Þjóðviljinn - 06.12.1963, Blaðsíða 10
10 BlÐA
ÞlðÐVIUINN
Föstudagur 6. desember 1963
NEVIL SHUTE
SKAK-
BORÐIÐ
giftast Nay Htohn ef hún vill
mig.
Moung Shway Than sagði: —
Mér væri það mikil ánægja ef
þú gerðir það. Hvenær heldurðu
að þú getir verið kominn til
okkar aftur?
— Ég veit ekki — kannski
eftir þrjá mánuði. Vonandi þarf
ég ekki að vera lengur en ár.
En ég skal skrifa á nokkurra
daga fresti og láta ykkur vita
hvað ég er að gera. Hann þagn-
aði. — Áður en ég fer þarf ég
að minnast á enn eitt mikilvægt
mál við ykkur. Það er hægt að
gera við þessa japönsku land-
göngupramma. Sá sem er neðar
við ána er betur á sig kominn,
en það þarf að draga þá alla
á land áður en regntíminn byrj-
ar. Ef þið getið gert þá nothæfa,
þá geta þeir komið í stað allra
smábátanna sem sokkið hafa.
Moung Shway Than sagði: —
Ég skal sjá um að þeim verði
bjargað á land og gert við þá.
Við getum látið bátasmiðina
annast viðgerðina.
Flugmaðurinn sagði: — Send-
ið líka flokka upp og niður með
ánni til að athuga hvort fleiri
bátar liggja i reiðileysi. Takið
vélamar út og geymið þær á
þurrum stað og smyrjið þær;
það er nóg smumingsolía í jám-
brautarskýlinu. Fáið bátasmið
ina til að gera við götin. ef
hægt er. Ég vona að ég komi
fljótt aftur og þá get ég tekið
til hendinni. Ég er viss um að
við getum gert suma báta sjó-
færa aftur, ef við förum rétt að.
Við getum notað beztu vélamar
í beztu skrokkana. En ef ykkur
vantar einhver verkfæri, þá
skrifið mér til Englands og seg-
ið mér hvað okkur vantar og
ég skal taka það með mér.
Gamli maðurinn sagði: —
Það væri mjög hagstætt ef við
gætum notað einhverja af þess-
um bátum. Það eru engar sam-
göngur lengur á Irrawaddy. öll-
um gufubátunum hefur verið
sökkt.
Nay Htohn sagði: — Ég skal
sjá til þess að þetta verði gert.
Ég skal láta Moung Bah Too
fara niður með ánni og athuga
hvem einasta bát. Ég skal sjálf
fara og sjá um að það sé gert.
Við látum draga hvem einasta
bát á land og þurrka og smyrja
vélamar, og þegar þú kemur til
baka, þá getur þú sagt fyrir um
hverja er hægt að nota.
37
Hárgreiðslan
Rárgreiðsla og
snyrtistofa STEINU og DÓDÚ
Langavegi 18 III. h. flyfta)
SÍMI 24616.
P E R M A Garðsenda 21.
SlMI 33968. Hárgreiðslu- og
snyrtistofa.
Dðmnr! Hárgreiðsla við
allra hæfi
TJARNARSTOFAN.
Tjarnargötn 10. Vonarstrætis-
tnegin. — SlMI 14662.
HARGREIÐSLDSTOFA
AUSTORBÆJAR
(Maria Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13 — SfMI 14656
— Nuddstofa á sama stað. —
Morgan hugsaði sig um and-
artak. — Ef þið finnið einhverja
vélamenn eða menn sem ein-
hvem tíma hafa unnið við vél-
ar. þá fáið þá til hjálpar.
Utt Nee sagði: — Þeir eru
ekki margir í Burma. En flestir
okkar eru lagnir við vélar; það
þarf aðeins að sýna okkur hvað
gera skal.
Moung Shway Than sagði: —
Ég skal greiða allan þann kostn-
að sem með þarf. Ég býst við
að þetta gefi mikið í aðra hönd
með tímanum.
Tveim stundum síðar stóð
Morgaíi með Nay Htohn á ár-
bakkanum. — Þetta er engin
kveðja, sagði hann og hélt um
hönd hennar. — Þú þarft ekkert
að óttast; ég kem aftur. Þetta
er góður staður og ég kem hing-
að aftur strax og ég mögulega
get.
Hún sagði og augu hennar
voru tárvot: — Ég óttast ekki,
en flýttu þér samt.
Hann fór út að stærsta fall-
byssubátnum á fleka, sem lítill
drengur reri og klifraði um borð.
Yfirmaður úr flotanum kom til
móts við hann á þilfarinu.
