Þjóðviljinn - 24.12.1963, Blaðsíða 14

Maðurinn er mitt höfuð yrkisefni
Ég man fyrst eftir Alfreð Flóka á skákkcppni í Gagnfræðaskóla
Vesturbæjar: grannholda unglingur, toginleitur, skarpholda, síð-
hærður og með gleraugu sem gcfa honum æ meiri svip af Trot-
skí; og sat álútur yfir taflborðinu, keðjureykti með innfallið brjóst
og svitaperlur á enni og nefi og skrifaði hvern Icik niður í
kompu við hlið sér. Og vann allar skákir.
Alfreð Flóki er nú tuttugu og fimm ára og hver maður bykist
vita á honum einhver deili.
Hann stundaði nám við Handíða- og myndlistarskólann 1955-’57
en var síðan á Konunglegu Akadcmíunni í Höfn frá 1958-1962.
Hann hefur haldið tvær sýningar hér hcima: í scptcmber 1959
og 1960, báðar í Bogasalnum. Um þessar mundir eru allmargar
mynda hans á samsýningu í Bandaríkjunum eða milli 50 og 60
myndir og í athugun er að halda á þeim sérstaka sýningu í D’Arcy
gallaríinu í New York. Eiginkona Flóka heitir Annette Bauder
frá Næstved í Danmörku.
Það er til sjálfsmynd af
mér eins árs gömlum — ég
stend utanhúss í úrhellis
rigningu — en aðrar af fyrstu
myndum mínum eru úr ís-
lenz'kum þjóðsögum eða gerð-
ar undir áhrifum frá heims-
etyrjöldinni síðari. Ég er
fæddur í desember 1938.
Eg ætlaði alla tið að verða
myndlistarmaður utan stutt
tímabil þegar ég var tíu ára
vildi ég verða prófessíonal
skákmaður. Það var um svip-
að leyti og ég vann að lexí-
kon um snemmdauða snillinga
og spessimítska heimspekinga.
En síðan hef ég eingöngu
heigað mig myndlistinni.
Hvernig reyndist þér nám-
ið?
Af þeim kennurum sem ég
hef haft og fékk eitthvað út
úr eru það Jóhann Briem og
Sigurður Sigurðsson sem ég
á töluvert að þakka.
Á Akademíunni var þetta
mest handverk — grafík —
og sjálfsnám. Stúdía á göml-
um meisturum.
Áhrif ?
Eg get ekki sagt að ég hafi
orðið fyrir áhrifum frá nein-
um en aftur á móti finn ég
til skyldleika við marga sem
fengist hafa við svipuð við-
fangsefni t. d. Þjóðverjan
Kúbín og Belgana Ensor og
Delvaux er túl'ka það óhugn-
anlega, hið makabra í lífinu
Þú sækir efni í bókmenntir
Eg les mikið, mest heim-
speki og sáifræðiskáldsögur.
Margar mynda minna eru
unnar út frá bókum Dostó-
jevskí, Hoffmans, Poes, De
Sades — allt menn sem fást
við það fantatíska og skugga-
hliðarnar. Og tónlist, til dæm.
is Berlioz. Eg hef gert
myndaseríu út frá Sinfónía
fantastik.
En ég er ekki bundinn þess-
um mönnum, það er að segja
að ef ég t.d. myndskreyti bók
bind ég mig ekki við efni
hennar heldur vinn út frá
þeim áhrifum sem hún hefur
á mig.
En stefnir þú að einhverju
ákveðnu með list þinni?
Hún er einkum túlkun og
tjáning skynjana minna,
bernzkuminninga og drauma.
Eg get ekki sagt að ég stefni
að neinu sérstöku, losa mig
aðeins við áhrif sem ég verð
fyrir og reyni að tjá viðhorf
mín til lífsins almennt — til
að geta varizt og sótt.
Varizt hverju?
Mannskepnunni, alheimin-
um. Eg held að allir lista-
menn séu haldnir af einhverj-
um púkum. I moderne samfé-
lagi er listamaðurinn ísólerað-
ur og það er litið á hann sem
hálf perverst kvikindi. Hann
er alltaf utangátta.
Og í okkar þjóðfélagi?
Hér gildir það sama. Við
lifum á þrælpervers tímum.
Þetta er ein ónáttúruleg
hringavitleysa sem maður er
settur inn i.
Hvert finnst þér stefna í
myndlist á Islandi?
Islenzkir myndlistarmenn
eru, í nonfígúratifri og ab-
strakt list, að dunda við það
sem búið var að gera full
ekil í kringum 1920 — fást
við úreltar skólastefnur. Þetta
er orðin úrkynjun og úr sér
gengin list. Þægileg salonglist
— í bezfa falli.
Jón Engilberts segir: sem
tjáningarmiðill er óhlutlæg list
varla meira en hjal ómálga
barns borið saman við tungu-
tak fullþroska manns. (Hús
málarans).
Og fyrir mér er maðurinn
höfuð yrkisefni. Eg vil skapa
sjokkáhrif er geta vakið fólk
og hreyft við postulínshunda-
móralnum sem hér er ríkj-
andi. Fyrir mér er jú mynd-
listin annað og meira en hæg-
indi eða svitadúkur.
14 — JÓLABLAÐ