Þjóðviljinn - 30.11.1963, Blaðsíða 10

10 S,ÐA
MÓÐVILJINN
Laugardagur 30. nóvember 1963
hún var með dökkrautt blóm í
hárinu. Hann stóð þögull og
horfði á hana stundarkom; hann
hafði ekki vitað fyrr hve ákaft
hafði þráð að sjá hana.
Hann hreyfði sig og hún sneri
sér við og kom auga á hann.
Hún brosti og kom til hans 1
skyndi og tók um hönd hans.
— Pabbi sagði að þú værirkom-
inn. Og svo laut hún honum
með eins konar hneigingu og
kyssti hönd hans.
Hann snart öxl hennar og
hálfblindaðist sem snöggvast,
því að honum vöknaði um augu.
— Heyrðu, þetta máttu ekki
gera, tautaði hann. Svo stóðu
þau og horfðu hvort á annað,
undrandi og hlæjandi.
Hún sagði: — Voru þeir harð-
ir við þig?
Hann brosti til hennar. — Þeir
héldu mér í fangelsinu þangað
til núna. Það var ekki verra en
það. Þeir voru ekki eins og þeir
geta verstir verið, síður en svo.
Hún sagði: — Þeir voru héma
— þeir fóru ekki fyrr en í vik-
unni sem leið. Þeir lifðu eins og
svín.
Hann sagði í flýti: — Gerðu
þeir þér eitthvað?
Hún hristi höfuðið. — I raun-
inni voru þeir prúðir — við sá-
um ekki mikið til þeirra. En
í matsal liðsforingjanna. þegar
þeir komu fyrst, var skortur á
diskum og matarílátum. Þeir
voru vanir að blanda öllu sam-
an. tei og hveiti og sykri og
kjöti og sultu og grænmeti og
salti og kexi — þeir hrærðu
þetta saman í eins konar kássu
Hárgrefðslu og
snyrtistofa STEINT7 og DÖDfð
Laugavegi 18 III. h. (lvftai
SlMI 24616.
P E R M A Garðsenda 21.
SlMI 33968. Hárgreiðslu- ng
snyrtistofa.
Dðmur! Hárgreiðsla við
allra hæfl
T.IARNARSTOFAN.
Tjarnargötu 10. Vonarstrætis-
megin. — SÍMl 14662.
hArgreiðslustofa
ACTSTURBÆ.IAR
(Maria Guðmundsdóttirl
Laugavegi 13 — SfMI 14656
— Nuddstofa á sama stað. —
og báru það á borð í flatkoppi.
Hann hló. — Nei?
Hún tók undir hlátur hans.
— Þetta er dagsatt, vikum sam-
an átu þeir úr flatkoppum. Þeir
sáu ekkert athugavert við það.
En þetta voru hermennimir; ó-
breyttir borgarar vom siðaðri.
En við vorum fegin þegar þeir
fóru.
Hann sagði: — Þið hafið kom-
izt heilu og höldnu frá Bassein?
Hún sagði: — Já. og það var
þér að þakka. Við gengum til
baka tvö og þrjú saman, sem
sveitafólk. Ég bar körfu með
mangóum á höfðinu þar til við
komum framhjá japönsku leit-
arflokkunum og undir ávöxtun-
um var skammbyssan og öll
skotfærin. Hún var hræðilega
þung. Við urðum að grafa riffl-
ana, en við náðum þeim upp
seinna. Hún leit á hann. — Get-
urðu ekki stanzað hjá okkur
nokkra daga?
32
— Ef það er ekki of mikil fyr-
irhöfn, þá þætti mér vænt um
það. svaraði hann. Ég er enn-
þá dálítið ringlaður. Og ég
bólgna svo á fótunum.
Hún lét hann setjast í stól og
kraup við fætur hans, þrýsti á
þrútið hörundið með grönnum
fingrunum. Snerting hennar var
óendanlega svalandi. Hún sagði:
— Þú hefur fengið lélegan mat
1 fangelsinu.
Hún var aðeins að skýra frá
staðreyndum og vissa hennar
var uggandi. Hann kinkaði
kolli. — Er það ekki bereberi?
Hún sagði: — Þetta er á lágu
stigi; það batnar fljótlega með
betra mataræði og hvíld. Okkar
fólk fær þetta stundum þegar
uppskeran bregzt og það verð-
ur að eta gömul hrísgrjón. En
þú verður að vera hjá okkur
þangað til þér batnar.
Hann sagði: — Ég vil ekki
vera ykkur til óþæginda.
Hún sagði alvarlega: — Hvem-
ig gætirðu verið það?
