Þjóðviljinn - 21.11.1963, Blaðsíða 10

10 SfÐA
Bkammbyssuna en leyfðu honum
að halda vistatöskunni. Tveir
þeirra fóru aftur fyrir hann og
otuðu að honum rifflunum og
bentu honum að ganga af stað;
tveir gengu á undan honum í
einfaldri röð. Þeir leiddu hann
eftir sama skógarstígnum lengra
inn í landið og í vesturátt.
Þeir létu hann ganga í tvær
6tundir. Hann var óvanur að
ganga í hitabeltinu og hitinn var
geysilegur. Hann ráfaði eins og
f hlindni og svitinn bogaði af
honum og hann var örmagna
f lokin. Hann tapaði öllu átta-
ekyni, hann vissi ekki hvert
ferðinni var heitið og honum
stóð á sama.
Undir rökkur komu þeir inn
í þorp. smáþorp með aðeins
fimmtán eða tuttugu húsum.
Hann var samstundis leiddur
inn í það sem virtist vera þorps-
fangelsið, lítinn kofa úr sterk-
legum bambus með engum
gluggum og með jámslagbrandi
og lás fyrir dyrunum. Hann lét
fallast niður á gólfið yfirkominn
af þreytu. Eftir stundarfjórðung
var hann farinn að jafna sig
dáh'tíð og hann gat farið að
veita umhverfi sínu athygli.
Kofinn sem hann var í stóð í
húsagarði eða porti, milli kofans
og aðalhússins voru menn að
matbúa yfir eldi. Innan skamms
opnuðust dymar og inn um
gáttína var ýtt skál af soðnum
hrísgrjónum með litlum fiski
ofaná, og leirkrús með vatni í.
Eftir klukkustund voru dymar
opnaðar að nýju og vopnaður
vörður færði hann til hússins.
Þá var orðið skuggsýnt og aðal-
herbergið í húsinu var lýst upp
Hárgreiðslan
Bárgrefðsln og
snyrtfstofa STEINU og DÖDÖ
Eaugavegl 18 III. h. flyfta)
1 6ÍMI 24616.
P B R M A Garðsenða 21
f SlMI 33968. Hárgrelðsln- og
snyrtistofa.
Dðmnr! Hárgrelðsla vlð
allra hæfl
TJARNARSTOFAN.
Tjamargötn 10. Vonarstrætls-
tnegin. — SlMI 14662.
HARGREIÐSEUSTOFA
AUSTURBÆJAR
(María Gnðmnndsdöttir)
Langaveg) 13 — SlMI 14656
— Nnddstofa á sama stað. -
með tveimur olíuluktum. Húsið
var með timburpóstum og
pálmaþaki og gólfið svo sem
fjögur fet frá jörðu. en inni var
borð og tveir stólar. Stofan var
fuU af ungum mönnum, öllum
vopnuðum rifflum og skamm-
byssum eða marghleypum af
einhverju tagi; margir þeirra
báru einnig daha, löng. bein
stálblöð með klunnalegum tré-
sköftum.
Við borðið sat maður. ungur
maður með snöggklippt hár og
magurt, brúnt andlit, klæddur
longyi og khakijakka. Um ann-
an handlegginn bar hann hvítt
armband með stórri, fimm
arma rauðri stjömu. Bakvið
hann sat ung kona á gólfinu
með krosslagða fætur.
24
Hann sagði á sæmilegri ensku:
— Seztu þama. Morgan settist
í stólinn fyrir framan borðið og
bakvið hann stóðu verðimir.
Hann leit á rauðu stjömuna og
hugsaðh kommúnisiti. Það rugl-
aði hann í ríminu; upplýsinga-
pésamir hans höfðu ekkert
minnzt á kommúnista. Hann
vissi ekki hvað það táknaði fyr-
ir hann.
Maðurinn spurði hann um
nafn og gráðu í hemum oghvers
konar flugvél hann hefði flogið.
Morgan sagði honum það. Fyrir-
mæli til hermanna um upplýs-
ingar til óvinanna voru orðin
mun frjálslegri en áður. Fregnir
höfðu borizt um fanga sem orðið
höfðu fyrir pyndingum Japana til
að gefa upplýsingar sem tæp-
lega hefðu skaðað bandamennað
ráði ef þær hefðu verið veittar,
og fangar þessir höfðu dáið
hetjudauða að óþörfu. Nú hafði
því verið komið í kring að dul-
málum á bylgjulengdum var
breytt samstundis og eirúiver
hafði verið tekinn tíl fanga.
