Þjóðviljinn - 24.12.1963, Blaðsíða 10

2Q SlÐA
— Þú sérð hvernig þetta ligg-
or fyrir, sagði hann loks.
— Þessi blökkustrákar hafa ver-
ið hér einir of lengi og þeir eru
komnir með derring.
— Jahá, sagði majóinn.
— Hafa orðið meiri vandræði af
þessu tagi hér, höfuðsmaður?
— Nei. sagði McCulloch höf-
uðsmaður. — Þeir hafa ekki
þurft að standa i naugðunum.
Ég veit ekki hvemig þær eru
innréttaðar þessar ensku stelp-
ur. Það er ekki nokkur leið að
halda þeim frá negrunum. Ég
get sagt þér það, að hér í þorp-
inu er engu líkara en stúlkumar
vilji heldur fara út með negra
en hvítum pilti frá okkur. Það
eru bókstaflega allir litblindir
hér á staðnum. Veitingamaður-
inn í kránni, hann vill heldur
taka á móti svertingjum en
hvitum hermönnum í bamum
hjá sér. Hefurðu nokkum tíma
vitað annað eins.
Curtis majór sagði kæruleysis-
lega: — Ýtir hann undir ein-
hverja ólgu?
— Ekki vil ég nú segja það,
sagði höfuðsmaðurinn. — Hann
kom mér í fjandans vandræði,
vegna þess að hann vildi ekki
taka á móti hvítu strákunum og
ég varð að útvega annað hús-
næði handa þeim. En ég held
hann ali ekki á neinum vand-
ræðum milli hvítra og svartra.
Majórinn sagði: — Þú heldur
þá að þessi nauðgunartilraun sé
til komin af sömu ástæðu að
blökkupiltamir séu orðnir full-
ir af yfirlæti?
Höfuðsmaðurinn sagði: — Já,
einmitt. Ef þessum svörtu er
ekki haldið í skefjum, fara þeir
strax að hugsa um hvíta kven-
fólkið. Þannig er það alltaf.
Majórinn brosti. — Ég kem
frá Maine, sagði hann. — Ég
er ekki svo kunnugur þvi.
— Ég er frá Georgíu. sagði
HárareiðslðP
Hárgreiðslu og
snyrtistofa STE1NT7 og DönO
Langavegi 18 III. h. flyfta)
SÍMI 24818.
P E R M A Garðscnda 21.
SlMI 33968. Hárgreiðslu- og
snyrtistnfa.
Dðmur! Hárgrelðsla við
allra hæfi
TJARNARSTOFAN.
Tjarnargðtu 10. Vonarstrætis-
mcgin. — SlMI 14662.
HARGREIÐSLCSTOFA
ADSTCRBÆ.IAR
IMaria Guðmundsdóttir)
Laugavegl 13 — SÍMI 1465S
— Nuddstofa á sama stað. —
höfuðsmaðurinn. — Ég þekki
þetta.
— Og þér eruð viss um að
vitisburðurinn sé réttur? spurði
majórinn.
— Já, já, Anderson lautinant
talaði við stúlkuna — það
stendur allt í skýrslu hans,
þarna í möppunni. Hann fletti
blöðunum og tók eitt upp. —
Hér kemur það.
Majórinn las skýrsluna aft-
ur. — Ég vildi gjarnan tala
við hana sjálfur, sagði hann.
— Og líka biökkupiltinn á
sjúkrahúsinu. Dómsmálafulltrú-
inn hann leggur mikla áherzlu
á að allt gangi eðlilega til í
þessum kynþáttamálum vegna
Bretanna. Við verðum að hafa
allt á hreinu.
43
— Auðvitað, sagði höfuðs-
maðurinn. — Svertinginn er í
spítalanum í Penzance og ég
skal senda með þér ökumann
sem veit hvemig hann á að ná
sambandi við stúlkuna. Viltu að
einhver komi með þér?
Majórinn hristi höfuðið. —
Ætli það sé ekki bezt að ég
tali einn við þau. Þau verða
þá opinskárri.
