Þjóðviljinn - 06.05.1964, Blaðsíða 10

10 SlÐA
MÓBVILIÍNN
Miðvikudagur 6. maí 1964
fjandskap dómarans, fræddist ég
um það að hún kynni að vera
ljóssins barn. Þið vitið ekki einu
sinni hvað það táknar. En ég skil
núna, að mér var stefnt í þenn-
an kviðdóm í þeim tilgangi að
bjarga þjóni drottins í mikilli
neyð. Það var Herra myrkursins
sem talaði fyrir munn dómarans
og reyndi að koma í veg fyrir að
ég spyrði hinnar mikilvægu
spurningar. Það er skylda mín
að sjá um að þessi kona fari
frjáls ferða sinna: Drottinn hef-
ur falið mér þetta hlutverk og
það er ykkar að hlýða.
Það var tilgangslaust að segja
þetta, en þó fannst honum sem
án þess væru röksemdir sínar
veikar og áhrifalausar. Hann var
að reyna að halda uppi rökræð-
um, og það var nokkuð sem
hann réð ekki við. Hann óttaðist
að hann myndi verða undir í
þessari baráttu — að hugir kvið-
dómenda festust ekki við það
sem hann var að segja. í hug-
anum bað hann stutta bæn um
hjáip og tók á öllu sínu viija-
þreki og hugarstyrk. Við þetta
hresstist hann, lyfti hendinni og
kom í veg fyrir að dr. Holmes
gripi fram í.
— Einn ykkar, sagði hann. —
gat þess að við yrðum öll að
hafa i huga innræti hinnar á-
kærðu. Það er fullkomlega rétt.
Við erum umkringd myrkri og
ofbeldi, eins og eitt ykkar sagði
líka, og við verðum hér sem
annars staðar að reyna að finna
hverjir standa réttlætisins megin.
Við erum eins og Konungurinn
sem drottinn sendi til Samaríu
sem var undir stjórn hinnar illu
konu: við hljótum að hrópa: —
Hver stendur með okkur? Og
HÁRGREIÐSLAN
HárgTefðslu og
snyrtistofa BTETNT7 og DÓDO
Langaveg't 18 m h (lyfta)
SfMT 24616
P E R M A Garðsenda 21
SfMT 33968. Hárgreiðslu- og
snyrtistofa.
Dömuri Hárgreiðsla "ið
ailra hæfi.
TJARN AKSTOFAN
Tjarnargötu 10. Vonarstræti9-
megin. — SfMT 14662.
HÁRGREIÐSLUSTOFA
AUSTURBÆJAR
(Maria Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13 — SÍMi 14656.
— Nuddstofa á sama stað —
hverjir voru það í þessu húsi
sem voru réttjætisins megin? Var
það eldabuskan og garðyrkju-
maðurinn, ágjarnt fólk sem hellti
í sig sterkum drykkjum og stal?
Var það kennarinn sem fálmaði
með höndum sínum um bækur
sem annað fólk átti? Var það
veslings drengurinn sjálfur í
syndum sínum? Þótt hann væri
ekki nema barn, var honum
morð í huga. Hann hafði verið
að lesa bók sem Djöfullinn hafði
35
iagt í hendur hans til að kenna
honum hið illa. Aðeins ein
mannvera minntist Skapara síns
í bænum sínum. Og var henni
ekki leyfilegt að hindra bamið
í sjálfsdýrkun? Heimurinn væri
betri ef börnum væri kennt eins
og eitt sinn tíðkaðist, að leggja
minna uppúr holdlegum lysti-
semdum. Okkur er sagt: Þá sem
Drottinn elskar, gerir hann
hreina. Getið þið láð henni þótt
hún hafi reynt að fylgja dæmi
hans?
Ákefðártónn Bryans bætti upp
endurtekningar hans. Næstum
litlaus augu hans stóðu útúr
höfðinu; hann keyrði fram höf-
uðið til að leggja áherzlu á mál
sitt og langur. magur hálsinn
iðaði eins og á skjaldböku. Kvið-
dómendur hlustuðu á hann, þótt
enginn nema herra Stannard
teldi röksemdir hans nokkurs
virði. Hinir féllust á að hann
væri altekinn innilegri sannfær-
ingu, en þeir vissu ekki almenni-
lega vegna hvers.
Hann þagnaði og það varð
andartaks þögn. Þá áleit herra
Popesgrove að tími væri kominn
til að tala, og í allri þessari
ringulreið skoðana. gæti vel far-
ið svo að líf hinnar ákærðu
væri komið undir orðum hans.
VIII
Réttarsalurinn var aðeins tóm-
ur að nokkru leyti. Fulltrúar
embættismannavaldsins voru rétt
arþjónninn og fáeinir lögreglu-
þjónar. Dómarinn, lögfræðing-
arnir, hin ákærða og kviðdóm-
urinn voru fjarverandi. En meira
en helmingur áheyrenda sat í
sætum sínum; vildi ógjaman
missa af uppkvaðningu dómsins.