— Ég var í fangelsinu í Rang-
oon, sagði flugmaðurinn. — Við
erum búnir að koma jámbraut-
inni hálfa leið til Bassein, ef
það kemur ykkur að einhverju
gagni.
SJÖUNDI KAFLI
Fyrstu regndropamir slettustá
stíginn fyrir neðan veröndina;
köld gola lék um herra Tumer
þar sem hann sat á tali við
Morgan í myrkrinu. Morgan
hreyfði sig í stólnum. — Það er
komið að kvöldverði. sagði hann.
— Ég bað Nay Htohn að hafa
enska máltíð.
Herra Turner sagði: — Þú
hefur þá komið fljótlega til baka
hingað?
— Já, ég held nú það. Ég þaut
til Englands og aftur hingað í
hvínandi hvelli. Hann brosti. —
Ég stóð auðvitað vel að vígi,
vegna þess að ég þekkti alla
í Loftflutningadeildinni. Ég tal-
aði við yfirmanninn í Calcutta
og sagði honum að ég vildi láta
leysa mig frá herþjónustu í
Burma og frá landgönguprömm-
unum og öllu saman. Mér var
flogið til Englands í Liberator
vél og til Calcutta aftur í York-
vél sem einum af áhöfninni. Ég
var ekki nema sautján daga í
Englandi.
— Þú hefur þá gengið frá
skilnaðinum?
— Já. Það var engum vand-
kvæðum bundið. Ég fékk lög-
fræðing til þess áður en ég fór
frá Englandi. Hann gekk ekki
í gildi fyrr en eftir tvö ár, en
við biðum ekki eftir því. Ég
var kominn til Henzada eftir sjö
vikur, réttar sjö vikur síðan
ég fór þaðan. og við vorum
gefin saman undir eins. Fyrsta
bamið okkar var næstum árs-
gamalt áður en við gátum látið
gifta okkur löglega, en þá gerð-
um við það.
Herra Tumer brosti; annað
eins hafði hann nú heyrt um í
Englandi. — Hvað um bátana?
spurði hann.
Morgan sagði: — Það gekk
allt mjög vel. Nay Htohn hafði
séð um það. Hann sneri sér að
Tumer. — Sjáðu til, Burma-
stúlkumar eru slyngar í við-
skiptum, miklu slyngari en karl-
mennimir. Þær fara sína beinu
braut. Nay Htohn hafði látið
draga alla bátana á land, sjö
að tölu. suma mjög illa á sig
komna. Moung Shway Than gaf
okkur þá í brúðargjöf. Einn sem
fannst hjá Zalum var næstum
óskemmdur og hann var kominn
á flot innan viku. Annar komst
í gang mánuði seinna og hinn
þriðji nokkru eftir það. Þeir
urðu aldrei fleiri sem hægt var
að nota.
— Hvað varð um þá?
— Ég gerði þá út í tvö ár,
sagði flugmaðurinn. — Við
héldum uppi reglubundnum
ferðum frá Rangoon og alveg
upp til Prome og græddum á
tá og fingri. Sjáðu til. Irrawaddy
skipafélagið var í vandræðum
með farkost, og það leið langur
tími áður en um nokkra sam-
keppni var að ræða; við komum
alveg undir okkur fótunum.
Hann þagði andartak. — Já, þeir
hafa svei mér komið við það,
þessir bátar.
— Rekurðu þá ennþá?
— Nei, ég seldi þá í fyrra.
Þeir eru ennþá í notkun — Þú
getur séð einn þeirra fara hér
framhjá um miðjan dag á morg-
un. En ég seldi þá. Hann sneri
sér að Tumer. — Nú er ég
starfsmaður ríkisins. Ég skipti
mér ekki af neinu fyrst í stað,
því að ég þóttist vita að Eng-
lendingur yrði ekki vel séður.
Burma fyrir Burmabúa on
allt það, skilurðu. En þó fór ég
að flækjast inn í ýmislegt hérna
heima við. Og í fyrra kom bróð-
ir Shway Thans, Moung Nga
Myah að máli við mig og taldi
mig á að taka að mér þetta
starf — hann er ráðherra —
menntamálaráðherra. Hann sagði.
að það væri þörf fyrir mig svo
að ég féllst á að reyna. Ég held
það ætli að blessast.
Turner hrukkaði ennið. — Ég
skil það ekki almennilega. Ég
hélt þeir kærðu sig ekkert um
Englendinga lengur.
— Þetta var eiginlega mikill
heiður, sagði flugmaðurinn. —
Síðastliðin tvö ár hafa þeir reynt
að losa sig við alla Breta. og
svo koma þeir og vilja fá mig
til starfa. Ég held þeir líti hálf-
partinn á mig eins og Burma-
búa núna.
— Já, þetta er undarlegt, sagði
herra Tumer.
