Þjóðviljinn - 19.11.1963, Blaðsíða 5

Þriðjudagur 19. nóveiriber 1963
ÞlðÐVIUINN
SÍÐA 5
ENN UM DEILU
K.S OG K.S.Í.
íþróttasíðu Þjóðvilj-
ans hefur borizt eftir-
farandi grein frá Braga
Magnússyni, Siglufirði:
Deila Knattspyrnufél. Siglu-
fjarðar _ og Knattspymusam-
bands fslands hefur undanfar-
ið verið til umræðu í blöðum.
Þar sem mér er málið skylt,
sem K.S.-ingi, langar mig til
að segja nokkur orð.
Eins og þegar hefur komið
fram, er upphafs þessarar deilu
að leita í leik K.S. og Þrótt-
ar, sem fram fór í Siglufirði
3. ágúst s.l. í 2. deild. K.S.
vann leik þennan glæsilega,
4:2, eftir að Þróttur hafði haft
forustu í hálfleik, 2:0, sem
hvorttveggj a voru hrein
klaufamörk.
Með K.S. lék 16 ára gamall
piltur, fæddur 26/4 1947, sam-
kvæmt reglum K.S.Í tilheyrði
hann ennþá 3. aldursflokki, þar
sem hann var ekki fæddur fyr-
ir áramót 1946‘—1947.
Stjóm K.S. gerði sér þetta
Ijóst löngu fyrir fyrrgreindan
leik, og hafði tvívegis sótt um
undanþágu fyrir piltinn með
neikvæðum árangri, en er sótt
var í þriðja s'inn, skömmu fyr-
ir leik, fengust þau svör frá
stjóm K.S.f, sem ekki var hægt
að skilja öðruvísi en 'jákvæð.
Bæði dómari o.g Þróttarmenn
vissu um aldur piltsins fyrir
umræddan leik, enda ekki far-
ið í neina launkofa með hann,
þar sem fyrir lá leyfi stjómar
K.S.f.
Svo skeður það, 6. ágúst, að
Þróttur kærir leikinn og krefst
þess að sér verði dæmdur sig-
ur í leik, sem hann tapaði, af
því að einn leikmanna K.S.
væri of ungur.
Héraðsdómstóll Í.B.S. af-
greiddi mál þetta eins og efni
stóðu til, þ.e. úrskurðaði leik-
inn löglegan þar sem leyfi K.
S.f. var fyrir hendi, en vísaði
kærunni að öðru leyti frá, sem
of seint fram kominni.
Þróttur taldi sig ekki geta
unað þessu og kærði áfram til
dómstóls K.S.Í.
Þarmeð hefst merkur, en
heldur leiðinlegur, þáttur í
sögu K.S.f.
Án nokkurrar frekari gagna-
öflunar kveður þes-si virðulegi
dómstóll upp dóm, þar sem
algjörlega er farið að kröfu
Þróttar og gengið í berhögg
við lög og reglur K.S.f. bæði
bókstafinn og andann.
Skipting í aldursflokka og
hömlur á að yngri keppi með
eldri eru settar til verndar
þeirn yngri, til þess m. a. að
þeim sé ekki ofgert í harðri
keppni við líkamlega sterkari
menn. Fyrir báðum dómstól-
um lá læknisvottorð um að
heilsa og líkamsburðir um-
deilds pilts leyfðu þátttöku
hans í fyrrgreindum leik. Svo
var pilturinn orðinn 16 ára,
þó hann hefði ekki orðið það
fyrir áramót. Andi laganna
leyfði því frávik frá reglunni,
enda má gera ráð fyrir, að
leyfi stjórnar K. S. I. sé af
þeirri staðreynd sprottið, þó
aumingja mönnunum hafi förl-
azt síðarmeir.
Þetta var um andann. Svo
er það bókastafurinn.
Knattspymudómstóllinn tek-
ur sér refsivald, sem hann hef-
ur a.m.k. ekki í þessu tilfelli,
því það er hvergi i lögum K.
S.f. getið um viðurlög við því
ef of ungur maður keppir með
eldri flokki. Aftur á móti eru
ströng viðurlög við því, er
keppandi reynist of gamall.
