Þjóðviljinn - 30.11.1963, Blaðsíða 8

V
g SÍÐA
MÓÐVILIINN
TUNDIN
Ritstjóri: UNNUR EIRÍKSDÓTTIR
Alí Abou og gömlu
skórnir huns
nýja skó, sagði hdnn, og hélt
leiðar sinnar.
Þegar AIí var búinn að
baða sig og þurrka, klæddi
hann sig, og fór svo að svip-
ast um eftir skónum sínum.
En hann fann þá hvergi.
Hann leitaði að skónum, en
gat hvergi komið auga á þá.
í staðinn fyrir gömlu skóna
stóðu þarna alveg nýir. Þetta
voru ljómandi fallegir skór,
af nákvæmlega sömu stærð
og gömlu skórnir.
— Nú skil ég, sagði Alí
Abou við sjálfan sig — Om-
ar ben Adin hefur viljað
gleðja mig, og keypt þessa
skó handa mér. Þeir eru
ljómandi fallegir, miklu fal-
legri en gömlu skórnir mín-
ir. — Hann var vini sínum
hjartanlega þakklátur og fór
heim i góðu skapi.
En því miður voru nýju
skórnir ekki vinargjöf frá
Omari ben Adi. Þeir voru
eign dómara nokkurs í
Bagdad. Dómarinn hafði ver-
'ið í baði eins og Alí, og skil-
ið skóna eftir fyrir framan
bekkinn.
•— Hvað er orðið að skón-
um mínum? sagðl dómarinn,
þegar hann kom úr baðinu
og ætlaði að fara að klæða
sig. Baðverðimir leituðu alls-
staðar, en fundu ekkert
nema gömlu skóna hans Alí
Abou. Þeir þekktu þá undir
eins.
— Þetta eru skórnir hans
Alí Abou, hrópaði dómarinn.
— Hann hefur stolið nýju
skónum mínum og skilið
gömlu druslumar sinar eft-
ir handa mér. Að svona auð-
ugur maður skuli geta hag-
að sér svona auvirðilega.
Hann skal sannarlega fá þá
HRÓI
En páfuglinum var alveg
sama um Hróa. Hann var
svo hrifinn af sjálfum sér
að honum datt ekki í hug
að virða skrautlausan kráku-
unga viðlits.
En það voru fleiri en dýr-
in, sem höfðu hom í síðu
Hróa. Nágrannarnir, sem í
fyrstu sögðu: Ó, hvað hann
er indæll, litla krílið, komust
á aðra skoðun, þegar hann
lék sér að því að rífa þvott-
inn af snúrunum hjá þeim.
Mér þótti alltaf jafnvænt
um Hróa, þrátt fyrir prakk-
arastrikin. Það var gaman
að honum þegar einhver var
að leika tennis. Þá sat hann
grafkyrr og sneri höfðinu í
sífellu, til að fylgjast með
leiknum. Honum var alveg
sama þó boltarnir hittu hann
öðru hvoru.
Þegar kom að því að ég
færi í sumarfrí, ákvað ég
að taka Hróa með mér. Ég
þurfti að leggja af stað eld-
snemma morguns, og hugs-
aði ekki útí að hafa Hróa
lUuslrattom hy KOI.AM) RODECASI
refsingu, sem honum ber.
Dómarinn sendi þjóna sína
heim til Alí Abou með gömlu
skóna og þar fundu þeir Alí
á nýju skónum. Þeir tóku
hann þegar höndum og fóru
með hann til hins reiða
dómara.
Flengið þjófinn tíu vand-
arhögg og setjið hann síðan
í fangelsi. Sleppið homum
ekki út fyrr en hann hefur
borgað þúsund krónur í sekt.
Það er réttlát hegning.
Þannig hljóðaði dómurinn.
Alí Abou reyndi að skýra
fyrir dómaranum að þetta
væri allt á misskilningi
byggt. En dómarinn vildi
ekki hlusta á hann. Og þó
hann hefði hlustað á hann
hefði hann sjálfsagt ekki trú-
að homum. Svo Alí Abou
borgaði sekt sína og var
sleppt úr fangelsinu.
Það fyrsta sem hann gerði
þegar hann var laus, var að
reyna að losna við skóna, sem
höfðu bakað honum svo
mikil óþægindi.
— Ég fleygi þeim í ána,
sagði hann við sjálfan sig.
Hann brosti ánægjulega þeg-
ar hann heyrði skvampið í
vatninu, þegar hann kastaði
skónum.
Sama kvöldið veiddi sjó-
maður nokkur skóna i net
sitt. Hann vissi eins og all-
ir aðrir, að þessir skór til-
heyrðu hinum ruðuga Alí
Abou.
— Kannski gefur hann mér
svo sem tíu krónur, ef ég
færi honum þessa dýrmætu
skó, sagði sjómaðurinn við
konu sína. Þegar sjómaður-
inn kom til húss AIí Abou,
vildi svo óheppilega til að
enginn var heima og allar
dyr læstar. Maðurinn var
þreyttur eftir dagsverk sitt
og sagði við sjálfan sig: —
Ég nenni ekki að fara hing-
að aðra ferð, ég kasta bara
Framhald.
HVAÐ KEMUR
ÞAÐ MÉR VIÐ?
Hann fékk tannpinu af
geðvonzkunni og fór inn til
tannlæknis og lagði seðlahrúgu
á borðið.
„Taktu úr mér tönn“, sagði
hann. „Ég hef tannpínu".
„Hvað kemur það mér
við?“ sagði tannlæknirinn og
leit á hann.