Það var allhljótt í salnum. því
að fólk var svo oft búið að velta
fyrir sér úrskurðinum, að allir
voru orðnir leiðir á að spá.
Margir geispuðu feimnislaust og
öðru hverju risu einn eða tveir
á fætur og gengu út. Það var
þungt loft i salnum og kalt inni.
Á einum fremstu bekkjanna var
kona að kvarta yfir því.
— Það væri verra í Ameríku,
svaraði sú sem með henni var,
miðaldra kona í grænleitri kápu.
— Þar reykja ailir. Og þeir eru
líka með nrákadalla í réttarsaln-
um.
— Eg sofna bráðum, sagði fyrri
konan og hlustaði ekkert á orð
hennar. — Hvað heldurðu að
þetta taki langan tíma?
— Ekki hugmynd um það.
Herra Proudie var að borða
tvær steiktar kótelettur og
drekka hálfa rauðvínsflösku í
miklum flýti. Hann hafði skipað
að láta tilkynna sér strax og
hreyfing kæmist á kviðdómend-
ur. en það truflaði hann að vita
að hann kynni að verða ónáðað-
ur í miðri máltíð. Hann gleypti
í sig matinn og tók ekkert eftir
bragðinu, Dómarinn var í her-
bergi sínu og sat með því nær
lokuð augu. Hann var ekki sof-
andi, en það var orðinn ríkur
vani hjá honum að loka næstum
augunum. Upphaflega hafði hann
lagt sér þetta til, vegna þess að
hann áleit að það gerði hann
meira ógnvekjandi ásýndum.
Hann sá fyrir sér sjálfan sig
í sætinu, skorpinn. gamlan og
vitran, hreyfingariausan og sjón-
iausan, en þó færi ekkert fram-
hjá honum. Og svo þegar hann
lyfti augnalokunum, yrði augna-
ráðið þeim mun áhrifameira. Nú
var hann orðinn dálítið þreyttur
á þessum hágómaskap, en það
var of mikil fyrirhöfn að breyta
um framkomu. Hann sýndist
alltaf vera hálfsofandi; jæja,
bað skipti engu máii heldur,
hugsaði hann, það liði ekki á
löngu þar til hann myndi sofna
fyrir fullt og allt. svefni hinna
réttlátu.
Sir Ikey var á nálægum bar
að drekka Rínarvín og borða
skinkusamlokur. Hann hafði á-
kveðið að borða miðdegisverðinn
seinna og eyðileggja hann ekki
með þvf að gleypa hann í sig
núna. Samlokumar voru gerðar
eftir nákvæmum fyrirmælum
hans, hver var tomma á þykkt,
hvorki meira né minna. Brauð-
sneiðamar tvær voru einn átt-
undi úr tommu og skinkan var
þrír fjórðu úr tommu og dálítið
feit, því að þannig vildi hann
hafa hana. Hann hafði neitað að
fara og taia við skjólstæðing
sinn, sagði við herra Henderson
að það væri í hans verkahring.
Rósalía sat í nöktu, hvítmáluðu
herbergi ásamt eftiriitskonu. Hún
hafði ekki grátið, ekki komið af
stað neinum vandræðum: eftir-
litskonunni þótti hún einhver
þægilegasti fangi sem hún hafði
haft afskipti af. Sir Ikey hafði
í rauninni gert henni rangt til.
Hann dæmdi eftir sárafáum sam-
tölum við hana og var þess full-
viss að hún ætti ekki til sjálfs-
stjóm. En hún hafði tekið sig
á eftir því sem réttarhöldin nálg-
uðust: það er meira að segja
ekki ósennilegt að hún hefði
sloppið vel frá því að bera vitni.
Undanfarin ár hafði hún ekki
haft neinn til að andmæla sér
og enga ástæðu til að hafa taum-
hald á sér. En þar á undan hafði
líf hennar ekki verið jafnauðvelt:
hún hafði kynnzt fátækt, þegar
herra van Beer eyddi megninu
af iífeyri hennar og í annan tíma
hafði hún kynnzt auðmýkingu og
óþægindum af öðru tagi. Oftast
nær hafði hún getað haft sitt
fram með því að nöldra eða
verða fjúkandi vond, en þó ekki
alla ævi; hún hafði líka þurft
á vissri seiglu að halda sem
hún átti ennþá til. Þegar hún
hafði gert sér Ijóst að geðvonzka
gæti ekki komið henni að gagni
í þessum vandræðum. greip hún
til heilþrigðrar skynsemi sér til
hjálpar. Hún hafði orðið að sjá
um sig sjálf i gamla daga i Pim-
lico, hugsaði hún, og hún gæti
gert það aftur. Nú stoðaði það
ekkert að eiga peninga — eða
réttara sagt, þeir voru gagns-
lausir þegar þeir voru búnir að
sjá henni fyrir rándýrum lög-
fræðingi — og hún græddi ekk-
ert á því að æsa sig upp. Það
hefði verið auðveld leið að
drekka sig útúr þessu standi, en
það var ekki hægt að fá dropa
í tugthúsinu. Það var ekki ann-
að að gera en vera róleg og
skynsöm og veita lögfræðingun-
um alla aðstoð, og það hafði
hún einmitt verið að reyna. Hún
sagði við sjálfa sig, að aðal-
atriðið væri að komast að því
í hverju vöm þeirra ætti að vera
fólgin og hafa upp á öllum þeim
staðreyndum sem gætu styrkt
hana. Svo var aftur annað mál
hvort hún segði þeim nokkuð
fleira.