Dómstóllinn brýtur þama regl-
ur K.S.Í., og svo brýtur hann
sínar eigin starfsreglur, er
hann gefur aðeins öðrum að-
ilanum, Þrótti, kost á að skýra
mál sitt, þ.e, sakþomingprinp
er dæmdur án þess að fá að
verja sig.
Þessi óréttláti dómur bitnaði
ekki eingöngu á K.S. Eftir
þennan marg umtalaða leik
voru þrjú félög jöfn að stiga-
tölu í B-riðli 2. deildar, K.S.,
f.B.H. og Þróttur, með 7 stig
hvert, en með dóminum, þar
sem Þrótti eru færð 2 dýrmæt
stig á silfurbakka réttlætisins.
eru Hafnfirðingar líka dæmdir
út úr úrslitum i riðlinum.
Nú hefur það sennilega ekki
verið ætlun dómstólsins að
skaða aðra en K.S., en þetta
sýnir aðeins hver blinda mann-
anna með silfurbakkann var,
og ofurkapp þeirra, að koma
Þrótti í vinningsaðstöðu.
Ef Knattspyrnudómstóllinn
hefði í alvöru yfirvegað og
metið verkefni það, sem hon-
um var fengið í hendur í þetta
sinn, er ég viss um að útkom-
an hefði orðið önnur, þvi varla
er það trúlegt, að K.S.f. hafi
valið eintóma kjána eða „lókal
-patrióta" í æðstu dómarastöð-
ur. Önnur skýring en fljótfærni
og kæruleysi getur ekki rétt-
lætt þá staðreynd, að K.S. er
afgreitt sem óflínt glæpafélag,
og annað félag Í.B.H., sem
enganveginn verður sakfellt,
er barið niður lika.
Ef dómstóll K.S.f. sá ein-
hverja ástæðu til að breyta
staðreyndinni um sigur K.S.,
var enganvegin hægt að ganga
lengra, lagalega og siðferði-
lega, en að dæma leikinn ó-
gildan og úrskurða að K.S. Qg
Þróttur skyldu leika á ný. Fyr-
ir slíkum úrskurði hefði K.S.
sennilega beygt sig, en þjösna-
skap er ekki hægt að virða.
Jæja, svo skeður það að „úr-
slitaleikur" milli Þróttar og
Breiðabliks, sem sigraði í A-
riðli, er ákveðinn. K.S. kærir
þá í senn dóm knattsnymu-
dómstólsins fyrir Í.S.f. og
krefst þess að „úrslitaleikn-
um“ sé aflýst. „Úrslitaleikn-
um“ var frestað og Í.S.f. af-
greiðir málið til stjórnar K.
S.f., með tilmælum um nán-
ari yfirvegun. M.ö.o. var
stjóminni gefinn kostur á að
leiðrétta skekkjuna án veru-
legs álitshnekkis. En stjórn K.
S.f. kaus heldur álitshnekkinn,
og frá dómstól hennar kom
það, syar, að aljt skyldi standa
óhaggað. Að visu fékk K.S.
ekki aðrar fréttir af afgreiðslu
þessari en frá kunningjum í
Keykjavík, og svo í blöðum og
útvarpi.
Einhverntima var sagt að
kurteisin kostaði ekki peninga,
en þama hefur stjórn K.S.f.,
sennilega verið uppiskroppa af
þeirri „vörutegund“.
Sama dag og „úrslitaleikur"
Þróttar og Breiðabliks fór
fram, mótmælti K.S. enn kröft-
Nauðsyn tryggingarsjóðs
Framhald af 4. síðu.
sýni ótvírætt að hér er um
þarft mál að ræða, og flutn-
ingsmenn þeirra hafa í raun-
inni sparað mér að flytja ýmis
rök því til framdráttar, og ég
get í flestum greinum látið
mér nægja að taka undir
þeirra rökstuðning fyrir sín-
um tillögum.