Augun stóðu í hr. Jobba.
Hann var fokreiður. Hann
þaut út og beint til bæjar-
stjórans.
„Ég er ríki Jobbi ofan frá
höllinni", sagði hann.
„Hvað kemur það mér
við?“ sagði bæjarstjórinn.
„Fólkið er ókurteist við
mig“.
„Já, en hvað kemur það
mér við?“ sagði bæjarstjðr-
inn brosandi.
Ríki Jobbi setti upp hatt-
inn, fór út, skellti hurðinni
á eftir sér og flýtti sér upp
í höllina, og huggaði sig við
að nú fengi hann eitthvað
gott að borða og gæti verið
i friði fyrir skrílnum í bæn-
um.
En uppi í höllinni var á-
standið ekki skemmtilegt.
Allt vinnufólkið er gengið
úr vistinni.
,,Ég banna ykkur að fara”,
hafði frúin kallað á eftir
þeim.
„Hvað kemur það okkur
við?“ höfðu þau öll svar-
að.
Frúin varð sjálf að fara
í bæinn með sonum sínum
til að kaupa í matinn.
En það var ekki ánægju-
leg ferð. f loðfeldi og silki,
með fullar hendur fjár fóru
þau i búðina: „Við viljum
kaupa egg. Við viljum fá
fisk, kjöt, smjör, brauð, ost,
sykur, rabarbara, grænar
baunir. . . “
Alls staðar fengu þau sama
svarið, sem þau kunnu nú
orðið mæta vel: „Hvað kem-
ur það mér við?“ — Þau
fengu ekki nokkurn matar-
bita þótt þau færu úr
einni búð í aðra.
„Já, en við erum svöng.
Við verðum að fá eitthvað,
viljum fá eitthvað. Við svelt-
um til .baija!"
„Já, en hvað kemur það
okkur við?” svaraði fólkið
Og þau urðu að
fara niður í matjurtagarð-
inn, þótt hún ætti erfitt með
það vegna fitu og legið þar
og rótað í moldinni með
fingrunum þéttsettum dem-
antshringjum, og leitað eftir
svolitlu af kartöflum og gul-
rótum, svo að þau gætu feng-
ið eitthvað að borða. Hún
var svo reið, að hún grét
söltum tárum niður í skaft-
pottinn, og það kom sér vel
bví að hún hafði gleymt að
salta kartöflurnar.
Æ, það var hryllileg mál-
tíð!
(Framhald).
Myndir fró lesendum
irmi, svo hann væri á visum
stað þegar lagt yrði af stað.
En krákur fara snemma að
sofa og þegar ég fór að leita
að Hróa, var hann steinsofn-
aður hátt uppi í tré. Ég gat
með engu móti náð honum
niður, svo mér hugkvæmd-
ist að látast fara að leika
tennis. Þá lét Hrói ekki á
sér standa, en kom niður til
að horfa á, og þá náði ég
hqnum og lét hann rnn í bíl-
inn.
FraitíhaSd.
Laugardagur 30. nóvember 1963
„Skólaflautan”
ný
Nýlega kom út hjá
Ríkisútgáfu námsbóka ný
kennslubók fyrir sópran-blokk-
flautu, Skólaflautan, eftir
Hannes Flosason tónlistarkénn-
ara.
Bókin er 32 bls. að stærð, og
í henni eru 85 lög og æfing-
ar fyrir blokkflautu. Auk þess
er vísað til laga í söngvinnu-
bókunum Hljóðfalli og tónum
og Við syngjum og leikum,
sem áður hafa komið út hjá
Ríkisútgáfunni.
Með útgáfu á bókinni Skóla-
flautan er reynt að bæta úr
brýnni þörf á íslenzkri
kennslubók fyrir þetta merka
hljóðfæri, sem á miklu og sí-
fellt vaxandi fylgi að fagna
meðal nemenda og tónlistar-
kennara í barnaskólum.
f bókinni eru söngtextar við
lögin, sem einnig eru vel fall-
in til notkunar við kennslu i
söng og nótnalestri.
Prentun annaðist Litbrá hf.
Framleiddur med
einkaleyfl- frá
ARNESTAD 'BROK,
Osla.
er bezti lxvildla,r~
stollinn. á lieims-
markaðnum; þaö
má stillahanniþá
stööu,sem Ixverjuxn,
hentarbezt,en auk
þess nota sem
venjulegan ,
mggustól
laugavegi 26
simi 20970 M»
Myndir eftir Elinu Haraldsdóttur, 7 ára, Nesveg 10.
Skip vor ferma vörur til
íslands, sem hér segir:
IAMBORG:
M/S „LAXÁ" 7/12.
M/S „SELÁ“ 21/12.
M/S „LAXÁ“ 2/i 1964
ROTTERDAM:
M/S „LAXÁ“ 9/12.
M/S „SELÁ“ 23/12.
M/S „LAXÁ“ 6/1 1964
HULL-
M/S „LAXÁ“ 11/12.
M/S ,,SELÁ” 27/12.
M/S „LAXÁ“ 8/1 1964
GDYNLA:
M/S „RANGÁ“ 28/12.
GAUTABORG:
M/S „RANGÁ“ 2/1 1964
Vér höldum uppí reglobundn-
um ferðum á 14 daga fresti
frá Hamborg, Rotterdam og
Hull og mánaðarlega írá
Gdynia og Gautaborg.
HAFSKiP H.F.
-^OROAÍtfuNI 25 - RtlKJAVÍK
SÍMI 16/ío/- SÍMNtFNI: ffAFSKIP
t I