Hún kaliaði eitthvað á burm-
versku og þjónn kom inn; hann
gaf frá sér hljóð þegar hann sá
fætuma á Morgan. Stúlkan
ræddi við hann nokkra stund og
hann fór út aftur; eftir nokkra
stund kom hann til baka með
rjúkandi vökva í könnu á bakka
og bolla og setti hjá Morgan.
— Þú verður að drekka mikið
af þessu, sagði stúlkan. Það er
hollt fyrir þig. Hann komst
seinna að því að þetta var seyði
af nýjum lima-ávöxtum og
hrísgrjónahýði. Þetta var æva-
gamallt læknislyf við beriberi,
sem fólk notaði löngu áður en
nokkur vissi um bætiefni.
Um kvöldið átti hann langt
tal við stúlkuna og föður henn-
ar; öðru hverju k-omu og fóru
ættingjar og vinir. Hann komst
að því að enn voru hópar Jap-
ana á flækingi um landið. allt
upp í þrjú hundruð saman; þeir
forðuðust borgir og vegi sem
þjóðfrelsisherinn hafði umsjón
með. Þessir hópar voru matar-
litlir og komust ekki til baka í
austurátt vegna komu fjórtánda
hersins; nokkrir þeirra komust
niður ána á næturnar og gerðu
þannig tilraunir til að komast til
sjávar ef ske kynni að þeir
næðu þaðan sambandi við Ta-
voy. Aðrir reyndu að komast á
land á nætumar og freista þess
að komast framhjá útvörðum
fjórtánda hersins.
Kvöldverðurinn kom og þau
settust sjö að snæðingi, máltíð
sem samanstóð að stórri skál
með hrísgrjónum og smáskálum
með karrý og kryddi á miðju
borðinu. Nay Htohn útbjó sér-
staka rétti handa Morgan. Þessi
matur var borðaður með skeið
nema hvað ein gömul kona not-
aði prjóna. Að lokinni máltíð-
inni settist Morgan með smá-
vindling út á veröndina í rökkr-
inu, sæll og ánægður í legustól.
Nay Htohn kom og kraup á
gólfinu við fætur hans; henni
var eðlilegra að sitja á gólfinu
en á stól.
Hún hélt á einhverju í hend-
inni. Hún sagði: — Ég er héma
með blað sem þú átt. Ég hélt
kannski að þú vildir fá það aft-
ur.
Hann sagði: — Blað sem ég á?
Hún fékk honum lúið blað með
asnaeyrum. Hann hélt því upp
að ljósinu sem barst frá stof-
unni fyrir innan. Á því stóð
með hans eigin rithendi:
May Nay Htohn. Vatn — YE
soðin hrísgrjón — HTAMIN.
maður —
Hann brosti, sneri blaðinu til
og las það sem var skrifað
þversum L síðuna:
Ég fer til Bassein að gefa
mig fram við Japanina; reynið
ekki að elta mig. Ég ætla að
reyna að fela mig í tvo daga
fyrst, svo að þið getið komizt
undan. Englendingar munu
senda axman liðsforingja í stað
Williams majórs, segið honum
frá mér. Ég ætla að reyna að
ná sambandi við ykkur eftir
stríðið ef ég get. Dæmið okkur
vitlausir en við gerum okkar
bezta.
Hann brosti, hugsaði til þessa
erfiða tíma þar sem hann nú
lá áhyggjulaus á veröndinni.
Hann var snortinn yfir því, að
henni hefði fundizt taka því að
geyma svona ómerkilegan blað-
snepil til minja. Hann sagði:
— Þú verður að kenna mér
fleiri orð meðan ég er hér.
Hún hikaði og sagði síðan:
— Hefurðu litið hinum megin á
blaðið?
Hann sneri blaðinu við og sá
að það var gamalt flugpóstbréf,
með nafni hans og heimilisfangi;
honum varð hverft við þegar
hann sá óreglulega, stórgerða
rithöndina. Hann tók upp bréfið
og las:
Phillip elskan,
Það verður agalega erfitt að
skrifa þetta bréf og ég veit ekki
hvemig ég á að byrja, en eigin-
lega er eins og við höfum aldr-
ei verið gift. átt heimili og svo-
leiðis. Ég veit að þegar Jack
féll, var afskaplega fallegt af
þér að líta til með mér og auð-
vitað vildi hann það og við
máttum bókstaflega til, og þetta
hefur verið indælt og ég iðrast
einskis.
Hann las áfram þegjandi, nið-
urdreginn og dapur.