— Alveg eins og þú vilt, sagði
höfuðsmaðurinn.
Hann lét majórinn hafa jeppa
til umráða, sem lögreglumaður
ók og var sá kunnugur í hús-
inu; sama daginn ók Curtis
majór til Penzance. Hann ók
þangað með opnum huga, gerði
sér ljóst hve þekking hans var
takmörkuð og velti um leið fyr-
ir sér hvers vegna dómsmála-
fulltrúinn hafði valið hann til
þessa starfs. Hann vissi mjög
lítið um svertingja. Hann kom
frá Portland í Maine og hafði
stundað laganám í Harvard; um
tíma hafði hann praktíserað í
Albany og seinna hafði hann
orðið félagi í lögfræðingafyrir-
tæki í Boston. Hann hafði var-
ið þeldökkan dyravörð fyrir
rétti, sem ákærður var fyrir
kolastuld, og fengið hann sýkn-
aðan; hann minntist þess ekki
að hafa í annan tíma átt skipti
við svertingja. Majór Mark T.
Curtis þótti sem fáir menn í
dómsmáladeiidinni væru verr
til þess fallnir en hann, en hann
var heiðarlegur maður og vildi
gera sitt bezta í samræmi við
undirstöðuatriði laganna. Hon-
um flaug aldrei í hug, að ein-
mitt þess vegna hefði hann ver-
ið valinn.
Dave Lesurier sat uppi í rúmi
sínu með umbúðir um hálsinn;
hann sýndist allur settur kýl-
um og var ósköp ungur og
ÞJÓÐVILJINN
veiklulegur. Vörðurinn við
dyrnar gekk í það að hann
fengi hlif fyrir rúmið, því að
fleiri menn voru á stofunni;
majórinn settist stól fyrir inn-
an hlífina og sagði: — Ég kem
úr aðalstöðvunum, skrifstofu
dómsmála. Þú veizt að komið
hefur til mála, að mál þitt fari
fyrir rétt, Lesurier?
Svertinginn sagði: — Já herra
skóburstunarstöðvum hafði
hann séð svertingja. Hann sat
þolinmóður og fékk piltinn til
að tala, gerði sér ljóst hve litið
hann sjálfur vissi og vildi fræð-
ast.
Loks sagði hann: — Jæja þá.
Segðu mér þá frá ungfrú Tref-
usis. Hvar hittirðu hana fyrst?
Pilturinn sagði: — í búð-
inni.
minn.
— Jæja, það leiðir framtíðin
í ljós, sagði majórinn. — Ef þú
hefur gert eitthvað illt af þér,
þá sleppurðu ekki með það án
refsingar. Ef mál þitt kemur
fyrir herrétt, þá færðu lögfróða
menn þér til varnar. En áður
en þar að kemur, þurfum við
að ganga úr skugga um hvort
þú hefur í rauninni gert nokk-
uð svo slæmt að það taki því
að gera það að sakamáli. Þess
vegna er ég kominn til að tala
við þig, til að fá frásögn þína
af því sem kom fyrir. Skilurðu
hvað ég á við?
Svertinginn sagði: — já
herra minn.
— Jæja þá, viltu þá ekki
segja mér hvað um er að ræða?
Svertinginn sagði: — Ég býst
við að þú vitir það nú þegar.
Liðsforinginn þagði andartak.
— Kannski veit ég það að
nokkru leyti, sagði hann. — Ég
hef séð skýrslu frá ungfrú
Trefusis. Ég hef ekkert séð frá
þér.
Pilturinn sagði: —• Ef þú
hefur séð frásögn ungfrú Tref-
usis, þá býst ég við að þú vit-
ir allt.
— Það eru tvær hliðar á
hverju máli, Lesurier. Ég vil
að þú segir mér hvað kom fyr-
ir.
Það varð löng þögn. Svert-
imginn horfði á gráa teppið sem
breitt var ofaná hann með
rauða letrinu: Penzance Sjúkra-
hús. — Það er vist lítið að
segja, sagði hann loks. — Ég
vil ekki þræta fyrir neitt. Ég
tók utan um hana og kyssti
hana. Það er allt og sumt.
