
muni verzlunarauðvaldsins.
Innflutningur bílþúsundanna
1963 og bygging bilaumboðs-
hallanna við Suðurlandsbraut í
Reykjavík, ásamt sölu nýjustu
togaranna úr landi, munu
verða minnisvarði efnahags-
stefnu verzlunararuðvaldsins og
forsjár þess fyrir þjóðinni. Það
hefur verið ógiæfa Islands, hve
sterkt einmitt þetta auðvald
hefur verið hér og hvemig það
hvað eftir annað hefur komið
efnahagslífi Islands í öngþveiti
með yfirdrottnun sinni.
Tvær stefnur
Á meðan alþýðan tekur eklci
sjálf um stjómarvölinn og
tekur að leiða Island fram til
þjóðnýtingar, samvinnu og
■ameignar sem aðaleinkenna
þjóðarbúskaparins, þ. e. fram
til þjóðfélags sósíalismans, þá
er aðeins um tvær höfuðstefn-
ur að ræða í íslenzku efna-
hagslífi.
Innlimunarstefna
önnur er sú stefna verzlun-
arauðvaldsins, sem nú ríkir og
valdið hefur því öngþveiti, er
við blasir. Sé henni haldið á-
fram rökrétt og hún fram-
kvæmd út í yztu æsar, veröur
að innlima ísland í einhverja
stóra viðskiptaheild, leyfa
frjálsan innflutning erlends
auðmagns og ef með þarf er-
lends verkafólks og láta lög-
mál hins óhefta peningavalds
fá að ráða á öllum sviðum
þjóðarbúskaparins. Af því
leiddi drottnun erlendra auð-
hringa yfir Islandi. Afl foss-
anna, hiti jarðarinnar, auður
fiskimiðanna, allt yrði þetta
þá gert að auðsuppsprettu fyr-
ir nokkra fáa fjármáladrottna
erlenda, er hagnýttu fram-
leiðslutækin og vinnuaflið ein-
vörðungu í gróðaskyni. Þessi
stefna er í rökréttri fram-
kvæmd sinni innllmunarstefna,
er jafngildir tortímingu ís-
lenzks sjálfstæðis. Tll lifils
höfum vér þá endurreist lýð-
veldi á íslandi eftir 600 ára
nýlendukúgun, ef land vort
og þjóð á aftur að verða er-
lendu auðvaldi að bráð, jafnvel
með þeim afleiöingum að
glata þjóðerninu, sem varð-
veittist þó gegnum allar aldir
við: áætlunarbúskap. En inn-
byrðis geta öll hin gömlu héfð-
bundnu form íslenzks þjóðarbú-
skapar þrifizt: einstaklings-
rekstur, bæjarrekstur, ríkis-
rekstur o. s. frv. Sidkt er ekki
aðeins íslenzkri alþýðu og
þjóðarbeildinni fyrir beztu,
héldur og þeim íslenzkum at-
vinnurekendum, sem undan-
farið hafa látið heillast. af
,,viðskiptafrélsinu“, því að þeir
em flestir það smáir á alþjóða-
mælikvarða, að þeir yrðu flest-
ir troðnir undir jámhælum er-
lendu auðhringanna, ef Island
yrði þeim að bráð.
Samstarf
og þrengingar
kúgunarinnar.
fomu nýlendu-
Sjálfstæðisstefna
Hin stefnan er að sameina
þjóðina og þá fyrst og frepist
höfuðstéttir hennar í fram-
leiðslulífinu um að reka þjóð-
arbúskap vor Islendinga sem
fullkomnast og viturlegast i
eigin þágu. Það er íslenzk sjálf-
stæðisstelna. öld vor er öld
hinna miklu samsteypa í efna-
hagslífinu. Hin hraða þróun
tækninnar knýr fram vaxandi
stórrekstúr og aukna sam-
vinnu hinna smærri í atvinnu-
lífinu. Vér erum allt of fá-
mennir til þess að hafa efni
á þeim allsherjar glundroða
brasksins. sem nú einkennir
þjóðlífið. AIliF íslgnzkir
verkamenn em vart fleiri en
þeir verkamenn, sem starfa
~HTá~síæreta fyrirtæki Svíþjóð-
ar, rafmagnsfyrirtækinu ASEA.
Til þess að geta haldið sjálf-
stæði voru í þessum frum-
skógi risafyrirtækjanna, sem
vér verðum að berjast í, verð-
um vér sjálfir að vera sterkir
og sameinaðir, hafa heildar-
stjórn á efnahagslífi voru út á
Til þess að hægt sé að fram-
kvæma þennan takmarkaða á-
ætlunarbúskap, sem f rv,.' þettá
leggur til, þarf í þjóðfélagi
voru, eins og það er nii, gágn-
kvæman skilning og helzt sám-
starf höfuðstéttanna í franl-
leiðslunni. verkalýðs á sjó og
landi, atvinnurekenda í .sjáyar-
útvegl og iðnaði og bændá. Ál-
veg sérstkklega ér þáð nauð-
syhlegt, að þser höfuðváldsstétt-
imar, sem andvígastar eru og
apdstæðastra hagsmuna hafa
að gæta, verkalýðgrinn og' at-
vinnurekendur í framleiðsl-
unni, geti lagzt á eitt um
framkvæmd slíkra áætlana fyr-
ir þjóðarbúskapinn sem hér er
gert ráð fyrir. Það hefur ver-
ið mikil ógæfa Islendingum, að
á þvi tveggja áratuga tíma-
bili, sem þetta valdajafnvægi
hefur raunverulega verið á
miiii þessara höfuðstétta, hef-
ur auðmannastéttin hvað eftir
annað undir leiðsögn óraun-
særra aðila og sumpart sakir
öholira eriendra áhrifa lagt út
í dýrar, en árangurslausar til-
raunir til þess að koma á
harðstjóm auðvalds gegn
verkalýð, allt frá gerðardómk-
lögunum illræmdu 1942 pg frarn
Framhald á 2. 'síðti.
Eftir reynslu hér 6 landi
og erlendis hefur verið
bcett inn mörgum nýjum
atriðum sem stefna að
þvi að gera trygginguna
að fullkominni HEIMILIS-
TRYGGINGU. Leitið nónari
upplýsinga hjá aðalskrif-
stofunni eða umboðs-
mönnum. ^
SAMVINNUTRYGGINGAR