Fangar sem áttu yfir höfði sér
pyndingar, máttu tala.
Maðurinn spurði: — Hvaðan
varstu að koma?
Morgan sagði: — Frá Gox
Bazaar.
Hann var spurður um tilgang
flugsins og hann sagði sem var:
Að tortíma herskipum Japana á
ánni, svo:
— Hve margar flugvélar hafa
Bretar á Cox Bazaar?
Ennþá hafði Morgan engan
Japana séð. Hann sagði: — Áð-
ur en ég svara þessu, bið ég yð-
ur að segja mér hverjir þið er-
uð.
ÞJðÐVILIINN
Fimmtudagur 21. nóvember 1963
Maðurinn sagði: — Svarið
spumingunni. Hve margar fLug-
! vélar hafa Bretar á Cox Baz-
j aar?
j Morgan sagði: — Það er
' breytilegt frá degi til dags. Og
svo bætti hann við: — Ég fer
j fram á að verða leiddur fyrir
liðsforingja.
Maðurinn sagði: — Þér eruð
fyrir liðsforingja. Ég er kapt-
einn í Sjálfboðaher Burma. kapt-
einn Utt Nee. Hann þagnaði og
hélt síðan áfroi: — Ég má eng-
an tíma missa. Ef þér svarið
ekki spumingunum, verður það
verst fyrir yður sjálfan.
Flugmaðurinn sagði: — Ég
skal gera mitt bezta, en það er
ekki auðvelt að svara þessu.
Flugvélamar eru alltaf á hreyf-
ingu. Einn daginn eru ef til vill
aðeins fimmtíu vélar á öllum
flugbrautunum í Cox. Næsta dag
eru þær kannski þrjú hundruð
eða fleiri. Það er svo breytilegt.
Það heyrðist kliður frá mönn-
unum í stofunni. Utt Nee sagði:
— Þú lýgur, Englendingur. Það
hafa aldrei verið þrjú hundruð
flugvélar á öllum Burma-víg-
stöðvunum.
Morgan sagði: — Ég er alls
ekki að ljúga. Ég tel með flutn-
ingaflugvélar ásamt herflugvél-
um. Ef þið teljið með alla flug-
velli í Bengal. eru flugvélar á
þessum vígstöðvum nær þremur
þúsundum. Bandaríski flugflot-
inn er jafnstór ol^kar. Hann hélt
áfram að útskýra þessar tölur
og vonaði að þessar upplýsingar
hefðu hagstæð áhrií á þessa
Burmabúa. Þeir spurðu um tölu
skriðdreka og stórra byssna, en
þótt hann hefði einhverja hug-
mynd um hana, lét hann sem
hann væri ókunnugur málinu. —
Ég er í Konunglega flughemum,
sagði hann. — Við sjáum skrið-
dreka og byssur á vegum og
portum. en ég hef enga hug-
mynd um tölu þeirra. Það væri
aðeins ágizkun ef ég sagði
eitthvað um það.
Maðurinn sagði eitthvað á
Burmversku og Morgan var
leiddur tíl kofans aftur. Þar var
ekkert rúm eða húsgögn af
neinu tagi; hann yrði sýnilega
að sofa á beru gólfinu og það
var ekki alltof hreint. 1 hálf-
rökkrinu, í daufri skímunni sem
barst inn gegnum bambusvegg-
ina frá upplýsta húsinu, settist
hann út í homið og hallaði sér
upp að veggnum, sat flötum
beinum á gólfinu og beið þess
að svefninn kæmi.
Hálfri stundu síðar opnuðust
dymar aftur og hann reis á fæt-
ur. Verðimir voru þar og með
þeim unga burmástúlkan sem
hann hafði séð sitja á gólfinu
fyrir aftan Utt Nee. Hún hélt á
tveim teppum í fanginu.
Hún sagði á ensku: — Ég kem
með teppi handa þér. Þetta er
þægindalaus staður og þú verð-
ur að sofa á gólfinu. Ef þú þarft
að verða hér aðra nótt. mun
bróðir minn láta smíða handa
þér flet.
Hann sagði: — Þetta er mjög
vingjamlegt. Hann tók við
teppunum. Ég er vel settur með
þessi.
— Hafa þeir gefið þér nóg að
borða og drekka? spurði hún.
Hann sagði: — Ég fékk hrís-
grjón — mig langar ekki ímeiri
mat. En mér þætti vænt um að
fá aðra krús af vatni.