Curtis majór sagði óvænt
— Áttu vinkonu heima?
Lesurier leit undrandi upp.
Nei, herra minn. Enga sérstaka.
— Hvað hefurðu verið hér
lengi?
— í fjóra mánuði, herra
— Ég skil Majórinn leit á
hann og augu hans voru örlít-
ið glettnisleg. — Kærirðu þig
um að segja mér hvað þú sagð-
ir við 'hana?
— Já, já, sagði svertinginn.
Ég bað hana um tíu Players.
— Og fleira sagðirðu ekki?
— Nei, ekkert annað.
— Jæja, hvað gerðist þá í
næsta skipti sem þú hittir
hana? Hvar var það?
— Aftur í búðinni. Ég bað
aftur um tiu Players.
Sem snöggvast hélt majórinn
að verið væri að gera gys að
honum; svo var hann ekki viss
um það. Hann sagði: — Hvenær
talaðirðu fyrst við hana annað
en um kaup á sigarettum?
— Ég gerði það aldrei, herra
minn. Ég keypti bara af henni
Players.
Liðsforinginn starði á hann.
— Áttu við að þú hafir aldrei
talað við hana áður en þú
þreifst utanum hana og kysst-
ir hana, nema til þess að kaupa
tíu Players?
Svertinginn sagði: — Það er
alveg rétt, majór. Ég veit það
er skelfilega kjánalegt, en það
er satt.
— Já, hvort það er kjána-
legt. Majórinn sat þegjandi
drykklanga stund. Hann íhugaði
þær upplýsingar sem hann hafði
fengið. Loks sagði hann: •— Var
hún vingjamleg við þig?
Lesurier íór undan í flæm-
ingi; — Hún talaði aldrei við
mig nema hún gaf mér til baka
Og svoleiðis.
— Ég veit það. En var hún
vingjarnleg við þig þegar hún
gerði það?
Augu þeirra mættust and-
artak; svertinginn leit niður á
gráa teppið með rauðu stöfun-
um. — Hún var mjög vingjarn-
leg, sagði hann hljóðlega.
minn.
— Hefurðu kynnzt mörgum
stúlkum síðan þú komst hing-
að?
Blökkumaðurinn hristi höfuð-
ið.
— Engri?
Pilturinn hikaði. — Nema þú
teljir ungfrú Trefusis, sagði
hann
— Að henni undanskilinni,
Lesurier, hefurðu farið út með
nokkurri stúlku síðan þú komst
hingað?
— Nei, herra minn. Ég hef
ekki talað við neina síðan ég
fór írá NaShville.
— Hvað ertu gamall, Lesuri-
er?
— Tuttugu og tveggja, herra
minn.
Majórinn hugsaði með sér að
það væri býsna langur timi fyr-
ir tuttugu og tveggja ára pilt að
tala ekki einu sinni við stúlku.
Hann sagði: — Við hvað
vannstu áður en þú fórst í her-
inn?
Hann sat þolinmóður, spurði
margra spuminga og myndaði
sér skoðun á piltinum og undir-
rót þessa máls. Hann heyrði allt
'im Filtair félagið og James
Holiis skólann fyrir blökkubörn
í Nashville. um bifreiðaverk-
stæðið og aksturinn og skurð-
gröfuna. Hann hafði sjaldan áð-
ur sett sig inn i líf svertingja;
heima hjá honum í Portland
hafði allt vinnufólk verið hvitt;
helzt í járnbrautarvögnum og
Tvö jólakvöld
Framhald af 8- siðu.
að til að hræra í grautarpott-
um!
Bjössi fékk sitt langþráða
mótorhjól. saxofón og kjólföt
en það fannst honum alveg
sprenghlægileg gjöf. Pabbi
hans segir að fyrst hann sé nú
fullra 18 ára geti hann ekki
komizt af án þess að eiga kjól-
föt.