Umsjónarkonan hafði sagt
henni að hún mætti reykja og
hún keðjureykti Gold Flake.
Hendur hennar skulfu en að
öðra leyti sýndi hún ekki nein
merki geðshræringar. Þegar
Herra Henderson kom inn og
settist, heilsaði hún honum ró-
legri röddu. Svo spurði hún:
— Hvað tekur þetta langan
tíma?
— Ég veit það ekki, svaraði
hann. — Ég er hissa á því hvað
þau era lengi. En ég hef nú
ekki mjög mikla reynslu í
svona málum. Fyrirtæki mitt
hefur aðallega annazt annars
konar mál, eins og þér vitið.
— Og — og hver haldið þér
að úrskurðurinn verði?
Herra Henderson var viðbúinn
þessari spurningu.
— Við geram okkur góðar
vonir. Sir Sambard og ég höld-
um báðir hið sama. Við von-
umst eftir hagstæðum úrskurði.
Auðvitað er ekkert líklegra en
einhver þverhaus sé í kviðdómn-
um. Það er oftast nær, og það
gæti verið skýringin á þessari
töf. En ég held að við getum
beðið vongóð eftir- úrskurðinum.
— Og meðal annarra orða, Sir
Isambard biður yður foriáts á
því að hann skuli ekki vera hér
staddur/ Hann ætlaði að fá sér
matarbita. Ræða hans var mikil
áreynsla — prýðisræða, það verð
ég að segja — en hann var tals-
vert uppgefinn að henni lokinni.
— Mér fannst hún afskaplega
fín, sagði Rósalía kurteislega.
IX
I herbergi kviðdómenda voru
mörkin orðin skýrari. Aðeins
fimm þeirra höfðu ákveðnar
skoðanir og liklégt var að bar-
áttan milli þeirra myndi að lok-
um útkljá málið. Dr. Holmes.
herra Stannard og herra Bryan
vora fylgjandi sýknu; ungfrú
Atkins og frú Morris jafnákaft
fylgjandi sekt. Aðrir kviðdóm-
endur voru hlutlausari; ef annar
aöilinn bæri sigurorð af hinum,
myndu þeir sennilega fallast á
úrskurðinn mótþróalaust. Þetta
átti við um alla nema herra
Popesgrove, sem taldi sig hafa
unnið dyggilega að því að bæla
niður alla hlutdrægni, og hafði
nú sjálfur myndað sér skoðun.
Án nokkurs æsings hafði hann
tekið ákvörðun sína: það voru
ekki næg sönnunargögn fyrir
hendi gegn hinni ákærðu. Hann
Það var hundur sem elíi mig Nei auðvitað ekki ........... en hver þeirra var það?
alla leið heim. Má ég eiga
hann Andrés frændi?
SKOTTA
Stattu nákvæmlega á þessum punkti pabbi og hlustaðu. Þetta er
STEItEO.
Teikningasamkeppni
Krabbameinsfélag íslands hefur ákveðið að efna
til samkeppni um teikningar, sem nota megi til
auglýsinga gegn sígarettureykingum.
Höfundum er í sjálfsvald sett, hvort þeir nota liti
í teikningarnar eða aðeins svart og hvítt.
Tekið verður á móti teikningunum í skrifstofu
félagsins, Suðurgötu 22. fram til hádegis 30. maí
næst komandi.
Ætlazt er til að hver teikning verði auðkennd
með sérstöku merki. Jafnframt verði lagt fram
lokað umslag með nafni höfundar í, ásamt auð-
kennismerki.
Gert er ráð fyrir að veitt verði þrenn verðlaun:
Kr. 10.000,00, kr. 5.000,00 og kr. 2.500,00.
Krabbameinsfélag íslands.
Ti/kynning
um lóðahreinsun í Garðahreppi.
Samkvæmt heilbrigðissamþykkt f. Garða-
hrepp, er lóðareigendum skylt að halda lóð-
um sínum hreinum og þrifalegum. — Um-
ráðamenn lóða eru hér með áminntir um
að flytja brott af lóðum sínum, allt er veld-
ur óþrifnaði og óprýði, og hafa lokið því
eigi síðar en 10. maí n.k. — Lóðahreinsun
verður að öðrum kosti framkvæmd á kos'tn-
að húseigenda.
Heilbrigðisnefnd Garðahrepps.
SVEFNSÓFAR
- SÓFASETT
HNOTAN húsgagnaverz/un
i
*
>