Það er kjarni þessa máls að
afkomumöguleikar þeirra
tveggja atvinnugreina, sem
þjóðin hefur lengst byggt af-
komu sína á og gerir enn,
sjávarútvegs og landbúnaðar,
eru enn þrátt fyrir alla nú-
tímatækni og margvíslegar
framfarir að verulegu leyti
háðar náttúruöflunum, sem á-
vallt má gera ráð fyrir að
skapað geti jafnvel mjög
miklar sveiflur, sem verða ein-
staklingunum sem verst verða
úti ofviða. í sjávarútveginum
hefur verið reynt og með
verulegum árangri að jafna á-
föllum vegna aflabrests og
fleyta þeim sem af þeim sök-
um fara halloka yfir erfið-
leika af þeim sökum Þetta
hefur verið gert gegnum
tryggingaF!tít 'fsemi aflatrvgg.
ingasjóðs sjávarútvegsins, en
fjár til starfsemi hans er
fengið bæði frá útveginum
sjálfum og frá ríkissjóði.
Það gegnlr í raun og veru
furðu að ekki skuli enn vera
fyrir hendi nein trygginga-
starfsemi sem geti á hliðstæð-
an hátt tryggt þeim sem land-
búnað stunda, að einhverju
leyti amk., gegn uppskeru-
bresti og mildað þannig afleið-
ingar óhagstæðs árferðis. Af-
leiðingar þessa hafa svo m.a.
orðið þær að grípa hefur orðið
til sérstakra aðgerða í neyð-
artilfellum eins og t.d. ’51
vegna óþurrkanna miklu á N.-
og A.-landi og á Suðurlandi
1953.
Miklu oftar hafa þó bændur
orðið að þola óbætt tjón sitt
af mörgum þeim búsifjum
sem eðlilegt og sjálfsagt er
að tryggingar nái til, svo sem
t.d. vegna þeirra stórfelldu
kalskemmda sem orðið hafa
sum síðustu árin á stórum
landsvæðum og rýrt stórlega
heyfeng og afurðamagn eðn
svo tekið sé dæmi af einni
nýrri búgreininni sem margir
binda stórar vonir við —
kornræktinni — þegar hún
bregst í heilum sveitum, sem
vafalaust getur komið fyrir
einstaka ár — þótt hún að
jafnaði hafi öll skilyrði til að
heppnast.
Þá virðist og sjálfsagt að
efldar séu búfjártryggingar,
sem nú eru mjög ófullkomnar
þegar tryggingarstarfsemi í
þágu landbúnaðarins er byggð
upp.
Það er vafalaust ekki vanda-
laust verk að byggja upp
sæmilega fullkomna trygg-
ingastarfsemi í þágu landbún-
aðarins og margt í þeim efn-
um sem torveldara kann að
reynast í framkvæmd en við
fyrstu ráðagerð. Það veltur
því áreiðanlega’ á miklu að
vel sé til vandað og að fullt
samráð sé haft við samtök
bænda um allan undirbúning
og framkvæmdir svo sem við
flutningsmenn tillögunnar
leggjum til.
Eg lýk svo orðum mínum
með því að láta í ljós þá von
að sá áhugi sem sýnilega er
vakinn fyrir þessu nauðsynja-
máli landbúnaðarins megi end-
ast til þess að fleyta því til
lokaafgreiðslu og samþykktar
á þvi Alþingi sem nú situí.
uglega, en ekkert beit á mál-
svara réttlætisins. Þróttur „bar
sigur úr býtum“ í 2. deild.
Þetta vakti gleði syðra, ef
dæma má ummæli sumra dag-
blaðanna.
Ég rakst m.a. á það í Þjóð-
viljanum, að nú væri lausnin
fundin, þetta leiðindamál úr
sögunni og allir gætu sætt sig
við orðinn hlut.
Það er m.ö.o. nóg, ef fram-
inn er glæpur, að taka bara
einhvern sem ekki er líklegur
til að mótmæla, dæma hann og
refsa, Qg allir geta farið heim
og verið glaðir, því lausnin er
fundin og réttlætinu hefur
verið fullnægt.
Grein Tómasar Hallgríms-
sonar, formanns K.S., sem
birtist i dagblöðunum 16.—
18. okt. s.l., hefur opnað augu
margra fyrir þeirri staðreynd
að það er eitthvað meira en
lítið gruggugt í fari stjórnar
K.S.f. Greinin hefur vakið
mikið umtal og hlothið hrós
þeirra, sem í alvöru vilja að
heiðarleiki sé i hávegum hafð-
ur innan íþróttahreyfingarinn-
ar.