Ég hef hann grunaðan um
að hafa orðið fyrir vonbrigð-
um með gjöfina frá mér sem
var nýjasta sakamálasaga
Agötu Christie. Hann sagði að
bækur Agötu Cristie væru
ágætt lestrarefni fyrir smá-
krakka. En ég gat nú ekki bet-
ur séð en að það væru morð
og rán á annarri hvorri síðu
bókarinnar.
Lovísa, heimiilsaðstoðin, fékk
ríflega peningagjöf, veski úr
krókódflaskinni, álnarlanga
regnhlif, þrenna nælonsokka,
kort af sýningum Konunglega
leikhússins o.fl. Kærastinn
hennar kom um kvöldið og
borðaði með okkur en síðan
fóru þau inn til hennar til að
horfa á sjónvarpið.
Þegar ég hugsa mig annars
betur um, — þá fengum við
harla lítið að borða. Við verð-
um auðvitað öll að passa lín-
urnar, enda þótt það séu jól. . .
Þriðjudagur 24. desember 1963
SKOTTA
r~s ,mmF7
Auðvitað erum við að tala saman.
Við tókum okkur bara smá hvíldarhlé.
KVIKM YNDÍR
Framhald af 8. síðu.
Bæjarbíó
„Við erum ánægð“ er nafn-
ið á jólamyndinni í Bæjarbíói
í Hafnarfirði. Þetta er dönsk
mynd og með hlutverk fara
margir sömu leikendurnir og
leika í jólamyndinni, sem bíó-
ið sunnar með Strandgötunni
sýnir. Nefnum nokkur nöfn:
Diroh Passer, EJbbe Langberg,
Lone Hertz, Karl Stegger,
Ove Sprogöe, Bodil Ibsen,
Judy Gringer o. fl.
Þetta er gamanmynd fyrir
alla fjölskylduna, byggð á
handriti Finns Söeborgs um
kynduga karla og konur.
Hafnarfjarðarbíó
Hafnarfjarðarbió heldur enn
tryggð sinni við dönsku mynd-
irnar og sýnir um jólin mynd-
ina „Hann, hún, Dirch og
Dario“. Má segja að þar komi
fram allar helztu stjörnur
Danaveldis, svo sem Ghita
Nörby, Ebbe Langberg, hinn
óviðjafnanlegi gamanleikari
Dirch Passer. Dario Campe-
otto, Gitte Hænning, Bodil
Steen, Hanne Borchenius og
fl. Öll eru þau vel þekkt hér-
Iendis fyrir leik sinn og söng
i fjölmörgum kvikmyndum.
Ebbe Langberg leikur dá-
lítið kviklyndan eiginmann og
Ghita Nörby hans vonsviknu
eiginkonu. Svo langt ganga
hjónabandserjurnar að Ghita
flýr af heimilinu, fær sér
vinnu sem sýningardama og
leigir sér herbergi. Þar kemst
hún brátt í kynni við gitar-
leikarann Dirch og söngvar-
ann Dario. Hinn síðarnefndi
verður brátt yfir sig ástfang-
inn af henni, Gittu Hænning
til sárra vonbrigða, því hún
ber leynda ást í brjósti til
Dario. En allt er gott þegar
endirinn er góður og myndin
endar með söng og hlátrasköil-
um.
Háskólabíó
Jólamynd Háskólabíós að
þessu sinni er brezk gaman-
mynd í litum, er heitir Ævin-
týri í Afríku. Bob Hope og
Anita Ekberg leika aðalhlut-
verkin.
Aðalefni myndarinnar er
það, að bandarískur gervi-
hnöttur með þýðingarmiklum
upplýsingum fer út af braut
sinni á leið til jarðar og lend-
ir í frumskógum Afríku, mitt
á meðal hættulegra villidýra
og mannæta
Bob Hope er falið að bjarga
málinu, en annað stórveldi,
sem vill fá 1 sína vörzlu
leyndarmál gervihnattarins
sendir Anitu Ekberg sömu er-
inda.
Þau lenda, að sjálfsögðu, í
stórkostlegum ævintýrum og
mannraunum sem of langt er
upp að telja, því að sjón er
sögu ríkari.