— og það er svo agalegt að
vita ekki hvar maður stendur,
sérstaklega þar sem þetta var
allt saman misskilningur frá
upphafi, finnst þér ekki? Ég
vona að við verðum alltaf af-
skaplega góðir vinir vegna elsku
Jacks sáluga.
Þín eiskandi
BOBBY
— Drottinn minn, sagði hann
hljóðlega. — Ég hélt að Japan-
imir hefðu tekið þetta.
Hann leit á stúlkuna sem sat
hjá honum; hún starði upp til
hans og augu hennar voru tár-
vot. — Þetta er gamalt bréf frá
konunni minni, sagði hann.
— Lastu það?
Hún sagði: — Ég las það, en
ég lét engan annan lesa það.
Þetta var svo mikið einkamál.
Ég hélt þú vildir ekki að aðrir
læsu það.
Hann sagði: — Það var fallega
hugsað. Ég myndi ekki kæra
mig um að aðrir læsu þetta. Ég
athugaði ekkert á hvað ég skrif-
aði skilaboðin.
Hún horfði á hann: — Var
það þér ekki meira virði en svo?
— Nei. Hann hugsaði sig um
andartak og sagði svo: — Við
áttum ekki mjög vel saman,
konan mín og ég. Og svo gerð-
ist ýmislegt. sem var einhvem
veginn raunverulegra, nauðlend-
ingin, handtakan og það allt
saman. Ég hugsaði ekki meira
um þetta. Japanimir tóku öll
mín skjöl þegar þeir leituðu á
mér í Bassein og ég hélt að þeir
hefðu h'ka tekið þetta.
Hún tók bréfið handlék það
með fingurgómunum.— Skrifaði
hún þér þetta í raun og vem
þegar þú varst að berjast í Ind-
landi — langt að heiman og í
lífshættu?
— Ég fékk það féeinum dög-
um áður en ég nauðlenti vél-
inni. sagði hann. — Henni hefði
aldrei dottið í hug að líta þann-
ig á málið.
Hún leit á hann, horfði beint
i augu hans. — Þetta er ljótt
bréf, sagði hún. — Ég vildi að
það væri brennt
— Brenndu það, ef þú vilt,
Nay Htohn, sagði hann alvar-
lega. — Þetta er allt löngu lið-
ið. Konan mín og ég — Það er
allt saman búið.
ekki týna. Þau hlógu saman og
Hún brosti allt í einu. — Ég
tók afrit af skilaboðunum sem
þú skrifaðir mér. Þeim vil ég
ekki týna. Þau hlógu saman, og
hún sótti lukt inní setustofuna
og þau horfðu á bréfið brenna
upp til agna, svo að ekkert var
lengur eftir af því.
Hún kraup aftur hjá honum
og þau töluðu um Henzada og
Irrawaddy og líf hennar í Rang-
oon og vinnu hennar hjá Stev-
ens á skrifstofunni. Og áður
en langt leið fór hann að strjúka
á henni öxlina; hún leit snöggt
á hann og brosti.
Síðan fór hann f rúmið og í
fyrsta skipti í hálft ár svaf hann
á öðru en tréfjölum; honum
þótti hengirúmið hámark mun-
S K OTTA
„Þetta mundi nú vera ennþá rómantískara., cf þú kynnir að spiia,
þó ekki væri nema eitt Iag á gítarinn JóL“
Asprestakafí
Stuðningsmenn SÉRA JÓNASAR GÍSLASONAR,
umsækjanda um Ásprestakall, hafa á kjördegi
skrifstofu í GAMLA KOMPANÍINU H/F, SÍÐU-
MIJLA 23, sími 36500 (3 línur).
Þeir sem vilja stuðla að kosningu hans, eru beðn-
ir að hafa samband við skrifstofuna, sem veitir
nánari upplýsingar og fyrirgreiðslu við kosning-
una. — BÍLASÍMI 36500.
Stuðningsmenn.
Grensásprestakafí
Stuðningsmenn FELIX ÓLAFSSONAR hafa skrif-
stofu á kjördag að Hvassaleiti 151. Beiðnum um
upplýsingar eða bíla svarað í síma 38010 og 38011.
Vinsamlegast látið skrifstofunni í té allar þær
upplýsingar, sem að gagni mega koma.
Stuðningsmennimir.
Sími 17-500
Nokkur útburðarhveríi losna um mánaðar-
mótin. — Afgreiðsla Þjóðviljans.
Ég ætla að biðja þig að
gera við þetta útvarpstæki
fyrir mig. en farðn varlega,
ég hef á tilfinningunni að þú
getir fengið rafmagnsstraum
í þig af því.
SVEFNSÓFAR
- SÓFASETT
HN0TAN, bHsgapaverzlun
Þórsgötu 1