Hún ávarpaði verðina og ann-
ar þeirra fór að sækja vatn.
Hann sagði: — Segðu mér,
berjizt þið gegn Japönum?
— Þú verður að spyrja bróður
minn um það, svaraði hún.
Hann sagði undrandi: — Þú
talar mjög vel ensku.
Hún hló. — Það er ekki að
undra. Ég vann hjá Stevens
bræðrunum í Rangoon í þrjú ár.
Ég var einkaritari hjá herra
James Stevens. Þar áður var ég
í menntaskólanum í Rangoon.
Hann sagði: — Hvað ætla
þeir að gera við mig?
— Þeir eru að ræða það núna,
svaraði hún. Sennilega afhenda
þeir þig Japönum.
— Brezki herinn greiðir þeim
álitlega fjárhæð. ef mér er skil-
að aftur ómeiddum, sagði hann.
— Það stendur allt skrifað á
burmversku á eins konar vasa-
klút í töskunni minni.
Hún sagði vitund háðslega: —
Við vitum það. herra Morgan.
Þeir hafa engan áhuga á pen-
ingum ykkar — Það eru mikil-
vægari atriði sem ákveða hvað
gert verður við þig.
— Ég ætlaði ekki að vera ó-
svífinn, sagði hann vandræða-
lega.
Vörðurinn kom aftur með
krukkuna. — Hér er vatnið þitt,
sagði hún. — Er nokkuð fleira
sem þig vantar?
— Það held ég ekki.
— Jæja. góða nótt, sagði hún
og fór út. Verðirnir læstu dyr-
unum á eftir henni.
Morgan stóð eftir í kofanum
með teppin í fanginu og braut
heilann. Stúlkan hafði talað við
hann rétt eins og ensk kona,
þótt hún væri ómótmælanlega
burmversk. Hún talaði með ör-
litlum hreim; hún var breiðleit
og andlitið ljóst og augun ská-
sett, hárið slétt og tekið saman
í hnút í hnakkánum. Hún var
klædd búningi innborinna ber-
fætt á ilskóm.
Hann sneri sér við og bjó um
sig á gólfinu. lagðist útaf og
vafði teppunum utanum sig til
vemdar moskítóflugunum og
fljótlega sofnaði hann.
Næsta morgun var farið með
hann út í dögun og honum leyft
að þvo sér úr vatnsfötu, fara á
salemi og síðan fékk hann meiri
hrísgrjón. KJukkustundu siðar
var aftur farið með hann inn
í húsið. Nú var færra fólk I
stofunni. Aftur var hann yflr-
heyrður af Utt Nee, burmverj-
anum með rauðu stjömuna á
handleggnum. og stúlkan sat á
gólfinu fyrir aftan hann.
Hann sagði: — Hversu marga
hermenn hafa Bretamir í Cox
og nágrenni?
Morgan sagði: — Ég veit það
ekki — töluvert marga. Ekki
marga Breta, en mikið af Ind-
verjum. Sennilega þrjú eða fjög-
ur herfylki.
— Áttu við fjörutíu eða fimm-
tíu þúsund manns? Það fer illa
fyrir þér ef þú lýgur að okkur.
— Ég býst við að það látí
nærri. En ég er ekki mjög
kunnugur í landhemum.
Mennimir skiptust á nokkrum
setningum á eigin máli.
Utt Nee sagði: — Ef Bretar
hafa svona liðsafla, af hverju
gera þeir þá ekki árás?
Morgan sagði: — Þeir gera á-
rásir I norður og á ehindwin.
Nú er strfðinu við Þjóðverja
næstum lokið og meiri áherzla
verður lögð á sigur hér. Undir
vorið verðum við sennilega
komnir langt inn í Burma.
Burmabúinn horfði fast á
hann. — Hvað áttu við með því
að stríðinu við Þjóðverja sé
næstum lokið?
Morgan sagði: — Jú. við erum
komnir upp Rin.
S K OTTA
„Loksins fékk ég nýkomna strákinn til að taka eftir mér“.
Iaugavegi 26
shni 20 ð 70
SVEFNSÓFAR
- SÓFASETT
HNOTAN. húsgagnaverzlun
Þórsgötu 1
— Hvaða vandræði! Þarna
braut ég önnur gleraugun í
dag. — Vertu bara rólegur,
þú átt ein gleraugu eftir, tg
skal finna þau fyrir þig.
— Tvö skref aftur á bak
og Iítið eitt til hliðar. Svona
já. Stattu nú grafkyrr.

Bifreiðaleigan HJÓL