Öðru máli er að gegna með
svargrein formanns K.S.f. Þar
er að visu reynt að klóra í
bakkann þó hár sé, en forð-
azt að svara flestu, sem mál'i
skiptir í grein Tómasar. Aðal
innihald svarsins er, að stjórn
K.S.f. hafi ekki verið kunnugt
um hinn rétta aldur umdeilds
pilts, og allt svarið eftir þvi.
Formaðurinn sneiðir m.a. hjá
þvi að skýra símtal Ingvars
Pálssonar 1. ágúst, er Ingvar
hringdi til Tómasar og kvað
allt í lagi með að láta piltinn,
eða reyndar piltana, leika með.
Á fjölmennum fundi, eftir að
deilan var hafin, gafst K.S.-
ingum kostur á að hlusta á
segulbandsupptöku, þar sem
hinn sami Ingvar viðurkennir,
í símtali við Tómas, að hann
hafi hringt umræddan dag,
viðhaft umrædd orð og vitað®*
um aldur piltsins.
Formaðurinn sneiðir líka
hjá að svara hversvegna hann
hafnar kröfu K.S. um aðgang
að leiksýningum 1. flokks-liða
í sumar, en krafa þessi er
sprottin af ummælum Jóns
Magnússonar, stjómarmeðlims
K.S.Í., um að mál skyld „broti“
K.S. væru algeng samningsat-
riði milli félaga í Reykjavík.
Hvað er þá verið að fela, ef
þetta er ekki rétt?
Það vill nú svo til að Jón
Magnússon hefur með allar
leikskýrslurnar að gera, þær
eru í hans fórum, og það ætti
því að vera hægt að trúa um-
mælum hans, sem reyndar eru
vottfest. Formaðurinn veit ekki
til að neitt slíkt hafi skeð,
þó Jón viti það. — Hefur for-
maðurinn þá ekki trúnað
Jóns?
Formaðurinn forðast að
minnast á yfirlýsingu sína um
það að allar kærur frá K.S.
yrðu saltaðar. Ef til vill er
það vegna þess að hann er
ekki vanur að standa i rifrildi.
Það er leitt að þurfa að
hryggja þennan nýbakaða salt-
anda með því að fullyrða, að
honum munu ekki berast
margir farmar af hráefni frá
K.S. á söltunarstöð hans, því
K.S. hefur hingað til unnið
sina sigra i heiðarlegum leik
á leikvelli, en ekki með að-
stoð vafasamra lagakróka fyr-
ir skrípadómstóli, og svo mun
verða framvegis.
Þá er það ailger misskilning-
ur hjá formanni K.S.I., að þetta
sé pukursmál, sem ekki sé rétt
að ræða í blöðum.
Knaittspymuiþróttin á sér
marga unnendur hér á landi,
sem láta sér ekki á sama
standa hvemig málefnum i-
þróttarinnar er stjórnað. Yfir-
gnæfandi meirihluti þeirra á
þess engan kost, af skiljan-
legum ástæðum, að sitja þing
K.S.I. og fylgjast þar með mál-
um, og fréttir af þeirri sam-
komu hafa hingað tii ekki ver-
ið upp á marga fiska. Knatt-
spymuíþróttin er almennings-
eign, ef svo mætti að orði
komast, og allt, sem henni
viðkemur líka. þó ýmsir framá-
menn þar séu á öðru máli.
Stjóm K.S.I. getur ekki
stungið höfðinu niður í sand-
inn eins og strútur, hún verð-
ur að svara, annars verður
þögn hennar tekin fyrir það,
sem hún eflaust er: Blygðun
eftir unnið óhæfuverk.
Það er femt, sem í Ijós hef-
ur komið við skrif þessi, að
þreyta þarf reglum og starfs-
háttum K.S.l.
1 fyrsta lagi þarf að „loka“
2. deild. þ.e. takmarka fjölda
þátttökufélaga. Núverandi fyr-
irkomulag skapaði algert öng-
þveiti í A-riðlinum.
1 öðru lagi er nauðsynlegt
að slá vamagla við því ef ekki
fást línuverðir með dómara-
prófi. Það ætti að nægja að
viðkomandi knattspyrnuyfirvöld
samþykktu línuverði, sem að
þeirra dómi eru hæfir til starf-
ans, ef ógerlegt er að fá mann
með dómarapróf, nema hagur
söltunarstöðvar formanns K.S.I.
megi sín meira en hagur íþrótt-
arinnar.