Flugmaðurinn stóð á fætur og
tíndi saman glösin. — Ég er
orðinn rótfastur í þessu landi,
sagði hann. — Hér á ég konu
og böm, vini og ánægjulegt
starf. Ég gæti aldrei farið aftur
til Englands og setzt þar að
eftir þetta. Þegar Burma verður
samveldisríki. þá býst ég við að
ég sæki hér um borgararéttindi.
Þeir fóru inn í húsið til
kvöldverðar. Máltíðin var borin
fram við kertaljós og silfurborð-
búnaður á borðum, súpa og
kjúklingur og ábætir. Morgan og
Ma Nay Htohn voru innilega
glöð yfir því að hafa fengið
gest frá Englandi; og Turner leið
vel í návist þeirra og fór að
segja þeim í gamansömum tón
frá ástandinu í London. Hann
talaði svo mikið að hann varð
þreyttur og varð feginn að hvíla
sig eftir matinn í legustól með
góðan vindil. Hvíti kötturinn,
Moung Payah, kom inn um leið
og hann settist niður og stökk
upp í fang honum, hagræddi sér
og fór að mala.
Nay Htohn horfði undrandi á
þetta og sagði eitthvað lágt við
Morgan á burmversku.
Hann hló. — Konan mín botn-
ar ekkert i þessu með köttinn,
sagði hann. — Hann er aldrei
vanur að gera þetta. Hann vill
aldrei sitja hjá henni eða mér.
Herra Turner var ánægður og
strauk kettinum hausinn; hann
neri hausnum að hendi hans á
móti. — Hann hefur sannarlega
tekið ástfóstri við mig, sagði
hann. — Hvað sögðuð þið að
hann héti?
— Moung Payah, sagði Nay
Htohn. — Á okkar máli þýðir
það Hans heilagleiki.
— Af hverju kallið þið hann
það? Hann spurði í einlægni.
Stúlkan hikaði og hló síðan
feimnislega. — Þjóð mín er hjá-
trúarfull, sagði hún. — Rétt eins
og þín þjóð, þegar fólk fleygir
salti yfir öxlina til að komast
hjá ógæfu. Þið trúið ekki á það
í raun og veru. en þið gerið
það samt. Jæja — hjá okkur
segir fólk að hvitt dýr, hvaða
dýr sem er, sé falleg sál á leið
sinni upp tilverustigann. svo góð
og falleg sál, að hún verði eitt
sinn Búddha. Hún brosti. —
Það er ekki þáttur f trúarbrögð-
um okkar — það finnst ekkert
um það í helgum bókum. En
þetta segir fólkið í sveitinni.
Bamfóstran mín sagði mér þetta,
þegar ég var lítil telpa.
Tumer brosti: — Og þess
vegna kallarðu hann Hans
heilagleika?
Hún hló lágt. — Það er eigin-
lega i gamni.
Hann strauk eyrað á kettinum.
— Við lítum á svarta ketti sem
heillamerki í Englandi. sagði
hann. — Einmitt það gagnstæða.
Hann var skelfilega þreyttur.
Hið framandi umhverfi og hin-
ar löngu samræður höfðu dreg-
ið úr honum allan mátt; hann
SKOTTA
Dlstributed by King TVatores Syndicate.
Hefur þú nokkra reynslu í
meðferð svona báta góði
minn? Neiiii. En ég er sjó-
maður af Guðs náð herra
minn.
Já einmitt það. Þá er lík-
Iega bczt að þú takir bát
númer þrjú.
(Það var nefnilega eini bát-
urinn sem hafði neyðarbjöllu
festa í kjölinn).
Mamma greiddi atkvæði móti tillögunni um, að ég fari út með
Jóa í kvöld, og nú greiðir þú atkvæði með tillögunni. Er það þá
mitt atkvæði, sem ræður úrslitum?
NÝTT - NÝTT
Svissneskar blússur
ítalskar peysur
Hálsklútar — Skinnhanzkar
Clugginn
Laugavegi 30
STJÓRNUNARFÉLAG ISLANDS
Fundur verður haldinn í Stjórnunarfélagi
íslands laugardaginn 7. des. kl. 14.00, í
fundarsal Hótel Sögu.
Fundarefni:
Glúmur Björnsson skrifsto'fustjóri
flytur erindi: Fjármunaútreikningar
(vextir og afborganir, þarfsemi stofn-
fjár, afskriftir o.fl.).
Félagsmönnum er heimilt að taka með sér
ges'ti. STJÓRNIN.
Yetrartízkan 1963-1964
Stór sending
af vönduðum hollenzkum kápum, tekin
upp í gær.
□
Allar stærðir. — Lækkað verð.
□
Bernhard Laxdal
Kjörgarði.