Þjóðviljinn - 24.12.1963, Blaðsíða 59

ELÍAS MAR.
0
QUIDAM
á fjórum stigum
I. stig: Mælt fram í morgunsárið
Ég er yngsta kjarnorkuveldið.
Ég er hinn tortímandi lúðurþeytari.
Ég er handhafi fyrsta veðréttar
í vonum ykkar.
Ég er sá Quidam, sem þið aldrei
getið borið kennsl á.
Ef þið trúið ekki ég sé þetta
skal ég hrópa fleira:
Ég er elzta gamalmennið sömuleiðis,
og blásari þýðustu söngpípunnar er ég.
Ég er hinn ósigrandi,
og ég er þegar kominn.
Og ef þið nú trúið ég sé þetta,
þarf ég varla að segja fleira,
néheldur nokkur annar.
m. stig: Ósköp grátleg reynsla
tU’ 8 K 6
Mér varð snót i gullinskikkju
feigðarboði, örlögvaldur.
Brá sú mér í hrunadansinn.
Hné ég á þeim palli.
Mér varð ómur hörpu þýður
svo sem tregans djúpi ekki.
Dó hann aldrei mínu eyra,
heldur nísti geð mitt.
Mér varð dropi tærrar lindar
ávið kossinn eiturslöngu,
heitur þrýsti vör mér ungum,
brenndi sár á ljóð mitt.
IV. stig: Þegar ég var ungur ....
Þegar ég var ungur
prísaði ég vorið,
prísaði þá líka
lífið sem að beið mín.
<
II. stig: Léttúð
Son minn þeir tóku
og byrgðu hann í gröf,
hann var dáinn drottni sín
fyrir utan töf.
Son minn þeir grétu
og ortu um hann ljóð,
Ijóðin urðu aldýr snilld
og tárin sem blóð.
Son minn þeir nefndu
Hið Brostna Fyrirheit.
En ég skipti mér ekki af neinu þessu,
því ég var á ferð uppí sveit.
Nú gerist ég gamall,
og nú prísa ég dauðann,
prísa sömuleiðis
það sem handan bíður.
Hitt má telja sannast,
ég þagði yfir sumu
og hélt á lofti ýmsu sem ég
hefði ekki átt að hrópa um.
Því kjarnorkuveldið fyrsta var ég ekki
og engin kunni ég skil söngpípunni.
Sigur minn sá einn
að mega kallast Quidam,
aðeins Quidam . . . . ,
(Febr. 1960)
3ÓLABLAÐ — 59