I þriðja lagi þarf_ að lag-
færa ákvæðin um aldurstak-
mörk og skýra þau. Ég veit
ekki hvaðan fyrirmyndin að
þeim er runnin, og tll að finna
orsök túlkunar dómstóls K.S.L
á reglunum, þarf áreiðanlega
fleiri sálfræðinga en Islending-
ar eiga, en ég veit það, að
ef slíkt atvik, sem deila þessi
stafar af. hefði t.d. skeð með
Svíum, sem eru mikil knatt-
spyrnuþjóð. hefðu viðhorfin
verið önnur. Þar er allt gert
tU framgangs íþróttinni, og fjöl-
mennum félögum ekki gert
hærra undir höfði en fáliðuð-
um, með fáránlegum reglum
um aldurstakmörk, sem geta
útilokað hin síðamefndu frá
keppni vegna hörguls á ,,seni-
orum“. Þar eru félög frjáls
að því að tefla fram sínu bezta
liði í deildarkeppninni, án sér-
stakra ellimarka, þó með þeirri
undantekningu, að ef einhver
liðsmanna er yngri en 16 ára,
þarf lieyfi foreldra hans tiL
svo þátttaka hans sé möguleg.
I fjórða lagi þyrfti að at-
huga hvort ekki er kominn
tími til að flytja stjóm K.S.I.
um set, t.d. upp á Akranes.
til Hafnarfjarðar, Keflavíkur
eða Akureyrar, bara til að létta
þessu fargi af herðum Seltim-
inga, svo þeir geti rétt sig úr
sjálfsánægju-kútnum, litið pínu-
lítið í kringum sig og séð, að
þeir eru ekki aleinir í öllum
heiminum.
Siglufirði. 31. okt. 1963.
Bragi Magnússon.
Ábendingar til
verðlagsráðsins
„Fundur framkvæmdastjóra
í fiskiðnaði á vegum S.Í.S.,
haldinn í Reykjavík, dagana
23.—24. október 1963, leyfir sér
að benda Verðlagsráði sjávar-
útvegsins á, að á Norður- og
Austurlandi er:
a) ' Meðalstærð svokallaðs
stórfisks að jafnaði miklu
smærri en í öðrum landshlut-
um.
b) ' Óslægður fiskur hlut-
fallslega minna virði en slægð-<
ur fiskur, þar sem hrogn og
lifur nýtast illa eða ekki.
c) Hráefnisöflun erfiðari og
ótryggari.
d) Fiskvinnslustöðvarnar yf-
irleitt smærri og dreifing
fastakostnaðar þvi óhagstæð-
ari.
e) Tækniþjónusta dýrari
eða lakari.
f) Kostnaður af flutningi
rekstrarvara og meiri birgða
af rekstrarvörum hærri.
Til þess að jafna þennan að-
stöðumun að einhverju lejrti
beinir fundurinn þvi til Veð-
lagsráðs að:
1. Stærðartakmörk milli
stórs fisks og smás, verði færð
upp um 5 cm.
2. Aukinn verði verðmunur
milli slægðs fisks og óslægðs
á tímabilinu 16. apríl til 31.
des.
3. Fiskur undir 40 cm. verði
ekki verðlagður.
Ennfremur beinir fundurinn
því til Verðlagsráðs að það
fylgi þvi eftir að ákveðnar
reglur verði settar um verð-
fellingu fisks vegna orma, og
að þeim reglum verði fram-
fylgt“.
Ofanígjöf
Halldóra B. Björnsson hefur í
allri vinsemd bent Þjóðviljan-
um á að stökur þær sem blað-
ið biti á laugardag á bæjar-
fréttasíðu eru hálfs annars ára-
tugs gamlar og birtar nú án
leyfis höfundar, að þær eru
brenglaðar og rangfærðar, og
loks að Andrés í Síðumúla er
enn spillifandi og því ekki við-
eigandi að kalla hann Andrés
heitinn.
Er nokkru hægt að bæta við
aðra eins ofanígjöf nema hinni
sígildu setningu: AUir hlutaðeig-
endur eru beðnir velvirðingar á
óhöppum þessum!

t